Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κόσμος των πενήτων, των φτωχών και κατατρεγμένων, των αδύναμων και ευάλωτων ανθρώπων, είναι ο κόσμος του Παπαδιαμάντη. Ο αλάλητος στεναγμός τους αντηχεί μέσα στα διηγήματά του. Οι καημοί τους δεν έχουν μόνο κοινωνικά αίτια και γι' αυτό είναι χωρίς τελειωμό. Από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη απουσιάζει η δράση, τα εξωτερικά μεγάλα γεγονότα, η περιπέτεια. Μεγαλώνουν ασύμμετρα όπως το δέντρο, χωρίς αυστηρό σχέδιο, χωρίς ανέλιξη συχνά, και τελειώνουν αθόρυβα. Είναι ρευστά, λυρικά, μια λεπτή πινελιά, ένα αλαφρύ πάτημα, με οξυμένη αίσθηση και συμμερισμό του ανθρώπινου πόνου, με...

Εκείνο που κατά γενική ομολογία έχει γίνει αποδεκτό για τον πεζογράφο Σπύρο Πλασκοβίτη (1917-2000) είναι ότι πρόκειται για έναν δημιουργό που τον διακατείχε το ήθος του ύφους, και ότι στα έργα του συναντάμε πολλά συμβολικά όπως και ποιητικά στοιχεία και χαρακτηριστικά. [...] Σκοπός μου εδώ είναι η διερεύνηση, η αναλυτική συμπόρευση στη δημιουργική διαδικασία και ο προσδιορισμός της υφολογίας του πεζογράφου ή του μυθοποιού, δηλαδή τη ήθος του ύφους και η προσωπική δημιουργική σφραγίδα του συγγραφέα Σπύρου Πλασκοβίτη, όπως ετούτο έχει διαπλαστεί και εμφανιστεί μέσα στα πε...

Το βιβλίο περιέχει οκτώ ομιλίες από τρεις Ελλαδίτες και πέντε Κυπρίους μελετητές του έργου του Γ. Σεφέρη που έγιναν στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τον ποιητή στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκωσίας, το 1984.

Με ποιους τρόπους αποφασίζεται η αξία ενός λογοτεχνικού έργου και πώς αυτό εντάσσεται στον λογοτεχνικό κανόνα; Εξετάζοντας την υποδοχή του Σεφέρη κατά την χρονική περίοδο 1931-1971, το βιβλίο αυτό επιχειρεί να προσδιορίσει τους παράγοντες οι οποίοι συνέβαλαν στην προοδευτική αναγνώριση του ποιητή και ακολούθως στην εγκαθίδρυσή του στον κανόνα της νεοελληνικής γραμματείας. Μαζί με την αποτίμηση των κριτικών αντιδράσεων και την ένταξή τους στα ιστορικά και αισθητικά τους συμφραζόμενα, ο Αντώνης Δρακόπουλος εξετάζει ένα σύνολο άλλων παραμέτρων που επηρέασαν καθοριστικά την υπ...

Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται ποιήματα και κείμενα του Γιώργου Σεφέρη χωρισμένα στις εξής ενότητες: 1. Ο νεανικός και πρώιμος Σεφέρης- Από τη "Στροφή" (1931) έως τη "Στέρνα" (1932), 2. Ο προπολεμικός Σεφέρης- Από το "Μυθιστόρημα" (1935) έως το "Τετράδιο Γυμνασμάτων" (1940), 3. Ο Σεφέρης στα χρόνια του πολέμου- Από το "Ημερολόγιο Καταστρώματος" (1940) έως την "Κίχλη" (1947), 4. Ο μεταπολεμικός Σεφέρης- Από το "Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄" (1955) έως τα "Τρία κρυφά ποιήματα" (1966), 5. Ο "ανεπίσημος Σεφέρης"- "Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄" (1976) Το βιβλίο απευθύνεται...

This book has no pretensions to being academic. On purpose its author has not read any other material connected with Ritsos's "Iconostasis of Anonymous Saints" except the original. Needless to say, not out of disrespect for the scholars and other Ritsologists. But solely in order not to be influenced and placed in the awkward position of having to discard precious insights because someone else has expressed them before. The structure of this book is so carefully planned and its 27 sections are so tightly interwoven that if we were obliged to remove one pebble or a single in...

Πρωτότυπη μελέτη η οποία αποδεικνύει με ενδοκειμενικά στοιχεία ότι "Τα Ολύμπια" είναι μετάφραση του Ρήγα λαι όχι κάποιου φίλου του, όπως είχε υποστηριχθεί, και ότι είναι έργο στο οποίο λείπουν οι ξένες λέξεις.

Το έπος του Μπενουά, γραμμένο το 1170 σε 30.000 οκτασύλλαβους, μεταφράστηκε σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Η ελληνική μετάφραση έγινε πιθανόν τον 14ο αιώνα στη φραγκοκρατούμενη Πελοπόννησο και περιλαμβάνει 14.403 στίχους, είναι δηλαδή το εκτενέστερο έμμετρο κείμενο της δημώδους λογοτεχνίας μας.

Εξ όσων γνωρίζω, η παρούσα διδακτορική διατριβή είναι η πρώτη που εκπονείται με θέμα τις "Δοκιμές", συλλογή κριτικών και δοκιμιοειδών κειμένων, του διεθνούς φήμης έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963). Ταυτόχρονα είναι μια συμβολή στη μελέτη του δοκιμίου ως λογοτεχνικού είδους. Για τρεις κυρίως λόγους οι "Δοκιμές" του Σεφέρη αξίζει να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης. Πρώτα- πρώτα , διότι θα επιτύχουμε μια θέωρηση του έργου ενός μείζονος ποιητή από την ασυνήθη οπτική γωνία των κριτικών του κειμένων. Δεύτερον, γιατί ακριβώς ως τέτοια κείμενα γραμμέν...

Αρκετοί παλαιοί έγραψαν για τη μακρόχρονη μεταφραστική θητεία του Παπαδιαμάντη σε περιοδικά κι εφημερίδες. Ωστόσο για τις ίδιες τις μεταφράσεις ελάχιστα πράγματα γνωρίζαμε. Το ενδιαφέρον για ουσιαστική γνωριμία με τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη γεννιέται τη δεκαετία του 1980. Η έρευνα, η μελέτη και η έκδοση του μεταφραστικού του έργου επιταχύνθηκαν την τελευταία πενταετία, με αποτέλεσμα να έλθουν στο φως πλήθος άγνωστες παπαδιαμαντικές μεταφράσεις. Στον "Παρδαλό συρικτή της Εμλίνης" εξιστορούνται μερικές στιγμές της περιδιάβασής μας στον θαλασσινό μεταφραστικό κήπο του...

Έναν διάλογο με το πρόσφατο δοκίμιο του Λάκη Προγκίδη "Υπό τήν παπαδιαμαντικήν δρυν" ανοίγει εδώ ο Γιάννης Κιουρτσάκης, πιστεύοντας ότι, πέρα από τις όποιες αντιρρήσεις, μας κάνει να δούμε με νέο βλέμμα και τον Παπαδιαμάντη και την Ελλάδα και τον σημερινό μας κόσμο. Δείχνοντας πως το μυθιστόρημα -τέχνη γεννημένη στην ατομοκεντρική Δύση των Νέων Χρόνων- αντιπαραθέτει το μυστήριο του συγκεκριμένου ατόμου στη χρησιμοθηρική αφαίρεση ενός Ανθρώπου αφέντη και καταναλωτή της φύσης, ο Προγκίδης αγγίζει τη ρίζα της ύβρεως που ρημάζει σήμερα τον πλανήτη. Θεωρώντας, εξάλλου, ότι...

Η άνθηση των παπαδιαμαντικών σπουδών από τη δεκαετία του 1980 ως τις μέρες μας οφείλεται στο σπόρο που έσπειρε ο Ζήσιμος Λορεντζάτος το 1961 με το δοκίμιό του "Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Πενήντα χρόνια από το θάνατό του". Αργότερα, το 1986, με ένα βραχύτερο αλλά εξαιρετικό κείμενο κατέδειξε αδιαφιλονίκητα την απόλυτη κυριαρχία του Σκιαθίτη διηγηματογράφου επάνω στην ελληνική γλώσσα. Σήμερα, πενήντα χρόνια αργότερα από το παρθενικό του γραφτό για τον Παπαδιαμάντη, είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε ακριβέστερα την καρποφορία του: χωρίς την "παπαδιαμαντική παρέμβαση" του Ζ.Λ. δεν...

Ο Παπαδιαμάντης, έναν σχεδόν αιώνα μετά τον θάνατό του, παραμένει, από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, ο πιο συζητημένος συγγραφέας. Δεν υπήρξε στον τόπο μας καλλιεργημένος άνθρωπος που να μην αναρωτήθηκε για την κρυφή γοητεία του παπαδιαμαντικού έργου. Δεν υπήρξε γενιά που να αγνόησε την καλλιτεχνική του αξία. Και δεν υπήρξε ιστορική περίοδος που να μη διχάστηκε ως προς την εμβέλειά του. Ο λόγος είναι απλούστατος. Ο Παπαδιαμάντης έγραψε (έραψε, θα έλεγα) το έργο του με όλους τους κόμπους (ιστορικούς, πολιτισμικούς, γλωσσικούς, ψυχικούς και μεταφυσικούς) που μας σ...

[...] Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ενδιαφέρθηκε για τη νεοελληνική λογοτεχνία με την ενιαία συνείδηση του διανοουμένου, που του επιτρέπει να συλλαμβάνει την αντίστοιχη ενότητα του όλου πολιτισμικού γίγνεσθαι και τις "σημαίνουσες" διασταυρώσεις και υποκείμενες συναντήσεις του έντεχνου λόγου με το πνεύμα των εικαστικών τεχνών, της μουσικής, του φιλοσοφικού στοχασμού, της πολιτικής ηθικής και της ίδιας της στάσης του ανθρώπινου υποκειμένου απέναντι στον κόσμο. Αυτή η ολικότητα εποπτείας και βάθους αναδεικνύεται και μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με την ανάγνωση της "Ιστορίας του Ευρωπ...

Όπως σε όλες τις μελέτες του, έτσι και στην προκείμενη, ο Διονύσης Μουσμούτης, όπου ασχολείται με την αλληλογραφία Ξενόπουλου-Μαλάνου, τα τεκμήρια της οποίας απόκεινται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, δεν αρκείται στην απλή, σχολιασμένη παρουσίαση των επιστολών. Επιδιώκει την αναστύλωση των βασικότερων στοιχείων που καθόρισαν το γραμματολογικό πρόσωπο της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν, προσθέτοντας επίσης πληροφορίες για τα κοινωνικά και τα πολιτιστικά ήθη που αναμφίβολα έχουν πάντοτε έμμεση ή άμεση σχέση με τη δημιουργική προετοιμασία πολλών έργων της σύγχρ...

Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στη σχέση του Νίκου Καζαντζάκη με τον κινηματογράφο, μια σχέση η οποία μελετάται πάνω σε δύο βασικούς άξονες: την ενασχόληση του ίδιου του Κρητικού δημιουργού με τη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων και τις μεταφορές μυθιστορημάτων του στον κινηματογράφο από διαφορετικούς σκηνοθέτες και σεναριογράφους. Παρουσιάζονται τα σενάρια που γράφει ο Καζαντζάκης σε διάφορες φάσεις της δημιουργικής πορείας του (1928, 1931-1932, 1956), επιχειρείται μια συστηματική συγκριτολογική ανάγνωση των μυθιστορημάτων του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", "Βίος και πολιτε...