Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ακούς; Ακούς τη ζωή; (σε σένα μιλάμε) τί θόρυβο παταγώδη πού κάνει; Ή μόνο τη ζεις αποχαυνωτικά (κι ακόμη χειρότερα: φοβισμένα) απολαυσία του πανταξένου σου χρόνου;" Ήμουν, που λες, κι εγώ στο υπόστεγο, περίπου μόνος, με μυριάδες άλλους, μ' ερωτήματα συντριπτικά· και σένα που σε βρήκα και κάθισα δίπλα σου ακούς τη βροχή πάνω στους τσίγκους; σε ρώταγα, τί γλώσσα να μιλάει; τί μουσική; απόδωσε αισθητικά το άγνωστο νόημά της, ωστόσο ελάχιστα κατάφερα να σ' αποσπάσω.

Τα γεγονότα που εξιστορούνται στις επόμενες σελίδες είναι στη βάση τους πραγματικά. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις έχουν αποδοθεί με κάποια φιλολογική ελευθερία ή τους δόθηκε περιορισμένη προέκταση για να γίνει πιο έκδηλο το νόημα τους. Τοπωνύμια, ονόματα και σχέσεις έχουν συχνά παραλ-λαχθεί για να μη θίξουν πρόσωπα ή ανθρώπινες μνήμες και για να μην εκτρέψουν σε σκέψεις άλλες από κείνες που αποτέλεσαν το κέντρισμα για την αφήγηση αυτών των πραγμάτων. Μερικά από τα γεγονότα, τέλος, έχουν διαδραματιστεί σε χώρο και χρόνο ευρύτερο απ' αυτόν που δείχνει να καλύπτουν τούτες οι σε...

Πώς ζούσαν οι κοπέλες στην Αθήνα στις αρχές του 20ού αιώνα; Πώς διασκέδαζαν; Τι όνειρα έκαναν για το μέλλον; Τι διάβαζαν; Το σχολείο; Τα μαθήματα; Είχαν σχέσεις με αγόρια; Η ζωή τους ήταν πολύ διαφορετική από των σημερινών κοριτσιών; Διαβάζοντας το ημερολόγιο της 14χρονης Μαρίκας θα πάμε 100 χρόνια πίσω... σε μια εποχή η οποία είναι χρονικά κοντά στη δική μας, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει πολύ μακρινή! Το τρυφερό κείμενο και οι όμορφες ζωγραφιές, βασισμένες σε φωτογραφίες του ΕΛΙΑ, ταξιδεύουν τον μικρό αναγνώστη στην Αθήνα του 1910, όταν ο γαλατάς έφερνε το γάλα με το γαϊ...

Πώς ζούσαν οι κοπέλες στην Αθήνα στις αρχές του 20ού αιώνα; Πώς διασκέδαζαν; Τι όνειρα έκαναν για το μέλλον; Τι διάβαζαν; Το σχολείο; Τα μαθήματα; Είχαν σχέσεις με αγόρια; Η ζωή τους ήταν πολύ διαφορετική από των σημερινών κοριτσιών; Διαβάζοντας το ημερολόγιο της 14χρονης Μαρίκας θα πάμε 100 χρόνια πίσω... σε μια εποχή η οποία είναι χρονικά κοντά στη δική μας, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει πολύ μακρινή! Το τρυφερό κείμενο και οι όμορφες ζωγραφιές, βασισμένες σε φωτογραφίες του ΕΛΙΑ, ταξιδεύουν τον μικρό αναγνώστη στην Αθήνα του 1910, όταν ο γαλατάς έφερνε το γάλα με το γαϊ...

Άκου τώρα κι αυτό: Σε τούτο το βιβλίο, εκτός από τη φαρμακερή ιστορία που σκοτώνει, υπάρχει και μιαν ακόμη που, άμα την πιστέψεις, μπορεί να σου κάνει ζημιά- για πολλούς εξίσου μεγάλη με τον θάνατο ή και ακόμη μεγαλύτερη: Είναι αυτή που σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα, να βυθιστείς στην πηχτή λήθη- όπως εκείνοι οι αρχαίοι σύντροφοι που φάγανε τους γλυκούς καρπούς. Και μην το λογαριάσεις αυτό για κάτι λιγότερο από τον θάνατο. Γιατί το σώμα σου θα ζει, μα εσύ θα πάψεις να υπάρχεις- θα έχεις έναν νου αδειανό από κάθε συνείδηση. Τα δειλινά σου θα σβήσουν- θα πεθάνουν οριστικά. Κα...

Τα "Χειροποίητα" είναι σύντομα κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα. Κείμενα παλιά, κείμενα καινούρια, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, θυμωμένα ή χαρούμενα, κείμενα βιωματικά, κείμενα που γελούν και κλαίνε και θυμώνουν, και τρολάρουν, και μας κλείνουν το μάτι. Κείμενα διαφορετικά μεταξύ τους με ένα μόνο κοινό στοιχείο· είναι όλα χειροποίητα. Φτιαγμένα στο χέρι με υλικά της ψυχής και της καρδιάς, πασπαλισμένα με "ένα κάποιο χαμόγελο". Αφιερωμένα στους συγκάτοικούς μου στην τρέλα. Τους αναγνώστες μου. Έλενα, 2018

Σκοτεινά. Ένα σύμπλεγμα τριών χωριών που δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ξαφνικά, δηλητηριασμένα πηγάδια και μυστηριώδεις θάνατοι παιδιών αναστατώνουν την τοπική κοινωνία. Άγνωστο πόσα χρόνια μετά από τα γεγονότα, το μόνο που σώζεται είναι οι ημερολογιακές καταχωρήσεις ενός ερευνητή από τον Έξω Κόσμο και μιας γυναίκας από τα χωριά. Στις καταχωρήσεις αυτές, στις οποίες παρεμβάλλονται οι μύθοι και οι θρύλοι των Σκοτεινών, ξετυλίγεται το κουβάρι μιας ζοφερής ιστορίας και ενός αινιγματικού έρωτα. Ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί και προς τα πίσω, καλ...

ΕΓΩ. Όμηρος Κωπηλάτης το ψευδώνυμό μου. Γράφω για λαβύρινθους. Η ΖΩΗ. Άσπρα μαλλιά. Φοράει ζακέτα. Κάθεται στην πολυθρόνα της. Έχει Αλτσχάιμερ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ. Σύζυγός της. Τη φροντίζει. Της διαβάζει Μπόρχες, Κάφκα, Ντοστογιέφκσι, Τολστόι, Βιρτζίνια Γουλφ, Κέρουακ. Συλλέκτης ωραίων λέξεων. Χαράσσει σε ταμπέλες νέα τοπωνύμια σε παλιούς δρόμους. Μερικές θέλει να τις στείλει στη Σελήνη. Ο ΜΙΚΡΟΣ. Δίδυμος αδερφός του κύριου Ευτύχιου. Λείπει χρόνια στην Αμερική. Επιστρέφει με μια μαριονέτα, ένα κλουβί κι ένα ρολόι χειρός. Μπλουμ. Ξαπλωμένος στο χαλάκι του. Κοντά στα πόδια...

Καλοκαίρι. Καθώς χαράζει στο Άμστερνταμ, ένα πτώμα ξεβράζεται στις όχθες του ποταμού. Ένας Βραζιλιάνος μετανάστης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες της βρετανικής αστυνομίας. Η μέρα προχωράει. Καύσωνας και οχλαγωγία. Μια ομάδα ακτιβιστών εισβάλλει σε κάποια πλαζ επιβάλλοντας ενός λεπτού σιγή. Σουρουπώνει. Από τον ορό του γέροντα, που δεν περιμένει επισκεπτήριο, στάζει στάλα στάλα η μοναξιά. Τη νύχτα, στη νότια Κρήτη, μια μαμά με το μωρό στην αγκαλιά προσπαθεί να διακρίνει τα φώτα της Λιβύης στο βάθος του ορίζοντα. Χειμωνιάζει, ένα χαλίκι θα σφηνώσει στους αρμούς του...

Μετά τις "Χαμένες μουσικές της Αιγύπτου" (Κέδρος, 2005), η ροδίτισσα στην καταγωγή, Ελληνίδα της Αιγύπτου, Μάρω Φιλίππου μάς ξεναγεί σε δύο τόπους με μακραίωνη, αλληλένδετη ιστορία: στη χώρα του σκαραβαίου, την Αίγυπτο, και στη γη του ρόδου, τη Ρόδο. Μέσα στο χρόνο, μια νοητή γραμμή θα ενώσει αυτές τις δύο ακτές της Μεσογείου γεφυρώνοντας εμπορεύματα και ανθρώπους, ιδέες, γνώσεις, πολιτισμό. "Τα ταξίδια του Ρόδου και του σκαραβαίου" κρύβουν διαδρομές ζωής που σφράγισαν την εξέλιξη δύο πανάρχαιων τόπων και τη μοίρα των κατοίκων τους από την αρχαιότητα μέχρι τα νεότερα χρό...

Η διάλεξη ο οποία δόθηκε το 1933 σε μια τεκτονική στοά, μας δίνει πληροφορίες για τον τρόπο που έπλαθε ο Βουτυράς τα όνειρα στο έργο του, αφού τα περισσότερα από τα εκατοντάδες που συναντούμε είναι λογοτεχνικές κατασκευές. Μας δείχνει την πίστη του απέναντι στην αρχαία ιερότητά τους, αλλά και την παγανιστική ιδιοσυγκρασία του γενικότερα απέναντι στην έννοια του ιερού. Όλες οι ιστορίες που αφηγείται και τα παραδείγματα είναι βγαλμένα από τα διηγήματά του. Χρησιμοποιεί δηλαδή τη λογοτεχνία σαν πραγματικότητα αφού η πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα όνειρο. Εντέλει, διαβάζοντα...

Ένα βιβλίο-αναμέτρηση με τον χρόνο, από έναν συγγραφέα που στην εξέλιξη της γραφής του - που ξεκινάει από την μελέτη των φαινομένων επικοινωνίας και την πολιτική ανάλυση για να φτάσει, όλο και περισσότερο, σε μια συνολική προσέγγιση των πραγμάτων της ζωής. Ο Λευτέρης Κουσούλης επιλέγει στην εβδομάδα "τον μικρό χρονικό κύκλο όπου συμπυκνώνεται ένας ελάχιστος αιώνας", που δείχνει δηλαδή την ροή του χρόνου αλλά και την μικρή συγκεκριμένη διάρκεια, την Πέμπτη. Την Πέμπτη και τα πρωινά της. Ακριβώς για να δει την σχέση αμφιβολίας, αναζήτησης και φόβου που φέρει μέσα του ο χρόνο...

Με φωνάζουν Τίταν· ακούγεται μεγαλόπρεπο και δυνατό, αλλά ό, τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Είμαι απλά κάποιος που βρέθηκε δέκα, ίσως και είκοσι χρόνια νωρίτερα, εκεί που θα βρεθείτε εσείς σε λίγο. Η Νείρα, ο Ζιντ, ο Άλφα, ο Τιμόθεος, η Χριστίνα και τα υπόλοιπα παιδιά, διαφορετικές ηλικίες και αντιλήψεις, διαφορετικές προελεύσεις, όμως όλοι θα αντιμετωπίσετε τον εαυτό σας σύντομα μέσα στη σιωπή. Για όσους από εσάς η μάχη με το "τίποτα" δεν έχει ολοκληρωθεί, θα είναι ακόμα πιο έντονο, ενώ κάποιοι θα δουν κατάματα ακόμα και το θάνατο. Πέρα από τα σκληρά όνειρα και την ενσυναίσθη...