Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Σεν επικεντρώνεται στις ιδέες, αρχές και αξιολογήσεις που θα μας βοηθήσουν να εξαλείψουμε όσο γίνεται την αδικία και να βρούμε τρόπους για περισσότερη δικαιοσύνη. O Σεν δεν επιδιώκει να βρει την έννοια της δικαιοσύνης και τους όρους συμμόρφωσης του ατελούς μας κόσμου σε αυτή την ιδανική έννοια. αντίθετα, ξεκινάει από το δεδομένο ότι υπάρχει αδικία στον κόσμο -βαθιά και προφανής αδικία μερικές φορές, ανεξιχνίαστη, υπόρρητη αλλά όχι λιγότερο οδυνηρή, άλλοτε- και θέτει το ζήτημα της θεραπείας της. Ο Σεν συνδέει ακριβώς την ιδέα της δικαιοσύνης με την ιδέα μιας επιτυχούς ζ...

Το παρόν έργο "Η ήπια δικαιοσύνη" προάγει τη Σειρά Μελετών του Δρ. Αντωνίου Μανιάτη "Δίκαιο", που υπάγεται στον ομώνυμο Επιστημονικό Όμιλο (http://www.dikaio.gr), αντιπαραβάλλοντας προς την παραδοσιακή δικαστική λειτουργία τη σύγχρονη, εναλλακτική μορφή δικαιοσύνης, η οποία διακρίνεται για την ήπια προσέγγιση του δικαίου. Ύστερα από αιώνες λήθης της νομοφυλακίας και την αγνόησή της από το επίσημο κατεστημένο, η μελέτη προβαίνει, σε επιστημονικό επίπεδο, σε αναβίωση του "Νομοφυλακίου", κορυφαίου δείγματος του διαχρονικού ελληνικού νομικού πολιτισμού. Παρατίθεται ο νόμος 2690...

Δεν αρκεί να επιθυμούμε τη δικαιοσύνη. Πρέπει, ταυτόχρονα, να κατανοούμε και τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Όσα είδα και άκουσα στη ζωή μου άλλαξαν την οπτική μου για τους ανθρώπους. Καθημερινά, στην Ευρώπη, οι δικαστές ανακαλύπτουν και μια νέα κορυφή του παγόβουνου. Ένας νέος κόσμος διαμορφώνεται γύρω μας. Γι' αυτό θα ήθελα ο κάθε αναγνώστης να καταλάβει καλά την ιστορία που διηγούμαι. Έτσι ώστε η δικαιοσύνη να γίνει υπόθεση όλων μας.

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το πέρασμα από διακρατικές συγκρούσεις μεταξύ οικονομικών συστημάτων (δημοκρατίες κατά δικτατοριών, Ψυχρός Πόλεμος κατά σοσιαλισμού κ.ο.κ.) στις εσωτερικές -εντός του Κράτους-Έθνους- πολιτικές διαμάχες έθεσε και πάλι το ζήτημα του ορισμού του "πολιτικού εγκλήματος". Ως βάση τέθηκαν οι αξίες των νικητών και η ασυλία των εγκλημάτων του Κράτους (ακόμα κι αν η εξουσία παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες που τη νομιμοποίησαν). Όμως η Ιστορία τιμωρεί. Μη-συμβατικοί πόλεμοι, ένοπλες ζώνες αναρχίας ακολουθούν την αδυναμία/απροθυμία του Κράτους να χε...

Μπορεί σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όμως, ο 19ος αι. ήτανε υπερήφανος για τα φρούρια που έχτιζε ακόμα και μέσα στο κέντρο των πόλεων. Γοητευόταν από την καινούργια αυτή εκδήλωση ηπιότητας που αντικατέστησε τα ικριώματα. Και ναρκισσευόταν με την ιδέα ότι δεν τιμωρούσε πια τα σώματα, κι ότι ήξερε τώρα πώς να αναμορφώνει τις ψυχές. Αυτοί οι τοίχοι, αυτά τα σίδερα, αυτά τα κελλιά αντιπροσώπευαν μια ολόκληρη επιχείρηση κοινωνικής ορθοπεδικής. Αυτοί που κλέβουν, φυλακίζονται· αυτοί που βιάζουν, φυλακίζονται· κι αυτοί που σκοτώνουν, επίσης. Από πού ξεκινάει αυτή η π...

Ίσως σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όσο για τον 19ο αιώνα, ήταν περήφανος για τα φρούρια που έχτιζε στις παρυφές και ενίοτε στο κέντρο των πόλεων. Γοητευόταν απ' αυτή τη νέα ηπιότητα που αντικαθιστούσε τα ικριώματα. Επαιρόταν ότι δεν τιμωρεί πια τα σώματα και ότι γνωρίζει εφεξής να αναμορφώνει τις ψυχές. Αυτοί οι τοίχοι, αυτά τα μέτρα ασφαλείας, αυτά τα κελιά αντιπροσώπευαν ένα συνολικό εγχείρημα κοινωνικής ορθοπεδικής. Αν κλέψει κάποιος, μπαίνει φυλακή. Αν βιάσει, μπαίνει φυλακή. Αν σκοτώσει, μπαίνει φυλακή. Από πού προέκυψε αυτή η παράξενη πρακτική κι αυτό...

Ο συγγραφέας επιχειρεί μια προσέγγιση στο θεσμό και την οργάνωση της Δικαιοσύνης στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων της ανάλυσης των θεσμών και της θεωρίας των οργανώσεων. Σε ένα πρώτο μέρος συμπυκνώνει βασικά στοιχεία των θεωριών αυτών σε μια εισαγωγή στο άγνωστο αυτό, για τον μέσο νομικό, πεδίο. Στη συνέχεια παρουσιάζει τη νομοθετική βάση του θεσμού και της οργάνωσης, δηλαδή τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάσταση Δικαστικών Λειτουργών, ένα θεωρητικά ανεξερεύνητο νομοθέτημα. Τέλος, εξάγει συμπεράσματα για τα κ...

Ένα δημοσίευμα στα "Πολιτικά θέματα", (τεύχος 1442/19-11-2004) με τον τίτλο "κλιμάκιο Δικαστών υπό τον Αρχιμανδρίτη Ιάκωβο", με άκρως ενδιαφέρον δικαστικό και συνάμα κοινωνικοπολιτικό θέμα, αποτέλεσε το έναυσμα και κέντρισε το ενδιαφέρον μου να καταπιαστώ με επίμονη προσπάθεια και συστηματικά με τη "Δικαιοσύνη", το νομικό δηλαδή σύστημα, με το οποίο η Ελλάδα εφαρμόζει και απονέμει το δίκαιο, τους συνακόλουθους θεσμούς, τους λειτουργούς, - όπως τα Δικαστήρια -, τους δικαστάς, τους δικηγόρους κ.λπ. Έγραψα την 1/12/2004 ένα αποκαλυπτικό κείμενο με θέμα: "Δικαιοσύνη". Το εν λόγ...

Στη μελέτη αυτή ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει το αστικό δίκαιο και τα δικαιοδοτικά όργανα που λειτούργησαν στη Σάμο από το 1550 ως το 1912, όταν καταλύθηκε το καθεστώς ηγεμονίας Σάμου. Διερευνάται επίσης η σχέση των νομικών πραγμάτων της Σάμου με το βυζαντινό-ρωμαϊκό δίκαιο και με το εθιμικό, καθώς και με το γαλλικό, ιταλικό και γερμανικό αστικό δίκαιο.

Ο 21ος αιώνας προμηνύεται ως εποχή οριακών καταστάσεων. Γιατί άραγε το κοινό σπίτι της ανθρωπότητας, η γήινη βιόσφαιρα, διέρχεται μια κατάσταση διακινδύνευσης, ιστορικώς πρωτοφανή; Γιατί οι σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι καχεκτικές και ο δημόσιος χώρος τους ερημώνει; Τι ακριβώς είναι η κοινωνική ανισότητα, με ποιους τρόπους προκαλείται και επιδεινώνεται; Πώς τίθεται το ζήτημα της διατήρησης της δημοκρατίας και του σεβασμού των δικαιωμάτων των αντιτιθεμένων σε ένα εγχείρημα μετάβασης σε σοσιαλιστική Πολιτεία που θα επιζητούσε την άρση αυτής της παθογένειας;

Η απόκτηση δικαιωμάτων στη Λιμνοθάλασσα Βιστωνίδα, ήταν -όπως από ιστορικά στοιχεία προκύπτει- διαρκής και διακαής στόχος της Μονής του Βατοπεδίου. Η επιθυμία τους αυτή, απέκτησε στιβαρό νομικό υπόβαθρο στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τότε άρχισε και η διεκδίκηση της Λιμνοθάλασσας. Ολοκληρωτική δικαίωση πέτυχαν οι Βατοπεδινοί το 1941, επί της δημοκρατικής διακυβέρνησης Τσολάκογλου. Τότε η Βιστωνίδα έγινε επιτέλους δική τους. Δυστυχώς το Γ΄ Ράϊχ έχασε τον πόλεμο και οι Βατοπεδινοί τη Βιστωνίδα τους. Χρειάστηκε το Ελληνικό Δημόσιο εβδομήντα σχεδόν χρόνια για να αντιληφ...

Τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες χιλιάδες αγόρια και κορίτσια απασχόλησαντα δικαστήρια ανηλίκων στην Ελλάδα είτε επειδή διέπραξαν κάποιο αδίκημα είτε επειδή θεωρήθηκε ότι διατρέχουν "ηθικό κίνδυνο" να διαπράξουν κάποιο στο μέλλον ή επειδή οι γονείς τους δήλωναν αδυναμία να τα τιθασεύσουν. Η συμπεριφορά παιδιών και εφήβων στο πλαίσιο της οικογένειας και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος, οι συνθήκες ανατροφής και διαβίωσης τους και τα παραστρατήματά τους αποτέλεσαν το αντικείμενο πλήθους εκθέσεων από "επιμελητές ανηλίκων" και τροφοδότησαν έναν κανονιστικό λόγο για τις...