Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Πέρσες" είναι το μοναδικό ιστορικό δράμα που έχει διασωθεί. Διδάχτηκε το 472 π.Χ. μαζί με το σατυρικό δράμα "Προμηθεύς Πυρκαεύς". Το θέμα αυτής της τραγωδίας είναι η ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας από τους Έλληνες. Το ενδιαφέρον στοιχείο της τραγωδίας είναι ότι η λεπτομερής όσο και ρεαλιστική περιγραφή της ναυμαχίας γίνεται από τον ίδιο τον Αισχύλο -που στο δράμα εμφανίζεται ως αγγελιαφόρος- ο οποίος πολέμησε και συμμετείχε στο ιστορικό εκείνο γεγονός. Άρα έχουμε μια εγκυρότατη εξιστόρηση των όσων διαδραματίστηκαν στον κόλπο της Σαλαμίνας από έναν άνθρωπο...

Γιατί σύσσωμος ο λαός των ανδρών αναβάτες και πεζοπόροι στοιβαγμένοι σαν σμήνος από μελίσσια έχει φύγει με του στρατού τον αρχηγό, τη μια γη για την άλλη αφήνοντας και τη θάλασσα περνώντας με γέφυρα που έδεσε γιαλούς αντικριστούς. Κρεβάτια από τον πόθο των ανδρών με δάκρια πλημμυρίζουν, οι Περσίδες με σιωπηρό από τον πόθο πένθος, η καθεμιά, αφού με αγάπη, στον πόλεμο, τον άγριο ξεπροβόδισε άνδρα πολεμιστή, μόνη απόμεινε, δίχως ταίρι.

Η υπόθεση των Περσών ξεκινά να εκτυλίσσεται από ένα χρονικό σηµείο µεταγενέστερο της συντριπτικής ήττας της περσικής δύναµης στη Σαλαµίνα. Σε καµία περίπτωση δεν επιχειρείται η λεπτοµερής και ακριβής καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Προέχει µόνο να δοθεί μια εκδοχή της ιστορικής αλήθειας, έτσι όπως υπαγορεύει το θεατρικό είδος, και να αναδειχθεί η διαχρονική ουσία των πραγµάτων. Μέσα σε µια ατµόσφαιρα δραµατική πρέπει να- γίνει σαφής η αιτία του κακού και να κλείσει ο κύκλος των ολέθριων συνεπειών του. Ο Ξέρξης, υβριστής στρατηλάτης και φορέας της Άτης, είναι τραγικά έν...

Οι "Πέρσες" είναι ένα ιστορικό δράμα, που όμως ξεπερνά τα όρια του είδους, ανιχνεύοντας το νόημα που κρύβεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Η νίκη των Ελλήνων είναι επίτευγμα δικό τους, καθώς και των θεών, που τιμωρούν την υπέρμετρη δύναμη αλλά και την ασέβεια. Ούτε λέξη χλευασμού για τον αντίπαλο δεν ακούγεται. Εξίσου σοβαρά αντιμετωπίζεται και η δύναμή του και η τραγικότητα της πτώσης του. Φυσικά, το δράμα είναι ταυτόχρονα και ιστορικό ντοκουμέντο: η μεγαλειώδης αφήγηση της ναυμαχίας γράφτηκε από κάποιον που έλαβε μέρος σ' αυτήν. Albin Lesky, "Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων...

Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, φτάνει το νέο της συντριβής του Ξέρξη στην Ελλάδα. Η ύβρις του βασιλιά τιμωρήθηκε στη Σαλαμίνα, θα τιμωρηθεί και στις Πλαταιές, όπως προφητεύει το φάντασμα του Δαρείου. Ύμνος στην ελληνική ανδρεία και αρετή.

Ο Αισχύλος είναι ο μεγαλύτερος δραματικός ποιητής της αρχαιότητας και το έργο του είναι διαχρονικό γιατί περιέχει θεμελιώδεις ιδέες που στηρίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Γι΄ αυτό και παραμένουν αγέραστες. Η δραματουργία του είναι τιτανική. Η γλώσσα ιεροκρατική και μεγαλόπρεπη, γεμάτη ποίηση και μεγαλείο, δίνει τεράστιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό νόημα στην τραγωδία. Οι Πέρσαι είναι το κήρυγμα του ελληνικού θριάμβου πάνω στους βαρβάρους, η νίκη της ελευθερίας επί της βίας. Γράφτηκαν και διδάχθηκαν το 472 π.Χ., οκτώ χρόνια μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, στην οποία και ο ί...

[...] Αν μου επιτρέπεται να υπογραμμίσω μία μοναδικότητα της μεταφραστικής προσπάθειας που κάνω, αυτή είναι η απόλυτη ισοσυλλαβία κατά στίχο αρχαίου κειμένου και μετάφρασης. Η προσπάθεια αυτή άρχισε με τον "Προμηθέα Δεσμώτη", το 2005 και συνεχίσθηκε το 2006 με τις τραγωδίες της "Ορέστειας", και κατόπιν, κατά σειρά μετάφρασης, με τις τραγωδίες "Πέρσαι", "Επτά επί Θήβας" και, τέλος, "Ικέτιδες". Η ισοσυλλαβία είναι ένα εξωτερικό, ποσοτικό στοιχείο αλλά για μένα τουλάχιστον απολήγει σε μεταφραστικό εργαλείο που επιτρέπει την μεγαλύτερη δυνατή εγγύτητα κειμένου και μετάφρασης...

Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα καταδικάζονται από τους Αργείους σε θάνατο για τη μητροκτονία. Ο Ορέστης ζητάει βοήθεια από τον Μενέλαο και απελπισμένος σκέφτεται να σκοτώσει την κόρη του Μενέλαου Ερμιόνη για εκδίκηση. Η εμφάνιση του Απόλλωνα λύνει την παρεξήγηση, ο Ορέστης παντρεύεται την Ερμιόνη και ο Πυλάδης την Ηλέκτρα.

Η τραγωδία "Ορέστης" διδάχτηκε το 408 π.Χ., λίγο πριν εγκαταλείψει ο ποιητής οριστικά την Αθήνα καταφεύγοντας στη Μακεδονία, και φαίνεται πως γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα. (Μαρτυρείται επανάληψή της και το 341 π.Χ. από τον ηθοποιό Νεοπτόλεμο.). [...] Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι και στο έργο αυτό του Ευριπίδη η ανθρώπινη μοίρα καθορίζεται από την ασύλληπτη για τον άνθρωπο θεϊκή βούληση, αν κρίνουμε από την τραγική κατάσταση των δύο αδελφών, που νιώθουν ότι έχουν εγκαταλειφθεί ολότελα από το θεό που προκάλεσε τη μοίρα τους, αυτός όμως παρεμβαίνει την τελευταία στιγμή α...