Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το βιβλίο αυτό ο δημοσιογράφος Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος μας καλεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στη ζωή, στη σκέψη και στο έργο του μεγάλου ποιητή και σημαντικού διανοούμενου Γιώργου Σαραντάρη. Ο συγγραφέας σημειώνει ότι "δούλεψε" γι' αυτό το βιβλίο ως δημοσιογράφος, όπως εκείνος νιώθει τη δημοσιογραφία: αξιοποίησε τις πηγές του, αναζήτησε στοιχεία στην Ελλάδα και στην Ιταλία, συζήτησε με ανθρώπους που γνώρισαν τον ποιητή, επισκέφθηκε τους τόπους, όπου εκείνος έζησε και έγραψε, στοχεύοντας έτσι να τον "προσεγγίσει", όσο γινόταν περισσότερο, να "του πάρει μια συνέντευξη"....

"Πάντοτε με συκοφάντησαν στην Αθήνα: πώς να πιστέψουν πως ο συγγραφέας του "Foyers d' Incendie" θα πήγαινε εθελοντής στον πόλεμο; Η στάση μου δεν είναι ενός επικούριου αλλά ενός στωικού με τη διευκρίνηση πως το να δείχνεις επικούριος στην εποχή μας είναι ο μόνος τρόπος να είσαι στωικός. Μόνο οι επικούριοι παραμένουν πάνω από αυτόν τον όχλο. Αφού αγαπάς τόσο τη Γαλλία γιατί δεν πας κι εσύ να πεθάνεις για την Αγγλία; [...] Μελετάω την πορτογαλική τέχνη προπάντων το style mamelien που είναι πολύ εκπληκτική. Θα δούμε τραγικά γεγονότα αλλά επίσης, ας το ελπίσουμε, και μεγαλειώδη...

Σε επιστολή του στη Μέλπω Αξιώτη στις 17 Απριλίου 1961, ο Ρίτσος, όταν μόλις την προηγούμενη χρονιά έχει αποκατασταθεί ένας επιστολικός διάλογος μεταξύ τους, γράφει: "Πότε πια θα 'ρθεις, να τα πούμε όπως άλλοτε, ώρες κι ώρες - όχι πια τούτο το άχαρο, παγερό χαρτί, που μας στράγγιξε όλη μας τη ζωή και κάποτε μας βλέπει και το βλέπουμε εχθρικά - αυτό το χαρτί το καταραμένο κι ευλογημένο, ο καη­μός μας κι η μεγάλη παρηγόρια μας, η μοναξιά μας κι η συντροφιά μας. Εδώ φτά­νουμε τ' άστρα, κι εσύ δε θα φτάσεις στην πατρίδα;". Σ' αυτή την επώδυνη και γεμά­τη λαχτάρα ερώτηση-έκκληση...

Αγαπητέ Αλέξη, Το προηγούμενο γράμα σου που πήρα είνε 20.10. Είνε αφτό που το αρχίζεις έτσι: "Χτες με διέγραψαν απτό κόμα". Άλλο γράμα σου δεν πήρα. Ώστε λείπουν τα δυο γράματα που γράφεις ότι μούστειλες. Δεν κάνει ναργάς έτσι, γιατί, όπως ξαίρεις, αποτελείς το μοναδικό κάβο που κρατώ ζωντανή επαφή με τον έξω κόσμο... (Από γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη προς τον Αλέξη Πάρνη το Δεκέμβρη του 1956) To "Γεια χαρά - Νίκος" είναι μια λυρική αυτοβιογραφία του Αλέξη Πάρνη κι έχει ως κεντρικό άξονα την αλληλογραφία του με τον καθαιρεμένο και εκτοπισμένο στο Μποροβίτσι της βόρει...

Από το αρχείο του Άρη Αλεξάνδρου στο ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.

Έχει ενδιαφέρον η αλληλογραφία Θεοτοκά - Κατσίμπαλη; Αναμφίβολα ναι, γιατί όχι μόνο φωτίζει τις σχέσεις δύο ανδρών που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία των γραμμάτων μας, αλλά, κυρίως, γιατί αναδεικνύει πτυχές της πολιτικής και της πνευματικής μας ζωής, όπως η ιστορία του περιοδικού "Τα Νέα Γράμματα" και του Εθνικού Θεάτρου· αποκαλύπτονται, παραδείγματος χάριν, οι λόγοι πού εξανάγκασαν το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου σε παραίτηση τον Απρίλη του 1946 (η τοποθέτηση του Γιώργου Σεφέρη, στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ., έχει ιδιαίτερη βαρύτητα) και έρχονται στο φως άγνωστ...

Μεταγραμμένη αλληλογραφία από και προς τον Βαγγέλη και την Αγγέλα Παπάζογλου (1925-1937). Στις σελίδες της Αλληλογραφίας ανθολογούνται χρονολογικά σωζόμενες επιστολές και καρτ ποστάλ που αντάλλαξε ο Βαγγέλης Παπάζογλου με τη σύζυγό του, Αγγέλα, αλλά και αλληλογραφία που έστειλαν σε, ή δέχτηκαν από, συγγενείς, φίλους και συνεργάτες. Το υλικό αυτό, που αποδελτιώθηκε με μεγάλη προσοχή, παρουσιάζεται για πρώτη φορά μεταγραμμένο και επιλεκτικά σχολιασμένο, δίνοντας έτσι στον αναγνώστη τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με την όμορφη και ιδιαίτερη γλώσσα των Σμυρνιών, να βιώσε...

Το βιβλίο τής ζωής του πατέρα μου, η αυτοβιογραφία του, δεν ολοκληρώθηκε. Ήρθε το τέλος της ζωής του πριν από το τέλος των αναμνήσεών του. Το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Έζησε άλλα δεκαπέντε χρόνια περίπου, ακμαίος σωματικά και πνευματικά. Γιατί σταμάτησε; Δείχνει στο σημείο που είναι σταματημένο σαν να ήθελε να ξεχωρίσει -σαν ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο- τη ζωή του στην Αμερική. Ίσως αυτός και να ήταν ο λόγος που διέκοψε τη γραφή, μέχρι να ανακαλέσει μέσα του τη ζωή του μετανάστη. Μια ζωή σκληρή, που ποτέ δεν συμφιλιώθηκε μαζί της, αλλά με υπομονή έζησε για να κα...

Η αλληλογραφία του I.Μ.Π αναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων. Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο I.Μ.Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γραμ...

Ώστε λοιπόν εντός δέκα ή δεκαπέντε ετών δεν θα λογίζεται ως κατόρθωμα η περιήγησις της Ελλάδος. Οι περιηγηταί θα έρχωνται ενταύθα καθώς πηγαίνουν την σήμερον εις την Ελβετίαν ή την Σκωτίαν. Μη περιμείνης έως τότε! Ελθέ προτού εκχυδαΐσωσι την κλασικήν μας γην σμήνη ταξιδιωτών ποδηγετούμενα από τον εργολάβον Κουκ, προτού ανεγερθώσιν εις Δελφούς και επί του Ταϋγέτου ξενοδοχεία με υπηρέτας λαλούντας αγγλιστί·

Απάντηση στην "Πυραμίδα ‘67" Αποσταγμένη απ’ τα 498 σωζόμενα γράμματα της μάνας του Ρένου στο στρατιώτη γιό της (μαζί και με τις σημειώσεις του ιδίου του Ρένου ανάμεσα στις γραμμές τους) αποτελεί πολύτιμη μαρτυρία πως νοιώθαν οι άνθρωποι των μετόπισθεν, μα και μια δεύτερη ανάγνωση, στην ουσία, του σημαντικώτερου βιβλίου του Εμφυλίου απ’ τον ίδιο τον συγγραφέα του, με ταυτόχρονη επαναξιολόγηση πλείστων προσδιοριστικών γεγονότων, που απέκτησαν για κεινον όλως άλλη σημασία στα χρόνια που πέρασαν. Φλογερή ποίηση καρδιάς, άμεσα εκφραζόμενη στην πιο κοντινή της καρδιά που κινδυν...

[...] Ο Μίνως Ζώτος, που γεννήθηκε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου το 1905, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια διορίστηκε βοηθός ταμία στον Δήμο Αθηναίων. Το 1928 γνωρίστηκε με την Μαρία Πολυδούρη, τον μεγάλο, χωρίς ανταπόκριση, έρωτα της ζωής του. Ο θάνατός της, το 1930, επιβάρυνε και τη δική του υγεία. Το 1932 πέθανε από φυματίωση, σε ηλικία μόλις 27 ετών. [...] Στην παρούσα έκδοση, η οποία βασίζεται στα χειρόγραφα κείμενα του ποιητή και το ανέκδοτο υλικό που μας παραχώρησε ευγενώς η κ. Αλετρά -την οποία ευχαριστούμε από τη θέση αυτή-, εκδίδονται ο...

Βασικός κορμός τού βιβλίου της Νίτσας Λουλέ, είναι η αλληλογραφία των γονιών της, Κώστα Λουλέ και Μαρίας Λουλέ, το γένος Μπαρτζιώτα, από τη φυλακή, την εξορία και την παρανομία, και φέρει το στίγμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Η αλληλογραφία των Λουλέ ξεκινά από το βουνό και τον Εμφύλιο το 1949 και τελειώνει το Μάιο του 1974, λίγο πριν από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα,Λέρος, Ωρωπός, Γιούρα, Αλικαρνασσός, Ετσεδίν, νοσοκομείο φυλακισμένων Άγιος Παύλος... Ολόκληρη η περίοδος των πέτρινων χρόνων περνά μέσα απ’ αυτά τα γράμματα, τόσο εκείνα π...