Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας παλαίμαχος χειρουργός αναπολεί τις δυo ζωές του πριν και μετά το "σημείο μηδέν". Συντροφιά με τα όνειρα και τις αναμνήσεις του, αντικρίζει μια αυλαία χωρίς χειροκρότημα. Ο χρόνος που του έχει απομείνει περισσεύει. Η δεύτερη ζωή τουδεν ήταν παρά μια παράταση χρόνου. Το μοτίβο πάντοτε το ίδιο. Ο γρίφος πάντοτε ο ίδιος: Πώς θα προσπεράσω τον κήπο που δε μένει ακίνητος πώς θα φτάσω στο χιονισμένο, μαγικό βουνό. Κι η απάντηση πάντοτε η ίδια: εσύ το άγγιγμα του χεριού σου τα παιδιά μας - αυτά με μεγάλωναν, αυτά με μεγάλωσαν.

Ο Λυκούργος σκοτώθηκε τριαντάρης σε τροχαίο οδηγώντας το αγροτικό του πατέρα του, τον επικήδειό του μάλιστα εκφώνησε με στόμφο ο Ξερολέας. Εγώ δεν βρήκα το κουράγιο να πάω στο αντίο. Δεν θέλω να γυρίσω ποτέ πάλι στην ξυλιά, στο δεκατριάρι και στα δυο κιλά ψωμί. Όχι γιατί φοβάμαι ή γιατί κουβαλάω δήθεν κάποια παιδική πληγή. Επειδή η ζωή στα θρανία είναι ένας γυάλινος βώλος που κύλησε καταδικασμένος ν' αστράφτει αιώνια. Είναι η εποχή της γυαλένιας που θέλεις να τη ζεις κι όχι να την επισκέπτεσαι, γιατί θα την αλλάξεις και δεν πρέπει. Είναι η εποχή της γυαλένιας, που βιάζεσα...

Και λιγότερο από λίγα λόγια Οι λέξεις λίγο αργότερα γίνανε συναισθήματα, Εγώ όμως δεν προλάβαινα. Και όλα αυτά απλώς για να λέω μία ιστορία. Μια ιστορία με τίτλο "πως δεν με νίκησε ο φόβος".

Η καινούρια έκδοση των "Ποιημάτων και των Πεζών" του Κ.Γ. Καρυωτάκη έρχεται να προστεθεί στην έκδοση των "Ποιημάτων" του Κ.Π. Καβάφη που έχει ήδη κερδίσει την εμπιστισύνη των αναγνωστών, στην προτίμηση των οποίων είχε μεγάλη απήχηση. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει την αποκατάσταση στην αρχική τους μορφή, τον σχολιασμό τους και την κριτική πρόσληψή τους.

Το άλλο φεγγάρι Η έννοια του χρόνου, ασύλληπτη στην ουσία της, με τα μετρήσιμα χρονικά διαστήματα μόνο προσωπικά να εννοούνται. Γι' αυτό και ο μέσα χρόνος είναι και ο μόνος προσιτός. Μέσα του ζούμε και πάνω στις διαδρομές του πατάνε τα αβέβαια βήματά μας. Στο μεταξύ, ο χρόνος ο αληθινός τρέχει αδιάφορος για τη δική μας αντίληψη και εμείς μόνο στιγμές αποτυπώνουμε θεωρώντας πως έστω για λίγο πιάσαμε το νόημα. Μπορεί βέβαια όλο αυτό να είναι μια ψεύτικη αίσθηση του υπαρκτού, και ο χρόνος μόνο ως προσωπικός να βιώνεται. Σ' αυτής της μαγικής συμπαντικής απάτης την αίσθηση ακ...

Oι κυδωνίες άνθιζαν πάντα την Άνοιξη στις Κυδωνίες, το Αϊβαλί δηλαδή γιατί αϊβά στα τούρκικα θα πει κυδώνι. Αλλά οι Κυδωνίες πρωτοάνθισαν το 1773, την άνοιξη κι έμειναν ανθισμένες όλο το χρόνο και για χρόνια μετά. Ήταν ο παπάς και βοεβόδας τους, ο Ιωάννης Δημητρακέλλης-Οικονόμος που τις φρόντιζε. Ύστερα ο Οικονόμος έφυγε και ξεχάστηκε. Με το ζόρι. Οι Κυδωνίες όμως μέχρι το 1821, αφού το όραμά του είχε μείνει ζωντανό, βρίσκονταν σε διαρκή ανθοφορία της ελεύθερης σκέψης για όλους τους Έλληνες, αλλά και σύνδεσμος και προμηθευτής για τους επαναστατημένους. Τουρκικός στρατ...

"Στα έμβολα!": Πρόβαλε απότομα, τράβηξε την πόρτα, πίσω του, βρόντησε. Στάθηκ' έτσι στο κεφαλόσκαλο, ψάχτηκε. ("Όλα εντάξει. Δεν παραφουσκώνει το πέτσινο!..") Ξαναδοκιμάζει το φερμουάρ, ως κάτω, αστραπιαία. ("Φίνα!") Φάνηκαν τα σταυρωτά φυσεκλίκια, μεταποιημένα που τάχε, κατάστηθα: κάργα 30 γεμιστήρες, και τρεις στην κωλότσεπη, με την "επιθετική". (Δυο μέρες του τάρραβε - "Θήκες, σου λέω, θήκες! Λοξά, καταπάνω· μη γλυστράνε! Όχι καπάκια· να τραβιούνται λεύτερα!" - στο παλιό πετσί, από χοντρό καραβόπανο, κ' έσπαε τα βελόνια της...) Ξανάκανε την κίνηση για το στάγερ: να τ'...

Στο “Δυτικά των Λιμνών” η Ανατολή “χορεύει” τη Δύση ένα πρωτόγνωρο χορό. Ο αναγνώστης ξεκινά από τους “anonymοus”, το κολτάν, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και χάνεται στα βάθη της Ανατολής: περπατά στο όρος Σινά, τριγυρνά στην Αλεξάνδρεια, προσπαθεί να ορίσει φιλοσοφικά την Κόλαση και τον Παράδεισο, συναντά την Υπατία, βρίσκεται στην Κύπρο αναλύει παπύρους, χειρόγραφα και όλα αυτά συνδυάζοντας την αγωνία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος με την ενάργεια ενός ιστορικού αφηγήματος και τον στοχασμό ενός φιλοσοφικού δοκιμίου. Ίσως το πιο συναρπαστικό ιστορικό αφήγημα, που γράφτηκε σ...

Τα είκοσι τέσσερα Κάτοπτρα αυτού, του βιβλίου αντανακλούν τη στοχαστική ματιά του συγγραφέα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής. Μας ταξιδεύουν από το σκοτάδι στο φως, ανάμεσα σε μάσκες, πρόσωπα, προσωπεία, σκιές, προκαταλήψεις και στερεότυπα, για να συνθέσουν τελικά έναν ύμνο στη ζωή. Τα Κάτοπτρα μιλούν, μεταξύ άλλων, για την απώλεια, την προσφορά, την τέχνη, την ποίηση, τον έρωτα, τη φθορά, το θάνατο, το χρόνο, τη ματαιοδοξία, την ευτυχία. Για όλα όσα συνθέτουν τον παράλογο κόσμο μας και τροφοδοτούν τον πολυκύμαντο ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου.

Οι άνθρωποι έχουν διάφορα χόμπι. Μαζεύουν γραμματόσημα, νομίσματα, ασχολούνται με τη χειροτεχνία, τις κατασκευές, τον αθλητισμό, το διάβασμα και άλλα. Από αυτούς που διαβάζουν, άλλοι διαβάζουν εφημερίδες, άλλοι λογοτεχνία, ποίηση, αστρονομία, ζωολογία, φυτολογία, Ιστορία, εφευρέσεις. Άλλοι πάλι ασχολούνται με την τηλεόραση ή με το διαδίκτυο. Και, ασφαλώς, δεν είναι λογικό οι μεν να κατηγορούν τους δε. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι συμβιβάζονται με την ιδέα πως αυτό που ενδιαφέρει τους ίδιους δεν είναι υποχρεωτικό να ενδιαφέρει και όλους τους υπόλοιπους. Το ερώτημα, βέβ...

Το "Ταξίδι και Μύηση στην Μυστική Ελλάδα" είναι μία εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων σε συνδυασμό με μυθικά στοιχεία, αινίγματα και γρίφους, όπου ο αναγνώστης καλείται να λύσει ως συνοδοιπόρος, συνταξιδιώτης, στο μαγευτικό ταξίδι στην Ελλάδα του τότε και του σήμερα, να λύσει το μυστήριο της ύπαρξης του, να αναζητήσει τους δρόμους προς την γνώση. Τα μυστήρια στην Ελλάδα δεν σταμάτησαν, διότι τα μεγάλα Μυστήρια αποκαλύπτονται μόνο στα Μάτια που "Βλέπουν" στα αυτιά που "Ακούν" στις ψυχές που "Αισθάνονται". Αποκαλύπτονται με διαφορετικό τρόπο κάτω από διαφορετικές συνθήκες,...

Είναι βράδυ αφέγγαρο κι απ' τη χαραµάδα του παραθύρου εισβάλλει ξάφνου µια ακτίνα φωτός. Μεταµορφώνεται σε αστραφτερό άγγελο και µιλά: "Μην τροµάζεις. Είµαι η ακτίνα του ήλιου που κατάφερε να ξεγελάσει τη νύχτα. Ήρθα να σου θυµίσω πως υπάρχω ακόµη και όταν εκείνος δεν φέγγει πια. Έτσι απρόσκλητη αποφάσισα να σ' επισκεφτώ µέσα από τη γρίλια του παραθύρου σου. Ίσως και όχι εντελώς απρόσκλητη. Ένιωσα πως αποζητούσες να σου φανερωθώ. Ήθελες σ' ένα φύλλο χαρτιού να ξεγεννήσεις όσα έκρυψες µέσα σου βαθιά. Μα δεν πίστευες ότι εκεί βρισκόµουν εγώ. Κι όταν τα δάκρυά σου ξέπλυναν...

Κατάρες, αναθέματα και κλάματα έρχονται από τα καράβια. Κορμιά άρρωστα βογγούν απ' τον πόνο, κορμιά άψυχα πετιούνται στη θάλασσα. Σταμάτησαν έξω στη στεριά να οργώνουν, να σπέρνουν και να κόβουν ξύλα για το χειμώνα. Λυπημένοι από τα κλάματα και τις κραυγές, ανέβηκαν στα βράχια για να δουν καλύτερα. Κι όλοι μαζί, άντρες και γυναίκες, κάνουν το σταυρό τους. Τα διπλοποτισμένα κίτρινα λουλούδια σταμάτησαν να κοιτούν τον ήλιο στα μάτια και γύρισαν όλα μαζί να δουν από πού έρχεται ο θρήνος και ο σπαραγμός, οι φωνές και οι κατάρες. Άκουσε το παιδί τις φωνές και τις κατάρες πάνω στ...

Το οδοιπορικό ενός γρίφου ξεκινά μ' ένα καλωσόρισμα, διακατέχεται από ένα προαίσθημα και καταλήγει σ' ένα γράμμα καθώς διατρέχει τις συμπληγάδες της ύπαρξης και των διλημμάτων που αυτή γεννά. Ποιήματα και διηγήματα που προβληματίζουν και ταξιδεύουν τη σκέψη με λόγο και εικόνα στις εποχές που ακόμα ανάβλυζαν ελπίδες και αισθήματα...