Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Πηνελόπη Δέλτα εκδίδει τη "Ζωή του Χριστού" το 1925, όταν είναι ήδη πενήντα ενός ετών. Πρόκειται για ένα έργο με διαφορετική θεματική από όσα έχει ήδη γράψει αλλά και όσα θα το ακολουθήσουν. Είναι προφανές ότι η χριστιανική θρησκεία, η οποία της επιβλήθηκε στα παιδικά της χρόνια -ως καθήκον και δοκιμασία υπομονής, λόγω των ατελείωτων τελετών και προσευχών, που έπρεπε μάλιστα και να τη συγκινούν- δεν μπόρεσε να πληρώσει την πνευματική της μοναξιά. Αλλά ούτε αργότερα, στην ενήλικη ζωή της, η χριστιανική θρησκεία και η Εκκλησία μπόρεσαν να ανοίξουν διάλογο μαζί της και να τη...

"Η ελληνική ψυχή του Ούγου Φωσκόλου" είναι ένα σχολαστικά δουλεμένο ανθολόγιο το οποίο στηρίζεται κυρίως σε επιστολές του ποιητή καθώς και σε άλλα μελετήματα γνωστών φωσκολιστών. Ο Σπύρος Μινώτος (1898-1988) επέλεξε τα αποσπάσματα που αναδεικνύουν την αγάπη του Φώσκολο για τη Ζάκυνθο και το ενδιαφέρον του για τα ελληνικά πράγματα. Χωρίς αμφιβολία, και με δεδομένη την έλλειψη άλλης νεότερης εργασίας, το "ανθολόγιο" του Μινώτου εκτός του ότι συμπληρώνει το γνωστό παλαιότερο δημοσίευμα του Παναγιώτη Χιώτη "Ελληνικός χαρακτήρ και αίσθημα εθνικόν του Φωσκόλου" (1871), παραμένει...

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις επιστολές του Νίκου Καζαντζάκη προς τον Γιάννη Αγγελάκη (1881-1969), ο οποίος υπήρξε όχι μόνον ο έμπιστος δικηγόρος, αλλά και ένας από τους πλέον αφοσιωμένους φίλους του Κρητικού δημιουργού ως το τέλος της ζωής του. Ο -γεννημένος στα Δαρδανέλια- Αγγελάκης εργάστηκε επί σειρά ετών στην Ιονική Τράπεζα προτού στραφεί στη δικηγορία, ενώ συμμετείχε στην αποστολή επαναπατρισμού των Ελλήνων του Καυκάσου το 1919, ως στενός συνεργάτης του Καζαντζάκη· επιπρόσθετα, διετέλεσε νομικός σύμβουλος του Υπουγείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Παντρεύτηκε την Ελένη Σταμάτη τ...

Οι επτά επιστολές του Ρώμα στο Μπαστιά που έχουμε στη διάθεσή μας, εκτός του ότι αποτελούν πολύτιμη πηγή ενός μεγάλου φάσματος πληροφοριών ως αφορώσες πράγματα της λογοτεχνικής, θεατρικής, πολιτικής ιστορίας μας ή της τοπικής ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, αναδεικνύουν τη γνωριμία και την εξέλιξη της φιλικής σχέσης που ανέπτυξε με τον αποδέκτη τους, μιας σχέσης καθοριστικής για την πνευματική πορεία, τη σταδιοδρομία του. Όπως διαπιστώνεται από το περιεχόμενο των τεσσάρων επιστολών του Ρώμα στο Μινωτή, η φιλία τους υπήρξε μακρόχρονη, ειλικρινής και σαφέστατα απείχ...

«Τα γράμματα τοΰτα της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού δείχνουν την ίδια την περιπλάνηση της ψυχής της. Μέσα από λεπτομερείς περιγραφές και εναγώνιες αναζητήσεις της τελειότητας μας δίνει την ουσία του αρχαίου Ελληνικού Δράματος, την παγκόσμια σημασία του και το ρόλο που μπορεί να παίξει με τα μηνύματα του στην κρίση της πολιτισμένης ανθρωπότητας. »Η ελληνική γλώσσα, που είναι "ύστατος σκοπός της", η αρχαία ελληνική τραγωδία και το σχήμα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου είναι "αξίες αιώνιες και δεν περιορίζονται σε μια χώρα, μια γλώσσα ή ακόμα κι ένα κλίμα". Ο χορός, ο λόγος, η μουσ...

Κορυτσά, 18 Νοεμβρίου 1936 [...]. Ήταν ωραίος καιρός. Κρίμα να μην μπορεί να μοιραστεί κανείς με κάποιον τα ωραία πράγματα. Αλλά με ποιον; Περίεργη μοίρα, μόλις κρατηθώ από έναν άνθρωπο, βουλιάζει είτε εκείνος είτε εγώ. Δεν έχω μήτε κανέναν να πω ένα αστείο. Συνέλαβα δυο τρεις φορές τον εαυτό μου να γελά μοναχός του, έτσι ξαφνικά. Αν τούτο εξακολουθήσει, πάει το κύρος μου.[...] Όλες οι επιστολές φωτίζουν αποκαλυπτικά την προσωπικότητα του ποιητή, καθώς απευθυνόμενος στην κατά δύο χρόνια μικρότερή αδελφή του, της γράφει για όλα, σημαντικά και ασήμαντα, εντελώς αυθόρμη...

Τι λέει το όνομα Χριστίνα Τσίγκου σήμερα στους Έλληνες; Επειδή το πιθανότερο είναι να μη λέει τίποτε, ενώ θα έπρεπε να συνεχίζει να λέει πάρα πολλά, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία τα γράμματά της στη ζωγράφο Νίκη Καραγάτση και στον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη για να θυμηθούμε αυτή την αιθέρια καλλιτεχνικά ύπαρξη, ηθοποιό και σκηνοθέτιδα, που οι επιλογές της όμως ήταν συμπαγείς σαν γρανίτης. Έλκοντας την καταγωγή της από την Αίγυπτο, αντιλαμβάνεσαι αμέσως τα ενδιαφέροντά της, φτάνει να σημειωθεί ότι σύζυγός της υπήρξε ο ζωγράφος Θάνος Τσίγκος (50 χρόνια μετά τον θάνατό του...

Η αλληλογραφία του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων. Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γρα...

Είναι μεγάλο, σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον των επιστολών του Γεωργίου Ράλλη προς τον καθηγητή Εμμανουήλ Κριαρά. Και οι δύο, άνθρωποι του καθήκοντος, με υψηλό πολιτικό και επιστημονική ήθος αντίστοιχα, υπηρέτησαν τους χώρους στους οποίους τάχθηκαν με υποδειγματική ευσυνειδησία και παρήγαγαν σημαντικό έργο. Το ενδιαφέρον αυτό αυξάνει όταν η ουσία των επιστολών αυτών αναφέρεται στη δημοτική γλώσσα για την οποία αγωνίστηκαν και οι δύο άνδρες, ο καθένας από το δικό του χώρο, με τη δική του σκευή και την προσωπική του ευαισθησία. Αξίζει να προσεχθεί η αμοιβαία εκτίμηση, ο...