Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Κτήμα που βλέπει στη θάλασσα" είναι μία δημιουργική απάντηση στην παρούσα κρίση. Η ιστορία αφορά τον αγώνα κάποιων νέων ανθρώπων να σταθούν όρθιοι ενώ όλα γύρω τους καταρρέουν εξαιτίας της χρεοκοπίας της χώρας. Με αφορμή ένα πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο σχολείο τους, οι νεαροί απόφοιτοι τεχνικής σχολής αποφασίζουν να στήσουν σε συνεταιριστική βάση μία αγροτουριστική μονάδα στο εγκαταλειμμένο κτήμα της οικογένειας ενός συμμαθητή τους που βρίσκεται σ’ έναν λόφο πάνω από μία από τις ωραιότερες παραλίες της Αργολίδας. Η προσπάθειά τους όμως δεν συναντά μόνο τις...

Στο "Κρυφό ηµερολόγιο του Χίτλερ" ο Χάρης Βλαβιανός ανασυνθέτει µε αριστοτεχνικό τρόπο την περίοδο του εγκλεισµού του Χίτλερ στη φυλακή (1923-1924) µετά το αποτυχηµένο "Πραξικόπηµα της Mπιραρίας" και ταυτόχρονα σκιαγραφεί την προσωπικότητα του ανθρώπου που έµελλε να αφήσει την αιµοσταγή σφραγίδα του στον 20ό αιώνα. Γραµµένο σε ηµερολογιακή µορφή, συνδυάζοντας τη µυθοπλασία µε την ιστορική τεκµηρίωση, το βιβλίο παρουσιάζει έναν συναισθηµατικά ανάπηρο, πνευµατικά ρηχό και εγωπαθή άνθρωπο να εξελίσσεται σε έναν απίθανο µνηστήρα της εξουσίας, την οποία επιµένει να κατακτήσει κα...

Ο συγγραφέας δεν ακολουθεί χαραγμένα μονοπάτια, αλλά είναι ένας ερευνητής σε ασταμάτητη αναζήτηση. Ίσως γι αυτούς ακριβώς τους λόγους-ενώ έχει αγαπηθεί από το ελληνικό κοινό και τα βιβλία του στο είδος τους κρατούν σταθερά την πρωτοπορία με επανειλημμένες εκδόσεις- δεν έχει την επίσημη αναγνώριση από το Φιλοσοφικό, Πανεπιστημιακό και Πολιτικό κατεστημένο. Όλοι αυτοί τον διαβάζουν, τον χρησιμοποιούν, αλλά ταυτόχρονα και τον φοβούνται. Γιατί ο συγγραφέας πολεμά τη στασιμότητα, το θεωρητικό δογματισμό, την αυθεντία, την επανάληψη στη θεωρία. Ίσως γι αυτό τελευταία στράφηκε...

Ένας άνθρωπος που βαδίζει μόνος του. Το ψηφιδωτό των γεγονότων συναρθρώνεται κομμάτι κομμάτι. Δύο πρόσωπα. Η γοητεία στο επίκεντρο. Οι αντιφάσεις μιας γυναίκας. Κάτι που δεν είναι όπως φαίνεται. Κάτι που πρέπει να ερμηνευτεί. Γι’ αυτήν. Αλλά και για τον ίδιο. Να τολμήσει να ανακαλύψει τις σωστές ερωτήσεις, προτού προσπαθήσει να βρει τις απαντήσεις. Μα ό,τι μας αποκαλύπτεται γίνεται ευάλωτο. Κι ο εαυτός μας ακόμα. Ένα παραλήρημα σκέψης και συναισθηματικής αποκάλυψης, που στο μυαλό του παίρνει τη μορφή πλασμάτων του βυθού. Πώς έφτασε ως εδώ; Και τι θα συναντήσει εκεί μέσα;...

Το "Κόκκινο ξενοδοχείο" είναι μια στάση σ' ένα ανάποδο ταξίδι. Μια απόπειρα καταβύθισης στους μαιάνδρους της παιδικής ηλικίας. Χωρίς κανένα χάρτη που να μπορεί να βοηθήσει. Ένα κορίτσι που πια έχει πολύ μεγαλώσει, επιχειρεί να γράψει για το τότε. Θα θυμηθεί; Θα πει; Θα επινοήσει. Αυτή η απόπειρα καταβύθισης είναι ταυτόχρονα και μια προσπάθεια ανίχνευσης αυτού που είναι σήμερα. Δεν είναι εύκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Η αλήθεια δεν είναι μία αλλά πολλές. Στιγμές στιγμές διάδρομοι φωτίζονται σαν από κάποιο μαγικό φως, πόρτες μισανοίγουν, ακούγεται άξαφνα ένα άγνωστο τραγού...

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια συλλογή μικρών και μεγαλύτερων κειμένων με τίτλο που παραπέμπει σε ιστορίες διάσωσης ή καταστροφής; Ανατρεπτικές αφηγήσεις γύρω από την εσωτερική ζωή που πάλλεται έτοιμη να αναλωθεί ή να ανθίσει. Ιστορίες ανθρώπων που εκδηλώνουν έντονα συναισθήματα προκειμένου να διασκεδάσουν τη φθορά και την απουσία· που φλέγονται από ερωτική επιθυμία, αλλά αδυνατούν να συναντήσουν τον άλλο· που επιθυμούν να αποδράσουν, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένοι και άπραγοι. Ιστορίες, πρωτίστως, ενηλικίωσης, αλλά και επιστροφής στον σκληρό κόσμο της παιδικής ηλικίας,...

Το παρόν βιβλίο είναι εμπνευσμένο από εμπειρίες των δύο τελευταίων ετών του συγγραφέα, το οποίο γράφει ως ημερολόγιο.

Τι μπορεί να ενώνει 12 ανθρώπους από 12 διαφορετικές περιοχές του πλανήτη μας; Ποιο μπορεί να είναι το κίνητρό τους για να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αρχίσουν ένα μακρινό ταξίδι, χωρίς μάλιστα να γνωρίζουν τον προορισμό και τον στόχο αυτής της περιπέτειας; Αυτό που τους ενώνει είναι η αγωνία τους για τη σωτηρία της Γης που κινδυνεύει από τις επιλογές των ανθρώπων, από τον πολιτισμό που επιτρέπει βαρβαρότητες και εξελίσσεται καταστρέφοντας το φυσικό περιβάλλον. Οι δώδεκα άγνωστοι, μεταξύ των οποίων και ο δάσκαλος Σωκράτης, αρχίζουν ένα ταξίδι υπακούοντας στο κέλ...

... Όσο μιλούσα άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου! Πονούσε η καρδιά μου. Ήθελα τον μπαξέ μου, το ποταμάκι, την παρέα με τα γέλια, την ανέμελη ζωή που είχα πριν έρθουν οι αλλαγές, πριν έρθει ο πόλεμος, πριν έρθει ο υπάλληλος να μου πάρει το πουκάμισο. Το Καχέτι ήθελα, πριν το κάνουν εταιρεία, ήθελα το βραβείο που άνοιγε τις πόρτες στα μαγαζιά, τη μάνα μου να παίζει πιάνο, να μιλάει για τα πλάνα και το μέλλον. Και δεν μπορούσα να τα πω. Έτρεχαν τα δάκρυαά μου γι' αυτά που είχα και τα έχασα. Τα έχασα κι εγώ και οι άλλοι χωρίς μάχη. Τα έχασα με τα χέρια κάτω. Νόμιζα πως θα τα ε...

Το καΐκι μικρό και ευρύχωρο. Μια αίσθηση πειθαρχημένης ελευθερίας ξεκινάει από τα πόδια, διαπερνάει όλο το σώμα, και καταλήγει στα χέρια, και πιο πέρα η θάλασσα λευκή, μπλε, μαύρη, γαλάζια. Καβομαλιάς, Μάιος 2020 Τον αντάμωσα τυχαία ένα απόγευμα. Πάνω από δεκαπέντε μέρες είχαν περάσει από τότε που τον είχα δει τελευταία φορά. Τα ρούχα του ήταν βρόμικα και μύριζαν ψαρίλα. - Τί έπαθες, πού χάθηκες ; - Δουλεύω σε καΐκι. Ψάχνω για πλήρωμα. Θες να ’ρθείς; Έμεινα άφωνος. - Δε θα κάνεις βαριές δουλειές. Μόνο τιμόνι, βάρδια το βράδυ και κανένα μαγείρεμα. Είσαι; Φα...

Στο εσωτερικό κάθε σκέψης και πράξης θροΐζουν πάντα άλλες εκδοχές της. Μήπως ήθελε η ωραία Ελένη να ξεφύγει και από τον Μενέλαο και από τον Πάρη; Τι θα 'χε γίνει αν είχε κερδίσει ο Δημοκρατικός Στρατός στον Εμφύλιο; Μήπως οι αμυνόμενοι είχαν σκοπίμως προκαλέσει των εχθρών την εισβολή; Τέτοιες αντιγεγονικές εκδοχές αναδύονται από του σπονδυλωτού αυτού βιβλίου τις ιστορίες, αν διαβαστούν δύο φορές. Διάβασε πρώτα την αριστερή σελίδα. Ύστερα να ζευχθεί κάθε αράδα με την απέναντί της. Οπότε η αριστερή και η δεξιά σελίδα θα γίνουν μία. Έτσι είναι στημένες οι ιστορίες ο...

"Η πέννα δεν είναι το σύνεργό μου. Αισθάνομαι ότι σκέπτομαι ορθά, αλλά ο καταναγκασμός της πειθαρχίας που πρέπει να ακολουθήσω με τρομάζει. Θα το πιστέψετε ότι η υποχρέωση να γράψω μια σελίδα μου φέρνει κακοδιαθεσία;" Η φράση τούτη είναι του Ευγένιου Delacroix, της μεγάλης και ανανεωτικής φυσιογνωμίας της τέχνης. Παραθέτει τα λόγια του ο Baudelaire, σε ένα εκτενές κείμενό του μετά τον θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη. [...] Δεν αισθάνομαι αμηχανία γιατί βρίσκομαι σ' αυτό το βήμα, μπροστά σας, αλλά δεν έχω την εξοικείωση να γράφω και να μιλώ. Όλη η ζωή μου ήταν πράξη. Μ...

Κάποια χειμωνιάτικη μέρα (ο χειμώνας είναι η εποχή της άνεσης) ο Βασίλης έδωσε τέλος στη ζωή του, μέσα στο σπίτι όπου εμμονικά έζησε τα τελευταία χρόνια. Τον βρήκαμε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σε μια στάση γαλήνια, σαν να 'χε μόλις ξαπλώσει για να ξεκουραστεί. Η μεγάλη γενειάδα κάλυπτε την αρχή του αδύνατου στέρνου του και τράβηξε την προσοχή μου από το υπόλοιπο λιγνό σώμα. Τα κιτρινισμένα από τον καπνό δάχτυλα είχαν αφήσει να γλιστρήσει στο ξύλινο πάτωμα ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε: "Αυτό που είχα, πάλεψα, πάλεψα, πάλεψα να το κρατήσω - και τώρα άλλο δεν μπορώ". (Σημ...