Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η διασημότερη κωμωδία - σάτιρα του Χίου Λέοναρντ, για την οποία ο συγγραφέας απέσπασε πολλά βραβεία και πολλές θεατρικές διακρίσεις. Στην Ελλάδα το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στις ερμηνείες σπουδαίων πρωταγωνιστών, όπως ο Μάνος Κατράκης στη δεκαετία του '80 και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος πρόσφατα. Αναφέρεται στη γλυκόπικρη ιστορία ενός γιου, που επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του πατέρα του και αναθυμάται όλη την προηγούμενη ζωή του. Έργο γραμμένο με λεπτό χιούμορ και πανέξυπνους διάλογους, που δείχνει καθαρά πώς κρίνουν τα παιδιά τις πράξεις των γονιών το...

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ Γ Γυναίκα σε κουνιστή πολυθρόνα Φ Η φωνή της από μαγνητόφωνο Το φως δυναμώνει λίγο-λίγο, συγκεντρωμένο πάνω στη Γ, που είναι φάτσα στο προσκήνιο ελαφρώς έξω από κέντρο προς αριστερά. Η πολυθρόνα ακίνητη. Σε λίγο: Γ Κι άλλο. Σιωπή. Μαζί με τη Φωνή αρχίζει και η πολυθρόνα το πήγαιν'-έλα. Φ ως την ημέρα εν τέλει τέλος ατελείωτης μέρας που είπε είπε από μέσα της σε ποιον άλλονε ώρα να τελειώνει ώρα να τ ε λ ε ι ώ ν ε ι να πάψει πια να σέρνεται από δω κι από κει όλη μάτια προς όλες τις μεριές απάνω κάτω μη τυχόν και φανεί κάνας άλλ...

Στάχτες (ραδιοφωνικό έργο). Casscando (ραδιοφωνικό έργο για σπήκερ, μουσική και φωνή). Πηγαινέλα. Ε , Τζό! (τηλεοπτικό έργο). Αναπνοή. Όχι εγώ. Εκείνο τον καιρό. Πατήματα. Κομμάτι μονολόγου. Λίκνισμα. Καταστροφή. Φαντασία πέθανε: φαντάσου (μονόλογος). Τέλος

Είναι το τρίτο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυδραδευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε ως επωδός της τριλογίας, μετά τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και το "Ένα ιρλανδέζικο κρανίο" και αποτελεί την κορωνίδα της αγριότητας που διέπει τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας. Δύο αδελφοί, ο Κόλμαν και ο Βαλέν, ζουν μαζί στο πατρικό τους σπίτι και έχουν μοναδικό σκοπό τους να πληγώνουν με κάθε τρόπο ο ένας τον άλλο. Οι προσπάθειες του ιερέα Γουέλς και της μικρής Γκερλήν να συμφιλιώσουν τους δύο αδελφούς δεν καρποφορούν. Έτσ...

Έργο γραμμένο το 1985, η Μόλλυ Σουήνυ πραγματεύεται την άχαρη ζωή μιας τυφλής κοπέλας που κάποτε εγχειρίζεται και ξαναβρίσκει το φως της, όμως η ίδια οδηγεί τον εαυτό της πάλι στην τυφλότητα και στην απομόνωση από τον κόσμο.

Μία από τις τέσσερις κλασικές κωμωδίες του Ουάιλντ, γραμμένη το 1893, όπου ο Ιρλανδός συγγραφέας σατιρίζει τα δακρύδρεκτα κοινωνικά δράματα του 19ου αιώνα, ενώ παράλληλα καταγγέλλει τον δικτοριανό πουριτανισμό. Οι ήρωες του έργου, με όπλα τους το επιγραμματικό χιούμορ και την παραδοξολογία, αποτελούν ένα μωσαϊκό που διακωμωδεί την κοσμική κοινωνία του Λονδίνου με όλες τις μικρότητές της.

Δυο αδέρφια, η Κόρα και ο Μίκυ, ζουν σ’ ένα χωριό της Ιρλανδίας, απ’ όπου ονειρεύονται να δραπετεύσουν: Έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον αδιαφορίας και εγκατάλειψης, με μοναδική αχτίδα στοργής τη θολή ανάμνηση της πρόωρα χαμένης μητέρας τους. Κανείς από τους μεγάλους δεν εμποδίζει το συστηματικό βιασμό της μικρής Κόρας από καθωσπρέπει μέλος της τοπικής κοινωνίας. Κανείς δεν είναι δίπλα τους. Οι δυο νέοι σχεδιάζουν την εκδίκηση και τη φυγή τους, ξέροντας ότι μπορούν να βασιστούν μόνο ο ένας στον άλλον. Όταν όμως φτάνουν στη μεγάλη πόλη, διαπιστώνουν ότι κι αυτή απέχει πολύ...

Ο τόμος αυτός περιέχει οχτώ θεατρικά έργα, και μαζί το "Φιλμ", το μοναδικό κινηματογραφικό σενάριο που έγραψε ο Μπέκετ και γυρίστηκε ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπάστερ Κήτον. Τα θεατρικά έργα είναι: "Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ", από τα γνωστότερα έργα του συγγραφέα, επισκόπηση μιας σπαταλημένης ζωής· το "Θέατρο", απολογισμός ενός ερωτικού τριγώνου, το τελευταίο κάπως μεγαλύτερης διάρκειας έργο του· το καίριο στη συντομία του "Πηγαινέλα", για τρία γυναικεία πρόσωπα· την "Αναπνοή", έργο χωρίς πρόσωπα· τη "Μονωδία", μονόλογο εξαιρετικής πυκνότητας για άνδρα ηθοποιό· το...

Τα δύο πρώτα θεατρικά έργα (μονόπρακτα) του Ιρλανδού συγγραφέα, που εκτυλίσσονται στα πιο απόμερα μέρη της Ιρλανδίας, τα νησιά Άραν του Ατλαντικού, αποτυπώνουν την προσπάθειά του να γνωρίσει τις πιο αυθεντικές όψεις της γλώσσας της πατρίδας του.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ (το πλήρες όνομά του Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλλς Ουάιλντ, 1854-1900) θεωρείται η "καταραμένη ιδιοφυΐα" της βικτοριανής εποχής. Έργο της ώριμης περιόδου του συγγραφέα, το "Η σημασία να είσαι σοβαρός" θαμπώνει το κοινό με το επιγραμματικό του χιούμορ και τον άκρατο κυνισμό του. Με αφορμή τους έρωτες δύο νέων με δύο κοπέλες, ο Ουάιλντ κάνει βιτριολική κριτική στο στρουθοκαμηλισμό της ανώτερης τάξης της Αγγλίας του δέκατου ένατου αιώνα. Τα συχνά παραδοξολογήματα που αφειδώς λένε οι ήρωες του έργου αποτελούν παγκόσμιο πρότυπο οξυδερκούς θεατρικού λόγου.

Πέρα απ' τον άγριο παραλογισμό της συμβίωσής μας ίσως αποκομίσαμε κάτι, όπως ακριβώς οι θεριστές τον παλιό καιρό που έβγαιναν στα θερισμένα χωράφια και μάζευαν ό,τι είχε απομείνει απ' τη σοδειά για να φτιάξουν ένα καρβέλι ψωμί. Όταν κι οι δυο μας θα έχουμε πια πεθάνει, ίσως κάτι να ξεχωρίσει μέσα απ' το χάος, ένα τελευταίο ίχνος αγάπης, όπως η βέρα στο ραφάκι. Κι ίσως τα παιδιά των παιδιών μας να κοιτάζουν τις φωτογραφίες μας και να καμαρώνουν για μας απλώς και μόνο επειδή ζήσαμε σε τούτη τη γη και θα 'πρεπε να μας τιμήσουν τουλάχιστον γι' αυτό. Και κάπου εκεί ίσως υπάρχει...

Στη "Ντίαρντρη των θλίψεων", δράμα με σχέδιο μεγαλεπήβολο, ο συγγραφέας αναπλάθει, με τρόπο λυρικό αλλά και έντονα δραματικό, έναν από τους αρχαίους θρύλους της Ιρλανδίας, διατηρώντας τον χαρακτήρα του στη γλώσσα και στις εικόνες. Οι "Καβαλάρηδες στη θάλασσα" (1904) είναι μια μονόπρακτη τραγωδία που η συντομία και η οικονομία της, καθώς και η ένταση του πάθους που τη διατρέχει, την καθιστούν ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο απ' όλα τα σύγχρονα μονόπρακτα.

[...] Με την "Ντίαρντρη των θλίψεων" που πρωτοπαίχτηκε το 1910 μετά το θάνατο του, ο Συνγκ επιστρέφει στο ύφος των "Καβαλάρηδων στη θάλασσα". Ένας κελτικός μύθος του δίνει την αφορμή για μια μεγαλειώδη, απλή, κυνική, αλλά και ρομαντική και ζοφερή τραγωδία. Δεν πρόλαβε να τη χτενίσει τελειωτικά, όμως όπως είναι θα "πλησιάσει τη μεγαλοφυΐα του Σαίξπηρ" όπως λέει ο Αλλαρντάις Νίκολλ, και "όπως τα χρόνια θα περνούν, θα προβάλλει όλο και πιο πολύ σαν ένας από τους κυριότερους δραματικούς συγγραφείς του αιώνα". [...] (απόσπασμα από το βιβλίο)