Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα συναρπαστικό ταξίδι, μοναδικό ντοκουμέντο για τη ζωή των Ελλήνων ναυτικών και την ανάπτυξη της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας από την εποχή του μεσοπολέμου μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα μέσα από την πένα ενός ανθρώπου που ανδρώθηκε στη θάλασσα, μαγεύτηκε από την ομορφιά της και τη λάτρεψε. Εικόνες, χρώματα, μυρωδιές από τα πρώτα χρόνια της ατμοκινούμενης ναυτιλίας μεταφέρονται σε μας μέσα από τα μάτια του δεκατριάχρονου Μαρίνου Ματρόζου που αναγκάζεται να μπαρκάρει μικρός σε ποντοπόρο καράβι για να συντηρήσει την οικογένειά του. Με εργαλείο τη μοναδική γλώσσα της ναυτο...

Και για να το ομολογήσω απερίφραστα, είμαι παραδομένη άνευ όρων στην γοητεία που ασκούν επάνω μου αυτές οι βέργες· σαν να με άγγιξε η κάθε μια ξεχωριστά και να με γήτεψε για πάντα. Το ίδιο θα έλεγα ακόμη κι αν ο εμπνευστής τους, ο δημιουργός τους, δεν μου ήταν ούτε έβδομος ξάδελφος, δεν γνώριζα καν το όνομα του, ή ήταν κάποιος που είχε προ πολλού εκλείψει απ' τον γνωστό μας κόσμο, είτε ως φυσική οντότητα είτε -μαζί με την μαγική του βέργα- ως σπάνιο είδος. Αλλά ακόμη καλύτερα που είναι αδερφός μου. (Ζ. Ζ.)

Πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει πάντα μια μεγάλη γυναίκα; Στην περίπτωση του Mίκη Θεοδωράκη αυτό είναι γεγονός. Mια μεγάλη αλήθεια με το όνομα Mυρτώ Aλτίνογλου. Tο κορίτσι εκείνο με το "γλυκό χαμόγελο, τα παιδιάστικα μάτια με τις αιφνίδιες λάμψεις... με τη μεγαλύτερη φινέτσα και χάρη..." "Mια μορφή φαντασίας και ονείρου που είχε έρθει περήφανα και ξαφνικά να κατακτήσει την ύπαρξή μου όμοια με τα παράξενα κι ανεξήγητα στοιχειά της Φύσης, σαν Φως και σαν Xαρά..." Tο κορίτσι το προικισμένο και με σπάνια χαρίσματα, φιλομάθεια, εργατικότητα, οργανωτικότητα, πειθαρχία, δυνα...

[...] Πρώτα πρώτα σας επισημαίνω ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι επιστημονικό πόνημα ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου με θέμα τα Κανάλια.[...] Το βιβλίο που ευελπιστώ να διαβάσετε είναι ένα βιωματικό, ιδιωματικό μυθιστόρημα με καθαρά υποκειμενικές αντιλήψεις των παιδικών χρόνων, με έμφαση στον ιδιωματικό λόγο, πάντα μέσα από τη δικιά μου ατομική οπτική γωνία, χωρίς να αποκλείονται παραλείψεις και ανακρίβειες. [...]

... Γύρισε ο Χουσεΐν προς τα πίσω, άπλωσε τις χερούκλες του και άρπαξε από τα ρούχα την Τολίκα και την πέταξε στον δρόμο. Στην συνέχεια, ο Χουσεΐν έδωσε μια δυνατή καμτσικιά στο άλογο και το κάρο άρχισε να τρέχει πιο γρήγορα. Εδώ είδα την μικρή αδελφούλα μου, σωριασμένη στο χώρα, εκεί που την σαβούρτισε ο Χουσεΐν. Γρήγορα όμως σηκώθηκε η Τολίκα και άρχισε να τρέχει πίσω από το κάρο, ενώ ταυτόχρονα ξεφώνιζε κλαίγοντας "Αδελφούλα μου, πάρε με μαζί σου"...

Ασυμβίβαστη, γεμάτη όνειρα η Χαρά, η νεαρή ηρωίδα του βιβλίου, ψάχνει τον τρόπο να ανανεώνει συνεχώς τις συγκινήσεις που της προσφέρει η ζωή. Δε θα αργήσει να απογειωθεί στα ονειρικά μονοπάτια των ναρκωτικών. Όταν όμως η πτήση τελειώνει, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Περιθώριο, φυλακή, ψυχιατρείο. Μια κατάδυση μέχρι τα όρια του θανάτου. Εκεί που όλα μηδενίζονται. Τελειώνουν ή ξεκινούν με νέα ώθηση προς τη ζωή. Η Χαρά Αυγερινοπούλου υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η προσωπική της διαπόμπευση από τα τότε Μ...

Οι θησαυροί της ρομαντικής λογοτεχνίας σε μια πολύτιμη συλλογή! Ζήστε ξανά στο πάθος και την ευαισθησία της ρομαντικής εποχής μέσα από τη νέα πολυτελή σειρά βιβλίων της Ρομαντικής Λογοτεχνίας. Για πρώτη φορά στο περίπτερο και αποκλειστικά από την DeAgostini μια συλλογή από μεγάλα έργα του ρομαντισμού, βιβλία με μοναδικές ιστορίες αγάπης και έρωτα. Μια μοναδική έκδοση που θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει!

Ζούμε στη ζωή μας για να μπορέσουμε κάποτε να την αφηγηθούμε. Πρέπει απλά να την περιγράψουμε. Όπως τη ζήσαμε. Χωρίς φτιασιδώματα. Έτσι θα δώσουμε τη δυνατότητα στους δικούς μας να τη γνωρίσουν. Να ζήσουν με αγωνία τις στιγμές που περάσαμε. Με αυτή την εξομολόγηση ο Αργύρης Κάλμπαρης ζητά την λύτρωση. Παρουσιάζει τη ζωή του σαν μυθιστόρημα. Με τη σφραγίδα της αγάπης και της αλήθειας. Η διαδρομή αρχίζει από τα πρόσφατα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, περνάει από τα πέτρινα χρόνια της αμφισβήτησης και των παθών του μεταπολέμου και σαν νυστέρι ανοίγει το απόστημα του μίσο...

Η πραγματικότητα βρίσκεται μέσα μας, γιατί τα έξω είναι απατηλά. Λίγο κουράγιο χρειάζεται. Τίποτε άλλο. Τότε, απομονώνεσαι από το ψεύτικο, και ο κόσμος σε κοιτά χάσκοντας. Ένα γέρος ερχόταν στο σπίτι μας. Ζητιάνος. Από περηφάνια και υποκρισία κρατούσε πάντα κάτι στην μητέρα: χόρτα του βουνού, που ήταν η αδυναμία της, έτσι που μοσχοβολούσαν. Εγώ παιδί πράμα, κοίταζα τη γενειάδα του, τα βρώμικά του πόδια, και τον θαύμαζα. Όχι γιατί μου φαινόταν μεγάλος, μα μικρός. Ένας ασήμαντος υποκριτής του ψωμιού και του λαδιού. Και θυμάμαι, πως έκανα προσευχή να του δώσει η μάνα περισσό...

Κρατάμε κάτι σφιχτά στα χέρια μας, στο ένα την τσάντα, κρατιόμαστε όμως και μεταξύ μας οι τρεις συμμαθήτριες και φιλενάδες και γελάμε στο φακό. Περπατάμε στο δρόμο γυρίζοντας απ' το σχολείο, μάλλον το Γυμνάσιο, όπου είχαμε μόλις εισαχθεί -γιατί φοράμε μαύρες ποδιές με άσπρους γιακάδες. Είναι φωτογραφία ενσταντανέ, όπως τη λέγαμε. Τρία κοριτσάκια κοντούλικα, με κοτσιδούλες, η Νινέττα στη μέση προτείνοντας το λαμπερό προσωπάκι της με τεράστιο χαμόγελο. Φοράει ένα παλτουδάκι που δένει μπροστά σταυρωτά, φαίνεται λίγο ο λευκός γιακάς της μαύρης ποδιάς της. Δίπλα της εγώ με μ...

"... μες στα μετάξια κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί ..." (Nίκος Kαββαδίας). Όταν ετούτο το χρονικό -χωρίς τη σημερινή απαραίτητη εισαγωγή του, κάποια σχόλιά του και επίσης κάποιες κριτικές και επιστολές υπέρ και κατά του βιβλίου- είδε το φως της δημοσιότητας επί Xούντας σε συνέχειες στην εφημερίδα "Tα Nέα" (1972) και απέσπασε ως βιβλίο το A΄ Kρατικό Bραβείο (το 1974, με εισηγητές για τη βράβευσή του τον Nικηφόρο Bρεττάκο και τον Eυάγγελο Παπανούτσο), από την πρώτη στιγμή το υποδέχτηκαν διθυραμβικά πολλοί κριτικοί, εφημερίδες, περιοδικά, πνευματικοί άνθρωποι και χιλιάδε...

Για ογδόντα περίπου χρόνια το αξιόλογο αυτό βιβλίο παρέμενε ανυπόγραφο. Κυκλοφόρησε το 1923, ένα χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και την επόμενη χρονιά έκανε και δεύτερη έκδοση, καθώς αφηγούνταν σε λογοτεχνική γραφή, εν είδει ημερολογίου, τη συγκλονιστική περιπέτεια ενός Έλληνα αξιωματικού στα βάθη της Ανατολίας. Περιέγραφε τις συνθήκες κράτησης των αιχμαλώτων στο Ντενιζλί, στο Ντινάρ, στο Ακ Σεχίρ, στο Ικόνιο, στην Καισάρεια. Αποκάλυπτε τις σκληρές όψεις του πολέμου. Εξαπέλυε δριμεία κριτική εναντίον των υπαιτίων και, ταυτόχρονα, εξέφραζε με ενάργεια το σκεπτικισμό...

Bραχέων κυματισμών και αλαών λογοτεχνικών ηθών πονήματα, όπου εκτίθενται ιδέες αλλά και πρόσωπα, καθώς και ο συγγραφέας των ενταύθα κειμένων. Πρωτοπαρουσιάστηκαν στις εφημερίδες "Tο Bήμα" και "Tα Nέα", και στα περιοδικά "Η λέξη" και "Eντευκτήριο" (1985-2005). Mετά από επίπονο και ευάρεστο lifting φιλοξενούνται τώρα στις Eκδόσεις Kαστανιώτη. (Ευχαριστίες Π.Μ.)

Ήμασταν νέοι, ήμασταν φοιτητές, ήταν γύρω στο 1975. Ήταν η εποχή που νομίζαμε ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο. Και οι συνθήκες, μας ευνοούσαν. Μόλις είχε αρχίσει η μεταπολιτευτική περίοδος. Μας είχαν φορέσει καπέλο τον Καραμανλή, που κανονικά εάν υπήρχε έστω και ένα υποβόσκον κίνημα, με την καθοδήγηση του οποιουδήποτε Κάπα, Κάπα η κατάκτηση της εξουσίας θα ήταν ένας απλός περίπατος. Αλλά τότε τα Κάπα Κάπα ήταν σε σύγχυση. Ήταν διασπαρμένα ακολουθώντας τις αντιθέσεις του κομουνιστικού κόμματος της μαμάς Ρωσίας.[...] (από το κείμενο του βιβλίου).

"Επί τα Ίχνη"... είναι ο τίτλος της νέας αυτής Σειράς. Στή Σειρά στεγάζονται άγνωστα, λανθάνοντα ή αθησαύριστα κείμενα. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι μελέτες, μαρτυρίες κι ακόμη δυσεύρετα λογοτεχνικά έργα παλαιότερων εποχών. Φιλοδοξία της Σειράς είναι να συνδεθεί με τη λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα να ανασύρει από τη λήθη έργα, τα όποια παρέμεναν απρόσιτα στον αναγνώστη, εμπλουτίζοντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, την έρευνα. Ο τίτλος, άλλωστε, είναι ενδεικτικός του είδους και της φυσιογνωμίας της. Ο τόμος αποτελεί ζωντανή μαρτυρία για τα λογοτεχνικά πράγματα της χώρας...

Μέσα από τα μάτια και την ψυχή ενός μικρού κοριτσιού, που γεννιέται και μεγαλώνει σ' ένα χωριό κοντά στην Αθήνα, γνωρίζουμε-βιώνουμε τα δύσκολα προκατοχικά χρόνια, την Κατοχή, τον εμφύλιο και όλα τα γεγονότα που ακολούθησαν μέχρι σήμερα... Πόλεμος, ήθη, έθιμα, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, χαρακτήρες ηρώων, συγκρούσεις, καταστάσεις τραγικές, δραματικές, μα και κωμικές, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου... Ένας ύμνος στη ζωή, στον αγώνα, στην καθημερινότητα, στην αλήθεια και στην αγάπη!... Μέσα από το δάκρυ θα έρθει το φως, θα έρθει ο ήλιος... γιατί κάποια...

Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται μνήμες αξέχαστες, συγκινητικές, τραγικές του Ελληνισμού της Σμύρνης μέσα από την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, της οικογένειας του δραστήριου εκπαιδευτικού Ηλία Αλτίνογλου, με πλούσια δράση και σε άλλα πεδία, κοινωνικά και εθνικά. Το μεγαλείο της ξακουστής πολιτείας προβάλλεται από την καθημερινή ζωή της οικογένειας. Τα φημισμένα σχολεία της Σμύρνης, τα ιδρύματά της, η κοινωνική της ζωή, πλούσια σε εκδηλώσεις, εορτασμούς, χορούς, εκδρομές, επισκέψεις και καθημερινούς περιπάτους στο φημισμένο Και, την παραλία της Σμύρνης, όπου δίνανε τ...

[...] Στο βιβλίο μου περιγράφω την αλλαγή που έχει συντελεστεί στην εξωτερική μου εμφάνιση και κυρίως στην ψυχική μου διάθεση. Ακόμη, τις εμπειρίες που έχω ζήσει μέχρι τώρα και έχουν σηματοδοτήσει τη ζωή μου. Μου έχουν διδάξει πολλά. Θα παραμείνουν αναμνήσεις, ως άρωμα ζωής και θα ήθελα να τις μοιραστώ όχι μόνο μαζί σου αλλά και με άλλους πολλούς φίλους και φίλες. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

...Να περάσουμε γρήγορα αυτήν την εποχή... και να ξημερώσουμε εκείνη τη Δευτέρα της 28 Οκτωβρίου του '40, για ν' ανταμώσουμε πάλι μ' ένα λαό, που ξύπνησε απ' το λήθαργό του και ξαναβρήκε σ' αυτές τις τραγικές στιγμές τον εαυτό του... ...Τις δυσκολίες και τα βάσανα τα γιάτρεψε ο χρόνος που πέρασε. Οι πληγές επουλώθηκαν. Οι αγωνίες ξεχάστηκαν. Κι έμεινε μόνον η αίσθηση ότι πραγματικά ζήσαμε μια σπάνια για την ανθρωπότητα περίοδο, γιατί από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια γνωρίσαμε και γευτήκαμε ανακαλύψεις και επινοήσεις τόσο σημαντικές και καθοριστικές, που αλλάξανε την ίδια τη...

Ζεις σε μια πόλη από παιδί. Σ' αυτήν μεγαλώνεις, ανδρώνεσαι και γερνάς. Τη βλέπεις να γιγαντώνεται, να αλλάζει σημαντικά και μαζί μ' αυτή να αλλάζει κι η ίδια η ζωή. Εσύ, όσο περνούν και σε βαραίνουν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ νοσταλγείς τα νιάτα σου. Αναλογίζεσαι και συγκρίνεις το σήμερα με το χθες. Κι έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να ξαναζήσεις νοερά σ'αυτήν την ίδια πόλη όπως ήταν τότε, όχι γιατί η πόλη σου ήταν τότε καλύτερη, αλλά ίσως γιατί ήταν διαφορετική. Πιο ανθρώπινη, πιο μικρή, πιο χαμηλότονη. Τα θυμάσαι, λοιπόν, ένα-ένα και τα διηγείσαι. [...]