Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελένη"...

0 "Ηρακλής", που γράφτηκε γύρω στα 423, παρουσίαζα το Θησέα στον ίδιο ρόλο του Αθηναίου ήρωα. Στις "Ικέτιδες" βοήθησε τον Άδραστο και τις Αργίτισσες μητέρες και τους έδειξε το δρόμο του αληθινού ελληνισμού. Εδώ, έρχεται να λυτρώσει τον Ηρακλή από τις συμφορές του. Ο ήρωας αυτός είχε τρελαθεί και σκότωσε τα παιδιά του. Όταν ξαναβρήκε τα λογικά του και συνήλθε, βρέθηκε δεμένος σ' ένα στύλο και γύρω του νεκρά σώματα. Μανιασμένος φωνάζει να τον ελευθερώσουν και αναγκάζει εκείνους που ήξεραν να του πουν όλη την αλήθεια. Τρέλός από ντροπή και φρίκη θέλει να βλαστημήσει το θεό και...

Στο σύνολο των σωζόμενων τραγωδιών -του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη- ο "Ηρακλής" εμφανίζεται συνολικά τέσσερις φορές ως πρόσωπο του δράματος - τη μία ως από μηχανής θεός. Καμία στον Αισχύλο, δύο στον Ευριπίδη (στην ομώνυμη τραγωδία "Ηρακλής" και στην "Άλκηστη") και δύο στον Σοφοκλή: μία ως κεντρικό πρόσωπο του δράματος στις "Τραχίνιες" και μία ως από μηχανής θεός στον "Φιλοκτήτη". Στην κωμωδία το όνομά του ακούγεται συχνά, σε παροιμιακές -κυρίως- φράσεις. Στον Αριστοφάνη εμφανίζεται δύο φορές, στους "Όρνιθες" και στους "Βατράχους"·, όπου καταγράφεται μια ιδιότυπη...

Ο Ηρακλής αφήνει τα παιδιά του στη Θήβα και κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει στη γη τον Κέρβερο. Η μακρά απουσία του δημιουργεί την υπόνοια ότι πέθανε. Ο Λύκος στρέφεται εναντίον των παιδιών του Ηρακλή, ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά και τα σώζει. Τότε η Ήρα εμβάλλει μανία στον ήρωα, ο οποίος σκοτώνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Μόλις συνέρχεται, θέλει να αυτοκτονήσει, αλλά τον σώζει ο Θησέας που έρχεται να τον καθάρει από το μίασμα.

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελέν...

Η τραγωδία "Ηρακλής Μαινόμενος", όπως είναι πιο γνωστή, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα, γύρω στο 416 π.Χ. Έργο έντονα αντισυμβατικό, με οριακή δομή και παράδοξη για την εποχή του ψυχογραφική δύναμη, διχάζει μέχρι σήμερα τους μελετητές, οι οποίοι το θεωρούν είτε αποτυχημένο ως δράμα είτε ένα υπερμοντέρνο πείραμα. Η ξαφνική ανατροπή της πλοκής μετατρέπει μια συμβατική ιστορία εκδίκησης σε συνειδησιακή καταβύθιση. Και ο Ηρακλής γίνεται πρωταγωνιστής μιας κριτικής παραβολής του Brecht, ή ακόμα - ακόμα ένας ήρωας του Ionesco.

Για τις Δαναΐδες η λέξη "κράτος" δε δηλώνει πια τη νόμιμη κηδεμονική εξουσία, που θα μπορούσαν ίσως να διεκδικήσουν τα ξαδέρφια τους θέλοντας να τις παντρευτούν, αλλά την ωμή βία, τη στυγνή δύναμη του αρσενικού, την αντρίκεια κυριαρχία που υποφέρει αναγκαστικά η γυναίκα. Στο "κράτος" του άντρα, οι Δαναΐδες θέλουν ν' αντιτάξουν το "κράτος" των γυναικών. Αν, από τη μια μεριά, οι γιοι του Αιγύπτου έχουν άδικο, θέλοντας να επιβάλουν στις Δαναΐδες το γάμο και να τις καταφέρουν με τη βία και όχι με την πειθώ, από την άλλη μεριά φταίνε εξίσου και οι Δαναΐδες: με το μίσος που έχουν...

Οι μητέρες των επτά Αργείων που έπεσαν στη Θήβα παρακαλούν τον Θησέα να μεσολαβήσει για την ταφή των νεκρών που είχε απαγορεύσει ο Κρέων. Ο Θησέας κηρύσσει πόλεμο στον Κρέοντα και φέρνει τις σορούς στην Ελευσίνα, όπου τις καίει. Έργο με πολιτικές προεκτάσεις και αναφορές σε γεγονότα της εποχής.

Οι Δαναΐδες, γενιά της Ιώς, καταφεύγουν μαζί με τον πατέρα τους στο Άργος για ν’ αποφύγουν τον αναγκαστικό γάμο με τους εξαδέλφους τους, γιους του Αιγύπτου, που τις καταδιώκουν. Η ανθρώπινη αγωνία και το αδιέξοδο, το ηθικό δίλημμα, η κυριαρχία της θέλησης των θεών.