Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γράμμα προς τη Νίκη που βρίσκεται στην Άνδρο, λίγες μέρες πριν φύγει ο Καραγάτσης για την Αμερική. Νίκη μου, Ήθελα να σου πω πως σ' αγαπώ πολύ. Ίσως να μη τόχεις καταλάβει. Μα φταίω εγώ. Μου αρέσει να εκδηλώνω παραμορφωμένα τα αισθήματά μου. Δύστροπος, στραβοκέφαλος, ανοικονόμητος, ανυπόφορος. Όχι όμως ψεύτης ούτε κάλπης. Έχεις κι εσύ τα ελαττώματά σου. Ελπίζω όμως ότι μ' έχεις πια καταλάβει. Τίποτα δε λογαριάζω πιο πολύ από το παιδί και σένα. Εγώ - αν κι αρκετά εγωιστής - έρχομαι παρακάτω. Τα υπόλοιπα δεν λογαριάζουν... Αρχές Αυγούστου 1950 Δεν θεωρώ ότι ο βίο...

Η αλληλογραφία της Έλλης Λαμπρίδη με τον Νίκο Καζαντζάκη είναι ένας μακροχρόνιος διάλογος ανάμεσα σε δύο εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής διανόησης. Είναι συγχρόνως ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ένιωσαν βαθιά φιλία ο ένας για τον άλλο και είχαν στενή σχέση και πνευματική επικοινωνία. Το ευρύ χρονολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι επιστολές που έχουμε στα χέρια μας (1927-1957) φωτίζει τη ζωή τους, τη σχέση τους, την πορεία τους, τις συνθήκες παραγωγής του δημιουργικού τους έργου. Συγχρόνως αποκαλύπτει τη διαρκή επαφή τους με τα πνευματι...

[...] Το φίλο μου Νίκο Ματσανιώτη (1925-2010) τον γνώρισα το 2003. Όταν επρόκειτο να συνέλθει στη Θεσσαλονίκη ελληνοτουρκικό συνέδριο περιγεννητικής ιατρικής, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας περιγεννητικής ιατρικής κ. Απόστολος Αθανασιάδης μου ανακοίνωσε ότι κατά τη διεξαγωγή του προσεχούς συνεδρίου της Εταιρείας (4-6 Απριλίου 2003) θα απονεμηθεί βραβείο σε έναν Έλληνα και σε έναν Τούρκο διανοούμενο· και ότι από τους Έλληνες επέλεξαν εμένα. Μου πρόσθεσε μάλιστα ότι η απόφαση της Εταιρείας να απονείμει το βραβείο σ' εμένα οφείλεται σε σύσταση του γενικού γραμματέα της Ακα...

Ξάνθη 26 Νοεμβρίου 1939 Αγαπημένε μου Φίλε, Οι κακές μέρες περάσανε. Σήμερα ωραία λιακάδα. Είμαι ελεύθερος. Έχω μια Ν. Εστία και διαβάζω το Γιούγκερμαν. Στο άλλο φύλλο τελειώνει. Δε θα'θελα να τελειώσει. Τι θα γίνω χωρίς άλλη συνέχεια; Αυτές οι τελευταίες σελίδες είναι αναμφισβήτητα αριστούργημα. Πες μου ποιος δικός μας έχει γράψει παρόμοιες; ... Σ' αφήνω γιατί σ' έχω ζαλίσει. Και πάλι συχώρεσέ με που σ' απασχόλησα τελευταία. Γράφε μου μόνο. Δούλος Σου Μαραμπού 1.12.39 Σεβάχ Θαλασσινέ, Δεν υπάρχει λόγος πως πρέπει να μπαρκάρεις. Όχι τόσο για τις 40 μηνιάτ...

Τα ανάλεκτα γράμματα αναγνωστών, με τις δημοσιεύσεις των διαφόρων θεμάτων με ποικίλα καυτά προβλήματα σε διάφορες εφημερίδες και, κυρίως της "Καθημερινής", αισθάνονται την επιτακτική τους υποχρέωση, ως έντυπο βιβλίο, να εκφράσουν τις ενδόμυχες ευχαριστίες και χαρά στους αξιόλογους και διακεκριμένους δημοσιογράφους των εφημερίδων, οι οποίοι με ευχαρίστηση παραχωρούν χώρο για την παρουσίαση στους φίλους αναγνώστες των διαφόρων προβλημάτων της καθημερινότητας από διαλεχτούς και εκλεκτούς επιστολογράφους. Κατά καιρούς και η μετριότητά μου στα ανάλεκτα γράμματα παρουσίαζε ποι...

Σε μιαν ιδιαίτερα φροντισμένη, και τυπογραφικά, έκδοση ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα της συνολικής γνωριμίας με το έργο του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα. (Ας σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά στα νεοελληνικά γράμματα που παρουσιάζονται σε μια ανθολογία όλες οι δημιουργικές όψεις ενός συγγραφέα και όχι μια μεμονωμένη πλευρά του έργου του. Και κατά τούτο η παρούσα έκδοση αποτελεί μια μοναδική και νέα εργασία στα γράμματά μας). Στην "Ανθολογία από το έργο του Παντελή Πρεβελάκη" δίδεται η συνολική εικόνα της δημιουργικής του πορείας, έτσι παρουσιάζεται: α) ως πεζογράφος (ανθολ...

Βασικός κορμός τού βιβλίου της Νίτσας Λουλέ, είναι η αλληλογραφία των γονιών της, Κώστα Λουλέ και Μαρίας Λουλέ, το γένος Μπαρτζιώτα, από τη φυλακή, την εξορία και την παρανομία, και φέρει το στίγμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Η αλληλογραφία των Λουλέ ξεκινά από το βουνό και τον Εμφύλιο το 1949 και τελειώνει το Μάιο του 1974, λίγο πριν από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα,Λέρος, Ωρωπός, Γιούρα, Αλικαρνασσός, Ετσεδίν, νοσοκομείο φυλακισμένων Άγιος Παύλος... Ολόκληρη η περίοδος των πέτρινων χρόνων περνά μέσα απ’ αυτά τα γράμματα, τόσο εκείνα π...

[...] Ο Μίνως Ζώτος, που γεννήθηκε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου το 1905, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια διορίστηκε βοηθός ταμία στον Δήμο Αθηναίων. Το 1928 γνωρίστηκε με την Μαρία Πολυδούρη, τον μεγάλο, χωρίς ανταπόκριση, έρωτα της ζωής του. Ο θάνατός της, το 1930, επιβάρυνε και τη δική του υγεία. Το 1932 πέθανε από φυματίωση, σε ηλικία μόλις 27 ετών. [...] Στην παρούσα έκδοση, η οποία βασίζεται στα χειρόγραφα κείμενα του ποιητή και το ανέκδοτο υλικό που μας παραχώρησε ευγενώς η κ. Αλετρά -την οποία ευχαριστούμε από τη θέση αυτή-, εκδίδονται ο...

Απάντηση στην "Πυραμίδα ‘67" Αποσταγμένη απ’ τα 498 σωζόμενα γράμματα της μάνας του Ρένου στο στρατιώτη γιό της (μαζί και με τις σημειώσεις του ιδίου του Ρένου ανάμεσα στις γραμμές τους) αποτελεί πολύτιμη μαρτυρία πως νοιώθαν οι άνθρωποι των μετόπισθεν, μα και μια δεύτερη ανάγνωση, στην ουσία, του σημαντικώτερου βιβλίου του Εμφυλίου απ’ τον ίδιο τον συγγραφέα του, με ταυτόχρονη επαναξιολόγηση πλείστων προσδιοριστικών γεγονότων, που απέκτησαν για κεινον όλως άλλη σημασία στα χρόνια που πέρασαν. Φλογερή ποίηση καρδιάς, άμεσα εκφραζόμενη στην πιο κοντινή της καρδιά που κινδυν...

Ώστε λοιπόν εντός δέκα ή δεκαπέντε ετών δεν θα λογίζεται ως κατόρθωμα η περιήγησις της Ελλάδος. Οι περιηγηταί θα έρχωνται ενταύθα καθώς πηγαίνουν την σήμερον εις την Ελβετίαν ή την Σκωτίαν. Μη περιμείνης έως τότε! Ελθέ προτού εκχυδαΐσωσι την κλασικήν μας γην σμήνη ταξιδιωτών ποδηγετούμενα από τον εργολάβον Κουκ, προτού ανεγερθώσιν εις Δελφούς και επί του Ταϋγέτου ξενοδοχεία με υπηρέτας λαλούντας αγγλιστί·

Η αλληλογραφία του I.Μ.Π αναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων. Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο I.Μ.Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γραμ...

Το βιβλίο τής ζωής του πατέρα μου, η αυτοβιογραφία του, δεν ολοκληρώθηκε. Ήρθε το τέλος της ζωής του πριν από το τέλος των αναμνήσεών του. Το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Έζησε άλλα δεκαπέντε χρόνια περίπου, ακμαίος σωματικά και πνευματικά. Γιατί σταμάτησε; Δείχνει στο σημείο που είναι σταματημένο σαν να ήθελε να ξεχωρίσει -σαν ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο- τη ζωή του στην Αμερική. Ίσως αυτός και να ήταν ο λόγος που διέκοψε τη γραφή, μέχρι να ανακαλέσει μέσα του τη ζωή του μετανάστη. Μια ζωή σκληρή, που ποτέ δεν συμφιλιώθηκε μαζί της, αλλά με υπομονή έζησε για να κα...