Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"O Ντομινίκ Στρος-Καν (...), από τους επικρατέστερους υποψήφιους του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2007 στη Γαλλία, στο βιβλίο του "Η φλόγα και η στάχτη" (...) πραγματοποιεί μια αξιόλογη και επιτυχή προσπάθεια για να μας πείσει ότι υπάρχει ένας ελπιδοφόρος δρόμος για τη Γαλλία, την Ευρώπη και τον κόσμο. (...) "Σήμερα, υποστηρίζει ο συγγραφέας, "δεν είναι δυνατό να μας ικανοποιεί η τεχνητή επιβίωση ενός σοσιαλισμού της ανακατανομής που στηρίζεται στη δημόσια δαπάνη". Ο σοσιαλισμός πρέπει να είναι δημιουργικός. (...) Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι πρέπει...

Tο βιβλίο αυτό γεννήθηκε από τα ερωτήματά μου για τον κόσμο και από την ανησυχία μου για τη Γαλλία. Mπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε; Μπορούμε να τον αλλάξουμε; H Γαλλία θα είναι για πάντα καταδικασμένη στην κρίση και την απογοήτευση που βιώνει σήμερα; Στόχος μου δεν είναι να επεξεργαστώ ένα πρόγραμμα. Aλλά είμαι, ίσως, αρκετά αποστασιοποιημένος για να ακουστούν οι ελεύθερες σκέψεις ενός ανθρώπου που, χωρίς να έχει λησμονήσει ούτε τις ευθύνες της εξουσίας ούτε τις δυσκολίες της διακυβέρνησης, εξακολουθεί να προσδοκά ότι η τάξη των πραγμάτων μπορεί να αλλά...

Πολλοί υποστηρίζουν ότι "όταν στα γαλλικά προάστια καίγονται αυτοκίνητα, φταίει ο Ρουσσώ. Για την εξέγερση ενός εξαθλιωμένου τμήματος έγχρωμων εφήβων και νέων στα γαλλικά γκέτο ευθύνεται το συγκεντρωτικό γαλλικό κράτος, η ακαμψία των απαρχαιωμένων μηχανισμών του. Oι νέοι έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους, έχουν δίκιο να επαναστατούν. Επιτέλους, ένα νέο κοινωνικό υποκείμενο αναδύεται, μια υγιής κοινωνική δύναμη ταράζει τα λιμνάζοντα νερά ενός μπλοκαρισμένου κοινωνικού και πολιτικού συστήματος. Εκτός από το να επαναστατούμε, έχουμε δίκιο και να αισιοδοξούμε." Είναι όμως έτ...

Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Γαλλίας (1997-2002), το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα υπέστη ταπεινωτική ήττα στις προεδρικές εκλογές του 2002. Ποια ήταν η αιτία της ήττας; Που οφείλεται η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας διεθνώς; Στα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να απαντήσει ο Ανρί Βεμπέρ, ηγετικό στέλεχος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Με αγωνιστικό πνεύμα, αρνούμενος τις θρηνωδίες, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η δημοκρατική και μεταρρυθμιστική Αριστερά μπορεί να ξαναβρεί τη χαμένη της ορμή.

Όταν λέμε για έναν πολιτικό ότι είναι μακιαβελλικός, ότι προσφεύγει σε ανήθικα μέσα υπηρετώντας την κρατική σκοπιμότητα, αγνοούμε συνήθως πως η έννοια αυτή δεν πλάσθηκε με βάση την ανάγνωση του Μακιαβέλλι. Άλλοι έχουν δείξει ότι η έννοια «μακιαβελλισμός» δεν προκύπτει άμεσα από το έργο του Μακιαβέλλι· ο Θεοδόσης Νικολαΐδης, στην παρούσα μελέτη ιστορίας των ιδεών, δείχνει πώς προέκυψε: από τον αγώνα των ουγενότων για αναγνώριση και με αφορμή την φλωρεντινή καταγωγή της Αικατερίνης των Μεδίκων, βασίλισσας της Γαλλίας που κρίθηκε ένοχη για τη σφαγή των προτεσταντών. Ενώ οι "...

Το βιβλίο αυτό, θέτοντας στη διάθεση του κοινού μια σειρά από άρθρα περιοδικών, φιλοδοξεί ακριβώς να διευκολύνει τις συγκρίσεις και να ευνοήσει τις αναθεωρήσεις. Ο κύριος άξονάς του είναι τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, και μάλιστα εκείνα που ξεσήκωσαν τις περισσότερες διαφωνίες στο εσωτερικό κάθε χώρας και που προσφέρονται για τις περισσότερες συγκρίσεις. Ο τόμος συγκεντρώνει λοιπόν δεκαπέντε κείμενα γραμμένα από μια δωδεκάδα ειδικών που θεωρούνται αυθεντίες, "κλασικοί", στα ζητήματα αυτά. Απευθύνεται στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται όχι μόνο για το θησαυρό των γ...

Η επικαιρότητα ενός έργου σαν τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία, δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτήν της συγκεκριμένης και περιορισμένης χρονικά και τοπικά περιόδου που αναφέρεται, αλλά με μιαν ολόκληρη ιστορική περίοδο πολέμων και επαναστάσεων που ο κύκλος τους, ακόμα και στον 21ο αιώνα, δεν φαίνεται να έχει κλείσει. Το υλικό από το οποίο βγαίνουν τα επιστημονικά συμπεράσματα του Καρλ Μαρξ δεν είναι ένα "αφηρημένο" επιστημονικό υλικό βασισμένο μόνο στις πηγές ή τα αρχεία. Είναι η ίδια η πάλη των τάξεων, φωτογραφημένη πιστά μέσα από το πολιορκημένο Παρίσι, είναι η ίδια η προλεταρ...

Η Κομμούνα αναγκάστηκε αμέσως από την αρχή να αναγνωρίσει ότι όταν η εργατική τάξη έρθει πια στην εξουσία δεν μπορεί να εξακολουθεί να διοικεί με την παλιά κρατική μηχανή, ότι η εργατική αυτή τάξη, για να μην ξαναχάσει την κυριαρχία που μόλις είχε κατακτήσει, πρέπει, από τη μια, να παραμερίσει όλη την παλιά καταπιεστική μηχανή που ως τότε είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον της, κι από την άλλη να εξασφαλίσει τον εαυτό της από τους ίδιους της τους βουλευτές και υπαλλήλους, ορίζοντας ότι όλοι, δίχως καμιά εξαίρεση, μπορούν ν' ανακληθούν σ' οποιαδήποτε στιγμή.

"Πόσο τα αλλοτινά πάθη μου φαίνονταν μάταια τώρα που αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό διέσχιζα, ατάραχος και γαλήνιος ως τα βάθη της καρδιάς, την πρώτη απόσταση του γνώριμου δρόμου. Να που ξαναγύριζα στα μικρά μου περιβόλια, στο σπίτι μου με την άσπρη πέτρα, ανάμεσα στους απλούς και αγνούς ανθρώπους. Όμως τα όρια δεν ήταν πλέον εκεί που είχα πιστέψει. Οι κυματοειδείς πλαγιές της γενέτειράς μου δεν οριοθετούσαν πια το σύμπαν μου. Μακρυά τους, είχα μάθει ν' ανιχνεύω τα πλούτη που περιέκλειαν οι καθαρές γραμμές τους. Στο εξής, προσεκτικός στα αρώματα, στα χρώματα, στις αλλαγές του...