Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτό που κάνει να ξεχωρίζει το κείμενο του Wolfgang Koeppen από άλλες ανάλογες περιηγητικές διηγήσεις είναι ότι βλέπει αυτά που, ως σήμερα ακόμη, δεν βλέπουν οι τουρίστες και αυτά δεν είναι ρομαντικά, «είναι τραγικά». Επιστρέφει κουβαλώντας όχι πια τα όνειρα, αλλά τις αναμνήσεις των ονείρων. Όμως τα όνειρα δεν παύουν να είναι η ωραιότερη κληρονομιά...

Στο "Βροχοποιό", ο Μάγος-Βροχοποιός Κνεχτ (που σημαίνει "υπηρέτης" στα γερμανικά) ενσαρκώνει αυτή καθαυτή την προσπάθεια του αρχέγονου ανθρώπου να εναρμονιστεί με ό,τι απειλητικό τον περιβάλλει και να συμφιλιωθεί με ό,τι άγνωρο και επίβουλο σκιρτά εντός του. Στον "Εξομολογητή", ο Ιωσήφ Φάμουλους (που σημαίνει "υπηρέτης" στα λατινικά) ξανοίγεται στην πραγματική έρημο κάποια μακρινή πρωτοχριστιανική εποχή για να βρει μέσα απ' την έρημο της ψυχής του το θρυλούμενο Θεό. Ο Έσσε αναδεικνύεται εδώ υπέρμαχος μιας ανώτερης νομοτέλειας, αποβλέποντας σε μια ποίηση που ν' αποτελεί "έν...

Η Μαρκησία Ο*, χήρα και μητέρα δύο παιδιών, βρίσκεται σε πρωτοφανή θέση: είναι έγκυος χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού, αφού η ίδια δεν θυμάται να έχει παρεκτραπεί ποτέ στο παρελθόν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ρώσος κόμης Φ* εμφανίζεται απρόσμενα στο σπίτι του πατέρα της -όπου μένει- και της ζητά να τον παντρευτεί, παρ' όλο που δεν τον γνωρίζει καθόλου. Άλλωστε η μοναδική επαφή μεταξύ τους ήταν των στρατευμάτων, τα οποία πολιορκούσαν το φρούριο της πόλης που υπερασπιζόταν ο πατέρας της Μαρκησίας.

"Ο μικρός κύριος Φρίντεμαν" είναι ένας νεαρός άντρας με μια ελαφριά σωματική αναπηρία ο οποίος, μολονότι έχει αποκηρύξει τον έρωτα, σαν ένας άλλος Ήφαιστος βρίσκει την Αφροδίτη του στο πρόσωπο της γοητευτικής Γκέρντα φον Ρίνλινγκεν. Η γυναίκα αυτή θα εισβάλει απροσδόκητα στη ζωή του και θα αναστατώσει τον μέχρι τότε ήρεμο και φαινομενικά ευτυχισμένο κόσμο του, ξυπνώντας μέσα του πάθη και συναισθήματα που νόμιζε ότι είχε καταφέρει να καταπνίξει. Με χιούμορ και ύφος απολαυστικό, ο Τόμας Μαν αφιερώνει την ιστορία "Σκύλος και αφέντης", την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει με παιγνιώ...

Βαθιά επηρεασμένες από τους σκοτεινούς γερμανικούς μύθους του Μεσαίωνα, οι δύο αριστουργηματικές νουβέλες του Τηκ διατηρούν μεν το θαυμαστό ύφος του δημώδους παραμυθιού, χωρίς όμως η έκβαση τους να οδηγεί στη λύτρωση των ηρώων: οι μυστηριώδεις και απόκοσμοι ήρωες του Τηκ οδηγούνται διαδοχικά μέσα από την εφήμερη ευτυχία, τον πόνο της απώλειας, την προσωπική φθορά και τη φρίκη στη βέβαιη παραφροσύνη και στο θάνατο. Πέρα από την υψηλή λογοτεχνική τους αξία, "Ο ξανθός Έκμπερτ" και "Το Ρούνενμπεργκ" έχουν το ιδιαίτερο προνόμιο να αποτελούν την παρθενική μετάφραση έργων ενός ση...

Ο Πρίγκηπας ενός ανώνυμου προτεσταντικού ευρωπαϊκού κράτους κάνει διακοπές στη Βενετία, όταν αρχίζουν να τού συμβαίνουν παράξενα και ανεξήγητα περιστατικά που τον ωθούν να πιστέψει στον αόρατο κόσμο των φαντασμάτων. Ένας μασκοφόρος καλόγερος τον πλησιάζει στην πλατεία του Αγίου Μάρκου και τού αποκαλύπτει κάτι που ήταν αδύνατο να ξέρει. Ένας τσαρλατάνος στήνει μια ολόκληρη παράσταση για να τον πείσει ότι επικοινώνησε με έναν νεκρό φίλο του, αλλά η παράσταση διακόπτεται από το "πραγματικό φάντασμα" που έρχεται καλεσμένο από τον ίδιο μυστηριώδη καλόγερο. Και καθώς ο πρίγκιπας...

Ο Γκαίτε άρχισε να γράφει τον "Πενηντάρη" το 1807, λίγο πριν κλείσει τα πενήντα. Εκδόθηκε για πρώτη φορά ύστερα από μια δεκαετία σε συντομευμένη μορφή και επανεκδόθηκε το 1821 ως τμήμα του τελευταίου μυθιστορήματος του Γκαίτε "Τα χρόνια των περιπλανήσεων του Βίλχελμ Μάιστερ", που στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο μια συλλογή αφηγήσεων παρά μυθιστόρημα. Τέλος εμφανίστηκε σε πολύ πιο εκτεταμένη μορφή -αυτή που δημοσιεύουμε εδώ- ως τμήμα του ξαναγραμμένου "Βίλχελμ Μάιστερ", το 1829. Με το έργο αυτό, ο Γκαίτε θέτει ερωτήματα για τη σημασία και τις επιπτώσεις του γήρατος σ...

H Άννα Zέγκερς (1900-1982), μια από τις σπουδαιότερες συγγραφείς της Γερμανίας του 20ού αιώνα, οργανώνει "αυθαίρετα" σ' αυτή τη νουβέλα μια φανταστική συνεύρεση του E.T.A. Xόφφμαν, του Nικολάι Γκόγκολ και του Φραντς Kάφκα σ' ένα καφενείο της Πράγας, κατά το πρότυπο των παιχνιδιών με το χρόνο του Xόφφμαν. Oι τρεις μεγάλοι συγγραφείς συνομιλούν και ανταλλάσσουν απόψεις για το έργο τους, τον κόσμο και τη λογοτεχνία. Xόφφμαν : "Eμείς οι τρεις δεν θα καθόμασταν τώρα εδώ, σε τούτο το τραπέζι, αν τηρούσαμε σοβαρά το χρόνο. Δεν έχω γεννηθεί πολύ πιο πριν από εσάς, Γκόγκολ;" [...]...

Η "Ιστορία του γερασμένου παιδιού" (το λογοτεχνικό ντεμπούτο, 1999, της Τζέννυ Έρπενμπεκ, που έχει ήδη μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες, της πρόσφερε υποψηφιότητα για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της ZDF και διασκευάστηκε το 2003 για το θέατρο) διηγείται την ιστορία ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού που κλείνεται εσωτερική σε ένα ίδρυμα για παιδιά που βρίσκονται στ' αζήτητα. Το κορίτσι -χοντρό, άσχημο και αντικοινωνικό- θα ακολουθήσει μια φθίνουσα εσωτερική πορεία. Οι φιλοδοξίες και η βούληση απουσιάζουν παντελώς. Θα έλεγε κανείς ότι η μόνη ικανοποίηση αντλείται από έν...

Οι ήρωες και οι ηρωίδες του Τόμας Μανν, προσωπογραφίες φιλοτεχνημένες με τους απόηχους της μουσικής, ζουν στο μεταίχμιο της αξιοπρέπειας και του εξευτελισμού, καθημερινοί ήρωες μίας παρακμάζουσας εποχής και καλλιτεχνικοί εκφραστές της. Η δύναμή τους ανάγεται στην ανέφικτη κοινωνική προσαρμογή τους και η αδυναμία τους στα καταπιεσμένα ένστικτά τους. Ο πολιτισμός εν τέλει καταρρέει και ο καταπιεσμένος κόσμος των ενστίκτων, τον οποίον μοιραία αφυπνίζει η καταλυτική εισβολή του πάθους στην εξισορροπημένη αταραξία μιας καλά προφυλαγμένης και κατ' επίφασιν ακλυδώνιστης και ασφαλο...

Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα που να μην μπορεί να κάνει κάποιος για την αγάπη. Έτσι τουλάχιστον λειτουργούν οι γυναίκες. Η νουβέλα του Τέοντορ Φοντάνε, Η Μοιχαλίδα, είναι αξιοσημείωτη και για το γεγονός ότι περιγράφει, στην πλούσια, ανιαρή κοινωνία του Βερολίνου του 1880, μια μοιχεία με ευχάριστο τέλος. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από ένα διάσημο σκάνδαλο της εποχής. Θέμα της είναι η εξωσυζυγική σχέση της Μέλανι Βαν ντερ Στράατεν με τον Ρούμπεν, τον νεαρό προστατευόμενο του εκκεντρικού κι εύθυμου συζύγου της Μέλανι, Έτζες. Ο Φοντάνε (1819-1898) είναι ένας από τους μεγαλύτερ...

"Αγαπούσε το μπλε του σαν να ήταν το πεπρωμένο του. Και χωρίς αμφιβολία ήταν το πεπρωμένο του. Έπρεπε να το ανακαλύψει. Στο τέλος βρίσκει κανείς αυτό που τού ανήκει". Ένας Μεξικανός αγγειοπλάστης, υπερήφανος για τα ασύγκριτα κεραμικά του με τα μπλε μοτίβα, τα πουλάει κάθε εβδομάδα στο παζάρι της Πόλης του Μεξικού, σε πελάτες ικανούς να τα εκτιμήσουν. Μη βρίσκοντας πλέον στον συνηθισμένο προμηθευτή του "το αληθινό μπλε", για λόγους που εν πρώτοις του φαίνονται απόμακροι -σε τι μπορεί να τον αφορά ο πόλεμος στην Ευρώπη;- θα εξορμήσει για την εξεύρεσή του. Η αναζήτηση στην οπ...

Ο κόσμος της φαντασίας και ο κόσμος της πραγματικότητας. Στο "Χρυσό δοχείο" ο Χόφμαν προσπαθεί να δείξει τον κόσμο της φαντασίας και της πραγματικότητας στο σημείο τομής και συνάντησής τους. Με αυτό το μοντέρνο ρομαντικό παραμύθι, με την προτίμηση της φόρμας του παραμυθιού, με την εμμονή στη ρομαντική θεματική και με το τόλμημα της μοντέρνας αφηγηματικής τεχνικής του, ο Χόφμαν φαίνεται να κλείνει με νόημα το μάτι στο σύγχρονο αναγνώστη: "όσο πιο ποιητικό, τόσο πιο αληθινό" (Novalis).

"Έχοντας ξυπνήσει από βαθειά ανάγνωση, φερμένος από τον ασίγητο ρυθμό των αράδων στην ομιλία, με το στόμα μισό ακόμη στο σκοτάδι, έτσι αφιερώνεται λοιπόν ο πάλι ηχογραφούμενος μονόλογος στην πρώτη ημερολογιακή ημέρα του χειμώνα". Με μια πρόταση προς ηχογράφηση αρχίζει η "Θεωρία της απειλής" και υποβάλλει εξ αρχής την ένταση των αισθήσεων, της όρασης και της ακοής. Ο αναγνώστης ακολουθεί το βλέμμα του ήρωα και με μια ματιά άκρως κινηματογραφική, με ένα επιβλητικό zoom-out, που θα το διαδεχτεί ένα αγωνιώδες zoom-in, από το αχανές στο συγκεκριμένο, το περιορισμένο, το απτό, ο...

Ο Ε.Τ.Α. Χόφμαν, μια μεγαλοφυής και πολυσχιδής προσωπικότητα, αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημείο αναφοράς στη μετάβαση από το ρομαντισμό στο ρεαλισμό. Ξεκινά από την ακριβή παρατήρηση της πραγματικότητας, που σιγά σιγά, μέσα από μια παράξενη σύνθεση χρωμάτων, ήχων και συναισθημάτων, φτάνει να γίνεται ένας κόσμος αλλόκοτος, ένας κόσμος που τον κυβερνά το ανεξήγητο, το μυστηριώδες, το θαυμαστό. Όπως αποδεικνύουν και οι τέσσερις σύντομες νουβέλες που συγκεντρώνονται σ' αυτόν τον τόμο (Ο μικρός Τσάχες, Ο σωσίας, Το γωνιακό παράθυρο του ξαδέρφου μου και Ο σύμβουλος Κρέσπελ - τα τρία...

Ιούνιος 1886. Ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας πεθαίνει πνιγμένος στη λίμνη του Στάρνμπεργκ, κοντά στο Μόναχο. Ο Λουδοβίκος Β΄ θαυμάστηκε, αγαπήθηκε, μισήθηκε, χλευάστηκε και μυθοποιήθηκε όσο κανείς από τους εστεμμένους του 19ου αιώνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τον θαυμάζουν, γιατί κατασκεύασε με πείσμα και επιμονή έναν παραμυθένιο κόσμο, όπου πήραν μορφή τα οράματα, οι φαντασιώσεις, οι εμμονές και οι αλλόκοτες επιθυμίες του. Στον υλιστικό αιώνα μας, η τραγική φιγούρα του αυτόχειρα "τρελού" βασιλιά έχει γίνει συνώνυμη του ρομαντισμού και έχει εμπνεύσει σπουδαίους καλλιτέχνες, όπ...