Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Απ΄όλα τα παραμύθια αυτού του τόπου, ετούτη είναι μια ιστορία κάπως θλιμμένη. Με τέλος αβέβαιο, με κίτρινα σημάδια μες στο πολύ σκοτάδι του καιρού. Μια ιστορία για σκιές μέσα από τις εσοχές της πόλης που δεν την διαβάζουν στα παιδιά. Πλάι στ΄άλλα, τ΄ανίκητα παραμύθια του καιρού μας, ετούτο διαθέτει αρκετή αλήθεια. Λάμπει μες στους καθρέφτες της πόλης και είναι γραμμένο για έκπτωτους λαούς, για δρόμους έκπτωτους.

Αυτοτελείς ιστορίες με ονομασία προέλευσης... που αναπαριστούν με ζωντανό και ανάλαφρο τρόπο επεισόδια από την περασμένη καθημερινότητα ενός ορεινού χωριού της Θεσσαλίας, του Ελληνόπυργου Καρδίτσας (Γράλιστα για τους ντόπιους). Τα "Απίστευτα κι όμως... γραλιστινά" έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στην εφημερίδα "Ελληνόπυργος" του Συλλόγου Ελληνοπυργίων Λάρισας, το καλοκαίρι του ΄95, στο τεύχος 65. Έκτοτε η γλαφυρή πένα του Θωμά Βούρδα δεν σταμάτησε να ξαναζωντανεύει τοπικούς "θρύλους" και παραδόσεις, διασώζοντας έτσι πληροφορίες πολύτιμες για ήθη, έθιμα, πρόσωπ...

Σε κάθε έναν από εμάς συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ζωής μας μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα, τα οποία ούτε και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Για να δώσουν μερικοί κάποια ικανο-ποιητική λύση, για τον εαυτό τους τουλάχιστον, κατά-φεύγουν στη μαγεία, στην παραψυχολογία, ή, όχι σπάνια, και στην αναζήτηση βοήθειας από τη θρησκεία. "Έβαλε ο Θεός το χέρι του", "είχα Άγιο", "βρέθηκα κάτω από τη σκέπη της Παναγίας", είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν. Τα φαινόμενα αυτά δεν ερμηνεύονται και επιστημονικά, διότι δεν εφαρμόζονται οι δύο σπουδαιότεροι όροι της...

Έχεις προσέξει ποτέ τα χέρια της ταμία στο σουπερμάρκετ που ψωνίζεις; Ξέρεις το όνομα του ντελιβερά που σου φέρνει συχνά παραγγελία; Είναι ερωτευμένη η κυρία στα διόδια; Πώς αντέχει τη μπόχα η οδοκαθαρίστρια; Τι σκέφτεται μια τηλεφωνήτρια όταν τελειώνει η βάρδια; Βαριέται μια ταξιθέτρια βλέποντας την ίδια παράσταση κάθε βράδυ; Έχει πιο πολύ στρες ο παρκαδόρος στο πλοίο ή ένας τραυματιοφορέας; Πόσα μαθαίνει ένας θυρωρός σε μεγάλο κτίριο; Τι νιώθει ένας δικαστικός κλητήρας την ώρα της έξωσης; Και τι ζωή είναι αυτή; Υπάρχει πόνος, έλλειψη, κενό, απελπισία ή μόνο ανία, μοναξιά...

Ποιήματα και άλλα κείμενα "Κατά την, θρυλική πια παραδοξολογία του Μιλτιάδη Μαλακάση, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης υπήρξε ο μεγαλύτερος νεοέλληνας ποιητής. [...] Βεβαίως, η ποίηση αναβλύζει όπως το καθαρό νερό από τις πεζογραφικές του σελίδες με υπονομευτικές, σε πάμπολλες περιπτώσεις, πραγματώσεις της πεζογραφικής "τάξης" σε άφθονα διηγήματα του. Στο αυτοβιογραφικό του σημείωμα ο Παπαδιαμάντης μάς πληροφορεί: "Μικρός εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους κ' εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. [...]" Τα υπόλοιπα κείμενα, δημοσιευμένα κατά καιρούς σε εφημερίδες ή περιοδι...

Η δίψα του Δαυΐδ και άλλα διηγήματα "Ο Παπαδιαμάντης, στο νησί του, από νεαρή ηλικία, έχει ψηλαφήσει τον εκκλησιαστικό βίο. [...] Γι' αυτό και ζώντας στην Αθήνα (κατά το μεγαλύτερο μέρος της επίγειας ζωής του) συνεχώς καταγράφει μια "δίψα" που την διατυπώνει ως αιχμαλωσία: "Ω! ας ήμην βοσκός εις τα όρη!" ("Όνειρο στο κύμα"). Αυτή τη "δίψα" θα μας την περιγράψει το 1905 στο εορταστικό άρθρο του για την ημέρα των Θεοφανείων, περιγράφοντας ένα περιστατικό από τη ζωή του Δαυΐδ. Η "Δίψα του Δαυΐδ" είναι η δίψα του Παπαδιαμάντη. Και όπως ο Δαυΐδ δεν δέχτηκε να ξεδιψάσει όταν τ...

Όλα τα πεζογραφικά έργα του Γιώργου Χειμωνά - του συγγραφέα που -"σημαδεμένος εξαρχής με τη σφραγίδα της ιδιοφυΐας", σύμφωνα με τη διατύπωση του Δ. Ν. Μαρωνίτη- "βρίσκεται ανάμεσα στον μύθο και στην ιστορία, στην τελετουργία και στο τετελεσμένο γεγονός, στην πεζογραφία και στην ποίηση" και "έχει κάτι το αγγελικό αλλά και το δαιμονικό συνάμα. Είναι ένας εξερευνητής της αβύσσου", όπως έχει σημειώσει ο Παναγιώτης Μουλλάς. Ο τόμος περιλαμβάνει άπαντα τα πεζά του Γιώργου Χειμωνά - "Πεισίστρατος", "Η εκδρομή", "Μυθιστόρημα", "Ο γιατρός Ινεότης", "Ο γάμος", "Ο αδελφός", "Οι χτί...

Όταν (πότε;) αποκτήσουμε μια αξιόπιστη κριτική μονογραφία για το ημερολογιακό είδος και στην Ελληνική Λογοτεχνία, το Ημερολόγιο του Ν.Β.Λ. θα λάβει, συγκριτικά, τη θέση που του αξίζει. Προσώρας, προέχει να το διαβάσουμε ολόκληρο, «αρχή και τέλος», όχι μονορούφι, αλλά σχεδόν γουλιά γουλιά, καθώς εγράφηκε. Έτσι, ο αναγνώστης -μακάρι πάντοτε ομήλικος του ποιητή- θα μπορέσει να εκτιμήσει πληρέστερα τούτη την εσκεμμένη αποθήκη νεανικών εμπειριών, σκέψεων και στίχων, ει δυνατόν βγάζοντας από το νου του πως εκείνος που έγραψε τούτες τις σελίδες επρόκειτο να αυτοκτονήσει πριν κλείσ...

[...]Η πρώτη συνολική έκδοση του Παπαδιαμάντη έγινε μετά τον πόλεμο από τον Βαλέτα (1954). Τώρα που γράφεται ο πρόλογος αυτός, χωρίς να έχουμε ακόμα πατήσει τα κατώφλια του εικοστού πρώτου αιώνα, οι εκδόσεις του Παπαδιαμάντη είναι δυσαρίθμητες -εδώ αλήθεψε η πρόβλεψη του Νιρβάνα. Δεν έχουμε όμως ακόμα τη "μνημειώδη εθνική" ή "κλασική", και μια προσεχτική μελέτη των κριτικών υπομνημάτων αυτής εδώ της έκδοσης θα δείξει πως ο λόγος τούτος δεν είναι υπερβολικός ή άδικος. Πρέπει να δηλωθεί από την αρχή και με έμφαση πώς ποτέ δε θα είμαστε σε θέση να έχουμε μια πλήρη και ακριβή...