Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στόχος του μεταμοντέρνου λόγου δεν είναι η χειραφέτηση των υποκειμένων από τα "δεσμά" της ορθολογικής νεωτερικότητας, αλλά η καταστροφή της συλλογικότητας, της κοινής γλώσσας των ανθρώπων που θα τους έδινε τη δυνατότητα να λύσουν τα προβλήματά τους μέσω της επικοινωνίας και όχι με τη βία. Η εξάπλωση της βίας ως μέσο "επίλυσης" των διαφορών στην εποχή μας χρησιμοποιείται τεχνηέντως από τους θιασώτες του μεταμοντερνισμού για να στηρίξουν τις σαθρές αλλά ουδόλως ακίνδυνες αντιλήψεις τους περί της δήθεν ανικανότητας των μαζών να επικοινωνήσουν "λογικά" μεταξύ τους, προκειμένου...

Καμία πορεία δεν μπορεί να φτάσει στον προορισμό της εάν οι συνοδοιπόροι που συμμετέχουν σε αυτή δεν έχουν Όραμα και δε γνωρίζουν την Αποστολή τους. Όραμα είναι η δημιουργία συνθηκών για τη μετάβαση από το σήμερα, την «Κοινωνία του Ατόμου», στο αύριο, την «Κοινωνία του Όλου». Αποστολή είναι η αναγνώριση των θεμάτων που όλοι γνωρίζουμε αλλά λίγοι αναγνωρίζουμε και προπάντων, λίγοι τολμούμε να φέρουμε στο προσκήνιο. Πρόκειται για τη διατύπωση, ανάπτυξη και παρουσίαση προτάσεων για το σύνολο μιας σύγχρονης κοινωνίας, τα μέλη της οποίας θα μπορούν ελεύθερα και δημοκρατικ...

Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο σε δημοσιογραφικό στυλ. Πρόκειται για ζωντανή - "σπαρταριστή", εφαρμοσμένη ψυχολογία στη πολιτική, τη θρησκεία, τον έρωτα κ.λπ. επίσης, περιέχει και ζωντανά πορτραίτα ατόμων που βρίσκονται στην επικαιρότητα. Επίσης, κάνει βαθιές αναλύσεις, σε θεωρητικό επίπεδο, όπου χρειάζεται, όπως π.χ. σε ψυχοπνευματικά φαινόμενα, τις ιδεολογίες κ.λπ. Η ιδιαιτερότητά του βρίσκεται: στην επικαιρότητα, και στο "χάρισμα" του συγγραφέα, να μπορεί "να περνά" από τη θεωρία στην πράξη. Και, από αυτή την άποψη, έχει ένα τρομερό ενδιαφέρον, για να γνωρίσει κάποιος, κ...

Ένα άγνωστο κείμενο του Κώστα Παπαϊωάννου, γραμμένο γύρω στο 1950, το οποίο εκδίδεται για πρώτη φορά. Πρόκειται για τη σχέση των μαζών με την ιστορία, και πιο συγκεκριμένα, για το ρόλο της "επαναστατικής μάζας" στην ιστορική διαδρομή. Ίσως ένα από τα πιο φιλόδοξα εγχειρήματα του Κ. Παπαϊωάννου, το οποίο παραμένει καταπληκτικά επίκαιρο και θα ήθελε να αποτελέσει έναν αντίποδα στην αντίληψη περί "μαζικής κοινωνίας" και "εξέγερσης των μαζών" του Γουστάβου Λε Μπον και του Ορτέγα Υ Γκασέτ. Για τον Παπαϊωάννου η λεγόμενη μαζική κοινωνία δεν είναι παρά μια κοινωνία απόλυτης υποταγ...

Είναι πολλά, μα τι θα βγει αν ειπωθούν όλα... Δεκαετίες τα καταγγέλλουν οι πολιτικοί και τα κόμματα, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Οι κυβερνήσεις χάνουν τον προσανατολισμό τους και παθαίνουν αντικατοπτρισμό. Αρμενίζουν στραβά σε στραβό γιαλό... Αφήστε εκείνα τα θρυλικά για... κοινωνική αλληλεγγύη και κράτος πρόνοιας! Μας ξεκουφαίνουν, μα δεν το βλέπουμε πραγματικά. Αυτό είναι που λείπει περισσότερο. Ρωτήστε τον άνεργο, τον ανασφάλιστο, το μεροκαματιάρη πολύτεκνο, το μικροσυνταξιούχο, το χαμηλόμισθο χωρίς σπίτι, τον άπορο άρρωστο, το φτωχό γέρο ή τη γριά, τη χήρα, τη δ...

Σε μια εποχή υποχώρησης των ηθικών αξιών, της πνευματικής πτώχευσης, του πνευματικού μαρασμού, του ευδαιμονισμού και της υπερκατανάλωσης, χρειάζεται θωράκιση της νεολαίας μας, για να προλάβουμε την εξαθλίωση του τόπου μας και των ιδανικών του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. "Χωρίς την ορθή αγωγή και παιδεία των πολιτών, η πολιτεία αργά ή γρήγορα διαλύεται, κατρακυλά στην αναρχία και αφανίζεται". (Πολιτεία, 492 - 493).

Πρώτος ο Νίκος Δήμου είχε διατυπώσει σε αυτό το δοκίμιο του 1985 τη θέση ότι η κακοδαιμονία της Ελλάδας δεν οφείλεται στους αστούς (όπως έλεγε τότε η Αριστερά) αλλά στην παντελή απουσία μίας οργανωμένης αστικής τάξης. Την άποψη για την αδυναμία και σχεδόν ανυπαρξία της αστικής μας τάξης ανέπτυξε μερικά χρόνια αργότερα και ο σημαντικός και πρόωρα χαμένος Παναγιώτης Κονδύλης. Το δοκίμιο αυτό ανατυπώθηκε πολλές φορές (αυτή είναι η ένατη έκδοση) διότι όχι μόνο διατήρησε τη σημασία του, αλλά σήμερα, χάρη στην κρίση, απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη επικαιρότητα.

Ο κύριος λόγος της αναδημοσίευσης αυτού του δοκιμίου, που γράφτηκε στην αρχική του μορφή στην καθαρεύουσα το 1941, είναι η τεράστια κοινωνική σημασία του για τη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία. Εκ πρώτης όψεως ο αναγνώστης προβληματίζεται με τη θεματολογία και το νόημα αυτής της μελέτης και με την κατηγορία των ανθρώπων με την οποία καταπιάνεται. Ο-πωσδήποτε ο συγγραφέας με τον όρο "βλάκες" δεν εννοεί τους διανοητικώς αναπήρους ή καθυστερημένους, οι οποίοι εμπίπτουν άμεσα ή έμμεσα στο χώρο της ιατρικής, της ψυχιατρικής και της νομικής επιστήμης. Για τον Λεμπέση η βλακεία (μωρ...

Το εμβληματικό κείμενο του "ευφυούς" Έλληνα διανοητή, κοινωνιολόγου, δημοσιογράφου, συγγραφέα και ποιητή Ευάγγελου Λεμπέση, γραμμένο μέσα στην Κατοχή (1941), έρχεται στις μέρες μας να υψώσει ισχυρή ασπίδα στη χυδαιότητα, την αναξιοκρατία και τα κοινωνικά συστήματα που ποδοπατούν την ανθρώπινη ζωή. Το κείμενο προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και συζητήσεις στον τύπο της εποχής, αλλά και αργότερα. Αφιερώνεται από το συγγραφέα "εις τους δυναστευομένους από τους βλάκες, δηλ. στους ευφυείς!" Το βιβλίο γράφτηκε στην Καθαρεύουσα, αλλά εδώ δημοσιεύεται παράλληλα και η απόδοση του...

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 1941: ... Δια να γράψη κανείς επομένως τοιαύτην μελέτην εχρειάζετο μέγα θάρρος και ήτο αδύνατον να επιτύχη αν δεν ήτο πρώτης γραμμής... (Δ. ΝΙΤΣΟΣ) ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ, 1941: Εμείς οι βλάκες ανανεώνουμε τον κόσμο και βοηθάμε την πρόοδό του. Γιατί η πρόοδος είναι κίνηση - δεν είναι καρέκλα... (Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ) ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 1941: ... Αφού ο βλάκας βρίσκεται στα πρόσω κι ο έξυπνος στα μετόπισθεν... τότε μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι! (Π. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ) ΠΡΩΙΑ, 1941: Οι βλάκες είναι οι πραγματικά ευφυείς και οι λεγόμενοι "ευφυείς" είναι οι πραγματικά βλάκες....

Το φαινόμενο που επιγραμματικά ονομάζουμε: Η Κρίση του Πολιτισμού μας, έχει διαπιστωθεί και καταγραφεί πριν από αρκετές δεκαετίες. Πρωτεργάτης στον ελλαδικό χώρο, ο δοκιμιογράφος Ευάγγελος Παπανούτσος. Από τον χώρο των ποιητών μας ο Νίκος Γκάτσος έγραψε: "Τέρατα βλέπουν από τον Δία, του πολιτισμού μας την κηδεία". Στις μέρες μας η διαφθορά τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Διεισδύει αργά και σταθερά μέσα στο πετσί μας. Στο Είναι μας. Εμείς είμαστε η διαφθορά. Είμαστε διεφθαρμένοι. Μπορεί ένας διεφθαρμένος -άρα παρακμιακός-πολιτισμ...

Το βιβλίο αυτό είναι μια πραγματεία πάνω στο βασικό ερώτημα: αν ο άνθρωπος, ως νοητική οντότητα, είναι ένα απομονωμένο και αποκομμένο φαινόμενο μέσα στο σύμπαν και στη φύση - που βρίσκονται και υπάρχουν δρώντας ασυνάρτητα και ανερμάτιστα - ή ότι η ανθρώπινη ύπαρξη αποτελεί έκφανση μιας διαπιστώσιμης νοητικής δυναμικής ενέργειας, η οποία διέπει τα γεγονότα και τα φαινόμενα του υπαρκτικού γίγνεσθαι; Μέσα από τη διερεύνηση αυτού του ερωτήματος, με βάση τις σύγχρονες δημοσιοποιημένες απόψεις της εκλαϊκευμένης επιστήμης σε συνδυασμό με την φιλοσοφική σκέψη, συνάγονται διαπιστ...