Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι' αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ' αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο,...

Το θέατρο αποτελεί ένα δευτερογενές σημειωτικό σύστημα που δηλώνει την πραγματικότητα, σε τρόπο που, χωρίς να αποτελεί καθρέπτη, συνιστά δείκτη του κοινωνικού γίγνεσθαι με ικανοποιητικό βαθμό αντικειμενικότητας. Στη μελέτη μας, με άξονα τη σύγκρουση και αντιπαράθεση της νεολαίας προς όλες τις μορφές και εκδοχές του συστήματος, ανιχνεύουμε την πορεία της ελληνικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα με φορέα δράσης τον νέο ήρωα των θεατρικών έργων που εξετάζονται, ο οποίος αντιμετωπίζει δυναμικά και αγωνιστικά τη ζωή, αρνούμενος το συμβιβασμό και την παθητικότητα. Η κο...

Έκθεση ντοκουμέντων Ι. Ο Γιάννης Κουνέλης και ο Carlo Quartucci II. Ο Γιάννης Κουνέλης και ο Heiner Muller III. Ο Γιάννης Κουνέλης και η όπερα IV. Ο Γιάννης Κουνέλης και η ελληνική τραγωδία

"Ο Καζαντζάκης δραματουργός. Θέμα ανεξάντλητο και μαζί εξαντλητικό. Ανεξάντλητο σε δύναμη φαντασίας, εξαντλητικό για κάθε μας προσπάθεια να υποτάξουμε την ορμή του σε θεατρική πράξη. [...] Από όλους τους νεοέλληνες θεατρικούς δημιουργούς, ο Καζαντζάκης είναι ο πιο αισχυλικός. Τιτάνας στ' αγκαλιάσματα της ύλης, γίγαντας στ' άπλωμα της δράσης, Κύκλωπας στο πελέκημα της κάθε του φράσης, αδιαφορεί για τους κοινούς τόπους και τρόπους, πλάθει, ονειρεύεται, προφητεύει. Αν στις τρεις δεκαετίες που δούλευε τα έργα του το θέατρό μας δεν ήταν προσηλωμένο στην ηθογραφία και τη φαρσοκωμ...

Το σύνολο του έργου του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου αλλά και η δράση του ως διευθυντή και σκηνοθέτη της "Νέας Σκηνής" δεν κατανοούνται στις σωστές διαστάσεις τους, χωρίς τη λεπτομερή εξέταση της δραματογραφίας του. Στη "Σταχτιά Γυναίκα" με διάφορες μάσκες, σε συμβολιστικό και νεορομαντικό decor και αρχαιοελληνική μεγαλοπρέπεια, ο Χρηστομάνος σκηνοθετεί το δικό του δράμα εμπλουτισμένο με την απέραντη συμπόνια για τη φωτεινή μορφή της αυτοκράτειρας Ελισάβετ. Στα "Τρία φιλιά" εκδικείται τη μοίρα του και ο ερωτισμός ανάγεται σε σύμβολο. Στον "Κοντορεβιθούλη" δεν πεθαίνει ο ήρωας,...

Για τον Παύλο Μάτεσι και το έργο του δεν γράφει κανείς εύκολα. Και, κυρίως, όχι αμέσως. Χρειάζονται οι αλλεπάλληλες "επισκέψεις" και η μέθεξη όλου του είναι του αναγνώστη, όχι με την έννοια του ταυτισμού με τον ένα ή τον άλλο από τους ιδιότυπους ήρωές του ή με κάποια κατάσταση που τρομάζει ή γοητεύει, αλλά με το σύνολο του κόσμου αυτού, που δεν είναι του "κόσμου αυτού", αλλά σαν να έρχεται από κάποια προϊστορικά βάθη, να συνδέεται με την παγκόσμια μυθολογία και τα παραμύθια και να καταλήγει, με μυητικές και μυστικιστικές διαδικασίες, σε αινιγματικές πράξεις βίας και θανάτου...

Ο τόμος αυτός συγκεντρώνει δέκα θεατρολογικά μελετήματα, σχεδόν όλα ανέκδοτα, από τον τελευταίο χρόνο των ερευνητικών μου αναζητήσεων και περιπλανήσεων και αφορούν, σχεδόν στο σύνολό τους, πτυχές της ελληνικής ιστορίας του θεάτρου, από το Βυζάντιο ως το Μεσοπόλεμο, με εξαίρεση το δεύτερο κεφάλαιο που έχει συγκριτική σκοπιά. Το έκτο αφορά τις ελληνικές και θεατρικές πτυχές του Μεγάλου της Βαϊμάρης, του Γκαίτε, το όγδοο ανήκει στα κεφάλαια της πρόσληψης. Δύο κεφάλαια, το πρώτο και το τρίτο, θίγουν και ζητήματα της υποκριτικής και της παράστασης.

Η αναψηλάφηση της θεατρικής και δραματικής θεματογραφίας του Παλαμά, πέρα από την «Τρισεύγενη» και την περιπετειώδη πρόσληψή της, έφερε σε φως πληθώρα στοιχείων για τα θεατρικά και δραματικά ενδιαφέροντα του ποιητή, ο οποίος έδωσε ολόκληρον αγώνα για την επιβολή του ποιοτικού και ποιητικού δράματος στη σκηνή της εποχής του και ασχολήθηκε στις δοκιμιογραφικές κριτικές του με πλήθος Ελλήνων και Ευρωπαίων δραματογράφων. Τα στοιχεία αυτά τροποποιούν σε σημαντικό βαθμό την εικόνα του απομονωμένου στο «κελί» του ποιητή, ο οποίος μετά την απογοήτευση της αποτυχίας της «Τρισεύγενης...

Μέσα στα τελευταία 15 χρόνια, συγκεντρώθηκε μια σειρά από μαγνητοφωνημένες συζητήσεις, άλλες που ξεκίναγαν τυχαία και άλλες που προκαλούνταν επί τούτου, για να γίνουν κάποια στιγμή βιβλία χωρίς αρχή και τέλος, έτσι, σαν κατάθεση μιας εποχής που χάνεται. Προσπάθησα να διατηρήσω, μέσα απ' αυτές τις μικρές ιστορίες, αυτά τα θραύσματα μνήμης, όσο μπορεί κανείς, ένα ελάχιστο κλίμα από την γοητεία της αφήγησης, πράγμα απίθανα δύσκολο, χωρίς την χάρη, την μορφή και την φωνή αυτών των μοναδικών όντων. Προσπάθησα να αφαιρέσω από τις αφηγήσεις τα περιττά, αλλά να μη διορθώσω την σύντ...

Ο έκτος τόμος της σειράς "Θεατρική Βιβλιοθήκη" του "Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη" οδηγεί τον αναγνώστη στα χρόνια της "Ελληνικής Επανάστασης του 1821" και σ' ένα δραματικό συγγραφέα και ποιητή, που υπήρξε ο ίδιος και αγωνιστής με σημαντική δράση και ηθοποιός και θιασάρχης, σε μιαν από τις πρώτες προσπάθειες συγκρότησης ενός κανονικού θεατρικού σχήματος στην "Ερμούπολη της Σύρου" αμέσως μετά τη λήξη των εχθροπραξιών, όπου ανέβαζε κυρίως δικά του θεατρικά έργα, και στα οποία, απ' ό,τι φαίνεται, πρωταγωνιστούσε, και που παρουσιάζουν, με απλό αλλά συναρπαστικό τρόπο, επεισόδ...

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου φιλοδόξησαν να υπάρξουν πέραν της κριτικής, είναι κείμενα λατρείας και ευγνωμοσύνης του συγγραφέα τους για κάποια πρόσωπα του θεάτρου που σημάδεψαν τη ζωή του. Προσπάθησε να φυλακίσει σε σύντομες γραμμές στιγμές σπάνιες, στάσεις, χειρονομίες, φωνές που τον γέμισαν με ευφροσύνη στις μαγικές εκείνες ώρες που η αυλαία του θεάτρου έχει ανοίξει και μας αφήνει στη διάθεση του οίστρου της υποκριτικής τέχνης. Το βιβλίο επανακυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση αυξημένη με την αφορμή της διάκρισης του συγγραφέα με το "Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008", α...