Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν μου έγινε η πρόταση να εκδοθούν σ' έναν τόμο οι μεταφράσεις μου πέντε κειμένων του Samuel Beckett, το πρώτο που σκέφθηκα ήταν ότι, όπως είθισται, θα έπρεπε ίσως να προταχθεί μια εισαγωγή που να παρουσιάζει ουσιαστικά το συγγραφέα και το έργο του. Πώς όμως αυτό να καταστεί δυνατόν αξιοπρεπώς, όταν -όπως μου δόθηκε επανειλημμένως η αφορμή να ξεκαθαρίσω προλογίζοντας προ ετών τις αναγνώσεις των πρώτων τριών από αυτά τα κείμενα στην Εταιρεία Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη- δεν είμαι μελετητής του Beckett, αλλά απλώς ένας περιπαθής αναγνώστης του; [...] Επί της ουσίας, μπορεί...

Γραμμένα από τον Μπέκετ σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, τα κείμενα της παράστασής μας μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια, -αγάπη αλλά και αμφισβήτηση-, για τον λόγο και τον ρόλο του στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους. Άλλοτε φειδωλός και ελλειπτικός, άλλοτε χειμαρρώδης και ασταμάτητος, άλλοτε παντελώς απών ή απαγορευμένος, χωρίς να είναι πάντα αυτός το κεντρικό θέμα, γίνεται το κρυφό νήμα που διατρέχει την παράσταση και εγγυάται τη συνοχή της. [...] Περιεχόμεν...

Δραματική φαντασία του Όσκαρ Ουάιλντ που ο ίδιος έγραψε στα Γαλλικά και μετέφρασε στα αγγλικά ο εραστής του, Άλφρεντ Ντάγκλας. Το έργο απαγορεύτηκε στην Αγγλία και παίχτηκε στο Παρίσι το 1893 από τη Σάρα Μπερνάρ. Στην Αγγλία η λογοκρισία επέτρεψε την παράσταση του έργου μετά το θάνατο του συγγραφέα. Πραγματεύεται τη γνωστή από την Αγία Γραφή ιστορία της ακόλαστης Σαλώμης, που έπεισε τον Ηρώδη να αποκεφαλίσει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Στο πέρασμά της από την αρχαιότητα στους σύγχρονους καιρούς και από τον παγανισμό στο Χριστιανισμό, η θρυλική Σαλώμη, συνοδευόμενη πάντα από το κομμένο κεφάλι του Ιωάννη, έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις. Ιδιαίτερα, όμως, στα τέλη του 19ου αιώνα, το ενδιαφέρον των ζωγράφων και των λογοτεχνών αναζωπυρώθηκε καθώς στο πρόσωπό της αναγνώρισαν το αρχέτυπο της καταστροφικής θηλυκότητας και της fin-de-siecle femme fatale. Η εν λόγω στροφή αντικατοπτρίζει τη γενικότερη υποτίμηση της γυναίκας στο πέρασμα από το 19ο στον 20ό αιώνα, αυτή τη φορά με τη συγκατάθεση της επιστήμης. Αν στ...

Μια φωνή φτάνει σε κάποιον στο μαύρο σκοτάδι. Να φαντασιωθεί. Σε κάποιον ανάσκελα στο μαύρο σκοτάδι. Αυτό μπορεί να το πει από την πίεση στα νώτα του, και από το πώς αλλάζει το σκοτάδι όταν κλείνει τα μάτια και πάλι όταν και πάλι τα ανοίγει. Απ' ό,τι λέγεται μικρό μόνο μέρος μπορεί να επαληθευθεί. Όπως παραδείγματος χάριν όταν ακούει, Είσαι ανάσκελα στο μαύρο σκοτάδι. Εδώ δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι αυτό που λέγεται είναι αλήθεια. Αλλά το ασυγκρίτως μεγαλύτερο μέρος απ' ό,τι λέγεται δεν μπορεί να επαληθευθεί. Όπως παραδείγματος χάριν όταν ακούει, Είδες πρώτη φορά το...

Μονολογώντας με το στόμα των χαρακτήρων του για την ανθρώπινη μοίρα, ο ιρλανδός νομπελίστας Σ. Μπέκετ παίζει για μιαν ακόμη φορά με την ζωή, τον θάνατο και τις λέξεις. Οι "Συριγμοί", ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του, είναι οι φωνές που ψιθυρίζει το υποσυνείδητό μας, όταν βρίσκεται απομονωμένο και σε εγρήγορση.

Εκπληκτικά επίκαιρος, ο Μπέκετ παρουσιάζει τον παραλογισμό του πολιτισμού μας, που αδυνατεί να συλλάβει, να αντιμετωπίσει το επερχόμενο τέλος μιας εποχής και να προβλέψει την επόμενη μέρα. Το παιχνίδι συνεχίζεται σα να μην πρόκειται να τελειώσει ποτέ, έως ότου "ξαφνικά" όλα αλλάζουν. Λίγο λίγο, "σπόρος σπόρος", οι αλλαγές συσσωρεύονται, αρχικά φαινομενικά ασήμαντες, έως ότου "ξαφνικά" μετατρέπονται σε έναν "απίστευτο σωρό". Οι λέξεις-σύμβολα, τα αντικείμενα-σύμβολα αποκτούν σήμερα, με την ορατή πια καταστροφή της φύσης, μιαν απροσδόκητη αμεσότητα, ιδιαίτερη όσον αφορά τις...

Το "Επάγγελμα της κυρίας Γουώρρεν" γράφτηκε στα 1893 για να πείσει τον κόσμο πως η πορνεία δεν έχει την πηγή της στη γυναικεία φαυλότητα αλλά απλούστατα στα χαμηλά ημερομίσθια και τον υπερβολικό φόρτο εργασίας των γυναικών που αναγκάζει τα δύστυχα αυτά πλάσματα να εκπορνεύονται για να μπορέσουν να ζήσουν ανθρωπινά. Αν στην κοινωνία μας κυριαρχεί η διαφθορά και όχι η ηθική, αυτό οφείλεται απλούστατα στο ότι η διαφθορά πληρώνεται καλύτερα. Καμιά φυσιολογική γυναίκα δεν θα γινότανε κατ' επάγγελμα πόρνη, αν είχε τα μέσα να 'ναι αξιοπρεπής, ούτε θα παντρευότανε για χρήματα, αν...