Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο Κάιρο, στην Μασρ Γκιντίντα, επί το ελληνικότερο Ηλιούπολη, πέρασα πέντε από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Η παροιμία που λέει ότι όποιος έχει πιει νερό από το Νείλο, κάποια στιγμή της ζωής του ξαναπάει στην Αίγυπτο με μένα επαληθεύτηκε μέσα από τη νοερή μυθιστορηματική επάνοδό μου στη χώρα των Φαραώ... Μια πολιτική σάτιρα που ταξιδεύει από την Αλεξάνδρεια, στη Γιάλτα και στο ρεμπέτικο...

Όταν διασταυρώθηκαν στη ζωή οι δρόμοι του Οδυσσέα, της Ναυσικάς, της Λευτερίας, της Καλλιόπης, της Κλειώς, της Μίνας και τα λοιπά', το σίγουρο είναι ότι δε θα μπορούσαν να φανταστούν σε τι σκοτεινές λεωφόρους και στενοσόκακα θα τους οδηγούσαν τα βήματά τους. "Θεέ μου! Τα έζησα αλήθεια όλ' αυτά;" αναρωτιέται η Ναυσικά, "ή μήπως όνειρο ήτανε και πάει;" "Μωρέ δεν ήταν όνειρο! Αυτός ο διάτανος και πεθαμένος άμα έρθ' η ώρα του και πάει στην Kόλαση - πρώτα ο Θεός - μέχρι και στον Παράδεισο θα βρει τρόπο να σουλατσάρει, και τίποτα δε θ' αφήσει απείραχτο! Σ' το λέω - και ο νοών...

Μεγάλη θεά του κυνηγιού, με μορφή γάτας, Μπάστετ, του 2.900 π.Χ., κράτησε υπό την σκέπη σου, την Μητέρα Αίγυπτο, το υαλί χρωματιστό, τον Ρασούλη, τον Βαρβέρη, τον Ντύλαν, την Ταίηλορ, τον Γκοντάρ, το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Γιώργο Χάρισον, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μιχάλη Κατσαρό, τον Δημήτρη Λαλέτα, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον Μίκη Θεοδωράκη, την Θεσσαλονίκη, την Σεβάς Χανούμ, την Ραλλού Γιαννουσοπούλου... Μοιραίες δυνάμεις κινούνται εναντίον τους. Ο χρόνος στηρίζει όσους έχουν αντοχές. Ρίξε τα βέλη σου στα ψεύδη και στους κακοποιούς που τους...

Το εξ’ αδιαιρέτου δεν είναι μέθοδος αποκατάστασης εγκεφαλικού, είναι τρόπος αντιμετώπισης ενός πολύ σοβαρού προβλήματος, με αφάνταστες παρενέργειες για την ζωή και την ψυχολογία των ασθενών και των οικείων τους. Ένας τρόπος να μοιραζόμαστε την δυσκολία μιας ειδικής ανάγκης, συμμετέχοντας και όχι αποκλείοντας τους συνανθρώπους μας, με αγάπη, κατανόηση και αλληλεγγύη. Ένας τίτλος συν ιδιοκτησίας ευθύνης. Εδώ, είναι και κάτι ακόμη: ένα εξοντωτικό λογοπαίγνιο, με επικάλυψη από σοκολάτα, μαύρη όπως το χιούμορ, πικρή σαν την αλήθεια. Μια σοκολάτα Υγείας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που θυμάμαι, και πάντα με χαρά, κάποιες μέρες, όταν ήμουν μικρή που περάσαμε τα Χριστούγεννα στη Ρούμελη. Μαζευτήκαμε όλοι στο σπίτι του θείου Λευτέρη. Η ξαδέλφη μου η Λίλη είναι μεγαλύτερη μου, οκτώ χρόνια, και με γνώρισε σε πολλές της φίλες. Όλες με ρωτούσαν για την Αθήνα και πως περνάμε τα Χριστούγεννα, αλλά και όλο το χρόνο. Χαιρόμουν να μιλώ για το σπίτι μου, την οικογένεια μου, και κάθε τι που είχε σχέση με μένα και τις ομορφιές της ζωής μου. Το σπίτι μου βρίσκεται, ή μάλλον βρισκόταν στο κέντρο της Αθήνας, σ’ έναν πολυσύχναστο δρόμο, γεμάτο...

...Αναρωτιόταν συνεχώς και ιδιαίτερα στη διαδρομή από το σπίτι στο γραφείο κι απ΄ το γραφείο στο σπίτι... Όμως κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να δράσει. Κι έδρασε... Κι άφησε πίσω ότι μέχρι τότε ήταν η ζωή της, ο κόσμος της. Το σπίτι της, τη δουλειά της, την πόλη της. ...Κι έφτασε στο νησί. Κι άλλαξαν πολλά στη ζωή της, εκτός από ένα. Συνέχισε να αναρωτιέται... Και πέρασαν οι εποχές, τα χρόνια. Κι έφτασε η ώρα, που πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν να κάνουν τον απολογισμό τους.

Ένας φιλόλογος της Μέσης Εκπαίδευσης, υπό την καθοδήγηση μιας μυστηριώδους κοπέλας που έρχεται από το παρελθόν, ανακαλύπτει μια απίστευτη λαθροχειρία στο παραδεδομένο κείμενο της ομηρικής "Οδύσσειας": Κατοπινοί ραψωδοί έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία της αγαπημένης "ψυχοκόρης" της Πηνελόπης, της Μελανθώς, μιας από τις δούλες που απαγχονίστηκαν επειδή συνευρίσκονταν με τους μνηστήρες. Κινούμενη μεταξύ θρίλλερ και επιστημονικής ανακοίνωσης, η ιστορία αξιοποιεί τη νεοελληνική πολιτισμική εμπειρία / παράδοση για τη διασάφηση σκοτεινών πτυχών του ομηρικού κειμένου και παράλλη...

Ο συνθέτης Στέφανος Κόκκαλης ανήκει στην κατηγορία των δημιουργικών ανθρώπων που δεν αρκούνται μόνο στην τέχνη που γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι ένας διφυής καλλιτέχνης, όπως και αρκετοί άλλοι, που ασκεί παράλληλες δραστηριότητες, εξίσου δημιουργικές. Το βιβλίο "Χτίζω από την αρχή Δευτέρες", το πρώτο του, γράφτηκε τμηματικά τα τελευταία τρία χρόνια, αρθρογραφώντας με θέματα της καθημερινότητας των τελευταίων ετών από την οπτική ενός καλλιτέχνη. Η ζωή είναι για να ξαναρχίζει, λέει, και συνεχίζει: Χτίζω απ' την αρχή... σημαίνει αλλάζω τα υλικά που μέχρι τώρα δούλευα... Χτίζω...

Πέρα από τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες, κοντά στα θλιμμένα ποτάμια, σε μια μακρινή ονειροχώρα, μια μοναχική πριγκίπισσα που αναζητά την αγάπη μαζί με έναν μονόκερο με σπασμένο κέρας που επιθυμεί πίσω τα φτερά του, ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες ποτάμι με μαύρα βότσαλα. Εκεί θα τους αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα από όσα περίμεναν. Το παρελθόν επανέρχεται στο παρόν τους για να τους ετοιμάσει να υποδεχτούν ένα απρόσμενο μέλλον. Για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Να ανακαλύψεις το πιο φωτεινό της μέρος, αλλά και τα πιο σκοτεινά της τοπία. Κι όταν θα τη...

Μπορεί κάποιος να ζήσει και να πεθάνει ηρωικά στη σημερινή εποχή; Υπάρχουν οι αρχαίοι μύθοι και οι αρχαίοι θεοί; Αξίζει να πολεμήσεις και να πεθάνεις γι’ αυτά που πιστεύεις; Είναι δυνατόν κάποιος να αλλάξει το μέλλον του, ακόμη κι αν αυτό είναι προδιαγεγραμμένο; Τι μπορεί να κάνει κάποιος που γεννήθηκε σε λάθος εποχή; Που η ψυχή του ανήκει στην εποχή των Βίκινγκς, και ας γεννήθηκε τον 20ό αιώνα; Αυτά και άλλα ερωτήματα απαντώνται στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο. Ένα ταξίδι στην εποχή των Θεών και των ηρώων. Οι Ρο...

Ο αγώνας της είχε γίνει πια στοίχημα ζωής. Κήρυξε ξανά τον πόλεμο και αποφασισμένη για την νίκη έσπασε τον καθρέπτη της που εξυμνούσε τον λαϊκισμό της χλιδής. Ό,τι και να έτρωγε γλίστραγε μέσα στο σώμα της και πήγαινε κατευθείαν στο κώλο της. Είτε πρωινό εμπλουτισμένο με φυτικές ίνες είτε μεσημεριανό χωρίς ψωμί, προσγειωνόταν πάντα εκεί, στο ίδιο σημείο που μεγάλωνε συνεχώς , που λες ότι ήταν ένα αχόρταγο τερατάκι ανεξάρτητο από τα άλλα μέρη του σώματός της και αχόρταγα ζήταγε όγκο γεννημένο με μόνο σκοπό να τη μετατρέψει σε Πούλμαν.

Την άγνοια, την υστεροβουλία και την κακοβουλία την πληρώνει κανείς με το χάος που βρίσκει μπροστά του. Η άτυχη στιγμή, η αδυναμία χαρακτήρα, η λάθος επιλογή, μπορεί να φέρουν τη μαυρίλα στην καρδιά μας. Μόνο η αγάπη είναι αυτή που σώζει. Η ανάνηψη, η φώτιση. Ο νόμος της ψυχής λειτουργεί με την αγάπη, η οποία προέρχεται από την αθανασία και σβήνει κάθε σκότος. Η Λουίζα και ο Αντώνιος ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια στην άβυσσο της ψυχής τους με την αστείρευτη αγάπη τους...

"Όταν ο Αλκιβιάδης ξύπνησε εκείνο το πρωινό, είχε ήδη πεθάνει". "Μια μηχανή αυτοκινήτου, ένα σκυλί που γάβγιζε στο απένατι μπαλκόνι, οι αχνές ομιλίες των ανθρώπων που περπατούσαν στο δρομάκι από κάτω, όλοι αυτοί ήταν ήχοι που έφταναν στα αυτιά του τόσο απόκοσμα, σαν να ήταν ο ίδιος ζωντανός και όλοι οι άλλοι φαντάσματα".