Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα γράμματα του Μπουζιάνη προς τον γκαλερίστα του στη Λειψία Χάινριχ Μπάρχφελντ αποτελούν μοναδικό χρονικό των σχέσεων του μεγάλου εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη με έναν έμπορο έργων τέχνης και ταυτόχρονα καλλιεργημένο πνευματικό άνθρωπο, έναν στοχαστή που θαύμαζε απέραντα το ζωγράφο. Πέρα από τις συννενοήσεις για τις τρέχουσες συναλλαγές τους, αναπτύσσεται στην αλληλογραφία ένας πνευματικός διάλογος, που δίνει την ευκαιρία στον Μπουζιάνη να ανοίγει τη σκέψη και την ψυχή του και να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο.

"Πάντοτε με συκοφάντησαν στην Αθήνα: πώς να πιστέψουν πως ο συγγραφέας του "Foyers d' Incendie" θα πήγαινε εθελοντής στον πόλεμο; Η στάση μου δεν είναι ενός επικούριου αλλά ενός στωικού με τη διευκρίνηση πως το να δείχνεις επικούριος στην εποχή μας είναι ο μόνος τρόπος να είσαι στωικός. Μόνο οι επικούριοι παραμένουν πάνω από αυτόν τον όχλο. Αφού αγαπάς τόσο τη Γαλλία γιατί δεν πας κι εσύ να πεθάνεις για την Αγγλία; [...] Μελετάω την πορτογαλική τέχνη προπάντων το style mamelien που είναι πολύ εκπληκτική. Θα δούμε τραγικά γεγονότα αλλά επίσης, ας το ελπίσουμε, και μεγαλειώδη...

Ο Σεφέρης γνωρίστηκε με τον Λορεντζάτο τον Οκτώβριο του 1947, όπως σημειώνει ο Γ. Π. Σαββίδης στο "Σχεδίασμα χρονολογίας του Γιώργου Σεφέρη (1873-1962)". Υποτίθεται ότι σημαντικό ρόλο για την προσέγγισή τους έπαιξε το "Δοκίμιο Ι (Σολωμός)" του Λορεντζάτου, που είχε εκδοθεί τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου και το έστειλε ο νέος δοκιμιογράφος στον ποιητή. Η γνωριμία έγινε στο σπίτι του Σεφέρη, στη οδό Κυδαθηναίων (βλ. γράμμα του Λορεντζάτου, 22.5.1949) [...] Τα γράμματα που περιέχονται στον τόμο τούτο ανταλλάχτηκαν από τις τέσσερις μεγάλες στεριές, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρ...

Ο τόμος αυτός αποτελείται από δύο κυρίως μέρη: την αλληλογραφία του Γ. Κεφαλληνού, και τα κείμενα που συνέγραψε. Βρέθηκαν 142 επιστολές που έγραψε σε συγγενείς και φίλους. Τα κείμενα της ωριμότητας του Κεφαλληνού περιστρέφονται όλα γύρω από την Ιστορία της Τέχνης, τη χαρακτική και την εφαρμογή της στην τέχνη του βιβλίου.

Ώστε λοιπόν εντός δέκα ή δεκαπέντε ετών δεν θα λογίζεται ως κατόρθωμα η περιήγησις της Ελλάδος. Οι περιηγηταί θα έρχωνται ενταύθα καθώς πηγαίνουν την σήμερον εις την Ελβετίαν ή την Σκωτίαν. Μη περιμείνης έως τότε! Ελθέ προτού εκχυδαΐσωσι την κλασικήν μας γην σμήνη ταξιδιωτών ποδηγετούμενα από τον εργολάβον Κουκ, προτού ανεγερθώσιν εις Δελφούς και επί του Ταϋγέτου ξενοδοχεία με υπηρέτας λαλούντας αγγλιστί·

[Αθήνα] 25 Μαρτίου [19]54 Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, να μου ζήσεις, να σε χαίρομαι και να ιδείς όλα να πάνε καλά όπως τα θέλεις, υγεία και επιτυχία σου εύχομαι και δόξα και επιτέλους και χρήματα. Δεν ήθελα να περάσει η μέρα χωρίς να σου γράψω έστω και δυο λόγια. Χτες βράδυ πήγα στη Μητρόπολη και άναψα δυο κεριά, και έτυχε να είναι κολλημένα μαζί· τα άφησα έτσι και τα άναψα μαζί. Σήμερα κάλεσα το μεσημέρι τ' αδέρφια σου και τη Μαρί. Τους είχα γλώσσες au gratin και πουλιά γεμισμένα και φρυγανιές. Ήπιαμε στην υγεία σου, αλλά ήταν μελαγχολικά γιατί έλειπες. Όλο τ...

«... Αλλά η περίπτωση του Μίλλερ ήταν διαφορετική. Έφτασε η φήμη του σ' εμάς διαμέσου ενός Άγγλου συγγραφέως, φίλου της Ελλάδος, που μας εγνώριζε καλά και που κατά κάποιον τρόπο ταυτιζόταν μαζί μας. Ο ποιητής και συγγραφεύς Λάρυ Ντάρελ, που από χρόνια ζούσε στην Ελλάδα, μας τον παρουσίασε ξαφνικά, με τα δύο διφορούμενα χαρακτηριστικά του, τους σεξουαλικούς του άθλους και τη μεταφυσική δίψα του. Ο Μίλλερ ήταν σαν να έσερνε πίσω και τριγύρω του ένα είδος μαγνητικού πεδίου που σε κάθε άγγιγμα έβγαζε σπίθες. Αντίθετα από άλλους φιλέλληνες, ο Μίλλερ αυτοπυρπολήθηκε με άμεσο ενθο...

Το βιβλίο αυτό, έκδοση 40 ανέκδοτων γραμμάτων του Φώτου Πολίτη αλλά και θεωρητική διερεύνηση του επιστολικού χώρου, κινείται ταυτόχρονα στον άξονα της διαχρονίας και της συγχρονίας. Από μια άποψη είναι γραμμένο στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο πρόσωπο. Λόγος για την επιστολογραφία, τεκμηριώνεται επίμονα με επιστολικά παραθέματα ή μεταμορφώνεται, όταν χρειάζεται, σε επιστολή.

Ο Οκτάβιος Μερλιέ, στον οποίο οφείλουν πολλά οι παπαδιαμαντικές σπουδές, εξέδωσε το 1934 το βιβλίο "Α. Παπαδιαμάντη Γράμματα" και κατέστησε γνωστό τον κύριο όγκο της αλληλογραφίας του διηγηματογράφου μας. Πρόκειται για έκδοση που δίκαιο είναι, έστω και κάπως καταχρηστικά, να θεωρηθεί ως η πρώτη ερμηνευτική έκδοση παπαδιαμαντικού κειμένου. Στο επίμετρο ο Μερλιέ καταχωρίζει γράμματα οικείων και φίλων του Παπαδιαμάντη, των οποίων όμως δεν είναι παραλήπτης ο Παπαδιαμάντης. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1947, ο Κώστας Α. Παπαχρίστος, που είχε την καλή τύχη να ερευνήσει πρώτο...