Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό ανήκει στους ελάχιστους. Ίσως να μη ζει πια κανένας απ' αυτούς. Μπορεί να είναι εκείνοι που κατανοούν τον "Ζαρατούστρα" μου: "πώς θα ήταν δυνατόν να με μπερδέψουν με εκείνους για τους οποίους φυτρώνουν αφτιά που τους ακούνε σήμερα;" - Εμένα μου ανήκει το μεθαύριο. Μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον. Τους όρους κάτω από τους οποίους με καταλαβαίνουν και με καταλαβαίνουν "αναγκαστικά" -τους γνωρίζω πολύ καλά. Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος μέχρι σκληρότητας στα πνευματικά πράγματα, προκειμένου να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να είναι κανείς...

Η επτανησιακή ιστοριογραφία του δέκατου ένατου αιώνα γνώρισε κορυφώσεις που υπήρξαν ο καρπός μιας ορισμένης ιστορικής συγκυρίας. Όπως όλες οι εκδηλώσεις του επτανησιακού πολιτισμού, η ιστοριογραφική παραγωγή αποτέλεσε προϊόν αφενός της επί αιώνες όχι μόνο αδιάλειπτης αλλά κυρίως οργανικής σχέσης με τη Δυτική Ευρώπη και αφετέρου των συγκλονισμών που συνεπήραν τις τοπικές κοινωνίες και τον ευρύτερο ελληνικό χώρο μετά τη Γαλλική επανάσταση. Τα νέα ρεύματα και οι ορμητικές ιδέες της εποχής αποτυπώθηκαν με ενάργεια στο έργο πολλών τοπικών ιστοριογράφων, με πλέον ανάγλυφη περίπτω...

Μετά την κυκλοφορία και την αποδοχή των δύο πρώτων βιβλίων μας της Σειράς "Περί Θείας Λατρείας Ομιλήματα" τ. Α΄ (1-5) και τ. Β΄ (6-10) προβαίνουμε στην έκδοση του 3ου τεύχους (11-15). Ευελπιστούμε ότι και η παρούσα έκδοση και τα διαπραγματευόμενα λειτουργικά θέματά της, συμβάλλουν στα της θείας Λατρείας μελετήματα καθώς επίσης στην καλύτερη κατανόηση της Ορθοδόξου λειτουργικής ιστορίας. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Εις τους μετά χείρας δύο ημιτόμους του Θ΄ Τόμου των Ομιλιών της ημετέρας Μετριότητος περιέχονται αι Ομιλίαι αι οποίαι εξεφωνήθησαν κατά την εν έτει χιλιοστώ εννεακοσιοστώ ενενηκοστώ εβδόμω επίσκεψιν ημών εις την Ελληνορθόδοξον Ιεράν Αρχιεπισκοπήν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μίαν των πολυπληθέστερων και πλέον ακμαζουσών επαρχιών του καθ' ημάς Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εώρταζε τότε η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής την έβδομηκοστήν πέμπτην επέτειον από της ιδρύσεως αυτής και διήρχετο περίοδον έντονων εσωτερικών προβληματισμών. Εν έτος προηγουμένως είχον ιδρυθή προς καλυτ...

"... Το φαινόμενο του "Νεοπαγανισμού", ως μιας από τίς πολλές "ατραπούς" της "Νέας Εποχής", δημιουργεί σύγχυση στους Ορθόδοξους Έλληνες και αποτελεί ένα σοβαρό ποιμαντικό πρόβλημα και όχι μόνο. Το σύνθημα, που ακούγεται στον "χώρο" αυτό: "ή Έλληνας ή Χριστιανός", καίτοι για μας ουσιαστικά είναι ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, δεν πρέπει να υπερεκτιμάται, αλλά ούτε και να υποβαθμίζεται. Πολύ περισσότερο, όταν τα Ελληνικά "αρχαιολατρικά" ρεύματα δραστηριοποιούνται ως ένας "νέος αντιχριστιανισμός" και, σε αρκετές περιπτώσεις, με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα. Η αντιπαράθεσή τους προ...

Συχνά διαβάζουμε πως η Καινή Διαθήκη είναι το "ιδρυτικό βιβλίο" του χριστιανισμού. Η έκφραση αυτή ωστόσο δεν είναι ακριβής. Για να περιγράψει κανείς τον εξέχοντα ρόλο των 27 αυτών βιβλίων, ο οποίος τα διαχωρίζει από το σύνολο της χριστιανικής γραμματείας που συντάχθηκε την ίδια εποχή, πρέπει να αναζητήσει κάποιον άλλο τρόπο. Πράγματι, η Καινή Διαθήκη δεν "ίδρυσε" το χριστιανισμό με την έννοια ότι προηγήθηκε αυτού και του έδωσε σχήμα: η θρησκεία αυτή και το ιερό της βιβλίο αναπτύχθηκαν ταυτόχρονα, σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη θρησκεία χωρίς να...

Ανάμεσα στις αισιόδοξες και απαισιόδοξες πτυχές σύνολης της πορείας του εικοστού αιώνα σημαντική θέση κατέχει η προσπάθεια για συνάντηση, καταλλαγή, διάλογο, αλληλογνωριμία, συναντίληψη, αλληλοκατανόηση και εμπέδωση σχέσεων αλληλοσεβασμού μεταξύ των Εκκλησιών. Οι εκκλησιαστικές διοικήσεις κατανόησαν επιτέλους τη βαρύτατη ευθύνη τους για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται για πολλούς αιώνες το σώμα του Χριστού. Αυτή η προσπάθεια χαρακτηρίζεται "Οικουμενική Κίνηση" και αξιολογείται ως το μεγαλύτερο γεγονός στην πρόσφατη ιστορία του Χριστιανισμού. Ωστόσο η διαπίστωση...

Ο συγγραφέας, καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (και Πρύτανης 2000-2006), Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων) και Πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, δεν έκρυψε ποτέ τη σχέση του με τη χριστιανική πνευματικότητα και την Ορθοδοξία. Ως συγγραφέας, επιστήμονας, παιδαγωγός και πνευματικός άνθρωπος του τόπου μας, και μάλιστα από τους κορυφαίους, μαρτυρεί με ποικίλους τρόπους και σε ποικίλες ευκαιρίες τη βαθιά πίστη του. Αυτός ο τόμος, με άρθρα και ομιλίες του, καταδεικνύει αυτήν ακριβώς την πτυχή της προσωπικότητας τ...

Προφανώς, αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί με μια ματιά. Προσφέρεται στον αναγνώστη, που ψάχνει για το νόημα της ζωής, σαν ένας ταπεινός σύντροφος στην πορεία, μια αδελφική φωνή, που μονολογεί κάτω από το βλέμμα του Θεού. Υπάρχει ωστόσο μια αθέλητη εξέλιξη με το πέρασμα των χρόνων, που κορυφώνεται το 1979-'80, και το 1995-'98, με την αυτοκτονία του νεοτέρου γιου μου και τα τελευταία έτη της ζωής του συζύγου μου. Ακριβώς τότε ένοιωσα πιο κοντά στο Θεό. Αυτή η εγγύτητα είναι στην ουσία το θέμα του βιβλίου μου, που επιθυμώ και εύχομαι να μοιραστώ με τους άλλο...

Η φήμη του Γέροντος Ειρηναίου, του καλού και αγαπητού ποιμένος, με τις πρωτοπορειακές ποιμαντικές ιδέες έχει περάσει προ πολλού τα όρια της Κρήτης και υπάρχει ως βιωματικό παράδειγμα κι ελπίδα για τους Χριστιανούς του πανελληνίου (και εδώ και στην αλλοδαπή). Κείμενα ζωντανά, περιγραφικά, με στοχασμούς, οραματισμούς και πνευματικές προοπτικές συνεχίζουν να εκπέμπουν φρεσκάδα, χαρά, ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο καθώς και ένα φρόνημα ολοκληρωτικού δοσίματος στον Σωτήρα Χριστό... Για τούτο και επιχειρείται η επανέκδοση τους ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν και στις νεότε...

Ένας "τσιγγούνης" ταξίδευε με καράβι σε αγριεμένη θάλασσα. Το καράβι χαροπάλευε. Άρχιζε και βούλιαζε! Οι επιβάτες του ούρλιαζαν! Πνίγονταν! "Ευτυχώς, ευτυχώς που δεν έβγαλα το εισιτήριο με επιστροφή!", έλεγε ο τσιγγούνης πέφτοντας στη θάλασσα για να πνιγεί! Αυτό εκφράζει μια πικρή αλήθεια: Πόσο ο άνθρωπος δένεται με το χρήμα, με αποτέλεσμα να "σκοτώνει" τη ζωή του, στο να συγκεντρώνει χρήμα (χωρίς να έχει ανάγκη!, αλλά απλά για να το "θάβει" στα ταμεία, και ο διπλανός του να πεθαίνει από την πείνα! Πρόκειται περι ψυχασθένειας! Και αυτή η ψυχασθένεια κυβερνά τον κόσμο!...

Συγχώρηση, μυστήρια, πνευματικότητα, αρρώστια, αλαζονεία, λαγνεία, μετάνοια, θαύμα, αγιότητα: περιπέτειες της εσωτερικής ζωής της ψυχής. Μετανάστες, δημοκρατία, βία, πολιτισμός, διαπροσωπικές σχέσεις, έφηβοι, σέκτες, εθελοντισμός: ορόσημα του δημόσιου βίου. Περάσματα από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Αλλά και περάσματα από το ψυχολογικό στο θεολογικό.

"Το πυρ το αιώνιον, ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων για τους κολασμένους. Ζωήν αιώνιον, ανεκλάλητη χαρά και ευτυχία για τους δίκαιους. Θα απολαύσουν ουράνια αγαθά, α οφθαλμός ουκ οίδε και ους ουκ ήκουσε!"

Από πολύ παλαιά, όντας Διοικητής της Σχολής των Ναυτικών Δοκίμων (1983-84), σε επίσημες ομιλίες και γραπτές διαταγές αποκαλούσα τη Σχολή, Μοναστήρι του Ναυτικού. Εκεί, πρωτοπλάθεται η σχέση του αξιωματικού του Π.Ν. με το έθνος, μέσα από τη θάλασσα. Το "πηδάλιο" του μοναχού γίνεται εδώ το "εγκόλπιο" του Ναυτικού Δοκίμου. Αλλά και αργότερα ως Αρχηγός Στόλου (1987-89), αποκαλούσα τα πλοία πλωτά μοναστήρια και τα νησιά, αγκυροβολημένα πλοία. Το πρώτο μου επέτρεπε να συνεννοούμαι καλύτερα με τα πληρώματα του στόλου επάνω σε ζητήματα αποστολής, ηθικών αξιών, εκπομπής συμβολισμών...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Που είναι εκείνοι που λένε, γιατί τα θηρία είναι τόσο άγρια; Γιατί οι σκορπιοί δαγκώνουν, τόσο φαρμακερά; Γιατί οι οχιές έχουν τέτοιο δηλητήριο; Κοιτάξτε! Ο άνθρωπος στην κακία είναι χειρότερος και από τα θηρία! "Όχι βέβαια εκ φύσεως, όπως τα θηρία, αλλά εκ προαιρέσεως" (εις 139ον Ψλμ.).

Η χριστιανική έννοια του Θεού, -ο Θεός ως "Θεός των αρρώστων", ο Θεός ως αράχνη, ο Θεός ως πνεύμα- είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες έννοιες του Θείου που επιτεύχθηκε ποτέ πάνω στη γη. Περιγράφει ίσως το τελευταίο στάδιο στην κατιούσα εξέλιξη των θεϊκών τύπων. Ο Θεός εκφυλίστηκε στο αντίθετο της ζωής, αντί να είναι η μεταμόρφωσή της, το αιώνιο Ναι της! Ο Θεός, διακήρυξη πολέμου κατά της ζωής, κατά της φύσης, κατά της βούλησης για ζωή! Θεός, η διατύπωση που καλύπτει κάθε συκοφαντία του "ενθάδε", κάθε ψευδή δήλωση του "επέκεινα"! Θεός, το μηδέν που θεοποιήθηκε, η βούληση για...