Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το εν λόγω παραμύθι μας διηγείται την ιστορία του Ταζ. Ο Ταζ Είναι ένα ισχυρό λιοντάρι που προορίζεται για αρχηγός της αγέλης. Τεράστια τιμή για το ίδιο! Όμως είναι ο Ταζ πρόθυμος να προασπιζεται ένα μοτίβο "μοναρχίας" όσον αφορά την ηγεσία του ή όχι; Ένα παραμύθι, ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα την παράδοση του ανθρώπου ως έρμαιο σε κανόνες και αξιώσεις άλλων με την πλήρη απόσυρση της προσωπικής του βούλησης.

... Μια ζωή να αγωνίζομαι για μια εικόνα, που τώρα δεν μπορεί να με βοηθήσει. Σπάω και χάνομαι. Είμαι μόνος και δεν μπορώ να διεκδικήσω άλλο τα όνειρά μου (τη σκηνή, τη ζωή, το φως, εσένα). Έμαθες να υπηρετείς το μάταιο μέσα σε μια ατέρμονη ματαιοδοξία, ένα τέρας, εσύ, που ίσως ποτέ να μην φύγει γιατί κάθε τι κακό δεν φεύγει, μένει εκεί, να βασανίζει εσένα και τους άλλους. Μια ζωή μες στην κενοδοξία. Δίχτυα απλωμένα να πιάνουν μόνο αέρα, το κενό και τίποτε άλλο....

Το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Παπαϊωσήφ, μια μεταφυσική περιπέτεια, γεμάτη ανατροπές! "... Δεν χωρεί αμφισβήτηση. Ο άνθρωπος εγκυμονεί το λάθος και ο νους του, το γεννάει σχεδόν ανώδυνα, οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει. Το λάθος κυριαρχεί παντού γύρω μας, αφού μεγαλώνουμε και συναναστρεφόμαστε με λάθος τρόπο, εργαζόμαστε με λάθος σκεπτικό, δημιουργούμε οικογένειες με λανθασμένες επιλογές, αποχωρούμε από αυτόν τον πλανήτη, βλέποντας, ακόμα και το θάνατο ως λάθος. Τα ίδια και απαράλλαχτα λάθη τα μεταφέρουμε πιο κάτω, στους επόμενους. Χανόμαστε στα λάθη... Η απάθεια δεν είναι...

"Ποιος θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε -και πάλι- το μύθο του Θησέα, της Αριάδνης και του Διόνυσου; Ποιος θα κρατήσει το νήμα της εξιστόρησης για να αναγνωσθούν όλα -εκ νέου- από την αρχή;" Με τούτη τη συγγραφική δοκιμή επιχειρείται να δοθεί μια απάντηση, σε αυτά τα ερωτήματα, καθώς αναπλάθεται η συγκεκριμένη ιστορία μέσα από τη διαπλοκή της σκέψης με την ποίηση. Μέσα από μια ασυνήθιστη συναρμολόγηση του λόγου που φέρνει στο προσκήνιο αναπάντεχες σημάνσεις αλλά και νέα ερεθίσματα, τα οποία προκαλούν, αναπόφευκτα, το στοχασμό μας. Μέσα από ένα δικό του ποιητικό/δοκιμια...

Μπορεί να μη σε βλέπω... Μυρίζω, όμως, τη σαπίλα σου. Ψάχνεις σαν φτωχός ρακοσυλλέκτης να βρεις μια σύντομη περίληψη του βιβλίου που κρατάς, τη στιγμή που εγώ στέκομαι στο χείλος του γκρεμού, αντιμέτωπος με το κενό. Όχι, ρε φίλε, όχι τόσο εύκολα. Θα κάτσεις να διαβάσεις τα λόγια μου. Θα ακούσεις τη φωνή μου και θα με νιώσεις μέσα σου. Θα καταλάβεις τι με έφερε στο σημείο που βρίσκομαι, πέρα από το τζιπ που έχω παρκάρει λίγο πιο πίσω. Αυτό είναι σβηστό. Εκτός ζωής. Νεκρό. Μόνο εγώ ακούγομαι, μόνο εμένα θα υποστείς... Και στο τέλος, θα αποφασίσουμε μαζί για το επόμενο βήμα μ...

Ένας άνθρωπος αποφασίζει ένα πρωί να βρει από το δωμάτιό του για να επανορθώσει ένα λάθος τους, για το οποίο ο ίδιος δίκασε και τιμώρησε τον εαυτό του με χίλια χρόνια απόλυτου εγκλεισμού. Από τα εν συνόλω δέκα βιβλία της "Ανθρωπωδίας", εκ των οποίων το Πρώτο και το Έβδομο έχουν ήδη εκδοθεί (2002), παραδίδεται σήμερα το Πέμπτο στο οποίο περιγράφεται, όπως στα προηγούμενα αλλά με διαφορετικό τρόπο, με παραλλαγές και επαναλήψεις, η διαδρομή αυτού του ανθρώπου προς το σημείο του προορισμού του οποίου προσδοκά την δωρεά της λύτρωσής του από το προ χιλιετίας λάθος του Η διαδρ...

Τα Άνθη της Ματαιοδοξίας ή (Η Σημασία των Άλλων) Κείμενο Α' Πλάσματα ματαιόδοξα στο έπακρον, ως είμαστε, επιθυμούμε διακαώς να εντυπωσιάσουμε τον κόσμο με "Κάτι" που έχουμε ή που πιστεύουμε πως έχουμε... Και περιφέροντάς το στην "Αγορά", προσδοκούμε την πολυπόθητη ανταμοιβή! "Πεθαίνουμε" για ένα βλέμμα ή μια λέξη θαυμασμού που θα μας ανεβάσει και θα μας κάμει να ζήσουμε για λίγο το θείο συναίσθημα της υπεροχής και της δόξας! Καθώς "Κόλαση και Παράδεισος" εδώ, για τον καθένα μας, είναι οι άλλοι! Και νοιαζόμαστε σχεδόν παθολογικά για την εξωτερική μας εικόνα, δια το Φ...

Οι ραγισμένες καρδιές μόνο με αγάπη κολλάνε. Κακή σκέψη κακό φέρνει, η καλή καλό. Η φιλία μόνο αγάπη χαρίζει, ποτέ ζημία. Μην ασχολείσαι ποτέ με τρίχες όταν δεν έχεις δικές σου! Παν μέτρον άριστον, αλλά με εξαίρεση την πολλή αγάπη. Να ευχαριστείς τον Θεό που σ' έκανε άνθρωπο, γιατί αν σ' έκανε ζώο... Τι θα ζητούσες απ' τους ανθρώπους; Χορός είναι ο τόνος κάθε λέξης της παραγράφου που λέγεται ζωή Περικλής Μητσόπουλος

Ένα βιβλίο εμβόλιο για τα κακώς κείμενα της κοινωνία μας και τα κακά κείμενα της λογοτεχνίας μας.

"Στα έμβολα!": Πρόβαλε απότομα, τράβηξε την πόρτα, πίσω του, βρόντησε. Στάθηκ' έτσι στο κεφαλόσκαλο, ψάχτηκε. ("Όλα εντάξει. Δεν παραφουσκώνει το πέτσινο!..") Ξαναδοκιμάζει το φερμουάρ, ως κάτω, αστραπιαία. ("Φίνα!") Φάνηκαν τα σταυρωτά φυσεκλίκια, μεταποιημένα που τάχε, κατάστηθα: κάργα 30 γεμιστήρες, και τρεις στην κωλότσεπη, με την "επιθετική". (Δυο μέρες του τάρραβε - "Θήκες, σου λέω, θήκες! Λοξά, καταπάνω· μη γλυστράνε! Όχι καπάκια· να τραβιούνται λεύτερα!" - στο παλιό πετσί, από χοντρό καραβόπανο, κ' έσπαε τα βελόνια της...) Ξανάκανε την κίνηση για το στάγερ: να τ'...

"... Όλα θα σας τα πω... πρώτα όμως, θα ήθελα να πω στον κόσμο να αλλάζει. Να αλλάζει την εμφάνισή του, να αλλάζει το μέσα του. Βέβαια, δεν μπορούν να κάνουν όλοι τη δική μου αλλαγή", τόνισε ο άντρας γελώντας, "αλλά όλοι μπορούμε να αλλάζουμε. Να αλλάζουμε απόψεις, συναισθήματα, να αλλάζουμε το σωστό με το άθος και το λάθος με το σωστό. Μόνο οι αλλαγές μάς εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μας πηγαίνουν παραπέρα", είπε στο τέλος και άρχισε να ξετυλίγει το νήμα της ζωής του.