Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο Καραβάτζο είναι ο πιο μυστηριώδης και ίσως ο πιο επαναστατικός ζωγράφος στην ιστορία της τέχνης. Στη Ρώμη, 34 χρόνια μετά το θάνατο του Μιχαήλ Αγγέλου, ανέτρεψε ριζικά το μανιερισμό των παλαιότερων ζωγράφων, τον οποίο θεωρούσε αφύσικο, ανούσιο και επιτηδευμένο. Διαμόρφωσε μια νέα ρεαλιστική γλώσσα στη ζωγραφική, διαλέγοντας τα μοντέλα του από το δρόμο. Σε κάθε ζωγραφική σύνθεση επέλεγε την πιο δραματική στιγμή, ακόμα και στα ιερότερα θέματα, όπως ήταν η Κοίμηση της Θεοτόκου, την οποία απεικόνισε, σχεδόν χωρίς αντίστοιχο προηγούμενο, ως νυχτερινή σκηνή. Το έμβλημά το...

"Δεν περιορίζομαι στο εδώ και τώρα, ανήκω τόσο στους νεκρούς, όσο και στους αγέννητους. Πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας από τους περισσότερους, όχι όμως και αρκετά κοντά ακόμη. Εκπέμπω, άραγε, ζεστασιά; Ή μήπως ψυχρότητα; Δεν μιλάει πια κανείς για τέτοια πράγματα όταν έχει ξεφύγει απ' τη λευκή θερμότητα. Όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο πιο ταπεινός γίνομαι. Κάπου κάπου χαίρομαι με τη δυστυχία των άλλων. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στον ένα και μοναδικό σκοπό. Οι παπάδες, απλώς, δεν είναι αρκετά ταπεινοί για να το καταλάβουν. Όσο για τους νομοδιδάσκαλους, αυτοί δεν...

[...] Το έργο του Καντίνσκι, τα επιτεύγματά του καθώς αναζητούσε μια καινούργια μορφή έκφρασης στη ζωγραφική και μια νέα αντίληψη για την τέχνη γενικότερα εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να μας εντυπωσιάζουν. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως συνέβη και με τόσους άλλους καλλιτέχνες, ο Καντίνσκι δέχτηκε καθοριστικές επιδράσεις κατά την παιδική και νεανική του ηλικία. Στο αναμφισβήτητο ταλέντο του προστέθηκε έτσι και εσωτερική ορμή για δημιουργία. Ο Καντίνσκι, που ήταν και προικισμένος συγγραφέας, στα πολυάριθμα κείμενά του, αναφέρεται σε αυτή τη βασική πλευρά της καλλιτεχνικής...

Αν και ο Γκρέκο είναι ίσως από τους σημαντικότερους ζωγράφους, γνωρίζουμε γι' αυτόν, και ειδικότερα για την πρώτη περίοδο της ζωής του, λιγότερα απ' ό,τι για πολλούς ελλάσσονες ιταλούς καλλιτέχνες της εποχής του. Οι λόγοι γι' αυτό είναι, κυρίως, τρεις· πρώτον, η μακρά περίοδος που μεσολάβησε αφότου έφυγε από τη γενέτειρά του, την Κρήτη, έως ότου εγκαταστάθηκε στο Τολέδο· δεύτερον, η σχετική ανυπαρξία ισπανικών πηγών, αντίστοιχων με τις ιταλικές, που να αναφέρονται σε καλλιτέχνες της εποχής· και τρίτον, η μη αναπαραγωγή των έργων του σε χαρακτικά, καθώς οι Ισπανοί δεν είχαν...

Εκπληκτικός καλλιτέχνης, ακτιβιστής της πολιτικής και εκκεντρικό πνεύμα του καιρού του, ο Ντιέγκο Ριβέρα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια εξέχουσα περίοδο της μεξικανικής ιστορίας, γεγονός που τον κατέστησε αμφιλεγόμενη μορφή εκτός των συνόρων της πατρίδας του, αλλά και τον γνωστότερο, ίσως, καλλιτέχνη της Λατινικής Αμερικής. Ζωγράφος, σχεδιαστής, γραφίστας, γλύπτης, εικονογράφος βιβλίων, ενδυματολόγος, σκηνογράφος, αρχιτέκτονας, ο Ριβέρα υπήρξε επίσης ένας από τους πρώτους ιδιώτες συλλέκτες έργων προκολομβιανής μεξικανικής τέχνης.[...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)

Το 1774 ο Φρανσίσκο Γκόγια εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη. Ήταν 28 ετών και του είχε μόλις ανατεθεί να φιλοτεχνήσει προσχέδια για το Βασιλικό Ταπητουργείο της Σάντα Μπάρμπαρα. Η παραγγελία που του δόθηκε δεν ήταν απόρροια μόνο -η κυρίως- του μεγάλου ταλέντου του, το οποίο είχε ήδη εκδηλωθεί στα πρώτα του έργα (για εκκλησίες και μοναστήρια της περιοχής του Σαραγόσας, όπου και είχε γεννηθεί το 1746). Ένα χρόνο πριν, το 1773, ο Γκόγια είχε παντρευτεί τη Χοσέφα Μπαγέ, της οποίας ο αδελφός, Φρανσίσκο Μπαγέ, ήταν ήδη ζωγράφος με μεγάλη επιρροή στους κύκλους της αυλής της Μαδρίτης· φαί...

Τα έργα του Πικάσο που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό καλύπτουν τα πρώιμα χρόνια της καλλιτεχνικής του δημιουργίας τα οποία με στιλιστικούς όρους έχουν χαρακτηριστεί ως φάσεις υπό την επίδραση του Λοτρέκ (Toulouse-Lautrec) ή της Στάιν (Stein), ως Γαλάζια Περίοδος ως Περίοδος του Τσίρκου, ως Ρόδινη Περίοδος, Κλασική, "Αφρικανική", Πρώιμη Κυβιστική, Κυβιστική... Αν πάλι θέλουμε να μιλήσουμε με όρους ψυχολογίας, οι φάσεις αυτές αντιστοιχούν στα χρόνια 1900-1914, όταν ο Πικάσο βρισκόταν ανάμεσα στα δεκαεννιά και τα τριάντα τρία, την εποχή ακριβώς που η μοναδική αυτή προσωπικότητα...

Στην ηλικία των 37 ετών, ο Σαλβαντόρ Νταλί έγραψε την αυτοβιογραφία του. Στο βιβλίο αυτό, που είχε τίτλο "Η μυστική ζωή του Σαλβαντόρ Νταλί", ο Ισπανός ζωγράφος παρουσιάζει την παιδική του ηλικία, τις μέρες που ήταν σπουδαστής στη Μαδρίτη, καθώς και τα πρώτα χρόνια της καταξίωσής του στο Παρίσι μέχρι και την αναχώρησή του για τις ΗΠΑ το 1940. Η ακρίβεια των περιγραφών του είναι σε αρκετές περιπτώσεις αμφισβητήσιμη. Οι ημερομηνίες είναι πολύ συχνά λανθασμένες και πολλές εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας παρουσιάζονται υπερβολικά ταιριαστές για να είναι αληθινές μέσα στο συν...

Στην παρούσα μελέτη για το σχέδιο και το χρώμα, παρουσιάζονται κείμενα και διάφορες σκέψεις για την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς επίσης και κάποιοι απλοί βασικοί κανόνες που θα βοηθήσουν αποτελεσματικά στη δημιουργία ενός σχεδίου και μιας χρωματικής μελέτης. Παράλληλα με τις εικαστικές σπουδές και τα πολύ γνωστά έργα τέχνης, που παρουσιάζονται στο βιβλίο, παρατίθενται αποσπασματικά κάποια κείμενα και ρήσεις σημαντικών καλλιτεχνών και φιλοσόφων, χωρίς να έχουν άμεση και εμφανή αντιστοιχία με τις εικόνες. Η συγκεκριμένη μελέτη δεν αποτελεί μια προσπάθεια παρουσίασης ενός πον...

Η "Αδελφότητα των Προραφαηλιτών" ιδρύθηκε το 1848 από μια ομάδα Άγγλων ζωγράφων, ποιητών και κριτικών τέχνης που αντιδρούσε στον βικτωριανό υλισμό και στις συμβάσεις της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου. Η ομάδα αντλούσε την έμπνευσή της από τη μεσαιωνική και την αναγεννησιακή ζωγραφική, μέχρι και την περίοδο του Ιταλού ζωγράφου Ραφαήλ. Εμπνέονταν κυρίως από τη Βίβλο, την ιστορία και την ποίηση, αλλά σύντομα τους απασχόλησαν και θέματα της εποχής τους, τα οποία απέδωσαν με ρεαλιστικό τρόπο. Η τέχνη των Προραφαηλιτών διακρίθηκε για τον συγκερασμό αρχαϊκών, ρομαντικών και ηθι...

Ο Νίκος Γεωργιάδης ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σκηνογράφους του 20ού αιώνα και επηρέασε ιδιαίτερα τη νεότερη γενιά ως καθηγητής σκηνογραφίας στη Slade School of Art, όπου δίδαξε για πολλά χρόνια. Σπούδασε ζωγραφική και αρχιτεκτονική και ποτέ δεν έχασε την επιθυμία να ζωγραφίζει. Ζωγράφιζε με κάθε ευκαιρία. Έκανε συχνά εκθέσεις στο Λονδίνο και στην Αθήνα, καθώς και στην Μπιεννάλε της Βενετίας το 1966. Όμως για τους περισσότερους, η κύρια προσφορά του ήταν στο θέατρο. Εκεί, το ζωγραφικό του ένστικτο και οι ιστορικές του γνώσεις συνδυάστηκαν θαυμάσια με την αίσθησή του...

Με τον τίτλο "Υπερρεαλισμός και ζωγραφική" παρουσιάζονται δύο δοκίμια του A. Breton με τους τίτλους "Le surrealisme et la peinture", που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "La Revolution Surrealiste", και "Genese et perspectives artistiques du surrealisme", που δημοσιεύθηκε το 1945, αν και η σύνθεσή του ανάγεται στο 1941. Η έκδοση ακολουθεί την εικονογράφηση της ομώνυμης γαλλικής εκδόσεως Gallimard, 1979.