Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κινούμενη ως το ακραίο διαβάθμιση ο βίος! Κλίμακα από το μηδέν ως το άπαν. Οι κορυφές δυσπρόσιτες. Ολίγοι οι ορειβάτες. Ο ολιγομαθής αρκείται στο ολίγο, ο ευρυμαθής στο πολύ. Τον βαθύνοο ελαύνει το βαθύ, τον σοφό το Όλον. Το Όλον δεν έχει όρια. Τα διευρύνει συνεχώς ο αγώνας της υπέρβασης. Ενίοτε η αγωνία της αυτοϋπέρβασης. Σταδιοδρόμοι είναι οι άνθρωποι. Σταδιοδρόμοι οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες, οι σοφοί. Οι πάντες. Μόνο το παν εξαντλεί τις οριακές εφέσεις. Προσδίδει γαλήνη και όλβο. Κομίζει δικαίωση. Υψώνει τον άνθρωπο στο ακραίο όριο της ευθύνης του. Τον αληθ...

Ο Σοφοκλής είναι ένας από τους τρεις μεγάλους ποιητές τραγωδιών. Παρουσιάζει τα πρόσωπα των έργων του εξιδανικευμένα, αναδεικνύει την ηθική φύση τους, τα προβάλλει ως πρότυπα για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Εκτιμήθηκε (και εκτιμάται) πολύ για τις πολλές χάρες της ποιητικής λειτουργίας του, που οδήγησαν τη δραματική τέχνη στην απογείωσή της: η πλοκή των έργων του είναι τεχνικότατη· η διαγραφή των χαρακτήρων του είναι εναργής και ζωηρή· η χρήση της "τραγικής ειρωνείας" είναι δοσμένη με μέτρο· οι λύσεις των δραματικών έργων του είναι περίτεχνες· για τη λογοτεχνική χάρη του ο...

"Στα Ίχνη του Διονύσου", σημαίνει ταυτόχρονα την έρευνα για τις παραστάσεις Αρχαίας Τραγωδίας στην Ελλάδα, από το 1865 έως το 2000 και τον αγώνα που έδωσαν σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, χορογράφοι, μεταφραστές και θεατρολόγοι, για να εκφράσουν με τον πιο ζωντανό και δημιουργικό τρόπο την αρχαία θεατρική μας κληρονομιά. Το βιβλίο αυτό, στα ελληνικά και τα αγγλικά, είναι καρπός μίας δεκαετούς ομαδικής έρευνας στα πλαίσια του Κέντρου Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου. Καρπός της έρευνας αυτής είναι τα εισαγωγικά κείμενα που καταγράφουν την ιστορική...

Αιματοβριθής είναι η ελληνική τραγωδία, το οριακό επίτευγμα των αιώνων. Αίμα ρέει στον Οιδίποδα, τύρρανο. Αίμα στους Επτά επί Θήβας. Αιμόφυρτες είναι οι Βάκχες. Αλλά η τραγική ποίηση δεν είναι αιμοχαρής. Εδώ το αίμα έχει άλλη αποστολή. Είναι αποκάλυψη του εσχάτου. Θέτει το αίμα κάτω από την οριακή εποπτεία του θείου. Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την οδύνα και το αίμα, παρευρίσκεται ο παντοδύναμος Δίας. Κινεί τα εγκόσμια νήματα η Μοίρα. Το βαρύ ανθρώπινο πεπρωμένο. Με το τελετουργικό κύρος της η Τραγωδία μεταβάλλει σε ενόραμα τα τραγικά όρια του ανθρώπου. Κατέρχεται στα σκοτ...

Κινούμενη ως το ακραίο διαβάθμιση ο βίος! Κλίμακα από το μηδέν ώς το άπαν. Οι κορυφές δυσπρόσιτες. Ολίγοι οι ορειβάτες. Ο ολιγομαθής αρκείται στο ολίγο, ο ευρυμαθής στο πολύ. Τον βαθύνοο ελαύνει το βαθύ, τον σοφό το Όλον. Το Όλον δεν έχει όρια. Τα διευρύνει συνεχώς ο αγώνας της υπέρβασης. Ενίοτε η αγωνία της αυτοϋπέρβασης. Σταδιοδρόμοι είναι οι άνθρωποι. Σταδιοδρόμοι οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες, οι σοφοί. Οι πάντες. Μόνο το παν εξαντλεί τις οριακές εφέσεις. Προσδίδει γαλήνη και όλβο. Κομίζει δικαίωση. Υψώνει τον άνθρωπο στο ακραίο όριο της ευθύνης του. Τον αλη...

Στοχασμοί και σχόλια γύρω απ' τη γέννηση και την επιβίωση της ελληνικής τραγωδίας.

Οι "Τραχίνιες" είναι διπλό δράμα: της Δηιάνειρας και του Ηρακλή. Τα δύο δράματα δεν διαπλέκονται. Το πρώτο έχει τελειώσει όταν αρχίζει το δεύτερο. Οι ήρωες δε συναντιούνται μεταξύ τους, το κοινό δεν τους βλέπει ταυτόχρονα - άλλωστε ο ίδιος ηθοποιός έπαιζε και τους δύο ρόλους εναλλάξ. Μια τέτοια σύνθεση φαίνεται να παραβαίνει την ενότητα της δράσης. Όμως όχι. Τα γεγονότα δένονται με μια έξοχη λογική. Η ενότητα είναι η θεία θέληση, που τα έχει συνδέσει από πριν. Η δράση προχωρεί κανονικά και κάθε επεισόδιο φανερώνει όλο και καλύτερα την αδυναμία των ανθρώπων μπροστά στις μυστ...

Οι γυναίκες της Τραχίνος παρηγορούν τη Δηιάνειρα, σύζυγο του Ηρακλή, όταν ο τελευταίος ερωτεύτηκε την Ιόλη. Η Δηιάνειρα στέλνει στον ήρωα χιτώνα εμβαπτισμένο στο αίμα του Κένταυρου Νέσσου, που του προκαλεί αφόρητους πόνους. Η Δηιάνειρα αυτοκτονεί, και ο Ηρακλής ζητάει από τον γιο του Ύλλο να τον σκοτώσει.

Το έργο έλαβε τον τίτλο του από το χορό, που τον αποτελούν κορίτσια από την Τραχίνα, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα. Η τραγωδία αυτή είναι γεμάτη εναλλαγές. Η χαρά και η λύπη, η ευτυχία και η δυστυχία εναλλάσσονται η μια με την άλλη. Το μέλλον του ανθρώπου είναι απρόβλεπτο και αβέβαιο, οργανωμένο από μια ανώτερη δύναμη. Ο άνθρωπος, όσες προσπάθειες κι αν κάνει, αδυνατεί να αποφύγει το πεπρωμένο του. Η ανθρώπινη επιφανειακή γνώση και η τυφλή ψευδαίσθηση υποχωρούν μπροστά σ' αυτό που έχουν σχεδιάσει και ορίσει οι θεοί κι εκδηλώνεται μέσα από τους χρησμούς. Αυτοί απελευθέρω...