Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στον δεύτερο τόμο των "Έργων" του μακαριστού και εμπνευσμένου Πρωθιεράρχη, που κυκλοφορείται από τις εκδόσεις «Πέτρου Κυριακίδη", συμπεριλαμβάνονται κείμενά του, τα οποία αναφέρονται σε θέματα Θείας Λατρείας. Με τις επισημάνσεις του προς Ιερείς και Ιεροψάλτες επεδίωκε να ρυθμίσει θέματα Θείας Λατρείας με το επιβεβλημένο εκκλησιαστικό ήθος. Με την ιεροκανονική κατάρτισή του έδινε τις πρόσφορες και ενδεικνυόμενες λύσεις σε συχνά προβλήματα της ιερατικής διακονίας. Δίδασκε σε όλους το ιερατικό και λειτουργικό ήθος που απαιτεί η Λατρεία του Θεού. Έφ' όσον η Λατρεία...

Η έκδοση είναι μια ιστορική σύνθεση της συνολικής εικόνας της πολιτικής και της προσωπικής σχέσης που αναπτύχθηκε μεταξύ του Ελευθερίου Βενιζέλου και της εκκλησίας. Από τα χρόνια της Κρητικής Επανάστασης του 1897 και της Κρητικής Πολιτείας, όπου και με τη συνδρομή του θεσπίστηκε ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κρήτης, μέχρι την ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ελλάδας το 1910 και την τελευταία περίοδο διακυβέρνησής του, όπου ψηφίζεται ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδας και κρίνεται άκυρη η απόφαση του αναθέματός του· το βιβλίο δίνει τα σημαντικότερα σημεί...

Σε μια από τις πλέον σκοτεινές και δυσερμήνευτες περιόδους της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας που ανέδειξε τον πολιτικό χαρακτήρα της εκκλησιαστικής δράσης αλλά και τον ρόλο ιδεολογικής νομιμοποίησης μιας δικτατορίας τον οποίο διαδραμάτισαν εκκλησιαστικοί ταγοί αναφέρεται το παρόν βιβλίο που έρχεται να ρίξει φώς στις σχέσεις της Εκκλησίας και της Πολιτείας της περιόδου 1967 - 1974, όπως αυτές διαμορφώθηκαν υπό το κράτος της εγκαθιδρυθείσας την 21η Απριλίου 1967 επτάχρονης δικτατορίας. Με ενδελεχή έρευνα πηγών και βιβλιογραφίας ο συγγραφέας πραγματεύεται το πρόβλημα των σ...

Η παρούσα μελέτη αποτελεί καρπό ερευνητικής εργασίας στο πλαίσιο της υπηρεσίας μου ως Λέκτορα του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στόχος της μελέτης είναι η εξέταση και κατανόηση της στάσης της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Δίνοντας έμφαση στην εκκλησιαστική-ιστορική διάσταση του θέματος, δεν επεκτεινόμαστε στην ανάλυση του λογοτεχνικού, φιλοσοφικού-θεολογικού στοχασμού του λογοτέχνη, παρά μόνο στο βαθμό που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους λόγους που...

Η ελληνική εκκλησία και ο αρχιεπίσκοπος της βρίσκονται στο στόχαστρο του α-θρησκευτικού, αν-εθνικού οικουμενισμού. Ο εναντίον της πόλεμος διεξάγεται έξωθεν και έσωθεν. α) Απ' έξω, πολέμιοί της είναι οι "εκσυγχρονιστές". Αυτοί εργάσθηκαν συστηματικώς για το ά-θρησκο κράτος και την άνευ θρησκείας κοινωνία. β) Εντός των κόλπων της εκκλησίας, είναι, χρησιμοπιούμενοι από τους Νεοεποχίτες εναντίον της, κάποιοι κληρικοί, θεολόγοι, πανεπιστημιακοί και άλλοι, οι οποίοι ενώ κατά τεκμήριον βρίσκονται εντός της εκκλησίας, ενεργούν ως πολέμιοί της.

[...] Μετά από πολλούς αγώνες, το 1866, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εζήτησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο "την ένωσιν της Εκκλησίας των Ιονίων Νήσων μετά της Εκκλησίας της Ελλάδος". Η Συνοδική Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1866) αναγνωρίζει "άνευ ετέρου" αυτό το κανονικό δικαίωμα. [...] Το ίδιο έγινε και το 1882 με την προσάρτηση τμήματος της Ηπείρου και όλης της Θεσσαλίας (1881). [...] Είναι χαρακτηριστική η εκ μέρους του Οικουμενικού Θρόνου πιστότητα στα συνοδικά προστάγματα και την μακρά πράξη της Εκκλησίας. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι όλα αυτά εγίνον...

Ο λόγιος έμπορος Περικλής Γ. Ζερλέντης (1852-1925), από την Ερμούπολη της Σύρου, αφηγείται εδώ την τύχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Πελοπόννησο κατά τη Β/ Βενετοκρατία (1685-1715). Η διήγησή του ξεκινά με αναφορά στην προγενέστερη κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε μετά τη φραγκική κατάκτηση (1204). Ο Ζερλέντης τονίζει ότι "οι Φράγκοι επιδρομείς [...] απεχαύνωσαν και απενέκρωσαν παν αίσθημα εθνικόν" των Ελλήνων. Η λατινική προπαγάνδα εντάθηκε με την εγκατάσταση Ιησουϊτών μοναχών στην Πάτρα και το Ναύπλιο το 1640. Η θέση των ορθοδόξων δεν βελτιώθηκε αισθητά μετά την επάνοδο των Β...

Η θρησκευτική Ιστορία της Αίγινας -μύθοι-παραδόσεις-Χριστιανική Αίγινα-Παλαιοχώρα-Αιγινήτες Αγιοι-Χαιρετισμοί των Αιγινητών Αγίων.

Tο σημαδάκι εκείνο του θεού μέσα σε ολόκληρο τον κόσμο που θα ακουμπήσεις πάνω του για να ξαποστάσεις από τον κόπο της εβδομάδας ή του χειμώνα εκεί όπου ο άνθρωπος απεγνωσμένα ψάχνει τα σημάδια του θεού του. Από τους πανάρχαιους χρόνους τον θεό τον ονομάζει Βριττόμαρτυ και Αφαία και Ελλάνιο Δία και διαλέγει για ιεροφάντη του τον δίκαιο Αιακό ποθώντας κοινωνική τουλάχιστον δικαιοσύνη στους σκληρούς εκείνους χρόνους. Και μετά απλώνει τους θεούς του στην Κολώνα και στο Ελλάνιο και σ' ολάκερη τη γη του για να του δώσουν την θέση τους στην Χρυσολεόντισσα και στον Άγιο Ιούλιο κα...

Η παρουσία της Καθολικής Εκκλησίας στη Δυτική Θράκη συνδέεται με την εγκατάσταση αλλοδαπών τεχνικών και εμπόρων τα χρόνια κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου στην Αλεξανδρούπολη (τέλη 19ου αι.) και την άνθιση της εμπορίας καπνού στην Ξάνθη (αρχές 20ου αιώνα). Η ποιμαντική εξυπηρέτηση των Καθολικών της Θράκης εξασφαλίστηκε από του ελάσσονες κοινοβιακούς Φραγκισκανούς που ίδρυσαν την Ενορία του Αγ. Ιωσήφ στην Αλεξανδρούπολη και το ομώνυμο Παρεκκλήσιο στη Ξάνθη. Με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αρχίζει η φθίνουσα πορεία του καθολικού στοιχείου και η αναγκαστική...

Η ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας στην Ήπειρο τους τρεις τελευταίους αιώνες, πρώτιστα στην Πρέβεζα και στα Ιωάννινα με αναφορές για την Πάργα και την Άρτα.

Η ορθή γνώση του παρελθόντος είναι ίσως το πολυτιμότερο πνευματικό αγαθό για την υγιή διαχρονική επιβίωση. Στο κράτος που γεννηθήκαμε (Ευρωπαϊκός μαχαλάς) αποτελεί έθος η ιστορική διαστροφή ακόμη και χθεσινών γεγονότων. Αυτό δεν είναι τυχαίο, οφείλεται στο ότι το Ελληνικό κράτος τεύχθηκε άνευ Εθνικής Ανεξαρτησίας, ήτοι ως χώρα προτεκτοράτο. Η κυρίαρχη και υπόδουλη τάξη δια την επιβίωση της υποτέλειας και της κλεπτοκρατίας, με χρήση ιστορικών και φαύλων της πολιτικής και του "πνεύματος", ωραιοποίησε ή εξωράισε την εικόνα όσων συνέβαλλαν στην καταστολή του Μοναχισμού. Θα ήτα...

Στο έργο αυτό ο συγγραφέας έχει κάνει μια λεπτομερή εξιστόρηση του βίου και του έργου ενός προσφυγόπουλου, του Δημοσθένη Μακρυγιάννη από τα Αλάτσατα της Ερυθραίας (Μ.Ασίας), ο οποίος, μετά από μια περιπετειώδη ζωή σε πρόχειρους καταυλισμούς της Αθήνας και Σκήτες του Αγίου Όρους, μπόρεσε να κάνει τις θεολογικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών· να χειροτονηθεί Διάκονος από τον Μεγάλο Πρωθιεράρχη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρόν Χρυσόστομον· να γίνει ένας πολύτιμος συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού, στην περίοδο της Κατοχής· να αναδειχθεί ρέκτης Ηγούμενος της Ι.Μονής...

... Ο δεσμός των πιστών με την Εκκλησία είχε ατονήσει για πολλούς λόγους, είχε τυποποιηθεί, όπως συμβαίνει και στις ημέρες μας. Το Σώμα του Χριστού είχε παύσει να έχει ενεργό παρουσία στη ζωή της κοινωνίας και στη διαμόρφωση πολλών πραγμάτων. Αυτό που επιδίωξαν οι Κολλυβάδες ήταν ακριβώς η επανασύνδεση με την πυκνή συμμετοχή των πιστών στα μυστήρια της Εκκλησίας, κυρίως στη Θεία Κοινωνία μετά βεβαίωςτην απαραίτητη προετοιμασία, η αυστηρή τήρηση των από τους αιώνες παγιωμένων τύπων της λειτουργικής ζωής, όχι τυπολατρία αλλά ουσιαστική επαναφόρτισή τους με το "μυστικό" του...

Το παρόν έργο του συγγραφέα Π. Φούγια αφορά τη ζωή και το έργο αξιόλογο συγγραφικό έργο του Μεγάλου αυτού Πρωθιερέα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι μια ιδιαίτερη παρουσίαση του Μέγα Οικονόμου κ. Καλλινίκου, όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από τα συγγράμματά του και τις σ'αυτά βιβλιοκρισίες, που για πρώτη φορά δημοσιεύονται σε ιδιαίτερο τόμο. Η έκδοση αυτή εμπλουτίζει την σύγχρονη Θεολογική και Εκκλησιαστική Γραμματεία.

Με την πεποίθηση, ότι εκπληρώνω σχετική επιθυμία του αδελφού μου Μεθοδίου, του από Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας Μητροπολίτη Πισιδίας, το πάλαι ποτέ Μητροπολίτη Αξώμης, αλλά και δική μου οφειλή προς αυτόν, προβαίνω στην έκδοση του έργου μου αυτού με τον τίτλο "Μεθόδιος, ο αδικημένος Ιεράρχης". Οι ιεροί Πατέρες και αδελφοί, ο Καισαρείας Μέγας Βασίλειος, ο Σεβαστείας Πέτρος και ο Νύσσης Γρηγόριος, διακρίνονταν από την αγάπη που τους συνέδεε, αλλά και το σεβασμό των δύο τελευταίων προς τον Μ. Βασίλειο, τον οποίο καλούσαν "κοινόν πατέρα και διδάσκαλον" (Ρ.G....