Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δέντρο φυτρώνει σε κεφάλι παιδιού! Είναι επικίνδυνο; Mεταδοτικό; Οπωροφόρο; Κωνοφόρο; Αειθαλές; Θα μεγαλώσει κι άλλο; Πού πηγαίνουν οι φόροι μας; Και τελικά, ποιος προστατεύει τα παιδιά μας;..." Μια εικονογραφημένη ιστορία για τη διαφορετικότητα. Συμμετέχουν: κύριοι που καταπίνουν φωτιές και κυρίες που δένονται φιόγκο, άνθρωποι καλοκάγαθοι κι άνθρωποι φαρμακομύτηδες, ένας γαλάζιος σκούφος, αγανακτισμένοι γονείς, ένας σοφός διευθυντής σχολείου, ένας κύριος με φράκο και ημίψηλο μες στο κατακαλόκαιρο, τρία φάλτσα τρομπόνια, η μπάντα και οι κηπουροί του δήμου, ένας μάγε...

Πάνε έξι χρόνια από τότε που μια ωραία γυναίκα μού ζήτησε να της πω ένα παραμύθι. Και εγώ αυτοσχεδίασα μια ιστορία που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Από τότε αυτό το μικρό αστείο που πλέον είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας, επαναλήφθηκε δεκάδες φορές. Τα παραμύθια που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο είναι μια επιλογή από όσα μπόρεσα να θυμηθώ, όταν αποφάσισα να τα καταγράψω. Είναι μικρές σουρεαλιστικές ιστορίες με ήρωες που θα ζήσουν τις δικές τους περιπέτειες στην προσπάθεια τους να βρουν αυτό που ψάχνουν και να μπορέσουν να εκπληρώσουν τους σκοπούς της ζωής τους. Με ήρωες που μόνο...

Ένα μοναδικό βιβλίο. Αγαπημένα ζώα του δάσους, άγγελοι και καλικάντζαροι, βασιλιάδες και φτωχοί, όλοι μαζί σε μια ονειρεμένη συλλογή παραμυθιών για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

Ένα αστείο παραδοσιακό παραμύθι της Μάνης για μικρά και μεγάλα παιδιά... Ο Τρελός έβγαλε από τον ντορβά το ψωμί του κι άρχισε να τρώει. Την ίδια στιγμή, η γελαδούλα δίπλα του μηρύκαζε (αναμασούσε) την τροφή της. Το παράξενο, όμως, ήταν ότι δεν την έβλεπε να βάζει χορτάρι στο στόμα της. Κι όμως μασούσε! - Περίεργο! είπε μόνος του. Πώς γίνεται αυτό;... Μωρή, της λέει ξαφνικά, αφού δεν έχεις τίποτα στο στόμα, γιατί με κοιτάς και κάνεις πως μασάς; ε;... Η αγελάδα συνέχιζε να μηρυκάζει. - Πίσω μου σ' έχω, σατανά! ψιθύρισε... Μωρή, της φώναξε, μπας και θέλεις να... με κορ...

Το παραμύθι "Η μηλιά" του Εμμανουήλ Ροΐδη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1895 και είναι το μοναδικό έργο του συγγραφέα που έγραψε στη δημοτική. "Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι βρίσκει ένα πρωί, κάτω από ένα μηλόδεντρο, μέσα στο δάσος ένα κοριτσάκι, σκεπασμένο με άνθη λευκά, που είχε ρίξει απάνω του ο άνεμος τη νύχτα. Αμέσως το υιοθετούν και το φωνάζουν "Μηλιά". Το κορίτσι έχει μεγάλη καρδιά, αγαπάει πολύ τους γονείς του και προστατεύει με κάθε τρόπο τα ζώα και τα πουλιά του δάσους . Εκείνα με τη σειρά τους το ανταμείβουν και..." Ένα τρυφερό παραμύθι που κρατάει ευχάριστη συντ...

Στη σημαντική προσφορά της Μαριέττας Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962) στα νεοελληνικά (γράμματα ξεχωριστό κομμάτι καταλαμβάνει η διάσωση και καταγραφή, στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, μαρτυριών του λαϊκού πολιτισμού της Ζακύνθου, ηθών και εθίμων, τραγουδιών, παραδόσεων, θρύλων, παροιμιών, "ομιλιών" από το λαϊκό θέατρο κ.ά. Η Γιαννοπούλου-Μινώτου κατέγραψε επίσης και δημοσίευσε ογδόντα τέσσερα παραμύθια, ανεκτίμητες μαρτυρίες του παρελθόντος της Ζακύνθου, καθώς διασώζουν πολύτιμο γλωσσικό υλικό και στοιχεία του ζακυνθινού υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Γνωστή για τη γόνιμ...

Ένα μοναχικό κουτάβι ζει σε ένα σπίτι ερημικό με σαλόνια εκατό, κανταϊφο-κουρτίνες και χιλιάδες λιχουδιές φίσκα στις κουζίνες. Έχει αμυγδαλωτά, έχει κόκαλα λαχταριστά και ντολμαδάκια με κιμά, δεν είναι όμως καθόλου, μα καθόλου ευτυχισμένο, επειδή νιώθει μοναξιά. Η μοναξιά του όσο πάει μεγαλώνει, θεριεύει και φουντώνει, ώσπου μια μέρα το μοναχικό κουτάβι συναντάει σε ένα λεμονοδάσος μια πασχαλίτσα, ένα παπάκι, μια αλεπουδίτσα, ένα καγκουρό και μια νυφίτσα και τους λέει θαρραλέα: "Θέλετε να κάνουμε παρέα;". Το τι ακολουθεί σε θαλασσινές σπηλιές, σε κήπους με μπουκαμβίλιες, σε...

Ένα αντιπολεμικό παραμύθι που διαδραματίζεται στον γαλάζιο βυθό της θάλασσας. Ο Σωτήρης το σκουμπρί και ο Φάνης το φαγκρί διεκδικούν ένα πρωί το ίδιο λαχταριστό σκουλήκι. Αυτή η ασήμαντη αφορμή διχάζει τα ψάρια. Από τη μία φάλαινες και καρχαρίες, από την άλλη μπακαλιάροι και αστακοί με πανοπλίες. Έξαψη στη θάλασσα κι αναβρασμός! Πεδίο μάχης κινδυνεύει να γίνει ο ωκεανός! Θα αποφευχθεί τελικά ο εξοντωτικός πόλεμος; Για ποιο λόγο το σκουλήκι της έριδος δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως; Και τι αποκαλύψεις ετοιμάζεται να κάνει ο σοφός γερο-κοκωβιός;

Ένα τεμπέλικο γαϊδουράκι πέφτει στα χέρια μιας απαίσιας μάγισσας που το ξεθεώνει στη δουλειά. Το βάζει να σφουγγαρίζει το πάτωμα με μύξα από δράκο και αμίλητο νερό, να καθαρίζει καυτές πατάτες, να τσιγαρίζει γλώσσες από βατράχια, να τρατάρει τις φιλενάδες της με αποκρουστικές λιχουδιές και να τη μακιγιάρει με σκιά ματιών από γύρη μαύρων λουλουδιών και κραγιόν από σάλιο πράσινων φιδιών. Η εκμετάλλευση όμως έχει και τα όριά της και, όπως είπε ο σοφός γάιδαρος Ονονούφριος, "γκαρίζει καλά όποιος γκαρίζει τελευταίος".

Ήταν κάποτε ένας μαθητής που απεχθανόταν τη Γεωμετρία και μισούσε αφάνταστα τα Μαθηματικά. Έκανε τον άρρωστο όταν είχε Αριθμητική το πρόγραμμα, έπαιζε τελίτσες στου βιβλίου τα παραλληλόγραμμα, ονειρευόταν δάση εξωτικά και αντί να διαβάζει Μαθηματικά, ζωγράφιζε καρδούλες στης Γεωμετρίας τα περιθώρια. Ώσπου φτάνει η στιγμή που πληρώνει ακριβά τα κρίματά του. Ένα δειλινό, σε ένα απόμερο σοκάκι, μία συμμορία από απειλητικούς κύκλους, βλοσυρούς κύβους, οργισμένα πολύγωνα και αποκρουστικά σχήματα περικυκλώνουν τον μαθητή, τον δένουν σφιχτά με υποτείνουσες και τον σέρνουν άρον άρο...

Tα παραμύθια, μια λέξη γνωστή και αγαπημένη από παιδιά και μεγάλους. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι προέρχεται από τη λέξη παρα-μυθεύω, δηλαδή παρηγορώ. Ίσως γι' αυτό οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν τα ομορφότερα παραμύθια, που μερικά μόνο από αυτά είχαν την τύχη να βρεθούν σε σελίδες κάποιου βιβλίου και να διαβαστούν. Έτσι, λοιπόν, απλά θα σας παρηγορήσω και εγώ με τα παραμύθια μου. Γιατι οι επτά ιστορίες που ακολουθούν, γράφονταν μετά από ένα ταξίδι ή έναν περίπατο, μια συζήτηση ή ακόμη και ένα χωρισμό. Ελπίζω να σας ταξιδέψουν και να απολαύσετε τη διαδρομή. Καλώς ήλθατε και...

Ένας οδοστρωτήρας πατάει τον κάλο του Στέλιου, γιγάντιοι τερμίτες και τεράστιοι σκόροι κυνηγάνε μια μοναχοκόρη, ένας αετός αρπάζει το αγαπημένο παιχνίδι της Αννίτας, ένας κροταλίας εξομολογείται στην Αμαλία ότι είναι η αγάπη του η μεγάλη και δε θέλει καμιά άλλη. Όλοι μας βλέπουμε εφιάλτες, ιδίως άμα τρώμε με τις ώρες πτι φουρ και πάστα φλώρες. Ποιος δεν έχει ακούσει ένα μουγκρητό να έρχεται από την κουζίνα ή δεν έχει δει μια ουρά δράκου να σαλεύει πίσω από την κουρτίνα; Ποιος δεν έχει δει ένα πλοκάμι να προβάλλει κάτω από το κρεβάτι ή δεν έχει νιώσει ένα κρύο άγγιγμα στην π...

H Πουπού η πονηρή αλεπού προσπαθεί να πείσει την Καρλότα την τσαχπίνα άσπρη κότα να βγει από το κοτέτσι για να την κάνει γιουβέτσι. Και τι δε σκαρφίζεται για να την πείσει ότι την αγαπάει ειλικρινά και θέλει το καλό της! Της χαρίζει κορδελίτσες, γαριδάκια, πίτουρα και λουλουδάκια, της ψιθυρίζει λογάκια μελιστάλακτα πολλά και γλυκά μουρμουρητά, της υπόσχεται ότι θα την έχει όπα όπα, ώσπου μια μέρα πείθει την όμορφη Καρλότα να την ακολουθήσει στη φωλιά της. Την οδηγεί στην κουζίνα και της λέει ένα μεγάλο ψέμα: ότι η κατσαρόλα είναι πισίνα. Θα πιστέψει η Καρλότα και αυτό το...

Ο Αναστάσης περιμένει στην ουρά της στάσης να περάσει το λεωφορείο για να πάει στο σχολείο. Το λεωφορείο όμως καθυστερεί και σιγά σιγά μια ουρά σχηματίζεται πίσω από τον Αναστάση. Μια νοικοκυρά με καναρινί καπέλο, ένας μουσικός με γαλάζιο βιολοντσέλο, ένας στρατηγός με μια οβίδα, ένας ψαράς με μια μαρίδα, ένας κατάσκοπος με μαύρη μάσκα, ακόμα και ένα βασιλικό μωρό με χρυσαφένιο μπιμπερό περιμένουν κι αυτοί το λεωφορείο πίσω από τον Αναστάση. Και όσο αργεί το λεωφορείο, η ουρά μακραίνει και μακραίνει και όλο μακραίνει...

Τι καταστροφές μπορεί να προκαλέσει η μπανανόφλουδα που πέταξε η μικρή Άννα στη μέση του δρόμου; Ποιος άραγε θα την πατήσει; Μήπως ένας ροδαλός ζαχαροπλάστης στρουμπουλός που θα τον ακολουθούν βοηθοί ζαχαροπλάστες φορτωμένοι με γλυκά και πάστες; Μήπως ένας στρατηγός που θα κάνει παρέλαση καμαρωτός και πίσω του θα βηματίζει ένας ανίκητος στρατός; Ή μήπως κάποια νύφη γλυκιά σαν καταΐφι με νυφικό απ’ το χιόνι πιο λευκό που θα προχωράει αγκαζέ με το γαμπρό και πίσω της θ' ακολουθεί η γαμήλια πομπή; Εκείνη τη χειμωνιάτικη νύχτα η ΄Αννα μετανιωμένη για την πράξη της αποφασίζει...

Δέκα και ένα παραμύθια σοφίας που μερεύουν και δυναμώνουν. Προορίζονται για τους μικρούς και μεγάλους που ζουν ή θα ζήσουν ανατροπές - δηλαδή για τον καθένα μας. Με τον παραβολικό τους λόγο, προτείνουν τρόπους όχι μόνο για να ξεπεραστούν δυσκολίες λογιών λογιών, αλλά και για να γίνει το άλμα από την ανωριμότητα στην ωριμότητα, από την υποτέλεια στην ελευθερία, από τον φόβο στη γαλήνη - και, τελικά, στην αποδοχή της ζωής. Παραμύθια παραμυθίας από την προφορική παράδοση που δίνουν απαντήσεις "εφ' όλης της ύλης" κι όχι μόνο στα παιδιά - αλλά σε όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη...

Όταν το μοναχικό σύννεφο που όλο αλλάζει σχήματα γίνεται κάποια μέρα άσπρος γάτος, συννεφόγατος, πιάνεται απ' την ουρά χαρταετού και κατεβαίνει στη γη. Εκεί θα ζήσει τρισευτυχισμένος ένα σωρό όμορφα πράγματα αλλά και επικίνδυνες περιπέτειες στο τσίρκο. Ώσπου με μια ηρωική πράξη από συννεφόγατος θα γίνει κάτι άλλο. Αλήθεια, τι;

Οι λύκοι είναι αρπακτικά του δάσους που ζουν κυνηγώντας άλλα ζώα. Όλοι; Όχι όλοι. Υπάρχει ένας νεαρός λυκάκος, ο Λούπο, που θέλει να γίνει κάτι άλλο, πολύ διαφορετικό. Θέλει να γίνει ποιητής. Του αρέσει να σκαρώνει στιχάκια και να τα απαγγέλλει στους συντρόφους του. Εκείνοι όμως είναι συνηθισμένοι λύκοι και δεν εκτιμούν το ταλέντο του. Γι' αυτό ο Λούπο αναγκάζεται να ξενιτευτεί, αναζητώντας κάποιους να τον νιώσουν και να τον θαυμάσουν. Μακριά από την οικογένειά του συναντά διάφορα πρόσωπα. Θα μπορέσει άραγε να ταιριάξει μαζί τους ή θα μείνει πιστός σ’ αυτό που τον έκανε η φ...