Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήταν κάποτε ένας μαθητής που απεχθανόταν τη Γεωμετρία και μισούσε αφάνταστα τα Μαθηματικά. Έκανε τον άρρωστο όταν είχε Αριθμητική το πρόγραμμα, έπαιζε τελίτσες στου βιβλίου τα παραλληλόγραμμα, ονειρευόταν δάση εξωτικά και αντί να διαβάζει Μαθηματικά, ζωγράφιζε καρδούλες στης Γεωμετρίας τα περιθώρια. Ώσπου φτάνει η στιγμή που πληρώνει ακριβά τα κρίματά του. Ένα δειλινό, σε ένα απόμερο σοκάκι, μία συμμορία από απειλητικούς κύκλους, βλοσυρούς κύβους, οργισμένα πολύγωνα και αποκρουστικά σχήματα περικυκλώνουν τον μαθητή, τον δένουν σφιχτά με υποτείνουσες και τον σέρνουν άρον άρο...

Tα παραμύθια, μια λέξη γνωστή και αγαπημένη από παιδιά και μεγάλους. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι προέρχεται από τη λέξη παρα-μυθεύω, δηλαδή παρηγορώ. Ίσως γι' αυτό οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν τα ομορφότερα παραμύθια, που μερικά μόνο από αυτά είχαν την τύχη να βρεθούν σε σελίδες κάποιου βιβλίου και να διαβαστούν. Έτσι, λοιπόν, απλά θα σας παρηγορήσω και εγώ με τα παραμύθια μου. Γιατι οι επτά ιστορίες που ακολουθούν, γράφονταν μετά από ένα ταξίδι ή έναν περίπατο, μια συζήτηση ή ακόμη και ένα χωρισμό. Ελπίζω να σας ταξιδέψουν και να απολαύσετε τη διαδρομή. Καλώς ήλθατε και...

Ένα μοναχικό κουτάβι ζει σε ένα σπίτι ερημικό με σαλόνια εκατό, κανταϊφο-κουρτίνες και χιλιάδες λιχουδιές φίσκα στις κουζίνες. Έχει αμυγδαλωτά, έχει κόκαλα λαχταριστά και ντολμαδάκια με κιμά, δεν είναι όμως καθόλου, μα καθόλου ευτυχισμένο, επειδή νιώθει μοναξιά. Η μοναξιά του όσο πάει μεγαλώνει, θεριεύει και φουντώνει, ώσπου μια μέρα το μοναχικό κουτάβι συναντάει σε ένα λεμονοδάσος μια πασχαλίτσα, ένα παπάκι, μια αλεπουδίτσα, ένα καγκουρό και μια νυφίτσα και τους λέει θαρραλέα: "Θέλετε να κάνουμε παρέα;". Το τι ακολουθεί σε θαλασσινές σπηλιές, σε κήπους με μπουκαμβίλιες, σε...

Ένα αντιπολεμικό παραμύθι που διαδραματίζεται στον γαλάζιο βυθό της θάλασσας. Ο Σωτήρης το σκουμπρί και ο Φάνης το φαγκρί διεκδικούν ένα πρωί το ίδιο λαχταριστό σκουλήκι. Αυτή η ασήμαντη αφορμή διχάζει τα ψάρια. Από τη μία φάλαινες και καρχαρίες, από την άλλη μπακαλιάροι και αστακοί με πανοπλίες. Έξαψη στη θάλασσα κι αναβρασμός! Πεδίο μάχης κινδυνεύει να γίνει ο ωκεανός! Θα αποφευχθεί τελικά ο εξοντωτικός πόλεμος; Για ποιο λόγο το σκουλήκι της έριδος δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως; Και τι αποκαλύψεις ετοιμάζεται να κάνει ο σοφός γερο-κοκωβιός;

Στη σημαντική προσφορά της Μαριέττας Γιαννοπούλου-Μινώτου (1900-1962) στα νεοελληνικά (γράμματα ξεχωριστό κομμάτι καταλαμβάνει η διάσωση και καταγραφή, στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, μαρτυριών του λαϊκού πολιτισμού της Ζακύνθου, ηθών και εθίμων, τραγουδιών, παραδόσεων, θρύλων, παροιμιών, "ομιλιών" από το λαϊκό θέατρο κ.ά. Η Γιαννοπούλου-Μινώτου κατέγραψε επίσης και δημοσίευσε ογδόντα τέσσερα παραμύθια, ανεκτίμητες μαρτυρίες του παρελθόντος της Ζακύνθου, καθώς διασώζουν πολύτιμο γλωσσικό υλικό και στοιχεία του ζακυνθινού υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Γνωστή για τη γόνιμ...

Το παραμύθι "Η μηλιά" του Εμμανουήλ Ροΐδη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1895 και είναι το μοναδικό έργο του συγγραφέα που έγραψε στη δημοτική. "Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι βρίσκει ένα πρωί, κάτω από ένα μηλόδεντρο, μέσα στο δάσος ένα κοριτσάκι, σκεπασμένο με άνθη λευκά, που είχε ρίξει απάνω του ο άνεμος τη νύχτα. Αμέσως το υιοθετούν και το φωνάζουν "Μηλιά". Το κορίτσι έχει μεγάλη καρδιά, αγαπάει πολύ τους γονείς του και προστατεύει με κάθε τρόπο τα ζώα και τα πουλιά του δάσους . Εκείνα με τη σειρά τους το ανταμείβουν και..." Ένα τρυφερό παραμύθι που κρατάει ευχάριστη συντ...

Ένα μοναδικό βιβλίο. Αγαπημένα ζώα του δάσους, άγγελοι και καλικάντζαροι, βασιλιάδες και φτωχοί, όλοι μαζί σε μια ονειρεμένη συλλογή παραμυθιών για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

Ένα αστείο παραδοσιακό παραμύθι της Μάνης για μικρά και μεγάλα παιδιά... Ο Τρελός έβγαλε από τον ντορβά το ψωμί του κι άρχισε να τρώει. Την ίδια στιγμή, η γελαδούλα δίπλα του μηρύκαζε (αναμασούσε) την τροφή της. Το παράξενο, όμως, ήταν ότι δεν την έβλεπε να βάζει χορτάρι στο στόμα της. Κι όμως μασούσε! - Περίεργο! είπε μόνος του. Πώς γίνεται αυτό;... Μωρή, της λέει ξαφνικά, αφού δεν έχεις τίποτα στο στόμα, γιατί με κοιτάς και κάνεις πως μασάς; ε;... Η αγελάδα συνέχιζε να μηρυκάζει. - Πίσω μου σ' έχω, σατανά! ψιθύρισε... Μωρή, της φώναξε, μπας και θέλεις να... με κορ...

"Δέντρο φυτρώνει σε κεφάλι παιδιού! Είναι επικίνδυνο; Mεταδοτικό; Οπωροφόρο; Κωνοφόρο; Αειθαλές; Θα μεγαλώσει κι άλλο; Πού πηγαίνουν οι φόροι μας; Και τελικά, ποιος προστατεύει τα παιδιά μας;..." Μια εικονογραφημένη ιστορία για τη διαφορετικότητα. Συμμετέχουν: κύριοι που καταπίνουν φωτιές και κυρίες που δένονται φιόγκο, άνθρωποι καλοκάγαθοι κι άνθρωποι φαρμακομύτηδες, ένας γαλάζιος σκούφος, αγανακτισμένοι γονείς, ένας σοφός διευθυντής σχολείου, ένας κύριος με φράκο και ημίψηλο μες στο κατακαλόκαιρο, τρία φάλτσα τρομπόνια, η μπάντα και οι κηπουροί του δήμου, ένας μάγε...

Πάνε έξι χρόνια από τότε που μια ωραία γυναίκα μού ζήτησε να της πω ένα παραμύθι. Και εγώ αυτοσχεδίασα μια ιστορία που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Από τότε αυτό το μικρό αστείο που πλέον είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας, επαναλήφθηκε δεκάδες φορές. Τα παραμύθια που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο είναι μια επιλογή από όσα μπόρεσα να θυμηθώ, όταν αποφάσισα να τα καταγράψω. Είναι μικρές σουρεαλιστικές ιστορίες με ήρωες που θα ζήσουν τις δικές τους περιπέτειες στην προσπάθεια τους να βρουν αυτό που ψάχνουν και να μπορέσουν να εκπληρώσουν τους σκοπούς της ζωής τους. Με ήρωες που μόνο...

Το τρένο με τα χρωματιστά βαγόνια που πηγαίνει στα πιο μακρινά, τα πιο μαγευτικά μέρη του κόσμου, γεμάτο με χαλίφηδες και μπαλαρίνες, κυνηγούς με καραμπίνες, Τυρολέζες και σουλτάνους, τυμπανιστές κι Ινδιάνους και χίλιους δυο βιαστικούς επιβάτες, είναι έτοιμο να ξεκινήσει, όταν ξαφνικά ο ταλαίπωρος σταθμάρχης διαπιστώνει ότι λείπει ένα βαγόνι. Απελπισμένος μετράει τα βαγόνια ένα ένα, τα μετράει με καρδιά σφιγμένη και μάτια βουρκωμένα, λογαριάζει, υποφέρει, πεισματώνει, αλλά δε βγάζει άκρη. Η αναχώρηση του τρένου καθυστερεί, οι επιβάτες διαμαρτύρονται, τα μωρά ουρλιάζουν και...

Μια ανοιξιάτικη μέρα ένα ποταμόπλοιο γεμάτο με ανέμελα παπάκια που πηγαίνουν εκδρομή ταξιδεύει στον Μισισιπή. Τα παπάκια γλείφουν χωνάκια, μαδάνε μαργαρίτες, τρώνε παστέλια, ρουφάνε γρανίτες και γενικά περνούν πολύ ωραία, όταν ξαφνικά κάτι αναπάντεχο συμβαίνει. Ένα παπί κάνει πιπί στη μέση του Μισισιπή. Ο αυστηρός καπετάνιος είναι αποφασισμένος να βρει ποιο είναι το ένοχο παπάκι και να το πείσει να ομολογήσει. Θα τα καταφέρει άραγε;

Ποιο πράγμα στη ζωή έχει τη μεγαλύτερη αξία; Μήπως τα παράσημα; Μήπως τα βραβεία; Μήπως τα διαμάντια; Μήπως τα χρυσωρυχεία; Τίποτα από όλα αυτά! Κάτι άλλο έχει τη μεγαλύτερη αξία και αυτό το άλλο θα το ανακαλύψεις στις σελίδες του καταπληκτικού αυτού βιβλίου. Ένα βιβλίο χαράς! Ένα βιβλίο παρηγοριάς! Ένα βιβλίο αντίδοτο κατά της στεναχώριας, της κατσουφιάς και της απαισιοδοξίας! Ένα βιβλίο-δώρο για όλους όσους αντιμετωπίζουν αναποδιές και ατυχίες. Τι πρέπει να κάνεις αν σου πέσει μία κεραμίδα στο κεφάλι ή αν σου κουτσουλίσει ένας κόνδορας το καινούριο σου καπέλο;...

Πριν λίγο καιρό, με εντολή ενός πανίσχυρου θεού, αποκοιμήθηκε ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ήμουν η μοναδική θνητή που κατάφερε να ξεγελάσει τον Ύπνο και το γένος των Ονείρων, με τρόπο που θα μου επιτρέψετε να μη σας αποκαλύψω. Κατά τη διάρκεια της νύχτας εκείνης, κρυφάκουσα θεϊκούς διαλόγους, τους οποίους και κατέγραψα. Ομολογώ ότι στην αρχή τρομοκρατήθηκα, αλλά μετά ησύχασα. Τους γνωστοποιώ, λοιπόν, στο ανθρώπινο γένος. [...]

Improbable and exciting are the fairy tales that are recited about fairies, although they are recounted as legends usually, rather than as fairy tales. I guess this makes us feel them more real. When we hear stories like these, most of us we feel that we receive a little bit of their shiny haze that they create with their magical powers. With this way, I once heard about some well-tempered, sublime creatures and I wanted to write my own fairy tale. I like maintaining the elements of tradition and the habits of fairies and based on them, to create my own heroes. In Gre...

Η αγαπημένη μου γιαγιά, Ελπίδα, όταν ήθελε να μου μάθει κάτι ή να μου περάσει κάποιο μήνυμα, μου έλεγε μια ιστορία ευχάριστη, παραμυθένια, η οποία έδινε στο παιδικό μυαλό μου -με εξαιρετικά παραστατικό τρόπο- το ερέθισμα να σχηματίσει την εικόνα ενός χαρακτήρα, μιας κατάστασης. Μέσα στiς τρεις υπέροχες ιστορίες του βιβλίου, που είναι: 'Το βασιλόπουλο που έμαθε να υφαίνει', 'Ο Φιλάργυρος', και το 'Όποιος θέλει τα πολλά...' απεικονίζεται με τον πιο ζωντανό τρόπο το μεγαλείο της παραδοσιακής και λαϊκής μας κληρονομιάς!

Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, τότε που οι ταξιδιώτες παρατηρούσαν τ' αστέρια για να βρουν το δρόμο τους και οι γιαγιάδες διάβαζαν παραμύθια στα εγγόνια τους, ζούσε ένας κακός πειρατής με το όνομα Μακρυχέρης. Ο Μακρυχέρης ήταν ο τρόμος των θαλασσών. Δεν είχε αφήσει νησί για νησί που να μην το έχει κουρσέψει. Ήταν ψηλός, ξερακιανός και μπορούσες να δεις τα κύματα των θαλασσών σε κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του...

Πού ακούστηκε μια καλόγρια να κάνει ορειβασία και μάλιστα να έχει γίνει φίλη ενός διαβολάκου; Πώς είναι δυνατόν ένας στρατός από κονσερβοκούτια να πολεμάει γενναία τον κυρ-Νοτιά; Γιατί ο θύμωσε ο γέρο-Πλάτανος, μήπως τον πείραξε που χτίστηκε ένα σουβλατζίδικο πάνω στον ταλαιπωρημένο κορμό του; Ας ρωτήσουμε τον Αυλητή και τον Παππουλάνθρωπο, εκείνοι θα ξέρουν. Να, τους βλέπω εκεί, έχουν αράξει τη βαρκούλα τους στην παραλία κάτω από τον νυχτερινό ουρανό. Τα δέντρα του δάσους έχουν πλησιάσει ως το νερό για να αφουγκραστούν τις ιστορίες τους. Ας πάμε και εμείς να δούμε τι γίνετ...