Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το δράμα αυτό πραγματεύεται τη θυσία της Ιφιγένειας στην Αυλίδα, θέμα που απασχόλησε και τους προκατόχους του ποιητή δραματουργούς, τον Αισχύλο και το Σοφοκλή. Γράφτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του Ευριπίδη στην αυλή του Αρχέλαου στη Μακεδονία και είναι από τα τελευταία έργα του μαζί με τον "Αλκμαίωνα" και τις "Βάκχες". Ενώ οι "Βάκχες" μας παραδόθηκαν σχεδόν ολοκληρωμένες και ο "Αλκμαίωνας" διασώθηκε σε ελάχιστα αποσπάσματα, η "Ιφιγένεια" παρουσιάζει πολλά κενά, που συμπληρώθηκαν προφανώς εν μέρει από το γιο -ή ανεψιό- τον Ευριπίδη το νεότερο, προσαρμοσμένα στα νεωτερ...

Η παράσταση του έργου αυτού πρέπει να έγινε μεταξύ του 411 και 408 π.Χ., με μεγαλύτερες πιθανότητες το 409, και μαζί με την "Αντιόπη" και την "Υψιπύλη" φαίνεται πως συναποτελούσαν μια τριλογία, όπως δείχνει το περιεχόμενο των δραμάτων και ένα σχετικό σχόλιο στους "Βάτραχους" του Αριστοφάνη. Εδώ ο Ευριπίδης επαναλαμβάνει το θέμα που γνωρίζουμε από τους "Επτά επί Θήβας" του Αισχύλου: Την εκστρατεία του Πολυνείκη με τους επτά Αργείους στρατηγούς εναντίον της πατρίδας του Θήβας, τη θανάσιμη φιλονικία του για την εξουσία με τον αδελφό του Ετεοκλή -παιδιά και οι δυο του Οιδίποδα...

Οι "Βάκχες", το πιο ανατριχιαστικό ίσως έργο από όσα μας έχουν σωθεί, είναι από τις τελευταίες τραγωδίες του ποιητή και γράφτηκε κατά την παραμονή του στη Μακεδονία (408-406 π.Χ.), μαζί με την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" και τον "Αλκμαίωνα εν Κορίνθω" (έργο χαμένο για μας. Διδάχτηκε όμως στην Αθήνα μετά το θάνατο του Ευριπίδη, ίσως το 405 π.Χ., από το γιο ή ανεψιό του, Ευριπίδη κι αυτόν, αποσπώντας μάλιστα και πρώτο βραβείο, όπως και η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", βραβείο τόσο σπάνιο για τον ποιητή όσο ζούσε ο ίδιος. Αν και η γένεση της τραγωδίας προήλθε από τη Διονυσιακή λατρεία, το...

Όπως είναι γνωστό, το σατυρικό δράμα ήταν πάντοτε το καταληκτικό έργο κάθε τετραλογίας, με σκοπό να ανακουφίσει τον ψυχισμό των θεατών από το συναισθηματικό φόρτο που δέχτηκε από τις τρεις τραγωδίες που είχαν προηγηθεί. Ο "Κύκλωπας" είναι το μόνο σατυρικό δράμα από την αρχαιότητα που έχουμε σήμερα ολοκληρωμένο, μαζί με ένα μεγάλο μέρος από τους "Ιχνευτές" του Σοφοκλή, και βέβαια μικρά αποσπάσματα και πολλούς τίτλους άλλων ανάλογων έργων. [...] Το θέμα μάς είναι γνωστό από την "Κυκλώπεια" της Οδύσσειας, όπως αυτή εκτίθεται στη ραψωδία ι, μόνο που εκεί τα πάντα εξελίσσονται μ...

Η τραγωδία "Ορέστης" διδάχτηκε το 408 π.Χ., λίγο πριν εγκαταλείψει ο ποιητής οριστικά την Αθήνα καταφεύγοντας στη Μακεδονία, και φαίνεται πως γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα. (Μαρτυρείται επανάληψή της και το 341 π.Χ. από τον ηθοποιό Νεοπτόλεμο.). [...] Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι και στο έργο αυτό του Ευριπίδη η ανθρώπινη μοίρα καθορίζεται από την ασύλληπτη για τον άνθρωπο θεϊκή βούληση, αν κρίνουμε από την τραγική κατάσταση των δύο αδελφών, που νιώθουν ότι έχουν εγκαταλειφθεί ολότελα από το θεό που προκάλεσε τη μοίρα τους, αυτός όμως παρεμβαίνει την τελευταία στιγμή α...

Το "Εν τάχει" είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερα χρηστικό, που σκοπό έχει να κάνει προσιτό τον "δυσπροσπέλαστο" κόσμο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Το βιβλίο δεν απευθύνεται στους αναγνώστες με ειδικές γνώσεις γύρω από το θέμα, αυτοί μάλλον μικρή ανάγκη έχουν το "Εν τάχει". Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε εκείνον, που δεν θυμάται ακριβώς ποια τραγωδία είναι οι "Χοηφόρες" ή οι "Φοίνισσες", αλλά όμως θα ήθελε να θυμηθεί ή, αν δεν το ήξερε ποτέ, να το μάθει. Στο "Εν τάχει" παρουσιάζονται όλες οι 33 σωζόμενες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Για κάθε τραγωδία υπάρχει μια συνοπτική περίλ...

Η θυσία της Πολυξένης. Στο Α΄ μέρος της "Εκάβης" (1-657) ο Ευριπίδης δραματοποιεί τη θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα. Ο νεκρός ήρωας σταμάτησε στη Θρακική Χερσόνησο τον γυρισμό των Αχαιών κι απαίτησε να τιμήσουν το μνήμα του με τη θυσία της Πολυξένης, της κόρης του Πριάμου και της Εκάβης. Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο, τη συναντούμε όμως στην επική, λυρική και τραγική ποιητική παράδοση πριν από τον Ευρυπίδη. Καμιά ωστόσο από τις υπάρχουσες πηγές δεν διασώζει και τα τέσσερα στοιχεία που βρίσκομε στον Ευριπίδη, δηλαδή την αναφορά στο είδωλο του Αχιλλέα, το α...

Η θυσία της Πολυξένης. Στο Α΄ μέρος της "Εκάβης" (1-657) ο Ευριπίδης δραματοποιεί τη θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα. Ο νεκρός ήρωας σταμάτησε στη Θρακική Χερσόνησο τον γυρισμό των Αχαιών κι απαίτησε να τιμήσουν το μνήμα του με τη θυσία της Πολυξένης, της κόρης του Πριάμου και της Εκάβης. Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο, τη συναντούμε όμως στην επική, λυρική και τραγική ποιητική παράδοση πριν από τον Ευρυπίδη. Καμιά ωστόσο από τις υπάρχουσες πηγές δεν διασώζει και τα τέσσερα στοιχεία που βρίσκομε στον Ευριπίδη, δηλαδή την αναφορά στο είδωλο του Αχιλλέα, το α...

Οι "Πέρσες" (472 π. Χ.), το 73ο βιβλίο της σειράς "Αρχαίοι συγγραφείς", είναι η αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία, η μόνη που δεν πραγματεύεται ένα μυθικό επεισόδιο, αλλά ένα σύγχρονο ιστορικό γεγονός, τη νίκη των Ελλήνων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ή καλύτερα την ήττα των Περσών στη Σαλαμίνα. Με τον πρώτο στίχο ο Αισχύλος τιμά έναν άλλο τραγικό ποιητή, το Φρύνιχο, ο οποίος δραματοποίησε το ίδιο θέμα στις Φοίνισσές του, όπου είχε την έμπνευση να παρακολουθήσει την καταστροφή του "χρυσοστόλιστου στρατού" από την οπτική των ίδιων των Περσών. Την ίδια οπτική ακολουθεί και ο Αισχύλος...

Η έκδοση αρχαίων τραγωδιών σε ελεύθερη απόδοση-διασκευή θεωρώ ότι αποτελεί σημαντική συμβολή τόσο στην πολιτισμική καλλιέργεια όσο και στην αισθητική, ηθική και κοινωνική ευαισθητοποίηση του ανθρώπου κάθε ηλικίας. Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς η αρχαία τραγωδία, ένα από τα τελειότερα, μαζί με τον Όμηρο, πνευματικά δημιουργήματα της κλασικής Ελλάδας, μας προσφέρει έναν κόσμο ιδεών και αξιών, μια κοινωνία που διαμορφώνεται μέσα από αντιθέσεις και συγκρούσεις και στο τέλος ισορροπεί. Οι "Ιστορίες από το αρχαίο δράμα", δίνουν αφορμή στους σημερινούς αναγνώστες, όχι μόνο ν...

Η έκδοση αρχαίων τραγωδιών σε ελεύθερη απόδοση-διασκευή θεωρώ ότι αποτελεί σημαντική συμβολή τόσο στην πολιτισμική καλλιέργεια όσο και στην αισθητική, ηθική και κοινωνική ευαισθητοποίηση του ανθρώπου κάθε ηλικίας. Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς η αρχαία τραγωδία, ένα από τα τελειότερα, μαζί με τον Όμηρο, πνευματικά δημιουργήματα της κλασικής Ελλάδας, μας προσφέρει έναν κόσμο ιδεών και αξιών, μια κοινωνία που διαμορφώνεται μέσα από αντιθέσεις και συγκρούσεις και στο τέλος ισορροπεί. Οι "Ιστορίες από το αρχαίο δράμα", δίνουν αφορμή στους σημερινούς αναγνώστες, όχι μόνο ν...

Η έκδοση αρχαίων τραγωδιών σε ελεύθερη απόδοση-διασκευή θεωρώ ότι αποτελεί σημαντική συμβολή τόσο στην πολιτισμική καλλιέργεια όσο και στην αισθητική, ηθική και κοινωνική ευαισθητοποίηση του ανθρώπου κάθε ηλικίας. Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς η αρχαία τραγωδία, ένα από τα τελειότερα, μαζί με τον Όμηρο, πνευματικά δημιουργήματα της κλασικής Ελλάδας, μας προσφέρει έναν κόσμο ιδεών και αξιών, μια κοινωνία που διαμορφώνεται μέσα από αντιθέσεις και συγκρούσεις και στο τέλος ισορροπεί. Οι "Ιστορίες από το αρχαίο δράμα", δίνουν αφορμή στους σημερινούς αναγνώστες, όχι μόνο ν...

Σ' αυτήν την περιεκτική εισαγωγή στην Ελληνική Τραγωδία, η οποία εξετάζει μερικά από τα σημαντικότερα δραματικά έργα της ελληνικής δημιουργίας αλλά και του Δυτικού κόσμου, η συγγραφεύς μας παρουσιάζει τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές, τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, τους θεμελιωτές της παγκόσμιας λογοτεχνία. Μέσα από τα αξεπέραστα έργα τους, που εξακολουθούν να διαβάζονται και να παίζονται σε θέατρα της ελληνικής και παγκόσμιας σκηνής αναδύεται καθαρό το πρόσωπο του Κλασικού Ελληνικού Πολιτισμού: οι κοινωνικές συνθήκες, η πολιτική, η φιλοσοφία και η νοοτρ...

Ο "Ιππόλυτος" είναι μία από τις τέσσερις τραγωδίες με τις οποίες ο Ευριπίδης κέρδισε πρώτη νίκη στους δραματικού αγώνες. Η τραγωδία έχει δύο πρωταγωνιστές, τη Φαίδρα, γυναίκα του Θησέα, και τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και της Αμαζόνας. Η Φαίδρα ερωτεύεται παράφορα τον Ιππόλυτο και, τρομαγμμένη από το ίδιο της το πάθος, αυτοκτονεί αφού πρώτα εκδικηθεί τον Ιππόλυτο διαβάλλοντάς τον με ένα συκοφαντικό γράμμα. Η ανακάλυψη του γράμματος οδηγεί στην τραφική κατάληξη του έργου, καθώς ο Θησέας εξορίζει και καταριέται το γιό του. Ο Ευρυπίδης οικοδομεί την τραγωδία πάνω σε μια σει...

Η εν λόγω έκδοση της Ορέστειας δεν είναι φιλολογική: ούτε το αρχαίο κείμενο περιλαμβάνεται σ' αυτήν ούτε σχόλια περιέχει. Πρόκειται για την δημοσιοποίηση μιας μετάφρασης που, ακολουθώντας με αμείωτη πιστότητα το πρωτότυπο κείμενο, στο οποίο αυτός που την ανέλαβε επανήλθε επανειλημμένως και διεξοδικώς (1994-2004), είχε εξαρχής ως μοναδικό της στόχο την κατά το δυνατόν εντελέστερη κατάκτηση και απόδοση του νοήματος με το μέσον που είναι και εκείνο του ίδιου του αισχυλικού έργου: την ποίηση· και επειδή η Ορέστεια είναι πρωτίστως θεατρικό έργο, η επιδίωξη απέβλεπε επίσης στο να...

"Στα Ίχνη του Διονύσου", σημαίνει ταυτόχρονα την έρευνα για τις παραστάσεις Αρχαίας Τραγωδίας στην Ελλάδα, από το 1865 έως το 2000 και τον αγώνα που έδωσαν σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, χορογράφοι, μεταφραστές και θεατρολόγοι, για να εκφράσουν με τον πιο ζωντανό και δημιουργικό τρόπο την αρχαία θεατρική μας κληρονομιά. Το βιβλίο αυτό, στα ελληνικά και τα αγγλικά, είναι καρπός μίας δεκαετούς ομαδικής έρευνας στα πλαίσια του Κέντρου Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου. Καρπός της έρευνας αυτής είναι τα εισαγωγικά κείμενα που καταγράφουν την ιστορική...

Όπως σ' όλα τα σημαντικά πράγματα στον κόσμο της τέχνης, κι όχι μόνο στον κόσμο της τέχνης, το μυστικό βρίσκεται στην απλότητα, και στην τυπικότητα με την οποία εκφράζεται το απλό. Χωρίς να έχω πειστεί πως οι "Ικέτιδες" δεν είναι το πρώτο σωζόμενο θεατρικό κείμενο της ανθρωπότητας, πιστεύω πως είναι το πιο απλό θεατρικό κείμενο του κόσμου. Απλοϊκά έχουμε άπειρα, και μονοσήμαντα πάμπολλα. Τόσο όμως απλό και συνάμα τόσο φορτισμένο σπάνια θα συναντήσουμε στο παγκόσμιο θέατρο. Κ. Χ. Μύρης

Οι εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ μετά την ολοκλήρωση της έκδοσης σε τρεις τόμους όλων των έργων της αρχαίας ελληνικής επικής ποίησης (Όμηρος, Ησίοδος, Απολλώνιος ο Ρόδιος) εγκαινιάζουν με την έκδοση αυτή μια σειρά σε πέντε τόμους όλων των έργων της αντίστοιχης δραματικής ποίησης (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Μένανδρος). Εναρκτήριος της σειράς αυτής είναι ο Αισχύλος, που προηγείται χρονικά απ' όσους θα τον ακολουθήσουν στη σειρά αυτή. Στον τόμο αυτό υπάρχουν όλα τα σωζόμενα έργα του : οι Πέρσες, οι Επτά επί Θήβας, οι Ικέτιδες, ο Προμηθέας δεσμώτης, ο Αγαμέμνονας, οι Χοηφό...