Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα αληθινά αυτά γεγονότα αρκετοί θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, συγγενείς και φίλους. Ευχαριστώ όλους τους συγχωριανούς μου, που μαζί μου αγκαλιάζουν και αγκαλιάζονται από τις παλιές μας στιγμές και μετά χαράς μου πρόσφεραν το φωτογραφικό υλικό.

Επιτέλους, ανασαίνω. Γράφω για σένα, για μένα, γράφω για μας. Οι αναμνήσεις αναδύονται, τρέχουνε, ξεμυτίζουν, ξεδιπλώνω το κουβάρι, ξεδιπλώνω τη ζωή μας. Το ένα φέρνει το άλλο και η αναπόληση με παρασέρνει. Θύμησες αγαπημένες, αλησμόνητες, στιγμές δικές μας, στιγμές καθημερινές, στιγμές ευτυχίας που με γεμίζουν και ανυπόμονα στριμώχνονται μες το μυαλό μου. Γράφω ακόμη και για τους άλλους που έφυγαν, αλλά ανεξίτηλα παραμένουν στις αδιάψευστες πτυχές της καρδιάς μου και είναι αναμφίβολα σαν ένα μνημόσυνο, σαν μια επίσκεψη στην περασμένη εκείνη εποχή!

"Οδοιπόρε, δεν υπάρχει δρόμος. Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας". Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάπως έτσι ξεκινάνε πάντοτε όλα. "Οι κορυφές μέσα μας" θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα ή η εξιστόρηση μιας προσωπικής εμπειρίας. Θα μπορούσε να είναι μόνο η αφήγηση μιας πραγματικής ιστορίας. Όμως, πάνω απ' όλα είναι ένα βιβλίο θετικής σκέψης και ώθησης με 18 ιστορίες, 18 αλληγορίες πίστης και ελπίδας, τοποθετημένες ακριβώς στα σημεία εκείνα που ο δρόμος πάει να κλείσει και εσύ πρέπει να βρεις τη δύναμη να τον ανοίξεις. Όπως ακριβώς και στην ίδια τη ζωή. Εκεί, δηλα...

Στις 2 Απριλίου 1986, η πτήση της TWA από τη Νέα Υόρκη για την Αθήνα θα δεχτεί τρομοκρατική επίθεση. Η συγγραφέας, επιβάτιδα του αεροπλάνου, εκείνες τις στιγμές θα αναμετρηθεί με τη ζωή της και η μνήμη της θα επιστρέψει στην πατρίδα των παιδικών της χρόνων. Μια πατρίδα πλούσια και κοσμοπολίτικη, όπως ήταν η Ρουμανία για τους Έλληνες της Διασποράς τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Η αφήγηση, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά τη ζωντάνια της μαρτυρίας με τη γλαφυρότητα της λογοτεχνίας, ανασυνθέτει την ιστορία μιας αστικής οικογένειας Ελλήνων της Ρουμανίας που διασκορπίστηκε στα πέρατ...

Και για να το ομολογήσω απερίφραστα, είμαι παραδομένη άνευ όρων στην γοητεία που ασκούν επάνω μου αυτές οι βέργες· σαν να με άγγιξε η κάθε μια ξεχωριστά και να με γήτεψε για πάντα. Το ίδιο θα έλεγα ακόμη κι αν ο εμπνευστής τους, ο δημιουργός τους, δεν μου ήταν ούτε έβδομος ξάδελφος, δεν γνώριζα καν το όνομα του, ή ήταν κάποιος που είχε προ πολλού εκλείψει απ' τον γνωστό μας κόσμο, είτε ως φυσική οντότητα είτε -μαζί με την μαγική του βέργα- ως σπάνιο είδος. Αλλά ακόμη καλύτερα που είναι αδερφός μου. (Ζ. Ζ.)

Η συγγραφέας, παιδί Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, που ο εμφύλιος πόλεμος (1946-1949) τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, έζησε μια ζωή γεμάτη περιπλανήσεις και δυνατές εμπειρίες. Στο βιβλίο αυτό η Κωνστάνς Δημά προσπαθεί να προσεγγίσει τη μοίρα των παιδιών των πολιτικών προσφύγων, που μεγάλωσαν σαν ορφανοί "μικροί πρίγκιπες" -ζώντας στα εγκαταλελειμμένα ανάκτορα των ανατολικών χωρών- αναζητώντας έτσι και τη δική της ταυτότητα.

"Το ταξίδι είναι μετακίνηση ψυχής. Σε όλες τις χώρες που φιλοξενήθηκε η ψυχή μου, οι στιγμές που μου χαρίστηκαν άλλαξαν τη ματιά μου για τη ζωή. Τη δική μου αλλά και των άλλων. Εκτίμησα τη σπουδαιότητα και την αμεσότητά της, τη διαφορετικότητα των πολιτισμών, τη μοναδικότητα της φύσης, τη μαγεία της επιστήμης, τη χάρη της προσμονής, τη ζεστασιά της αγάπης, το μεγαλείο της συντροφικότητας, την αποκλειστικότητα της φιλίας, την πληρότητα του νοιαξίματος,την ευεργετικότητα του διαλόγου. Βίωσα τη δύναμη των εικόνων και αισθάνθηκα την ασημαντότητά μου στην ολότητα του κόσμου. Τ...

Ο Γιώργος Χατζηλάκος με το "Οιδιπόδειο σε παραλλαγή" παρουσιάζει τα βιώματά του από τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Για να καταγράψει τις προσωπικές του μνήμες από τον εγκλεισμό του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί αλλά και από τον εμφύλιο που έζησε, ο συγγραφέας προτίμησε το είδος της νουβέλας. Χωρίς ηρωοποιήσεις και ωραιοποιήσεις, μακριά από σεμνοτυφίες και πολιτικές σκοπιμότητες, έγραψε ένα κείμενο ζωντανό, που διασχίζεται από τις λαμπρές περιγραφές των τόπων, των τοπίων και των ανθρώπων που τον σημάδεψαν.

"Μα... τι γάμος ήταν αυτός! ενθουσιάστηκε η Άννα. Τι ωραία σχέση με όλους τους καλεσμένους! Τι ζεστασιά! Τι χαμόγελα! Θαυμάσια! Στόλισαν με κορδέλες ακόμη και το αναπηρικό καροτσάκι της γιαγιάς που ήταν παρούσα στις χαρές τους, δυναμική και ζωηρή..." Ο Πέτρος και η Άννα, ιδιοκτήτες εργαστηρίου ειδών Γάμου - Βαπτίσεων θυμούνται... Πραγματικά περιστατικά που θα σε κάνουν να χαμογελάσεις, να προβληματιστείς, να εμπνευστείς...

Πρέπει να περιγράψω το αλεξανδρινό "ταξί". Είναι μικρό όχημα, συνήθως Lada, βαμμένο με χρώματα πορτοκαλί και μαύρο, διόλου πολυτελές, εντούτοις βολικό, γρήγορο, το βρίσκεις πολύ εύκολα και είναι πολύ φθηνό. Σπάνια δουλεύει το ταξίμετρο, κάποτε προέρχεται από την Ελλάδα και έχει ενδείξεις στην ελληνική γλώσσα -όμως δε θα σε κλέψουν. Σ' αφήνουν εσένα να δώσεις ό,τι νομίζεις κι έτσι πληρώνονται πιο καλά κι εσύ καταβάλλεις ελάχιστα. Υπάρχουν βέβαια και λεμουζίνες και τουριστικά επταθέσια "ταξί", που τα βρίσκεις έξω από τα μεγάλα ξενοδοχεία. [...]

[...] Το ανά χείρας έργο επιγράφεται "Όλοι κλέβουν, μα ποιος φταίει;", ενώ φέρει και τον υπότιτλο "Από το ημερολόγιο ενός πρόσφυγα". Για πρώτη φορά τυπώθηκε στο τυπογραφείο του Νεολόγου της Κωνσταντινούπολης και εκδόθηκε το 1928 στη Θεσσαλονίκη, λίγα χρόνια δηλαδή ύστερα από την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Το αφήγημα, όπως δηλώνει και ο υπότιτλος του, είναι γραμμένο υπό τύπο ημερολογίου, περιλαμβάνοντας καταγραφές με ημερολογιακή σειρά από τον Απρίλιο του 1922 μέχρι και το Μάιο του 1927. Ωστόσο, το κείμενο δεν αποτελεί τυπικό παράδειγμα ημερολογίου· οι καταγραφ...

Ένα μυστικό καλά κρυμμένο για πάνω από μισόν αιώνα έρχεται ανέλπιστα στην επιφάνεια για να φωτίσει το αόρατο νήμα που συνδέει τη ζωή του συγγραφέα με εκείνη του πατέρα του. Η σπαρακτική αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας αποτελεί ένα Γράμμα στον Πατέρα - μια ετεροχρονισμένη πράξη αποδοχής της άυλης πατρικής κληρονομιάς. Την ίδια στιγμή όμως αποτελεί κι ένα είδος διαθήκης, νουθεσία και ευχή μαζί προς τον δικό του γιο - μια απεγνωσμένη προφητεία ή προκαταβολική απολογία για όσα θα του κληροδοτήσει θέλοντας και μη.

Ο Σωτήρης άφησε τρία δάχτυλα στο εργοστάσιο και έγινε οδοκαθαριστής, του Μυτιληνιού η κόρη έγινε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο και ο Σταύρος πήρε αργυρό μετάλλιο για την τριακονταετία του στο ίδιο εργοστάσιο. Η κυρία Ελένη γράφει μυθιστορήματα μετά τη δουλειά και η Θεώνη πουλάει μαγικά βότανα από τον Όλυμπο. Τα παιδιά μιλούν μόνο γερμανικά, τι γίνεται τώρα; Ο Χρίστος παραπονιέται: έφυγε νέος, γύρισε γέρος στο χωριό του και βρήκε τους νέους γκάσταρμπαϊτερ να τον περιμένουν. Έλληνες στα ξένα. Στην άλλη Ελλάδα. Στον κόσμο. Τους είπαν γκάσταρμπαϊτερ· οι ίδιοι μόνο ξέρουν το βάρο...

Το βιβλίο αναφέρεται στη βιογραφία δύο προσώπων. Στη ζωή δύο γυναικών συνδεδεμένων από τα νεανικά τους χρόνια με μια σπάνια φιλία. Άρρηκτη, υποδειγματική, ακλόνητη, αυθεντική και ανθεκτική στο χρόνο, γιατί στηρίχθηκε σε σιδερένια βάση, που μόνον η αληθινή αγάπη μπορεί να κτίσει. Η όλη καταγραφή της βιογραφικής πορείας έγινε με ολοκληρωμένο αυθεντικό τρόπο. Με τη διείσδυση της συγγραφέως σ' όλο το φάσμα των αισθημάτων της συμπεριφοράς και της έκφρασης των προσωπικών πιστεύω των δύο ηρωίδων. Ανέλυσε τα χαρακτηριστικά τους στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τους στόχους και...

Το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού με τις προσωπικές αναμνήσεις, περιγραφές και βιώματα του συγγραφέως, ξεδιπλώνει, ασφαλώς και παρουσιάζει από διάφορες πλευρές στα μάτια του αναγνώστου τη ζωή και το έργο ενός ανθρώπου, που αφιέρωσε την ύπαρξή του και πρόσφερε ολοκληρωτικά τον εαυτό του στη διακονία της Εκκλησίας.