Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπου μπορεί να βρεθεί μόνος του ο φαντάρος, όταν ο χώρος γίνεται έστω και για λίγο δικός του, βρίσκει την ευκαιρία να εκφράσει ό,τι τον πιέζει ή τον απασχολεί, γράφοντας γράμματα ή συμπληρώνοντας το σημειωματάριό του ή σχεδιάζοντας σε τοίχους και άλλες επιφάνειες. Το γράμμα είναι αποτέλεσμα εξομολόγησης σε έμπιστο πρόσωπο. Γι' αυτό πολλά γράμματα στρατευμένων είναι αποκαλυπτικά, συχνά χτυπούν χωρίς οίκτο και προφυλάξεις πρόσωπα και καταστάσεις και όχι σπάνια είναι ωμά και αθυρόστομα. Αρκετοί εκτονώνονται με το ημερολόγιο και αισθάνονται ικανοποίηση που διασώζουν πολλά απ...

Η συγγραφέας αυτού του βιβλίου έζησε με τον Νίκο Καζαντζάκη τριάντα ολόκληρα χρόνια. 'Ηταν γι' αυτόν σύντροφος και σύζυγος, συμπαραστάτης και βοηθός, φίλος και συνοδοιπόρος. Ήταν, όπως ο ίδιος λέγει, "το εφταγύναικο, το εφταπέτσινο σκουτάρι της ζωής του που καμιά σαγίτα δεν το περνάει". Γνώρισαν μαζί εύτυχες ώρες χαράς, όμως δεν ήσαν λίγες και οι αντιξοότητες που αντιμετώπισαν. Τα χρόνια τής Αίγινας με την πείνα της κατοχής αλλά και με τις απλές συγκινήσεις και την αδιάκοπη δουλειά, τα χρόνια της Αντίμπ με τις αντιδράσεις αλλά και με τη δημιουργική ευφορία, άλλα χρόνια τ...

Δύο γράμματα του Γιάννη Τσαρούχη και ένα του Γιάννη Μόραλη τα οποία οι δύο φίλοι αντάλλαξαν το 1958, όταν ο Γιάννης Τσαρούχης βρισκόταν στο Dallas για τα σκηνικά και τα κοστούμια της όπερας "Μήδεια" του Κερουμπίνι με τη Μαρία Κάλλας. Περιλαμβάνει επίσης συνομιλίες του Διονύση Φωτόπουλου με τους δύο μεγάλους ζωγράφους σχετικά με την εποχή εκείνη, τις εντυπώσεις του Τσαρούχη από την Αμερική, τη γνωριμία και τη φιλία τους, και φωτογραφίες των δύο φίλων από τα αρχεία του Γιάννη Μόραλη και του Διονύση Φωτόπουλου.

«Τα γράμματα τοΰτα της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού δείχνουν την ίδια την περιπλάνηση της ψυχής της. Μέσα από λεπτομερείς περιγραφές και εναγώνιες αναζητήσεις της τελειότητας μας δίνει την ουσία του αρχαίου Ελληνικού Δράματος, την παγκόσμια σημασία του και το ρόλο που μπορεί να παίξει με τα μηνύματα του στην κρίση της πολιτισμένης ανθρωπότητας. »Η ελληνική γλώσσα, που είναι "ύστατος σκοπός της", η αρχαία ελληνική τραγωδία και το σχήμα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου είναι "αξίες αιώνιες και δεν περιορίζονται σε μια χώρα, μια γλώσσα ή ακόμα κι ένα κλίμα". Ο χορός, ο λόγος, η μουσ...