Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα "πάντρεμα" της αγάπης του Γιάννη Σιγάλα για τη φωτογραφία με την κηπουρική, και ειδικά την καλλιέργεια κάκτων και άλλων παχυφύτων, που τον ανταμείβουν με τη συμμετρία και την ομορφιά τους, αλλά και τον εκπαιδεύουν στην ανάπτυξη υπομονής. "Το φωτογραφικό άλμπουμ του Γιάννη Σιγάλα μού θύμισε το τηλεγράφημα του Αλέξη Ζορμπά προς το αφεντικό του στο ομώνυμο έργο του Νίκου Καζαντζάκη: "Εύρον πέτραν πρασίνην ωραιοτάτην, ελθέ τάχιστα"." Καθηγητής Βασίλης Φίλιας Πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου "Οι φωτογραφίες του λευκώματος είναι μια μι...

Στον γεωγραφικό χάρτη η Μάνη αποτυπώνεται ως μία δαντελωτή χερσόνησος η οποία αναδύεται στο μέσον της Μεσογείου. Στην συνείδηση όμως της ασκόπιμης ιστορίας είναι ένας τόπος ξεχωριστός, αφού για 400 χρόνια οι κάτοικοί του όρθωναν το ανάστημά τους την Οθωμανική αυτοκρατορία φόβο και τρόμο του τότε κόσμου. Μια φτωχή κοινότητα ανθρώπων πούχαν πρώιμα δομήσει κοινωνία, συνέθετε ιδεολογίες και καθιέρωνε μια άλλη άποψη για την ελευθερία. Το δυνατό στοιχείο της φυσιολογίας -φυσιογνωμίας της Μάνης με άμεση επιρροή στους ανθρώπινους τύπους της, μάγεψε τον Καζάζη που προσπάθησε ν...

Η συνοδευτική έκδοση της ομότιτλης έκθεσης που φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Κεντρικό κτήριο) από τις 11 Φεβρουαρίου μέχρι τις 3 Απριλίου 2016. Οι φωτογραφίες, που περιλαμβάνονται και στην παρούσα έκδοση, αποτελούν μία ψηφίδα ενός ενιαίου εικαστικού έργου και ταυτόχρονα διατυπώνουν μία πρόταση για την ένταξη της ανθρώπινης "φιγούρας" στον χώρο, προσδίδοντας έτσι ανθρώπινη κλίμακα στο αχανές φωτογραφικό τοπίο.

Στην καινούργια της δουλειά η Ιωάννα Ράλλη εκθέτει εικαστικές φωτογραφικές αποτυπώσεις του ταπεινού και οικείου. Μικρά πλάσματα της φύσης, μικρά γλυπτά φτιαγμένα από ευτελή υλικά (χαρτόνι, χαρτί δουλεμένο με κόλλα, σύρμα, αλουμινόχαρτο, σπάγκο, μαλλί πλεξίματος, κλωστή, ξερόκλαδα), κοινοί άνθρωποι και εικόνες της καθημερινότητας επενδυμένες με πολύτιμα χρώματα και υφάσματα αναβαπτίζονται στο φως και στη σκιά μέσα από τον φακό μιας παλιάς Hasselblad 6x6.

Η Λέσβος διαθέτει μονοαδικό πλούτο γεωλογικών μνημείων, τοπίων φυσικού κάλλους και περιοχών οικολογικού ενδιαφέροντος. Ξεχωρίζει το Απολιθωμένο Δάσος, κορυφαίο διατηρητέο μνημείο της φύσης. Η Λέσβος διαθέτει, επίσης, πλήθος αρχαιολογικών και πολιτιστικών μνημείων, που αναδεικνύουν τη διαχρονία της παρουσίας του ανθρώπου στον τόπο αυτό, ο οποίος αποτέλεσε στοιχείο έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η ανάδειξη της γεωλογικής, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Λέσβου και της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ του αναγλύφου, των πετρωμάτων, των απολιθωμάτων, των εδαφών, των...

Είχα χάσει, είχα "ξεχάσει" αυτές τις φωτογραφίες για εικοσιπέντε χρόνια. Όταν τις ξαναβρήκα, πριν ένα χρόνο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο παλιές φαίνονταν, πολύ πιο παλιές από τα εικοσιπέντε τους χρόνια. Η Ευρώπη σήμερα αλλάζει με ρυθμούς αστραπιαίους και ό,τι είδα τότε, φαντάζει τώρα σαν μια "άλλη" Ευρώπη. Όταν ξεκινούσα, το 1985, είχαμε ακόμη μια Ευρώπη χωρισμένη στα δύο, το Τείχος, τα δύο εχθρικά μεταξύ τους στρατόπεδα, τον Ψυχρό Πόλεμο. Ήμουν τότε ένας νεαρός με πάθος για τη Μεσευρώπη: η μουσική της, η λογοτεχνία της, οι άλλες τέχνες, ο πολιτισμός που ερχόταν απ...

''Αλλεπάλληλα στρώματα, αιώνια θραύσματα ιστορίας αποκαλύπτονται απροκάλυπτα με τη ελάχιστη ανακίνηση και ανακαίνιση, κάτι σαν το αυτόματο ξεφλούδισμα που οδηγεί σε συνθήκες και τεχνοτροπίες πάτσγουερκ τους τοίχους μερικών παραλιακών πολυκατοικιών, από την υγρασία θέλεις, από τον δύστροπο ήλιο, την πολυκαιρία και την αποκάλυψη αργά και βασανιστικά κάτι λεπρών και ηττημένων από τη ζωή αρχιτεκτονικών δομών και προσωπείων τους. Κάποια απλωμένα σεντόνια, κάτι παλιόπανα, ανθεκτικοί μουσαμάδες κάπου-κάπου, πρόχειρα στερεωμένα όλα με καρφιά στους τοίχους των πολυκατοικιών, δεμένα...

Οι εικονιζόμενοι στα πορτραίτα του Δημήτρη Γράνη, δημιουργημένα τα τελευταία πέντε χρόνια, προέρχονται από τον κύκλο του φωτογράφου: μέλη της οικογένειας, φίλοι, συνεργάτες. Η γνωριμία μαζί τους προσφέρει την απαραίτητη οικειότητα για να μελετηθεί αθόρυβα το ψυχολογικό περίγραμμα των μορφών. Ο Γράνης επιλέγει τον χώρο, δημόσιο ή ιδιωτικό, που θα φωτογραφηθεί ο καθένας. Η ολίσθηση από μια εξασθενημένη, συγκεντρωτική συλλογικότητα προς μια επιβλητική, φυγόκεντρη ατομικότητα, συνιστά στα πορτραίτα αυτά ένα υπόγειο επίπεδο διαπραγμάτευσης του ερωτήματος της σύγχρονης ταυτότητ...

"είναι αργά το απόγευμα και ο σιδερής μόλις άνοιξε το κουρείο, στην καρέκλα κάθεται ο μιχάλης, ο αδελφός της μάνας μου· τους χαιρετώ και φεύγω για μια σύντομη βόλτα μέχρι τον ξεροπόταμο στη δυτική είσοδο του χωριού· κάποιος παρκάρει στο ποτάμι κάτω από το γεφύρι και πάει σπίτι του· λίγο πιο κάτω, σε μια αποθήκη, ο νίκος ταΐζει τα γουρούνια του και στην απέναντι πλευρά του ποταμού τρεις ηλικιωμένοι σε μια βεράντα-σκηνή θεάτρου βλέπουν στην τηλεόραση το δελτίο ειδήσεων· ο θωμάς μού δείχνει στο κινητό του φωτογραφίες με τους πρόσφυγες που βγήκαν το πρωί στην παραλία του χωριού...

O Ανδρέας Ζαχαράτος στο δεύτερο φωτογραφικό λεύκωμά του με τίτλο "Jazz Moments" προσεγγίζει την ελληνική & διεθνή τζαζ σκηνή, αιχμαλωτίζοντας στιγμές όπου βρίσκεται διάχυτο το συναίσθημα και ο δυναμισμός της τζαζ μουσικής. Κάθε νότα μεταφράζεται σε κλικ και κάθε ακουστικό συναίσθημα σε μια φωτογραφική σύνθεση.

Η φωτογραφία, ακόμα και όταν διαπραγματεύεται το πιο χαρούμενο, εύθυμο θέμα του κόσμου, ή μάλλον τότε ακριβώς, λειτουργεί σταθερά ως ελεγείο θανάτου. Οι επαγγελματίες της θεωρίας μιλώντας γι' αυτό το μέσο επιμένουν πως η ιδιαίτερη της γλώσσα οφείλεται στην δράση του φωτός και τη λειτουργία της σκιάς. Όμως, ουσιαστικά στη φωτογραφία κατατίθεται πάνω απ΄όλα η δράση του χρόνου, η λειτουργία της συγκίνησης και η μεθυστική απορρύθμιση των συναισθημάτων. "Φωτογραφίζω" είναι αφελές να ισχυριζόμαστε ότι σημαίνει απλά "βλέπω". Πάνω απ'όλα σημαίνει "σκέπτομαι", όταν δεν σημαίνει "θυ...

Συνοδευτικός κατάλογος της ομότιτλης έκθεσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο οδού Πειραιώς 138) από τις 20 Νοεμβρίου 2015 μέχρις τις 10 Ιανουαρίου 2016. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό της έκδοσης χαρτογραφεί μία συχνά "αόρατη" πραγματικότητα, καθοδηγώντας τον αναγνώστη στους αυτοσχέδιους τόπους λατρείας των μεταναστών και των προσφύγων της Αθήνας, ενώ τα συνοδευτικά κείμενα θέτουν κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση μίας νέας συλλογικότητας.

Ημερολόγιο τοίχου 2016. Συνομιλίες Λόγου-Εικόνας. Δώδεκα φωτογραφίες του Μανόλη Κορρέ, και δώδεκα μικρά κείμενα συνθέτουν ένα διαφορετικό ημερολόγιο για συντροφιά όλο τον χρόνο. Το ίδιο υπάρχει σε αγγλική και τουρκική έκδοση.

Στο νέο του βιβλίο "Άννα Βέρα" ο Χρήστος Χρυσόπουλος επιχειρεί μια διπλή σύζευξη. Από τη μια μεριά, οι ιδιότητες του συγγραφέα και του φωτογράφου συνδυάζονται σε ένα "ανοιχτό" ποιητικό κείμενο που, φέρνοντας σε επαφή λόγο και εικόνα, ισορροπεί ανάμεσα στη μυθοπλασία και τον εσωτερικό συλλογισμό. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο Χρυσόπουλος συμπλέκει στοιχεία της δικής του προσωπικής μνήμης με την ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας που γνώρισε σε ένα ταξίδι, προσεγγίζοντας τη διεργασία της ενσυναίσθησης: με ποιον τρόπο κατασκευάζουμε τον αληθινό εαυτό μας προσομοιώνοντας διαρκώς τον...

Έρχεται η ηχώ από τη φωνή των προγόνων: Το καλύτερο που κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι ό,τι ζει. Χωρίς όρους και προσδιορισμούς. Ζει όμως μέσα στο χώρο, που τον ζει, και δε γίνεται να μην τον ξέρει. Τον μαθαίνει εύκολα, αν θέλει. Φτάνει να σταματά πότε πότε. Να παίρνει ανάσα. Να παρατηρεί. Στερεομετρικά. Να απευθύνεται σε όλα τα όντα. Που όλα διψούν για κοίταγμα. Αυτό μόνο, τα άλλα έρχονται. Πλούτος. Στοχάζεται. Βυζαίνει το κάθε νέο του απόκτημα. Τακτοποιεί τις σοδειές του. Βάζει πρόγραμμα. Νιώθει τις αισθήσεις του να δουλεύουν. Νοιάζεται. Αγαπά. Αγκαλιάζει. Δονείται. Α...