Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή για τον καθένα μας είναι οι πολύ προσωπικές μνήμες, το πως κάθε στιγμή έχει "σφραγίσει" την πορεία του... Ξεκινώντας από το νησί της Ρόδου, αρχίζουν να ξετυλίγονται στο μυαλό περάσματα εικόνων από αναμνήσεις που περιγράφουν μια ολόκληρη εποχή. Ο καλλιτέχνης πατέρας, η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ο βασιλιάς, η μεταπολίτευση, ο έρωτας... Κάθε τι που μπορεί να περιγράψεις απλά, αυθόρμητα, στέκοντας στις παιδικές, αλλά και στις μετέπειτα, μνήμες. Η αδερφή μου ήταν πάντα μαζί. Σε κάθε μου βήμα και στιγμή, άλλοτε λίγο πιο μακριά, άλλοτε πιο κοντά. Αλλά πάντα μαζί. Κι εγ...

Μάζεψα στις χούφτες μου σταγόνα - σταγόνα την Αγάπη από τον Ουρανό. Τον λευκό αφρό από την Θάλασσακ και φυσικά όλη την ομορφιά του Έρωτα... Τα έβαλα σε τάξη και έφτιαξα αυτό το βιβλίο. Που είναι αφιερωμένο σε όσους αγαπούν και αγάπησαν. Τρυφερές στιγμές που όλοι θα θέλαμε να βιώσουμε, κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Ένα λιοντάρι, η παιδική αθωότητα και οι εικόνες ενός κόσμου μακρινού πια, σκιαγραφούνται γλαφυρά μαζί με την ψυχή του συγγραφέα. Ένας κόσμος βγαλμένος από τη φαντασία με δόσεις αλήθειας. Η ζωή ενός παιδιού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κέρας της Αφρικής παρέα με τις υλακές των υαινών, ενός παρολίγο γιατρού, αλλά πάντα ονειροπόλου που ήθελε να πει την ιστορία του... οψέποτε. Ντίρε Ντάουα, Αντίς Αμπέμπα, Αθήνα, Αιθιοπία κι Ελλάδα του '50, του '60 και του '70. Μυθοπλασίες, οδοιπορικό μιας ζωής σε δύο ηπείρους, εικονοπλασίες που μαγνητίζουν και ιστορίες που εξελίσσονται σαν...

Γύρω στα είκοσί τους χρόνια, τον καιρό της Κατοχής, επάνω στον ανθό τους, η Άννα και οι φίλοι της ζουν στο Βόλο, παιδιά της αστικής τάξης. Δοκιμάζονται σκληρά. Με ψηλό φρόνημα περνούν μέσα απ' την ίδια τη φωτιά, άλλοι επειδή το διάλεξαν κι άλλοι όχι. Τους παρασέρνει η λαίλαπα σα τα ξερά φύλλα. Όνειρα, σπουδές, έρωτες, φιλίες, απιστίες μέσα στην τρομοκρατία γίνονται αχταρμάς. Αυτοί που απομένουν μετά το χαλασμό έχουν να γλείψουν τις πληγές τους. Όμως η φυγή δεν είναι λύση. Παρ' όλο τον Εμφύλιο που καραδοκεί, η επιστροφή στις ρίζες, στην πόλη που αγαπήθηκε, αφήνει μια αχτί...

Το αυτοβιογραφικό ντοκυμανταίρ ενός παιδιού που γεννήθηκε στη δικτατορία του Μεταξά και ένεκα των ιδεών και, κυρίως, της στάσης των γονέων του απέναντι στα κοσμοϊστορικά γεγονότα ζει μέχρι την ενηλικίωσή του παρακολουθώντας τις εξορίες, τις φυλακές, τα βασανιστήρια και τα γερμανικά στρατόπεδα όχι ως κάτι το σπάνιο και εξαιρετικό αλλά ως καθημερινότητα αναπόφευκτη - σχεδόν "φυσιολογική". Ένα περιβάλλον καλλιτεχνών-διανοουμένων (Γιώργης Λαμπρινός, Σωτήρης Πατατζής, Μίμης Φωτόπουλος, Βασίλης Ρώτας, Μέμος Μακρής, Φοίβος Ανωγειανάκης, Μέλπω Αξιώτη, Στάθης Δρομάζος, Ντίνος Τσαλόγ...

Τα διηγήματα και τα αφηγήματα που ακολουθούν ξαναζωντανεύουν μια εποχή που τη ζήσαμε σαν παιδιά και έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας. Αναφέρονται σε σκηνές της καθημερινής ζωής του χωριού εκείνης της εποχής. Όταν, πριν χρόνια, άρχισα την καταγραφή, αναδεύονταν μέσα μου μνήμες των παιδικών χρόνων, από προσωπικές εμπειρίες και από αφηγήσεις συγγενών, γνωστών και φίλων, γύρω από το χωριό μας και τους κατοίκους του. Οι περισσότερες αναφέρονται στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου και στα κατοπινά χρόνια, και καταγράφονται λιτά, χωρίς προκατάληψ...

Περιεχόμενα: 1. Δάφνη Σπυροπούλου, Com'e dolce e com'e bella la citta di Pulcinella 2. Μάνος Τασάκος, Non omnis moriar 3. Μαριάνθη Παπάδη, Ο ιός της κορώνας μάτωσε την άνοιξη 4. Ελένη Καραγιάννη, Τα φτερά 5. Tζωρτζίνα Τζήλιου, Έρωτας κατά της θλίψης 6. Μανώλης Δημελλάς, Ακόμη νιώθετε βασιλιάδες; 7. Άννα Κουρουπου, 8. Σταύρου Νικολαϊδη, Γοτθικό ολόγραμμα 9. Μαρία Κανελλάκη, Ρεσάλτο 10. Πέτρος Γαλιατσάτος, Mariah C. & Μαρία Κ. 11. Δήμητρα Μπαρώτα, Στον καθρέφτη 12. Ελένη Αλαφογιάννη, Κορώνα στο κεφάλι μου 13. Γιώργος Πατιός, Ευαγγελισμός 14. Μανώλης Κιλισμάνης,...

Απ' το 1975 μέχρι το 2005. Απ' το "Χάππυ Νταίη" έως το "Εγώ δεν...", με την επιθυμία κάτι να γίνει. Τι όνειρα και τι πολλά κι εκείνα τα δάση με τους κορμούς των ανθρώπων που πυρπολούνται από διάθεση για αλλαγή μέσα από σκέψεις του κακού αλλά πράξεις του καλού, τι καρκίνωμα η ευτυχία, πόσο δύσκολη η συνεργασία, τι γελοιότης η διασημότητα και τι κατάρα να σε επισκέπτεται όταν δεν σε αφορά, γιατί εν τω μεταξύ η πολύτιμη ρουτίνα έγινε ο μεγάλος σιγαστήρας που σβήνει τον κρότο απ' τη λεηλασία του χρόνου, αυτή την ανθρώπινη επινόηση, το χρόνο, που έχει το θράσος να καταπιέζει χ...

"Η αξιοπρέπεια και η αγιότητα είναι ζητήματα που αφορούν το πανωφόρι πολύ περισσότερο από όσο φαντάζονται οι άνθρωποι". Μ’ αυτή τη φράση του Ντίκενς ανοίγει η συγγραφέας ένα είδος εξομολογητικής αυτοβιογραφίας, μέσα στην οποία εναλλάσσονται η αφοπλιστική ειλικρίνεια και η αγωνιώδης ανάγκη να συγκολλήσει τον εαυτό της. Ώριμη γυναίκα πια, με την εμπειρία μιας γεμάτης καριέρας και μιας ακόμα πιο γεμάτης συναισθηματικής ζωής, αναζητεί σπαράγματα της οικογενειακής της ιστορίας που ξεκινούν δυο γενιές πριν, και πασχίζει να τα φωτίσει και μ’ αυτό τον τρόπο ν’ ανασυντάξει την προσω...

"Επί τα ίχνη..." είναι ο τίτλος της νέας αυτής σειράς. Στη σειρά στεγάζονται άγνωστα, λανθάνοντα ή αθησαύριστα κείμενα. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι μελέτες, μαρτυρίες κι ακόμη δυσεύρετα λογοτεχνικά έργα παλαιότερων εποχών. Φιλοδοξία της σειράς είναι να συνδεθεί με τη λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα να ανασύρει από τη λήθη έργα, τα οποία παρέμεναν απρόσιτα στον αναγνώστη, εμπλουτίζοντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, την έρευνα. Ο τίτλος της, άλλωστε, είναι ενδεικτικός του είδους και της φυσιογνωμίας της.

Το "ΠάσΠορτ" περιγράφει την αληθινή περιπέτεια της ηρωίδας και συγγραφέα του: διαπραγματεύεται ανεπανάληπτα το πώς μια ιατρική διάγνωση, ενώ αρχικά σε οδηγεί σε απόγνωση, προσφέρει τελικά επίγνωση και μπορεί να σου αλλάξει για πάντα τη ζωή. Ακριβώς γι' αυτό η συγγραφέας ονομάζει την εμπειρία που αφηγείται στο "ΠάσΠορτ" περιπέτεια: "Τη λέξη "περιπέτεια" πάντα τη φανταζόμουν να περιπλανιέται φορώντας μποτάκια, ίσως γιατί μου θύμιζε προσκόπους στο δάσος να μαζεύουν ξύλα για να ανάψουν φωτιά. Όταν την έβρισκα χωμένη σε νοήματα σοβαρά, στενοχωριόμουν, λες και ασφυκτιούσε. Δυ...

"Επί τα Ίχνη"... είναι ο τίτλος της νέας αυτής Σειράς. Στή Σειρά στεγάζονται άγνωστα, λανθάνοντα ή αθησαύριστα κείμενα. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι μελέτες, μαρτυρίες κι ακόμη δυσεύρετα λογοτεχνικά έργα παλαιότερων εποχών. Φιλοδοξία της Σειράς είναι να συνδεθεί με τη λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα να ανασύρει από τη λήθη έργα, τα όποια παρέμεναν απρόσιτα στον αναγνώστη, εμπλουτίζοντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, την έρευνα. Ο τίτλος, άλλωστε, είναι ενδεικτικός του είδους και της φυσιογνωμίας της. Ο τόμος αποτελεί ζωντανή μαρτυρία για τα λογοτεχνικά πράγματα της χώρας...

Ο συγγραφέας μάς ταξιδεύει στο Μέγα Σινικόν Τείχος, στην Απαγορευμένη Πόλη, στα Θερινά Ανάκτορα των αυτοκρατόρων αλλά και στην πλατεία Τιανανμέν, στο Μαυσωλείο του Μάο και στους τόπους καθημερινής ζωής των κατοίκων του Πεκίνου. Παράλληλα ξεδιπλώνεται η αφήγηση του μύθου αυτής της μαγικής πόλης μέσα από το διάλογο του ρόδου, που συμβολίζει τη Μνήμη και τη σκέψη της Δύσης, με το λωτό, που συμβολίζει τη Λήθη και τη σοφία της Ανατολής.

Ο συγγραφέας μάς ταξιδεύει στο Μέγα Σινικόν Τείχος, στην Απαγορευμένη Πόλη, στα Θερινά Ανάκτορα των αυτοκρατόρων αλλά και στην πλατεία Τιανανμέν, στο Μαυσωλείο του Μάο και στους τόπους καθημερινής ζωής των κατοίκων του Πεκίνου. Παράλληλα ξεδιπλώνεται η αφήγηση του μύθου αυτής της μαγικής πόλης μέσα από το διάλογο του ρόδου, που συμβολίζει τη Μνήμη και τη σκέψη της Δύσης, με το λωτό, που συμβολίζει τη Λήθη και τη σοφία της Ανατολής.

Στο βιβλίο αυτό "Πέρασμα από τους ωκεανούς της γνώσης & της εμπειρίας" η συγγραφέας καταθέτει τις εμπειρίες της έχοντας εργαστεί σε ένα πλήθος ξένων χωρών, στα πλαίσια της συνεργασίας της με διεθνείς οργανισμούς και σε προγράμματα ανάπτυξης των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Δίνει έμφαση στην αξία της γνώσης ως μέσο προσφοράς στον άνθρωπο.

Τα κεφάλαια των "Περιηγήσεων": - Στη Ρωσία: Στα ίχνη του Τολσόι και του Ντοστογιέφσκυ - Στη Δαλματία - Στα Τενάγη της Αδριατικής - Στην Ελβετία: Στα ίχνη του Βολταίρου, του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και του Τόμας Μαν - Στην Αγγλία

... Περιπατώντας µια µέρα στην Αθήνα, έβλεπα γωνιές, σηµεία, διάφορα κτίσµατα και έλεγα µονολογώντας: "Μωρέ, εδώ ήταν αυτό το µαγαζί! Εκεί ήταν το άλλο! Α! Να, να η γωνιά όπου συναντιόµασταν µε την παρέα!" Όλ' αυτά, όµως, εκείνο, ετούτο και τ' άλλο, ήταν σηµεία-στέκια της ωραίας µας Αθήνας που τότε είχαν όνοµα: της Αθήνας της γενιάς µου! Της Αθήνας που γνωρίσαµε εµείς οι παλιοί Αθηναίοι! Και τότε άρχισε να ξετυλίγεται µέσα µου το απαλό κουβάρι των παραπονεµένων αναµνήσεων. Και λέω παραπονεµένων, γιατί πραγµατικά πόναγα παρατηρώντας την Αθήνα του σήµερα. Γι'...

Οι τρεις σχεδίες τελικά ήταν τέσσερις. Όπως και οι τρεις σωματοφύλακες. Αλλά οι περιπέτειες είναι πολύ περισσότερες. Χάρη σ' αυτές και με λόγο λιτό και ακαριαίο, ο Τίτος Πατρίκιος συνθέτει ένα πανόραμα του βίου, προσωπικού και δημόσιου, της τέχνης της γραφής, της καθημερινότητας των ανθρώπων και των πραγμάτων. Έναν κόσμο πολυεπίπεδο και ταυτόχρονα οικείο, όπως τον έζησε ο ίδιος, όπως μπορεί να τον ζει ο καθένας, και που σε τούτες τις αφηγήσεις μας τον μεταδίδει με συναρπαστική αμεσότητα.