Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή η έκδοση αποτελεί μια "αξονική τομογραφία" του Αισχύλου, της ζωής, της εποχής και του έργου του: Ποιος ήταν ως άνθρωπος και ως τραγωδός. Πού έζησε, τι πίστευε, τι έγραψε, ποια γεγονότα τον σημάδεψαν και τον καθόρισαν και κυρίως ποια ήταν η εποχή που μεγαλούργησε, ποιος ήταν ο "στενότερος και πλατύτερος περίκοσμός" του, καθώς χωρίς την ιστορική και κοινωνιολογική διερεύνηση της εποχής και του τόπου είναι αδύνατο να πούμε πως προσεγγίζουμε ικανοποιητικά μια δημιουργική προσωπικότητα. Επίσης παρουσιάζονται σε αδρές γραμμές οι επτά σωζόμενες τραγωδίες του, η υπόθεσή τους κ...

Ο Οιδίπους πορεύεται προς την κατεύθυνση που του ορίζει η μοίρα του. Οι λαμπρές εικόνες με τους ποικίλους εκφραστικούς τρόπους, τα επικολυρικά στοιχεία, η αναζήτηση της αλήθειας, όλα τα στοιχεία του τραγικού λόγου κορυφώνουν το πάθος, τον πόνο, αλλά και το μεγαλείο του ήρωα.

Ένα από τα γοητευτικότερα στοιχεία στην τραγωδία είναι ο τρόπος αφήγησης μιας ιστορίας γνωστής, που παρουσιάζεται για να συγκινήσει, να διδάξει και να νικήσει, μέσα σε ένα εξαιρετικά ανελαστικό συμβατικό μορφολογικό περίγραμμα. Θα θεωρούσε κανείς ότι η τραγωδία απαντάει συνολικά, ως λογοτεχνικό είδος, στο γνωστό ερώτημα της λογοτεχνικής κριτικής, αν το θέμα της αφήγησης ή ο τρόπος της αφήγησης ορίζουν την αξία του λογοτεχνικού έργου· κατά την τραγωδία, την ορίζει ο τρόπος. [...]

Θα μπορούσαν όλα στο Άργος να κυλήσουν ήρεμα από κει και πέρα. Ο Άδραστος είχε επιστρέψει και ανέλαβε το θρόνο της πόλης. Συμφιλιώθηκε με τον Αμφιάραο, τον θεόπνευστο μάντη, και μάλιστα του έδωσε την αδελφή του Εριφύλη για γυναίκα. Ακόμα και η άφιξη στο Άγρος δύο σκληροτράχηλων ξένων δεν έμοιαζε να ταράζει τη γαλήνη και την ευημερία του λαμπρού βασιλείου. Ο Άδραστος τους πάντρεψε με τις κόρες του. Ώσπου στη ζωή της πόλης και όλων των Ελλήνων μπήκε ένα θεϊκό στολίδι, που όμοιό του δεν είχε ξαναγγίξει χέρι θνητής. Τα πάντα πια ακροβατούν ανάμεσα στις βουλές των θεών και στη...

Η επιστημονική έρευνα αντιμετώπισε την αρχαία ελληνική τραγωδία κυρίως φιλολογικά. Σπάνια αυτές οι δραματικές δημιουργίες μελετήθηκαν ως έργα που βλέπονται και ακούγονται. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας Oliver Taplin, βαθύς γνώστης της θεατρικής τέχνης και των φιλολογικών προβλημάτων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, συγκεντρώνει την προσοχή του σε εννεά (9) τραγωδίες, τρεις από κάθε μεγάλο τραγικό ποιητή, Αισχύλο, Σοφοκλή και Ευρυπίδη, και τις μελετά ως δραματικές δημιουργίες που παρουσιάζονται σκηνικά στο θέατρο. Έτσι πραγματεύεται το νόημα της σκηνικής δράσης στα δραματικά...

Ο μύθος της Πασιφάης, η ένωσή της με τον ταύρο και η γέννηση του Μινώταυρου. Χαρακτηριστικό το τμήμα της απολογίας της Πασιφάης. Αποσπασματικά σωζόμενη τραγωδία (σε συμπλήρωση).

Η Αντιγόνη είναι ένα βαθύτατα αντιπολεμικό Κείμενο που ο Σοφοκλής έγραψε μια μόλις δεκαετία πριν ξεσπάσει ο μεγαλύτερος, διαρκέστερος και καταστρεπτικότερος Εμφύλιος που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Τα προμηνύματα ήταν για την ενόραση και διορατικότητα του Σοφοκλή περισσότερο από σαφή, ώστε να τον παρακινήσουν να προειδοποιήσει: τους συμπολίτες του για την πληρωμή της μελλοντικής υπεροψίας τους, τους Έλληνες για την επαπειλούμενη πτώση από τον εμφύλιο σπαραγμό και την Ανθρωπότητα, τέλος, για το μάταιο του πολέμου. Και το κάνει παίρνοντας την πιο άγρια μορφή του πολέμου, τον Εμφύλ...

Τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά ανακαλύπταμε τα χαμένα έργα των αρχαίων δραματουργών μας; Μήπως θα άλλαζε η αντίληψή μας για την εικόνα που προβάλλουν τα σωζόμενα δράματα και το ήθος τους; Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να ανιχνεύσει με τη βοήθεια των σπαραγμάτων που έχουν διασωθεί από πάπυρους και έμμεσες πηγές τη συγγραφή ενός από τα σημαντικότερα χαμένα αριστουργήματα του μεγάλου δραματουργού που φαίνεται ότι άσκησε τεράστια επιρροή στους ποιητές της εποχής του. Η ιστορία του Αχιλλέα, του πρώτου θεατρικού έργου που μας πληροφορεί για την ομοφυλοφιλία ως τρόπο ζωής των αρχαίων Ελλή...

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Αιγεύς, Αίολος, Αλέξανδρος, Αλκμήνη κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Αντιγόνη, Αντιόπη, Αυτόλυκος Σατυρικός, Βελλεροφόντης, Ερεχθεύς κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Θερισταί, Θησεύς, Θυέστης, Κρεσφόντης, Μελανίππη κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Μελέαγρος, Οιδίπους, Οινεύς, Παλαμήδης, Σθενέβοια, Σίσυφος Σατυρικός κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Σκύριοι, Τήλεφος, Τημενίδαι, Φαέθων κ.ά.