Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γίνεται να μην έρθει η άνοιξη; Μπορεί να στερέψει το νερό; Να χαθούν τα πλούτη και η ομορφιά ενός τόπου ευλογημένου; Κι όμως! Αυτό είναι το έργο ενός απαίσιου δράκου. Κατέστρεψε ένα ολόκληρο χωριό! Και ζήτησε χάρισμά του την όμορφη Λένω... Όσο, όμως, το κακό θεριεύει, τόσο η ελπίδα, η αγάπη και η αυτοθυσία στέκονται απέναντι στον πιο σκοτεινό φόβο. Τότε η πίστη οπλίζει το σωστό χέρι και η αναμέτρηση είναι συγκλονιστική! Και το θαύμα; Θα γίνει άραγε;

Ο Ζελού είναι ένα μικρό, άτακτο και καλόκαρδο τζίνι, που ζει ευτυχισμένο στη χώρα των ξωτικών. Μια μέρα, τα ξωτικά κατηγορούν άδικα τον Ζελού και από τότε όλα αλλάζουν. Ο Ζελού, πληγωμένος, φεύγει για πάντα απ' τη χώρα του. Ολομόναχος, χωρίς φίλους και γεμάτος θυμό, γυρίζει τον κόσμο. Ώσπου, κάποτε, συναντά τον ακροβάτη με τη χάρτινη καρδιά. Ποιος είναι, όμως, αυτός ο παράξενος ακροβάτης και τι θα ζητήσει απ' τον Ζελού;

Ο Αναστάσης περιμένει στην ουρά της στάσης να περάσει το λεωφορείο για να πάει στο σχολείο. Το λεωφορείο όμως καθυστερεί και σιγά σιγά μια ουρά σχηματίζεται πίσω από τον Αναστάση. Μια νοικοκυρά με καναρινί καπέλο, ένας μουσικός με γαλάζιο βιολοντσέλο, ένας στρατηγός με μια οβίδα, ένας ψαράς με μια μαρίδα, ένας κατάσκοπος με μαύρη μάσκα, ακόμα και ένα βασιλικό μωρό με χρυσαφένιο μπιμπερό περιμένουν κι αυτοί το λεωφορείο πίσω από τον Αναστάση. Και όσο αργεί το λεωφορείο, η ουρά μακραίνει και μακραίνει και όλο μακραίνει...

Αυτό το Πάσχα Ταξίδεψε και συ με το Μαγεμένο Λεωφορείο του Ιπτάμενου Κάστρου σε μέρη μαγικά και παραμυθένια! Πήγαινε Στη Κακαοναούμ και στη Σοκολατένια Τρύπα! Στο Αβγονησί του Πάσχα! Στο Φωτεινό Δάσος! Στην Αβγή και στο φeggάρι!

Όταν τα δίχτυα των ψαράδων αιχμαλωτίζουν τους γονείς του μικρού αστερία, εκείνος απομένει μόνος σε μια θάλασσα κι ένα χρόνο που δείχνει να έχει σταματήσει. Τότε γίνεται μάρτυρας της γέννησης ενός υπέρλαμπρου άστρου στον ουρανό κι όλα σαν από θαύμα αρχίζουν και πάλι να κυλούν και να αλλάζουν. Κι όταν ο αστερίας αποφασίζει να ακολουθήσει το άστρο, όλη η θάλασσα, όλη η γη και όλος ο ουρανός συμβάλλουν στην πραγματοποίηση του ονείρου του. Γιατί ακόμα και τα πιο μικρά και ασήμαντα πλάσματα μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές της πιο όμορφης ιστορίας του κόσμου.

Ζούσε πριν από χρόνια, σχεδόν στα βάθη της Ανατολής, ένας παράξενος Ληστής. Καθόλου εγωιστής, ούτε κι εφοπλιστής, παλαιστής, τραγουδιστής αλλά μέγας ταξιδευτής, θεωρούσε ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα στον κόσμο το παιδικό γέλιο, γι' αυτό... και το 'κλεβε!

Το βιβλίο αυτό αποτυπώνει με φανταστικό τρόπο τους λόγους για τους οποίους ξεριζώθηκε το πράσινο απ' τις πόλεις και τα χωριά και την θέση των μονοκατοικιών πήρανε οι άχρωμες και άχαρες πολυκατοικίες. Μας λέει επίσης πως μαζί με το πράσινο και τις πεταλούδες έφυγε και το χαμόγελο απ τα πρόσωπα των ανθρώπων το οποίο θα επιστρέψει όταν επιστρέψουν και οι πεταλούδες... Ο συνδυασμός κειμένου και εικονογράφησης είναι μοναδικός κάτι άλλωστε που βλέπουμε στα περισσότερα βιβλία που κείμενο και εικονογράφηση γίνονται από τον ίδιο δημιουργό.

Τι γίνεται στη Γη όταν ο δράκος τρώει τον Ήλιο; Γιατί τα εφτά κορίτσια ήθελαν ν' ανέβουν στον ουρανό και να γίνουν αστέρια; Για ποιον έχτισε το κρυστάλλινο παλάτι η ερωτευμένη Σελήνη; Παραμύθια του ουρανού που με τρόπο μαγικό μαθαίνουν αλήθειες στους μικρούς αναγνώστες.

Δεν ονειρεύονται μόνον οι άνθρωποι μια καλύτερη ζωή, το ίδιο συμβαίνει και στα ζώα. Ο γάιδαρος ζήλεψε τα μεγαλεία του αλόγου που κουβαλούσε τον βασιλιά στην πλάτη του και την τύχη του μουλαριού που όργωνε χωράφια, και το έσκασε για να κατακτήσει τον κόσμο. Ένα άλογο πάλι ήθελε να κοιμάται στο σπίτι του αφεντικού του και να τρώει απ’ το φαΐ του! Μα συμβαίνουν αυτά; Συμβαίνουν, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται ακριβώς όπως τα περιμένουμε. Ένα πρωτότυπο βιβλίο μιας σειράς παραμυθιών. Η ιδιαιτερότητα τού βιβλίου είναι ότι αποτελείται από δύο ιστορίες, που η κάθε μία αρχίζει με...

Ο Ευτύχης, ένα μικρό αρκουδάκι που ζει στο δάσος, αρρωσταίνει και πηγαίνει με τους γονείς του σε ένα μεγάλο νοσοκομείο. "Μπόρα είναι. Θα περάσει". Λέει με σιγουριά από την πρώτη στιγμή ο μπαμπάς του. Αυτό πιστεύει και το μικρό μας αρκουδάκι. Και δεν παύει ούτε στιγμή να ονειρεύεται και να περιμένει του ουράνιο τόξο, που έρχεται πάντα μετά από μια καταιγίδα...

Σ' ένα μικρό χωριό γεννήθηκαν δυο αδέλφια που ήταν δίδυμα. Έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους, που ακόμα και η μάνα τους δυσκολευόταν να τα ξεχωρίσει. Μόνο μια διαφορά άρχισαν να παρουσιάζουν, όσο μεγάλωναν. Το ένα γινόταν πιο κινητικό, πιο δραστήριο από το άλλο. Έτσι, από τη μικρή ακόμα ηλικία, το ένα, το δραστήριο, το φώναζαν "ζορζοβίλη" και το άλλο "ακαμάτη".

Ανάστατο το χωριό. Βρέθηκε ο θησαυρός. Του γέρο-Βρανά το χρυσάφι! Γι' αυτόν μιλούσαν τα βράδια οι παππούδες και οι γιαγιάδες του χωρίου. Χρόνια έψαχνε καθένας στο χωράφι του με την ελπίδα να τον βρει. Η φαντασία μικρών, μεγάλων πήρε φωτιά- όλοι τώρα μιλάνε για χαμένους θησαυρούς. Ο Γιάννης και ο Κώστας, αχώριστοι φίλοι, βρίσκουν το Σούτο, τον αλαφροΐσκιωτο του χωριού· τους λέει για το θησαυρό τον θαμμένο στο μύλο του Νικόλα, που τον φυλάει ένας δράκοντας. Και τα παιδιά κινάνε να τον βρούνε. Τον βρήκαν; Πώς ξεπέρασαν το φόβο τους; Γλίτωσαν από το δράκοντα; Τι ήταν ο θησαυρός...

Ο ήρωας του παραμυθιού είναι "ο Θόδωρον", "είνας μικρός παιδάς", που "γονιδιακά" ανακαλύπτει τις ρίζες του και την παράδοση των προγόνων του.

Ενώ η κυρα-Κατίνα έλειπε για λίγο από την κουζίνα, μια φρυγανιά, μια καυτή πιπεριά, ένας κύβος ζάχαρης, ένας δακρυσμένος γιαρμάς, μια πατάτα που τα δάκρυά της τρέχαν βρύση και η παρέα τους παίρνουν μια κοσμοϊστορική απόφαση. Να δραπετεύσουν από την κουζίνα με έναν ιπτάμενο δίσκο και να ταξιδέψουν στο διάστημα όπου χίλια δυο θαυμαστά και αναπάντεχα τους περιμένουν! Έγραψαν για αυτό το βιβλίο: "Αν δε θέλετε να πάθετε όσα έπαθα εγώ, σας συμβουλεύω, όταν λείπετε, έστω και για λίγα λεπτά, από την κουζίνα σας, να κλείνετε ερμητικά όλα τα παράθυρα. Σας προειδοποιώ!" (Κυρα-...

Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, τότε που οι ταξιδιώτες παρατηρούσαν τ' αστέρια για να βρουν το δρόμο τους και οι γιαγιάδες διάβαζαν παραμύθια στα εγγόνια τους, ζούσε ένας κακός πειρατής με το όνομα Μακρυχέρης. Ο Μακρυχέρης ήταν ο τρόμος των θαλασσών. Δεν είχε αφήσει νησί για νησί που να μην το έχει κουρσέψει. Ήταν ψηλός, ξερακιανός και μπορούσες να δεις τα κύματα των θαλασσών σε κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του...