Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχω ένα όνειρο: Να σταθώ όρθιος και να περπατήσω. Μόλις χτες ονειρεύτηκα πως έτρεχα στα λιβάδια... Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Κι αν όλα τούτα δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι φαντασίας, έμαθα και είμαι σίγουρος πια πως το δικαίωμα στο όνειρο μπορεί τον κόσμο μας ν’ αλλάξει. Ένα αφήγημα για την αναπηρία, αλλά και το φως των ανθρώπων που βλέπουν, νιώθουν και προσπαθούν για ένα διαφορετικό κόσμο. Η έκδοση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της ΕΛΕΠΑΠ Θεσσαλονίκης.

"Τα ευγενή μέταλλα ΙΙ" είναι το δεύτερο βιβλίο με πεζά κείμενα του ποιητή Γιάννη Κοντού. Είναι συνέχεια και συμπλήρωμα της ποίησής του. Γραμμένα τα τελευταία έντεκα χρόνια. Περιλαμβάνουν πρόσωπα όπως: Νίκος Γκάτσος, Γιώργος Ιωάννου, Ματθαίος Μουντές, Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Χειμωνάς κ.ά. Επίσης περιλαμβάνουν πρόσωπα που ζουν ανάμεσά μας: Λούλα Αναγνωστάκη, Μάρω Δούκα, Κώστας Μουρσελάς, Θανάσης Νιάρχος κ.ά. Υπάρχουν ακόμη διάφορα κείμενα: για δρόμους και στοές της Αθήνας, για τα στρατιωτικά αυτοκίνητα, για τα ενδύματα του Εθνικού Θεάτρου, για το ποδόσφαιρο, για τη γενιά του...

[...] Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνεται για πρώτη φορά ολόκληρο το πλούσιο, αθησαύριστο και διάσπαρτο υλικό των έργων του Δρίβα, εμπλουτισμένο και με αρχειακά ευρήματα. Άλλωστε, η ανάγκη μιας ολοκληρωμένης έκδοσης των κειμένων του Δρίβα επισημάνθηκε στο παρελθόν. Για παράδειγμα, ο Τάσος Κόρφης σε επιμνημόσυνο άρθρο για τα εικοσάχρονα από τον θάνατο του Δρίβα κατέληγε με τα ακόλουθα: "Ας ελπίσουμε πως κάποιο ευλαβικό χέρι, μέσα στην τόσο ταραγμένη από το κυνήγι του χρόνου εποχή μας, θα σταθεί και θα συγκεντρώσει αυτά τα ίχνη, τα τρυφερά λουλούδια της ευαισθησίας του για να...

Δεν συμμερίζομαι τη γνώμη εκείνων που διατείνονται ότι το έργο του Καβάφη, με το να είναι ένα έργο ιδιότυπο και να μη ανήκει σε καμιά από τις γνωστές σχολές, θα μείνει για πάντα ούτως ειπείν μια ειδικότης της ποιήσεως, η οποία δεν θα εύρει μιμητάς. Μιμητάς, αληθώς επιπολαίους ως πεί το πλείστον, ανακαλύπτω ήδη και όχι μόνο μεταξύ των Ελλήνων ποιητών. Σπάνια αλλά χτυπητά δείγματα της επιρροής του Καβάφη διαπιστώθηκαν λίγο-πολύ παντού. Φυσική συνέπεια κάθε έργου αξίας και προόδου. Ο Καβάφης, κατά τη γνώμη μου, είναι ποιητής, υπερμοντέρνος ποιητής των μελλουσών γενεών. Εκτός...

Αυτό το βιβλίο ανήκει στη σπάνια κατηγορία εκείνων που δεν σου δίνουν τη δημιουργική ευκαιρία να το γράψεις για δεύτερη φορά. Ξεχειλίζει από αγάπη και λεβεντιά, αξιοπρέπεια και αγαθότητα ανθρώπων που φόρεσαν το πεπρωμένο τους σαν τη μοναδική ασπίδα και μανδύα σωτηρίας. Αγνοί άνθρωποι μιας άλλης, σχεδόν άγνωστης, ξεχασμένης και παραμελημένης Ελλάδας. Ρινίσματα και εικόνες μακελεμένου βίου και ιστορίας. Με όλες τις καταιγίδες των καιρών, τις καταδιώξεις και τη συμπαντική απομόνωση, αυτή σημαδεύτηκε ανεπανόρθωτα. Την σημάδεψε ο θάνατος, αλλά άντεξε. Είναι βαθύρριζη η ιερά φηγό...

Γράμματα δίχως παραλήπτες. Γράμματα που γράφτηκαν, μα δεν απεστάλησαν ποτέ. Λέξεις σκονισμένες επάνω στο χαρτί. Λόγια που έμειναν υποσχέσεις. Ένας έρωτας απόλυτος, μα και τόσο μοναχικός! Μην περιμένεις να σου συστηθούν. Γεννήθηκαν ανώνυμοι να σου υπενθυμίσουν όλα όσα άθελα σου ή μη οδήγησες στη λήθη! Πως ο αποχωρισμός γεννά τον θάνατο μέσα στη ζωή και πως ο θάνατος γίνεται ζωή στο αντάμωμα. Να σου τονίσουν πως οι λέξεις υπάρχουν για να μοιράζονται και όχι να σκορπίζονται πριν χαθούν, μια για πάντα, ολότελα στο άπειρο. Εκείνος κι εκείνη... η ίδια ερωτική ιστορία από δυο διαφ...

Από τα παιδικά μου χρόνια, κάθε φορά που πλησίαζαν τα Χριστούγεννα με τα κάλαντα, άκουγα από τον πατέρα μου την ιστορία με τα βυσσινί σανδάλια. Μου άρεσε και με συγκινούσε κάθε φορά που την άκουγα, γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι οι γονείς του δεν μπορούσαν να του αγοράσουν παπούτσια για τα Χριστούγεννα. Εμένα και τον αδελφό μου Αχιλλέα, φρόντιζε να μην μας λείπει ποτέ τίποτα, προπάντων τις άγιες αυτές ημέρες. Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω την παιδική ιστορία του πατέρα μου, την οποία είχα αποστηθίσει μετά από τόσα χρόνια. (από τον Επίλογο)

Τη σχολική χρονιά 1961-62 ο Στρατής, συνηθισμένος να περνά τις τάξεις ως διετής, παρακολουθούσε τα μαθήματα της Τετάρτης τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου για δεύτερη χρονιά. Με συμπληρωμένα τα δεκαοκτώ, ζύγιζε εκατόν είκοσι κιλά, έφθανε στο ένα και ενενήντα, ήταν πανέξυπνος και κυρίως διέθετε ασυναγώνιστο χιούμορ. Αρχηγός του "Αστέρα", της ομάδας του Μουράγιου, οργάνωνε επιχειρήσεις μέσα κι έξω από το σχολείο, που εκτελούσε η συμμορία του ύστερα από συνεδριάσεις του πενταμελούς σκληρού πυρήνα. Αξιωματούχοι του, κατά σειράν ιεραρχίας, ήταν: - Η Ερατώ, η Γραμματέας, συμμαθ...

Λένε πως τάχα μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχή και μοίρα. Κι ακόμη, πως μόνο αυτοί έχουν το προνόμιο των αναμνήσεων. Σίγουρα, όμως, δεν είναι έτσι. Γιατί και τα "άψυχα" πράγματα έχουν κι αυτά τη μοίρα τους, άλλοτε καλή κι άλλοτε ανάποδη και κακορίζικη, ακριβώς όπως κι οι άνθρωποι. Εγώ, για παράδειγμα, έζησα κάπου τριάντα χρόνια μια ζωή έντονη, γεμάτη συγκινήσεις και περιπέτειες. Γιατί, βέβαια, τριάντα χρόνια ζωής για ένα αυτοκίνητο είναι μια μακρά ζωή. Και τώρα, γερασμένο κι αποτραβηγμένο στη θλιβερή μοναξιά μου, ζω τις τελευταίες ημέρες μου αραγμένο σε μια μάντρα, λίγο πριν...

Ο Εμμανουήλ Ροϊδης (1836-1904) συγκαταλέγεται στους αφορισμένους της νεοελληνικής πνευματικής ζωής. Σαρδόνιος και εικονοκλάστης, θέσει απροσάρμοστος, μοιάζει να διακατέχεται από ένα τέτοιο αίσθημα ασφυξίας μέσα στο ελλαδικό τοπίο, ώστε βάλλει με σφοδρότητα κατά πάντων -όλων όσων συγκροτούν τη σύγχρονη, Ελληνική Μικρότητα... Δεν χαρίζεται ούτε στους πολιτικούς ούτε στους πιστούς, ούτε στους προγονόπληκτους ούτε στους ευρωπιθηκίζοντες. Τα άπαντα των "σκαλαθυρμάτων" του -σύντομα άρθρα, αφορισμοί, αποφθέγματα- εδράζονται σε μια θεμέλια διαπίστωση: Η πληγή της Ελλάδας είναι οι Έ...

Το βιβλίο "Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου" του λογοτέχνη και δημοσιογράφου Στέφανου Γρανίτσα, καταγράφει την ανεπτυγμένη επιστημονική περιέργεια του συγγραφέα για τον κόσμο των ζώων.