Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Χάρης και η Ευγενία πειραματίζονται μέσα από την απόλυτα ιδιωτική σχέση τους. Δύο αρνησίγεροι εραστές, ένας αποστάτης και μια φυγάς, πρωταγωνιστούν στη χιμαιρική και ειρωνική αφήγηση με τίτλο "Η κυλόττα και η γραβάττα". Η Ισμήνη Ογλ αφηγείται τις συγκρούσεις και τα πάθη των προσώπων που μεταμορφώνονται ή και παραμορφώνονται μέσα στις κοινωνικές ομάδες, στο "Οικοτροφείον Παραπαιόντων Παίδων", αφήγημα που ρίχνει μία πλάγια ματιά στην κοινωνική περιπέτεια. Ο Άγις Αγραφιώτης, στους δρόμους του μεταξιού, αναζητάει τις δοξασίες, τους μύθους και τις ιδέες που κάνουν τους α...

Έτσι, εκπαιδεύτηκε να θυμάται. Ανακαλώντας τα γεγονότα, έβλεπε τον εαυτό της να βγαίνει μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες. Μια λέξη, ένας ήχος, γινόταν αίφνης το κλειδί που άνοιγε μια πόρτα ερμητικά κλειστή, γινόταν η αστραπή που φώτιζε ένα αθέατο τοπίο. Υποχρέωνε, ικέτευε τις στιγμές να υπάρξουν και πάλι. Οι μνήμες της δεν ήταν ποτέ απολύτως καθαρές, υπήρχε μια καλειδοσκοπική διαστρέβλωση, που ωστόσο δεν αλλοίωνε την υποκειμενική της πραγματικότητα, αντιθέτως την παρέθετε ενώπιόν της με μια φασματική λάμψη. Τώρα στέκεται μισοζαλισμένη στο μπαλκόνι με ένα τσιγάρο στο...

"Κείμενα που επιγράφονται "Στο πλάι της σκιάς". Με μία διπλή έννοια προφανώς. Πρώτον, γιατί εκφράζουν τη σκιασμένη πλευρά του ανθρώπου λόγω της πτώσης του στην αμαρτία και της πάλης του προς τα πάθη του... Δεύτερον, όμως, από την άλλη: το πλάι της σκιάς είναι το ίδιο το φως. Λόγω της ύπαρξης του φωτός δημιουργείται και η σκιά του φωτός. Κι είναι εξαιρετικά παρήγορο ότι τα κείμενα αυτά που περιγράφουν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, τα ίδια δεν μένουν στην απελπισία του σκότους, αλλά όλα ανεξαιρέτως κάνουν και την υπέρβαση: αποκαλύπτουν το φως, δίνουν δηλαδή και την αισιόδο...

Η αγάπη προσφέρει τη δυνατότητα για νέες ανακαλύψεις... για καινούριες ιδέες κι απρόβλεπτες καταστάσεις. Διαιωνίζει τη διάσταση της παιδικότητας. Διπλασιάζει το χρόνο... ετοιμάζει τον κόσμο του αύριο... ανοίγει δρόμους στην αληθινή επανάσταση των συναισθημάτων. Τριάντα επτά ανεπίδοτες επιστολές γραμμένες από μια αδιόρατη ανάγκη να κατακτηθεί η ψυχή από το Αθώο Κόκκινο μιας αγάπης. Ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα. Πλάτων

Στο πέρασμα του χρόνου, οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής από τις αίθουσες τοκετών, έρχονται πολύ συχνά, σύντομα όμως ξεχνιούνται, αλλά ξανάρχονται, για να καταλαγιάσουν μόνιμα στην ψυχή του απόμαχου, εκείνου που κάποια στιγμή αποσύρεται από τους αγώνες της γέννας. Είναι η χρονική στιγμή που μπορεί να ξεχωρίσει τις καλές από τις κακές στιγμές της γέννας και να κρατήσει εκείνες που φέρνουν ξανά τη χαρά και το γέλιο, με τις απλοϊκές λέξεις που τις εκφράζουν. Ορισμένες από τις φράσεις αυτές, που παραμένουν για πολλά χρόνια αναλλοίωτες, τις οποίες χρησιμοποιούν ακόμα και...

Τούτη η πόλη είναι μια πόλη ερωτική, λένε. Ίσως και να 'ναι η θάλασσα, που τη ζώνει ολόγυρα και θυμίζει ληστρικούς, πειρατικούς έρωτες, από εκείνους που σαν φεύγουν δεν σου αφήνουν τίποτε άλλο παρά μονάχα το δέρμα σου. Ίσως πάλι, λένε, να είναι οι ομίχλες, που συχνά σκαλώνουν στους δρόμους της και τρυπούν το κορμί σου με μια βρεγμένη ερημιά... Λέγονται πολλά για τη Θεσσαλονίκη. Κι όμως, λίγοι ξέρουν τις πιο κρυφές της ιστορίες, τους χαμένους της θρύλους. Τις οκτώ πυρκαγιές, το μάτι του Μπενσουσάν Χαν, το Μάρμαρο του Φιδιού, το Γερμανικό Αερόπλοιο και τη μαγεία του Μπεχτσ...

50 μικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων που αποτυπώνουν στιγμές φόβου, πανικού, απουσίας, απώλειας, αναζήτησης, μετάβασης, απόφασης, απελευθέρωσης... Στιγμές λίγο πριν το ξέσπασμα της μπόρας που όμως όταν περάσει θα φανεί ο ήλιος κι ο ουρανός θα καθαρίσει από τα σύννεφα, από ό,τι μας εμποδίζει να δούμε το δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας. 50 μικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων μέσα από τα οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να μας μεταφέρει εικόνες, συναισθήματα, αλήθειες, μιας εποχής που τρέχει κι αλλάζει και να μας βάλει στη ζωή ανθρώπων που είτε την ακολουθούν είτε μένουν αγκιστρω...

"Διαβάζω την ταμπέλα: Δωρεάν ασύρματο δίκτυο. Οι άνθρωποι κολλημένοι πάνω από τα κινητά τους, κανείς δεν κοιτάζει τον άλλο στα μάτια. Ούτε ένα χαμόγελο, μια καλημέρα. Μόνο ο χαρακτηριστικός ήχος, όταν τα δάχτυλα ακουμπούν την οθόνη αφής. Κάπου διάβασα ότι εάν ο Θεός θυμώσει, μπορεί να καταστρέψει το σύμπαν σε ένα λεπτό. Τελικά δεν είναι δύσκολο, τραβά απλά το καλώδιο! Επόμενη στάση Κατεχάκη - πάλι έχασα τον σταθμό διαβάζοντας τα mail μου." Είκοσι τρεις μικρές ιστορίες του Νικόλα Καραναστάση από την καρδιά της Αθήνας, με τη συνοδεία των φθαρμένων εικόνων της Σόνιας Που...

Συσκευές που μετρούν το αόρατο, παρωχημένες εικόνες ιστορικών συμβάντων, αφηγήσεις σε τέταρτο πρόσωπο που ανασυντάσσεται κατά βούληση, κατονομάζοντας τον θεατή ως αναγνώστη εικονικών εξελίξεων. Το κεντρικό σημείο είναι η κίνηση και ο κραταιός ήχος, oι σιωπηλές ριπές των λεπτών αποχρώσεων που τους γυροφέρνουν. Από στιγμή σε στιγμή οι οπτικοί κραδασμοί θα εκραγούν, τάχα, σε πεδία λεκτικών αυτοσχεδιασμών. Τα έργα συνδέονται με ένα άθροισμα ετεροθαλών, μικροκειμένων, γραμμένων από σαράντα συγγραφείς ειδικά για να συνοδέψουν τα λεκτικά αυτά μηχανήματα και σχηματίζουν ένα ρέον...

Η αγάπη είναι περίεργο συναίσθημα. Μπορεί και να καταστρέψει όταν δεν έχει καταφέρει ο άνθρωπος να νικήσει τους φόβους του. Υπάρχει και ένα τρίτο είδος επιμονής. Είναι αυτό που δίνει στον άλλο την αίσθηση ότι δεν έχει άλλη επιλογή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ότι εσύ θα δώσεις και τη ζωή σου για να βγεις νικητής.

Ιωάννης Μωύσογλου, κλάση '21. Τον πήραν οι Βούλγαροι το '43, ντουρντουβάκι, να σπάει πέτρες στο Τσέρο Τσάροβο. Γύρισε με πετροζουλήγματα στα πόδια. Ούτε οι ντομάτες με ζάχαρη ούτε τα κρεμμύδια ούτε η κοπριά. Τίποτα. Γίναν τα πόδια του σαν μαυρολάχανα. Βγάλαν σκουλήκια και πριν πεθάνει είχαν ήδη αρχίζει να τον κονταίνουν.

"Όσο προχωράει η ζωή, τόσο πιο ανεξέλεγκτη γίνεται η εξάρτησή μου από το χρόνο. Τις σπάνιες στιγμές που τον ξεχνάω, πάλι μ’ αυτόν μετράω τη χαρά μου. Η απόλυτη εξουσία του με οδήγησε σε μια πιο πεζή προσέγγιση της ζωής. Ο διάλογος των αντιθέτων βοηθάει να ανοίξει ο ορίζοντας και να αντικρίσω ίσως διαφορετικά την πραγματικότητα, που την έχουμε ακινητοποιήσει με μια κατασκευασμένη οπτική. Και τότε ξαφνικά γεννιούνται ποιήματα. Ο δυνάστης χρόνος εμπνέει, πάντα όμως με τον πεζό του λόγο, ποιήματα ουσίας που κάνουν να πλησιάζουμε τα αρνητικά, τα δύσκολα στοιχεία της ζωής μας: τη...

Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμων σχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση; Αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα της καθημερινότητας απαντιούνται στην ανά χείρας συλλ...

Πεζόμορφα κείμενα, σημειώσεις, παραθέματα, ίχνη, αναγνώσεις, αναφορές, επισημάνσεις, θραύσματα για την ποιητική του χώρου, τον χώρο ως εργαστήριο, τον αρχιτεκτονικό χώρο και το ψυχικό κέντρο. Ο Θάνος Σταθόπουλος, στο έβδομο βιβλίο του, δίνει βαρύτητα στην ποιητική του χώρου κάνοντας μια νύξη για ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "αρχιτεκτονικό χώρο", δηλαδή την περιοχή στην οποία λαμβάνει χώρα η ανθρώπινη έκφραση και η οποία ορίζεται από το σώμα, τα ενεργήματα, την κατοίκηση, τη μνήμη, το χρόνο, τα σημεία, τη μορφοποίηση και το ψυχικό κέντρο. Η πραγματικότητα αναγνωρίζ...

Τα ρήγματα είναι οι εκδορές, οι τρύπες, οι σχισμές που φέρει η ενότητα που ονομάζεται "εαυτός'. Σαν ένα γυάλινο δοχείο που έχει ραγίσει σε πολλά σημεία, το σώμα είναι γεμάτο ρήγματα από τα οποία διαχεόμαστε, χυνόμαστε, χάνοντας μαζί το κέντρο και τον πυρήνα μας. Η βεβαιότητα του ψυχισμού μας μάς διαφεύγει εντελώς. Τρεις γυναίκες, με διαφορετική πορεία ζωής αλλά κοινή καταγωγή, προσπαθούν, μέσα από την εναλλαγή των γεγονότων, των ημερών, των συναισθημάτων τους, μέσα από την κατάδυση στα προσωπικά τους ρήγματα, να ανακαλύψουν ένα συγκροτημένο και σταθερό νόημα στη ζωή τους...

Ανατομία της πιο ουσιαστικής σχέσης της ζωής μας –της σχέσης με τη μητέρα– και ταυτόχρονα ύστατος αποχαιρετισμός, κατάδυση στον αυτό, οικογενειακή ιστορία και ανασύνθεση μιας εποχής, είναι το βιβλίο της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Αστείο και τρομερό, συγκινητικό και σκληρό, δεν μιλάει απλώς για τη βιολογική μητέρα, φορέα της επιθυμίας και της απαγόρευσης, αλλά για το «μητρικό», τη βάση, δηλαδή, πάνω στην οποία στηρίζεται το αίσθημα ότι υπάρχουμε, τα όνειρα, οι σκέψεις μας, η δυνατότητά μας για δημιουργία. Ένας κόσμος αινιγματικός, μαγικός, κάποτε απροσπέλαστος, ζωντανεύει με απ...

Οι μεγάλες προκλήσεις και οι ενστικτώδεις καταστάσεις της ζωής είναι αυτές που λειτουργούν σαν καταπέλτες για την πτήση στο διάστημα. Ίσως γιατί σε αυτές τις καταστάσεις η τροχιά του σώματος πλησιάζει περισσότερο αυτήν της ψυχής. Η μοναδική εμπειρία της εγκυμοσύνης και της γέννησης του γιου της ήταν η μεγάλη πρόκληση της Αγάπης Μελά και η οποία θα λειτουργούσε ως έναυσμα για μια βαθιά, ριζική πνευματική αλλαγή. Στη διάρκειά της, θα της αποκαλύπτονταν συμπαντικές συνομωσίες και θεϊκές συγχρονικότητες και θα της φανέρωναν τα μυστικά πίσω από ένα άριστα καλοδουλεμένο σχέδι...