Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εγκαινιάζοντας την έκθεση "Από τον Τιτσιάνο στον Πιέτρο ντα Κορτόνα: το ιερό, ο μύθος, η ποίηση...", επιθυμώ πρωτίστως να εκφράσω τις θερμότατες ευχαριστίες μου στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, για την πλήρη στήριξη της πρωτοβουλίας αυτής. Για πρώτη φορά εκτίθενται στην Ελλάδα τα σπουδαιότερα δείγματα της ιταλικής τέχνης του 16ου και του 17ου αιώνα, μέσω μιας πρωτότυπης συλλογής που εκτείνεται από τα αριστουργήματα του Τιτσιάνο έως τη βενετσιάνικη αρχιτεκτονική του Ανίμπαλε Καράτσι και τις "νεο-βενετσιάνικες" αναζητήσεις του Πιέτρο ντα Κορτόνα, ακ...

Πρόκειται για μία πρωτότυπη έκδοση που περιλαμβάνει 32 καρτ-ποστάλ με επιλεγμένα έργα του διάσημου εικαστικού καλλιτέχνη, με κεντρικό πρόσωπο την καλτ ηρωίδα του "κυρία Τεπενδρή". Με άφθονη δόση χιούμορ, δημιουργική διάθεση και αξεπέραστο στυλ, ο εκκεντρικός καλλιτέχνης αποτυπώνει στα έργα του τη μοντέρνα ζωή με ευφάνταστο τρόπο κι επιτρέπει έτσι στην ηρωίδα του να "ταξιδέψει" στους φίλους και οικείους μας. Μία συλλεκτική έκδοση, ένα ιδανικό δώρο για εσάς και τους φίλους σας.

Ένα βιβλίο για τον Αχιλλέα Δρούγκα είναι ένα βιβλίο που ασκεί το βλέμμα. Εικόνες με έντονο γραφισμό στην αρχή, λατρευτικές σπονδές μετά στη λεπτομερειακή παράσταση των αντικειμένων, ταξίδι στο μύθο και σε σημαδιακές ιστορικές εποχές. Οι πίνακές του δεν αποτρέπουν το αθώο βλέμμα του θεατή. Ολοκληρώνονται όμως από βλέμματα που μπορούν να χαρούν την αθωότητα της νοητικής μέθεξης, αφού πριν, περιπλανηθούν σε επιμέρους καλλιτεχνικές και ιστορικές αναδιφήσεις. Είναι ένα βιβλίο για να ανακαλύψουμε το καλό γούστο και τη μαστοριά της ζωγραφικής τέχνης. "Άραγε πώς μπορεί κανείς να συ...

Ο Γιάν βαν Άικ θεωρείται "μετεωρίτης" στην ιστορία της Τέχνης. Είναι δηλαδή, μια από αυτές τις σπάνιες μορφές που με την εμφάνισή τους άλλαξαν τη ροή της ιστορίας της ζωγραφικής επινοώντας έναν νέο τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας. Αυτές οι διαπιστώσεις είναι παρακινδυνευμένες και ενδέχεται να δημιουργήσουν σύγχυση, γιατί φυσικά, δεν νοείται καινοτομία που να μη βασίζεται στο παρελθόν, και βέβαια ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να μην αποφύγουμε το ρομαντικό κλισέ ενός "τιτάνα" ο οποίος, με τη δύναμη των ιδεών του, αλλάζει τον ρου της ιστορίας. Είναι, όμως, αναμφισβήτητο ότ...

Mεταξύ μιας επιστολής που στέλνει ο Bαν Γκογκ στον αδελφό του, με ημερομηνία 15 Nοεμβρίου 1878, όπου δηλώνει ότι "Θα μου άρεσε ν’ αρχίσω να σχεδιάζω μερικά πράγματα που μου τραβούν την προσοχή..." και του θανάσιμου αυτοτραυματισμού, το καλοκαίρι του 1890, μεσολαβεί μία δωδεκαετία. Bραχύς ο καλλιτεχνικός βίος του Bαν Γκογκ, ακολουθώντας όμως φρενήρεις ρυθμούς, κατέθεσε ένα έργο μοναδικό, χωρίς άλλο αντίστοιχο στην ευρωπαϊκή τέχνη. Aφοσιωμένος στη ζωγραφική με θρησκευτικό ζήλο, έφτασε να πιστέψει στην αποκαλυπτική δύναμη της τέχνης και άφησε πίσω του γύρω στους 600 πίνακες κα...

Οι καλλιτέχνες, μέσω των έργων τους, όχι μόνο διηγούνται ιστορίες, στοχάζονται για την πραγματικότητα ή το περιβάλλον τους, μοιράζονται συναισθήματα· συχνά, μας μιλούν και για τον εαυτό τους, για τις ανησυχίες τους, για τις φιλοδοξίες τους, ή για τη θέση που κατέχουν στην κοινωνία και στην ιστορία της τέχνης. Σε πολλές περιπτώσεις, οι προσωπικές πληροφορίες που αντλούνται από τους πίνακες έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη αξία με εκείνες που αποκαλύπτουν οι επίσημες γραπτές πηγές. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και ο Βελάσκεθ. Μέσω επίσημων αρχείων ή μέσω συγγραμμάτων σ...

"Είναι αλήθεια ότι στους λίγους πίνακες που ζωγράφισε μπορεί κανείς να βρει ολόκληρη τη χρωματική κλίμακα· ωστόσο, η χρήση του κίτρινου του λεμονιού, του απαλού γαλάζιου και του φωτεινού γκρι είναι τόσο χαρακτηριστική στον Βερμέερ, όσο και η αρμονία του μαύρου, του λευκού, του γκρι και του ροζ στον Βελάσκεθ". (Βινσέντ Βαν Γκογκ)

Ο Βερμέερ δεν είναι ρεαλιστής ζωγράφος, από πολλές απόψεις. Δημιουργεί έναν κόσμο διαμετρικά αντίθετο με την πραγματικότητα της εποχής του, στην οποία κυριαρχούν οι πολεμικές συγκρούσεις· έναν οικιακό, νοικοκυρεμένο, ελεγχόμενο, σιωπηλό, εξαιρετικά πολιτισμένο κόσμο, πολύ μακριά από τα πεδία των μαχών. Οι Ολλανδοί ζωγράφοι, και πιο αποτελεσματικά απ' όλους ο Βερμέερ, παρουσιάζουν την οικογενειακή εστία, το σπίτι, σαν χώρο που προστατεύει από τον έξω κόσμο. Σπάνια στην Ιστορία μπορούμε να δούμε χαραγμένα τόσο ξεκάθαρα τα όρια ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο. Αυτή η αίσθη...

Το 1985, στην ηλικία των εβδομήντα εννιά, ο Βικτώρ Βαζαρελί ρωτήθηκε πώς οραματιζόταν την τέχνη του μέλλοντος. "Η αφηρημένη τέχνη του μέλλοντος", απάντησε, "θα στοχεύει στην παγκοσμιοποίηση της σκέψης. Η τεχνική της θα εξελιχθεί προς την κατεύθυνση της γενικότερης τεχνολογικής προόδου. Θα είναι απρόσωπη, θα δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να κωδικοποιηθεί. Η τέχνη υπήρξε από την αρχή κοινό αγαθό. Η λογοτεχνία έγινε κι αυτή κτήμα όλης της ανθρωπότητας χάρη στην τυπογραφία. Μπορώ να φανταστώ την πιθανότητα ολόκληρες εκθέσεις απλώς να προβάλλονται σ' έναν τοίχο. Η δυνατότητα να π...

Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ υπήρξε εντελώς αποτυχημένος σε όσα οι σύγχρονοί του θεωρούσαν σημαντικά. Δεν κατάφερε ούτε δική του οικογένεια να κάνει, ούτε οικονομικά ανεξάρτητος να είναι, ούτε να κρατήσει τους φίλους του. Παρ' όλα αυτά, μπορούσε στους πίνακές του να αποτυπώνει τη δική του έννοια της τάξης, απέναντι στο χάος που επικρατούσε γύρω του. Η τέχνη του ήταν μια προσπάθεια να εξισορροπήσει μέσα του έναν κόσμο με τον οποίο, προφανώς, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί. Αντιμετώπιζε το μυστήριο της ζωής με την έντονα κριτική ματιά του καλλιτέχνη. Σκοπός του δεν ήταν να αποφύγει την...

Το δέκατο αιώνα ξεκίνησε από το Δυτικό Θιβέτ η επονομαζόμενη "Δεύτερη Έλευση του Βουδισμού" και εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Φωτισμένοι Ινδοί ανανέωσαν με τις καλλιτεχνικές τους ιδέες το πνευματικό επίπεδο των Θιβετιανών. Ταυτόχρονα, Θιβετιανοί λόγιοι πήγαιναν να σπουδάσουν στο βουδιστικό Κασμίρ και στα μεγάλα μοναστικά πανεπιστήμια των βουδιστών στη Βορειοανατολική Ινδία. Εκείνο τον καιρό, στην Ινδία και στο Νεπάλ χρησιμοποιούσαν -μεταξύ άλλων- ζωγραφιές που περιείχαν σύμβολα που απεικόνιζαν θεότητες και αγίους, γνωστές ως πάτα και πάουμπα, για να οπτικοποιήσουν τη δύσκολη...

Το Βυζάντιο διαδραμάτισε δημιουργικό ρόλο στον τομέα της καλλιτεχνικής έκφρασης και ιδιαίτερα στη ζωγραφική, που είχε την προτεραιότητα έναντι της μνημειώδους ολόγλυφης πλαστικής, γιατί η τελευταία είχε στενά συνδεθεί με τον ειδωλολατρικό κόσμο. Η βυζαντινή τέχνη διακρίνεται για την πρωτοτυπία της και μπορεί να συγκριθεί με την αρχαία ελληνική τέχνη. Εξάλλου, παρά τον υπερβατικό χαρακτήρα της, συνεχίζει την ανθρωποκεντρική παράδοση της αρχαιοελληνικής τέχνης, αφού η ανθρώπινη μορφή αποτελεί το κέντρο βάρους στη σύνθεση του βυζαντινού έργου. Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε κα...

Η αρχαία τέχνη αγνοούσε την υποκειμενικότητα. Η έννοια του μυστηρίου, της εσωτερικότητας, της αγωνίας και συνακόλουθα ο κόσμος της ελπίδας και της μεταμόρφωσης παρέμεναν για τους Έλληνες ένας τομέας σχεδόν απαγορευμένος. Έτσι, οι ωραιότερες μορφές του ελληνισμού φαντάζουν βυθισμένες μέσα σ' έναν απρόσωπο κόσμο.... το έργο αυτών των πρόδρομων αιώνων συνίσταται ακριβώς στο να φέρει τον "ψυχικό" άνθρωπο των ελληνο-ρωμαϊκών πορτραίτων στο κατώφλι της πνευματικής εσωτερικότητας των βυζαντινών εικόνων και ψηφιδωτών. ...Ο ελληνισμός μπόρεσε να δείξει τις πραγματικές του δυνατότ...

[...] Τα κείμενα που δημοσιεύουμε είναι πρωτότυπα και γράφτηκαν αποκλειστικά γι' αυτή την έκδοση. Κρίναμε όμως σκόπιμο να παραθέσουμε και κείμενα του Γαλαξιδιώτη ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου, καθώς και αποσπάσματα ξένων περιηγητών που δίνουν με σαφήνεια και γλαφυρότητα σημαντικά στοιχεία για τη ζωή και τη δράση των Γαλαξιδιωτών τον περασμένο αιώνα. Για να δώσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του γαλαξιδιώτικου ναυτικού, δημοσιεύουμε ακόμα στο δεύτερο μέρος του βιβλίου ειδικά κατατοπιστικά κείμενα και πλούσιο εικονογραφικό υλικό σχετικά με τα ναυτικά όργανα, ναυτιλιακά εργαλεία, εξ...

Το έργο του Νάνου Βαλαωρίτη, "Γη του διαμαντιού", γράφτηκε στα γαλλικά, την περίοδο που ο ποιητής ήταν μέλος στην ομάδα του Μπρετόν, δηλαδή το 1958. Η "Γη του διαμαντιού" δεν είναι μια αυτόνομη ποιητική συλλογή. Αποτελείται από κείμενα που συνοδεύουν τις λιθογραφίες της συζύγου του, Μαρί Ουίλσον, η οποία υπήρξε επίσης μέλος της γαλλικής υπερρεαλιστικής ομάδας. Κι ενώ για τους περισσότερους Έλληνες υπερρεαλιστές η βασική επιδίωξη υπήρξε ο συγκερασμός των υπερρεαλιστικών προτάσεων με το "ιδεολόγημα της ελληνικότητας" (Ιβάνοβιτς, "Υπερρεαλισμός και 'Υπερρεαλισμοί'", Πολύτυπο,...