Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

64 αποσπώμενα φύλλα με υπέροχα σχέδια για να χρωματίσετε και να δημιουργήσετε τη δική σας συλλογή λουλουδιών.

Οι σελίδες που ακολουθούν προσκαλούν τον αναγνώστη σε μια περιπλάνηση στα παραδοσιακά μονοπάτια της κινεζικής λογοτεχνίας και τέχνης. Δεν του προσφέρουν λοιπόν μια κλασική ιστορία του είδους, πράγμα που θα απαιτούσε μια πολύτομη δημοσίευση κι έναν άλλο, μάλλον αφηγηματικό τρόπο γραφής, αλλά μια διαφορετική προσέγγιση, πιο "ιμπρεσιονιστική" ίσως και, ελπίζω, εξίσου, αν όχι περισσότερο ελκυστική. Το βιβλίο βασίζεται, ως ένα βαθμό, σε επιλογή κειμένων που γράφονταν και, τις περισσότερες φορές, δημοσιεύονταν σε διάφορες περιοδικές εκδόσεις, ανάλογα με τις ανάγκες της διδασκ...

Το ζωγραφικό έργο του Λευτέρη Ρόρρου (1939-1967) έγινε γνωστό στο κοινό με τις δύο αναδρομικές εκθέσεις που οργάνωσαν στην Αθήνα η γκαλερί Άστορ το 1969 και στη Θεσσαλονίκη η Αίθουσα Τέχνης την ίδια χρονιά, όταν ο ίδιος δεν βρισκόταν πια στη ζωή. Τα τριανταπέντε χρόνια που πέρασαν από τότε, είναι αρκετά για την επιβεβλημένη επανεκτίμηση των αισθητικών (εικαστικών) του προσανατολισμών, σε σχέση και με τις καταθέσεις των άλλων ζωγράφων της γενιάς του. Όσα αριθμητικά περιορισμένα δείγματα της δουλειάς του απαρτίζουν συνολικά το σώμα της παραγωγής του δεν μας επιτρέπουν εντούτο...

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452 στο Βίντσι, κοντά στη Φλωρεντία. Έδειξε από μικρός δείγματα της ευφυΐας του και του καλλιτεχνικού του ταλέντου και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που στάλθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ως μαθητευόμενος στο εργαστήρι του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-85). Οι πρώτοι βιογράφοι του αναφέρονται συχνά στη μοναδική άνεση που είχε ο νεαρός καλλιτέχνης στο σχέδιο. Ο Βαζάρι γράφει σχετικά: "Εκτός αυτού, ο Λεονάρντο ζωγράφιζε λεπτομερή σχέδια απαράμιλλης τελειότητας στο χαρτί". [...]

Από την πρώτη έκδοση αυτού του τόμου μέχρι σήμερα, έχουν δει το φως πάνω από διακόσια νέα βιβλία και μελετήματα για τη ζωή και το έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα σπουδαιότερα από αυτά εξετάζονται εδώ. [...] Στη "μεγάλη" έκδοση αυτού του βιβλίου, που κυκλοφόρησε το 2003, επιχείρησα να εξετάσω ζητήματα που αφορούν ειδικά τη λειτουργία των έργων του Λεονάρντο, τη σημασία τους για το κάθε είδος στο οποίο εντάσσονται, και τον πολιτικό εικονογραφικό συμβολισμό τους. Την ίδια προσέγγιση έχω υιοθετήσει σε διάφορα άλλα δοκίμια μου των τελευταίων τριών χρόνων (Ζollner 2003· 200...

"Στόχος μου είναι να μην αντιγράφω ποτέ. Να δημιουργήσω μια νέα τεχνοτροπία με ζωηρά και φωτεινά χρώματα και να αναδεικνύω την κομψότητα των μοντέλων μου." (Ταμάρα Ντε Λεμπίτσκα)

Με χαρά υποδεχόμαστε στο Ρέθυμνο την έκθεση "Λαβύρινθος" αποτέλεσμα απτό μίας διαδικασίας μετακινήσεων και επικοινωνίας τεσσάρων καλλιτεχνών. Η ιδέα της Michele Schneider και της Anke Vrijs να δουλέψουν στην πραγμάτωση ενός λαβύρινθου εικώνων, εννοιών, λέξεων που προκύπτουν από τη σκέψη όπως εκφράζεται στο έργο τέχνης μας βρήκε εξ' αρχής σύμφωνους. Η κινητικότητα των ανθρώπων της τέχνης αλλά και το έργο σε διαδικασία ανοιχτή να προσλάβει τα νέα ερεθίσματα, όλα όσα προτείνει πειραματικά ο "Λαβύρινθος" συμπίπτουν με τις περιέργιες που καταθέτει από τον ίδιο το ρόλο του ένα...

Πανέμορφα σοκάκια, παραδοσιακά καφενεία, περίπτερα και εκκλησίες, παραλίες και ελαιώνες -σκηνές από την ελληνική καθημερινότητα παίρνουν χρώμα στις σελίδες αυτού του βιβλίου και αποκαλύπτουν ένα υπέροχο κομμάτι της Ελλάδας.

[...] Η ελαιογραφία στη φύση ήταν ακόμη καινούργια τεχνική· αυτή η δυνατότητα είχε δοθεί για πρώτη φορά στους ζωγράφους στη δεκαετία του '40, όταν εφευρέθηκαν τα σωληνάρια για τη μεταφορά των χρωμάτων. Σύμφωνα με τον Μπουντέν, ήταν ο μόνος τρόπος να αιχμαλωτίσεις την πρώτη εντύπωση, γιατί "ό,τι ζωγραφίζεις επιτόπου, έχει δύναμη, ένταση, μια ζωντάνια που δεν μπορεί να δημιουργηθεί στο ατελιέ". Η εξερεύνηση αυτών των ιδεών και του τοπίου γενικότερα θα αποτελούσαν το επίκεντρο της δουλειάς του Μονέ από τότε και στο εξής. Το καλοκαίρι του 1858 ζωγράφισε δύο τοπία δίπλα στον Μπο...

Το 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν...

"Δεν περιορίζομαι στο εδώ και τώρα, ανήκω τόσο στους νεκρούς, όσο και στους αγέννητους. Πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας από τους περισσότερους, όχι όμως και αρκετά κοντά ακόμη. Εκπέμπω, άραγε, ζεστασιά; Ή μήπως ψυχρότητα; Δεν μιλάει πια κανείς για τέτοια πράγματα όταν έχει ξεφύγει απ' τη λευκή θερμότητα. Όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο πιο ταπεινός γίνομαι. Κάπου κάπου χαίρομαι με τη δυστυχία των άλλων. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στον ένα και μοναδικό σκοπό. Οι παπάδες, απλώς, δεν είναι αρκετά ταπεινοί για να το καταλάβουν. Όσο για τους νομοδιδάσκαλους, αυτοί δεν...

Η καλλιτεχνική πορεία του Πάουλ Κλέε χαρακτηρίζεται από τη βαθιά αμφισημία να είναι ταυτόχρονα κλασικός και μοντέρνος, αποσπασματικός και ανορθόδοξος, σημαδεμένος από τη μεγάλη του ικανότητα στον πειραματισμό και την ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στην εποχή του. Αυτή είναι, ίσως, η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε στους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η αγάπη για το φανταστικό, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ευρωπαϊκή παράδοση -και ιδιαίτερα στη Γερμανία- συνδυάζεται στην περίπτωσή του με μια πολύπλευρη έμφαση στην...