Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κουπιά έσπασαν. Τα βήματα στέρεψαν. Ο χάρτης έφτασε στην τελευταία του σελίδα. Οι κινήσεις είχαν εξαντληθεί και δεν έμενε παρά μόνο μία. Ο λαθρεπιβάτης δίχως άλλη επιλογή έσφιξε στη χούφτα του όλα τα άλφα της στέρησης και έσπρωξε τη μοίρα του στο κενό της ιστορίας που ο ίδιος έγραψε. Καθώς έπεφτε, η τριβή με τη λύτρωση έβαζε στα ρούχα του φωτιά αφήνοντας πίσω μια φωτεινή γραμμή από τις λέξεις που δεν πρόλαβε να πει. Η πτώση δεν κράτησε ούτε δυο αράδες και το ταξίδι τέλειωσε πάνω στο νοτισμένο χώμα της θλίψης. Εκεί τον περίμενε ένας λιγνός άντρας με ένα μακρύ μούσι και όμ...

Παντού νεκροί και πτώματα. Όλες τις ώρες και όλες τις μέρες. Βρέφη και διαλυμένα γερόντια, έφηβοι και ανέγγιχτες θυγατέρες πέφτουν ξέπνοοι σαν να κατρακυλούν αθόρυβα από τον ουρανό. Τους σηκώνουν άρον άρον και τους τραβούν στα νεκροτομεία, τους βάζουν στα άθλια συρτάρια του ψυκτικού νεκροθαλάμου, για να τους φυτέψουν την άλλη μέρα στη νεκρούπολη της ενορίας τους. Μελλοντικός νεκρός ο καθένας μας, κυκλοφορεί ανάμεσα σε τωρινούς και αβοήθητους νεκρούς.

Ταχυδρόμησα το κείμενο αυτού τού βιβλίου στον Στρατή Τσίρκα από ένα παρισινό ταχυδρομείο, rue d'Aboukir. Στον φάκελο έγραφα τη λέξη LIVRE. Σε σχετική ερώτηση του υπαλλήλου διευκρίνισα ότι πρόκειται για το χειρόγραφο ενός βιβλίου. "Για μένα", είπε εκείνος, "όσο δεν έχει ακόμη εκδοθεί δεν είναι ακόμη βιβλίο". Το πήρε να το ζυγίσει και μου έδωσε να συμπληρώσω ένα γκριζωπό χαρτάκι - δήλωση περί της αξίας του περιεχομένου. Περίμενα και αφού το ζύγισε (προσεκτικά), ρώτησα, επειδή δεν ήξερα (ακόμη), τι τελοσπάντων με συμβούλευε εκείνος να γράψω στη δήλωση. "Ω, βάλτε objet sans val...

Ταχυδρόμησα το κείμενο αυτού τού βιβλίου στον Στρατή Τσίρκα από ένα παρισινό ταχυδρομείο, rue d'Aboukir. Στον φάκελο έγραφα τη λέξη LIVRE. Σε σχετική ερώτηση του υπαλλήλου διευκρίνισα ότι πρόκειται για το χειρόγραφο ενός βιβλίου. "Για μένα", είπε εκείνος, "όσο δεν έχει ακόμη εκδοθεί δεν είναι ακόμη βιβλίο". Το πήρε να το ζυγίσει και μου έδωσε να συμπληρώσω ένα γκριζωπό χαρτάκι - δήλωση περί της αξίας του περιεχομένου. Περίμενα και αφού το ζύγισε (προσεκτικά), ρώτησα, επειδή δεν ήξερα (ακόμη), τι τελοσπάντων με συμβούλευε εκείνος να γράψω στη δήλωση. "Ω, βάλτε objet sans val...

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ένα πράγμα δεν τον αφήνει να κοιμηθεί τα βράδια. Η επιθυμία του να δει τον κόσμο. Να βγει εκεί έξω. Να δει πόλεις, χωριά βουνά μικρά και μεγάλα, θάλασσες, ζούγκλες και ερήμους. Να συναντήσει ανθρώπους κάθε είδους. Να γνωρίσει φίλους και συντρόφους, να τούς χάσει και να τούς ξαναβρεί, Να μάθει ποιος είναι στ’ αλήθεια.

Για μια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα και να εξαφανιστώ. Δεν άντεχα άλλο τα νεκρά βλέμματα, τις ψυχρές αγκαλιές, τα σκυμμένα κεφάλια. Άρχισα να ψάχνω για νέα ζωή. Μα τρίμματα αναμνήσεων μου 'φράζαν τον δρόμο. Είπα στην οικογένειά μου πώς ένιωθα. Κοντινά συναισθήματα, κοντινές σκέψεις, κοντινά πεταρίσματα μπερδεμένων ψυχών. Να φύγω, σκέφτηκα ξανά. Μα οι χαραμάδες άρπαξαν τις σκέψεις μου γρήγορα και τα θέλω μου τρέξανε να με πιάσουν. Σαν άοπλος στρατιώτης στα χέρια τους έπεσα. Να μείνω, έπρεπε, για ν' αποκρούσω τις παγίδες τους και ν' αποδείξω πως υπήρχε ενα...

Μελαγχολικές ονειροπολήσεις και θλιμμένα, ατμοσφαιρικά τοπία, αλλά και φωτεινές, ποπ εκρήξεις, όπου αιώνια αιωρείται το φάντασμα της αγάπης, συνθέτουν τον κόσμο των Cure. Με αναφορές από τραγούδια όπως το πρώιμο "10.15 Saturday Night" και τα σκοτεινά, μελωδικά "Charlotte Sometimes" και "A Forest", και από το "Kyoto Song" έως το ρυθμικό "Why Can’t I be You" και το μεταγενέστερο "The Last Day of Summer", δεκαέξι συγγραφείς και μουσικοί ανασυνθέτουν, μέσω της δύναμης της φαντασίας και των αναμνήσεων, το ιδιαίτερο, πολυπρισματικό σύμπαν μιας από τις σημαντικότερες μπάντες όλω...

Η Αντριάνα Μίνου μας προσφέρει ένα ακόμη βιβλίο, που αυτή τη φορά δεν είναι απλώς ένα ακόμη κομμάτι του μαγικού ποιητικού της κόσμου αλλά ένα σύνθετο παζλ από διαφορετικές μορφές τέχνης όπου η ποίηση συναντάει τη ζωγραφική και οι δύο μαζί ενώνονται με τη μουσική. Με τα λόγια της συγγραφέως: "... κάθε ιστορία αποτελείται από ένα κείμενο, μια εικόνα κι ένα ηχητικό τοπίο μέσα από τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να φτιάξει και να βιώσει μέσα στο δικό του μυαλό τη δική του εκδοχή της αλλουterra. Κι ύστερα να τη νιώσει να ξεγλιστράει έτσι όπως μας ξεγλιστράνε τα όνειρα, κάπως μελα...

Πώς μια άρνηση υπογραφής για συνέχιση ή και μονιμοποίηση εργασίας, η ανεργία στη συνέχεια και η οικονομική κρίση της εποχής μας, καθώς και σημαντικές ανθρώπινες απώλειες, ανατρέπουν καθημερινότητες και συνήθειες ζωής και μεταστοιχειώνουν προσωπικότητες. Τα "Ημερών Λόγια" είναι ένα παράλληλο βιβλίο με το "Ρόδο των ανέμων", δείχνοντας περισσότερο ξεκάθαρα την μεταστοιχείωσή του μέσα από τις μεταφυτεύσεις του...