Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπου επτά αφηγήσεις νόσου σε στενό οικογενειακό κύκλο, τρεις διαφορετικοί αποχαιρετισμοί για ένα και μοναδικό αγαπημένο πρόσωπο, δύο λόγια για τον άνθρωπο που ήρθε για να μείνει, τέσσερις χρήσιμες εμπειρίες προγόνων και εννέα περιστατικά από ισάριθμες χώρες της ίδιας καρδιάς, δεν άθροισαν καμιά πείρα δεν βοήθησαν στον αποχωρισμό. Ο Δεκέμβριος, ξωτικόμορφος και μεγαλακρικός, κάπου δυο κεφάλια ψηλότερος και δυο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, μου έδινε την εντύπωση πως το μυαλό του ήταν πολύ χοντρό για να χωρέσει στο μακρόστενο κεφάλι του, και πως ζούσε πάντοτε με τον φόβο...

Η κοινωνία που συναναστρεφόμαστε είναι γεμάτη ''τύπους''. Τύπους ωραίους και σαγηνευτικούς ή αξιολύπητους, γραφικούς και μίζερους. Και δεν μιλάω για ένα χούι ή ένα τρικ επαναλαμβανόμενο. Μιλάω για τη ζωή τους αυτή καθαυτή, για την προσέγγιση που έχουν στο κάθε τι, γι αυτό το άτιμο το σώψυχο του καθενός που λίγο αν το προσέξεις, όχι μόνο θα ευθρανθεί η ψυχή σου αλλά θέλεις δεν θέλεις θα τους κουβαλάς μέσα σου σ' όλη σου τη ζωή. Νιώθω τον εαυτόν μου τυχερό που γνώρισα τέτοιους τύπους. Όλους αυτούς το θεωρώ χρέος να τους επαναφέρω στη μνήμη μου για έναν απλό λόγο, μο...

Η γερμανική Κατοχή ενός ελληνικού νησιού, ιδωμένη από τη σκοπιά ενός λοχία της γερμανικής Μυστικής Αστυνομίας Στρατού. Το κείμενο είναι έργο αληθοπλασίας. Τα πρόσωπα, οι τόποι, τα γεγονότα, οι λεπτομέρειες και τα κείμενα της εποχής είναι αληθινά και ακριβή, πλην όμως κιβδηλώνυμα, για να μπορέσουν να αντιπροσωπεύσουν αδιακρίτως την ευρύτερη πραγματικότητα της Γερμανικής Κατοχής. Ένας Γερμανός λοχίας, αφοσιωμένος στο καθήκον του, μέλος του ναζιστικού κόμματος, καταγράφει στο ημερολόγιό του τις σκέψεις του και τη δράση του σ’ ένα ελληνικό νησί στη διάρκεια της Κατοχής: την...

Ζούμε σε μια εποχή που τα Μ.Μ.Ε. συνεχώς μας δείχνουν πώς να μαγειρεύουμε και πώς να γαμιόμαστε. Παρ' όλες τις συνταγές μαγειρικής και τις τεχνικές πηδήματος, εμείς παραμένουμε παθητικοί ακροατές-μπανιστιρτζήδες και ούτε μαγειρεύουμε, ούτε γαμούμε. Στην εποχή μας αυτοκτονούμε και κανείς δε μιλάει γι' αυτό. Ναι, μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο, εδώ θα βρείτε για πρώτη φορά όλους τους επιτυχημένους τρόπους αυτοκτονίας και μπορείτε να διαλέξετε αυτόν που σας ταιριάζει καλύτερα για να έχετε έναν επιτυχημένο και σίγουρο θάνατο.

Μπορεί να μη σε βλέπω... Μυρίζω, όμως, τη σαπίλα σου. Ψάχνεις σαν φτωχός ρακοσυλλέκτης να βρεις μια σύντομη περίληψη του βιβλίου που κρατάς, τη στιγμή που εγώ στέκομαι στο χείλος του γκρεμού, αντιμέτωπος με το κενό. Όχι, ρε φίλε, όχι τόσο εύκολα. Θα κάτσεις να διαβάσεις τα λόγια μου. Θα ακούσεις τη φωνή μου και θα με νιώσεις μέσα σου. Θα καταλάβεις τι με έφερε στο σημείο που βρίσκομαι, πέρα από το τζιπ που έχω παρκάρει λίγο πιο πίσω. Αυτό είναι σβηστό. Εκτός ζωής. Νεκρό. Μόνο εγώ ακούγομαι, μόνο εμένα θα υποστείς... Και στο τέλος, θα αποφασίσουμε μαζί για το επόμενο βήμα μ...

Η νεαρή Κατερίνα ξυπνά από το κώμα σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου και έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της διάγνωσης του σακχαρώδους διαβήτη. Προσπαθεί, με τη βοήθεια της νοσοκομειακής ομάδας φροντίδας του διαβήτη, να αντιληφθεί τους μηχανισμούς της νόσου και να εφαρμόσει τις εκπαιδευτικές οδηγίες που αφορούν στη μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα, στη θεραπεία με ινσουλίνη, στη διατροφή και στην άσκηση. Την εκπαίδευση και τις απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά της, όπως της αποφυγής των επιπλοκών, των μορφών του διαβήτη, της μητρότητας και των επαγγελματικών της προο...

Τα παραμύθια στην ανθολογία "Δώσε Κλώτσο να Γυρίσει" είναι λαϊκές αφηγήσεις χρόνων περασμένων που ακούγονται ακόμη, από γενιά σε γενιά... Όνειρα μαγικά χρόνων περασμένων, γεγονότα φανταστικά που ήταν κάποτε τόσο αληθινά και σήμερα προσπαθούν να σου δείξουν τη μαγεία που έχεις αφήσει πίσω. Ιστορίες που γεννήθηκαν σε χωριά και πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου για φόβους και για τρόμους, για ξωτικά και για νεράιδες, για πλάσματα μαγικά που έχουν να πουν τη δική τους ιστορία στους ανθρώπους. Παραμύθια αληθινά που γεννήθηκαν στα χρόνια των θαυμάτων, όταν η φαντασία έμοιαζε πραγ...

Αυτοβιογραφικό αντι-μυθιστόρημα χαρακτήριζε ο Ρένος την Ουλάν Μπατόρ, γιατί αποτυπώνει ακριβέστατα την Ιστορία μες απ' τον προσωπικό του μύθο... Κείμενο-ποταμός, που καλύπτει τη ζωή και τις μάχες του απέναντι στον κόσμο και τα πράγματα, επί μισόν αιώνα μετά τον Εμφύλιο, που τον χάραξε ανεξίτηλα...

Το καλογραμμένο κείμενο αυτού του βιβλίου, μαζί με τα ποιήματα που εύκολα γίνονται στίχοι τραγουδιών, γιατί ο Χρήστος ξέρει με μαεστρία να πλέκει τις λέξεις και να τις μετατρέπει σε εικόνες, αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, που προκαλεί τον καθένα που το διαβάζει, να συμμετέχει με τη φαντασία του σε αυτό το ταξίδι του συγγραφέα. Ένα ταξίδι επιβίωσης, φιλίας, έρωτα, αγάπης, ευτυχίας, λύπης. Άλλοτε πάνω σε φουρτουνιασμένα κύματα και άλλες φορές πάνω σε γαλήνια θάλασσα, αλλά πάντα με τον ίδιο καπετάνιο, που έμαθε να κουμαντάρει το καράβι της ζωής του με ήθος και αξιοπρέπεια, α...

Ζεστό καλοκαιριάτικο πρωινό σ’ εκείνο το ακροχώρι της Ιθάκης. Ο Χρύσανθος γυμνασμένος και "μπρούτζινος" από τον ήλιο κατέβηκε ξυπόλυτος από το ξενοδοχείο κρατώντας ένα ποτήρι ουίσκυ, έφτασε στην αμμουδιά, απόλαυσε το γαλήνιο κύμα που του χάιδευε τις πατούσες και βλέποντας τα γραφικά σπίτια μακρυά στην κοιμισμένη πολιτεία, κατάπιε το ουίσκυ του μονορούφι, πέταξε το ποτήρι και άρχισε να γελά βροντερά. Μετά αισθάνθηκε πως και το γέλιο του ήταν αμήχανη φυγή που κατέληξε σ’ ένα υπολανθάνοντα λυγμό. "Τι είναι η ζωή", μουρμούρισε δυνατά, "ένα παζλ, ένα καλειδοσκόπιο ή μπούμεραγκ;"...

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια συλλογή μικρών και μεγαλύτερων κειμένων με τίτλο που παραπέμπει σε ιστορίες διάσωσης ή καταστροφής; Ανατρεπτικές αφηγήσεις γύρω από την εσωτερική ζωή που πάλλεται έτοιμη να αναλωθεί ή να ανθίσει. Ιστορίες ανθρώπων που εκδηλώνουν έντονα συναισθήματα προκειμένου να διασκεδάσουν τη φθορά και την απουσία· που φλέγονται από ερωτική επιθυμία, αλλά αδυνατούν να συναντήσουν τον άλλο· που επιθυμούν να αποδράσουν, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένοι και άπραγοι. Ιστορίες, πρωτίστως, ενηλικίωσης, αλλά και επιστροφής στον σκληρό κόσμο της παιδικής ηλικίας,...

Πρόκειται για μικρά πεζά, τα οποία συνθέτουν μία φανταστική μαρτυρία επιφανών Αθηναίων για την πόλη τους. Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Παπανδρέου, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Πικιώνης, Ελένη Παπαδάκη, Σπύρος Λούης, Κώστας Λινοξυλάκης και άλλα 30 πρόσωπα καταθέτουν την άποψή τους για την πόλη, αναμειγνύοντας γεωγραφία, πολεοδομία, πολιτική ζωή, τέχνες, μουσική, αθλητισμό, σε μια κυριολεκτικά πολυφωνική κατάθεση. Όλες οι αφηγήσεις είναι φανταστικές (του συγγραφέα), αλλά όλα τα στοιχεία που παρατίθενται, πραγματικά.

Υπερκαταστάσεις, υπερμέλλον, ύπνος, Ys (city of) Περιπλάνηση, πολλαπλές πραγματικότητες Ερωτισμός, εξέγερση, Ego, erection, endeavour Ροδαιώνες, ρομαντισμός, ρέουσες πραγματικότητες Σέξτος του έναστρου στερεώματος Υπερρεαλισμός, υπερκαταστασιακός κομμουνισμός Νιάτα, νιοστή δύναμη, νύχτα, νότες, νησί. νυμφίδιο Τρότσκυ, τρικυμία, τριβάδες, thighs, Time, towers Επανάσταση, επάλληλοι κόσμοι, Ερωφοίβη Λυγμός, λίμπιντο, λολίτα, Λενίνα, λάγνοθρον Ιμερική, ίαση, ιλαρότητα, Ingirumimus Nocte, ίσκρα Κομμουνισμός, Κίνημα για τον Ερωπλασιασμό του Απείρου Οργιώδης, ουτ...

Ο συγγραφέας επιχειρεί να παρουσιάσει με μυθιστορηματικό τρόπο, την ιστορία καθώς και την εξελικτική πορεία των Ρεμπέτηδων, μιας κοινωνικής ομάδας τα μέλη της οποίας για αρκετά χρόνια χαρακτηρίζονταν περιθωριακοί. Κατά την εξέλιξη της ιστορίας παρακολουθούμε τις αλλεπάλληλες αλλαγές που από γενιά σε γενιά συντελούνται στη νοοτροπία των ατόμων που ανήκουν στη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα και την αναπόφευκτη προσαρμογή των παλαιότερων στον παρόντα χρόνο. Ένας μεγάλος ρεμπέτης, προσπαθώντας να είναι συνειδητοποιημένος οικογενειάρχης και πατέρας, αγωνίζεται να αποτρέψει τα πα...

Μια σπάνια λυρική αλληγορία, ότι οι εντεινόμενες καταστροφικές δυνάμεις, στην απόλυτη κυριαρχία τους, δεν θ’αφανίσουν τελικά τον άνθρωπο. Ο Ιππότης εκπροσωπεί τον υψηλότερο βαθμό τελειότητας που μπορεί ν’ αναχθεί το αγωνιζόμενο για την επιβίωσή του ανθρώπινο πλάσμα. Η γενναιότητά του είναι απροσμέτρητη, όπως και η αίσθηση δικαιοσύνης, σ’έναν κόσμο καθημαγμένο από ανελέητες δυνάμεις: όπου τα Τελώνια καθημερινά τον περικυκλώνουν όλο και περισσότερο ασφυκτικά και του πριονίζουν παντοιοτρόπως την ύπαρξη. Η Μελισσάνθη, που φανερώνεται μπροστά του στο μεγάλο πέτρινο σπίτι -...

Έκλεισα την πόρτα κι ακούμπησα πάνω της. Ένα κύμα ναυτίας με σάρωσε για μια στιγμή κι αμέσως αποτραβήχτηκε. Όμως θα ξαναρχόταν. Κοίταξα γύρω μου με αγριεμένα μάτια. Στο σαλόνι φτερούγιζαν χιονονιφάδες που έμπαιναν απ’ το ανοιχτό παράθυρο. Ο άνεμος σφύριζε και τις στροβίλιζε κι έτριζαν σαν στατικός ηλεκτρισμός και λαμπύριζαν στο λιγοστό φως. Το σπίτι ήταν ψυγείο. Ανατρίχιασα ολόκληρη. "Μα πώς άνοιξε το παράθυρο;" αναρωτήθηκα. Στο περβάζι του είχε στοιβαχτεί ήδη χιόνι, και πάνω του υπήρχαν μικρές λακουβίτσες. Δεύτερο κύμα ναυτίας με χτύπησε. Μόλις υποχώρησε πέρασα τρέχοντας τ...