Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου διηγημάτων-δοκιμίων, η Γαία δεν είναι μια υπόθεση, αλλά μια ζώσα πραγματικότητα, που δεν περιμένει την δική μας αναγνώριση για... να υπάρξει! Ίσως και να μην την χρειάζεται, αλλά το βέβαιο είναι ότι θα Την γέμιζε χαρά (...) Όπως μια Μητέρα, που αντί να παραμελείται και να υβρίζεται καθημερινά, ευεργετείται από τα παιδιά της! Το ανθρώπινο γένος αντί να συνεργαστεί μαζί Της, ως την μόνη ευφυά του επιλογή κατεύθυνσης, επιχείρησε και επιχειρεί να την "δαμάσει", να την "καθυποτάξει" σαν να επρόκειτο για κάποια ξένη και άλογη δυναμοενέργεια και...

Λογοτεχνική απόδοση 13 ραψωδιών της Οδύσσειας του Ομήρου και επιμύθιο - δοκίμιο πάνω στη μεταφυσική της αφήγησης. Το έπος ιδωμένο από μία διαφορετική, ενδιαφέρουσα εσωτερική σκοπιά. "Είναι στη γνώση μου τέλος, το γεγονός ότι αυτή η προσπάθεια μιας αλλιώτικης αφήγησης του ταξιδιού του Οδυσσέα, καταχωρείται σα μια ακόμη απόπειρα ενός ά-πορου θνητού όντος να περιορίσει την απεραντοσύνη, μήπως κι αγγίξει κάποιο πέρας. Μια ακόμη δοξασία, θα λέγε κανείς, που η ίδια δε γνωρίζει ούτε το πέρας ούτε το σκοτάδι της προέλευσής της". (Νικόλας Τσιλιχρήστος)

Περιέχονται τα ποιήματα σε πεζό λόγο: α' "Ασίγαστο πάθος", β' "Θυμάσαι;", γ' "Σκύλλα και Χάρυβδις και Χίμαιρα: ο Κυανοχαίτης χρόνος", δ' "Να λέγεται", ε' "Αλάβαστρα ρινίσματα σιωπής", "Βαρειές του αίματος κουρτίνες", "Μελανίτης δακρύων", "Έμεινε από κλωστή η Κλωθώ", "Εκοιμήθη", "Τάμα το βότσαλο στην άμμο".

ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ «ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ» (Επί της παραλίας) Όπου οι «θαμώνες» λένε ελεύθερα το μακρύ και το κοντό τους για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κουβέντα να γίνεται...

Η κοινή γέννηση. Το ένα πρόσωπο χωρισμένο στα δυο. Ο βαθύς διχασμός. Κι η διπλή γέννα, κάτοπτρο για τις μελλοντικές απεικονίσεις. Η κοινή γέννηση. Το ξεκίνημα, η αδελφική σχέση. Η κοινή παιδική ηλικία, η εφηβεία. Οι βίοι στη συνέχεια ασύμβατοι: ο ένας αστυφύλακας στα ΜΑΤ, ο άλλος μοναχός στο Άγιον Όρος. Όμως η δίδυμη μοίρα τους τους έχει ορίσει. Η σχέση αίματος αποδεικνύεται ισχυρότερη από τη ζωή, δεσμός βαθύς, αδελφικός. Η κοινή αρχή δεν μπορεί παρά να σφραγιστεί από το κοινό τέλος.

Ο προς ενός ήδη ενιαυτού προκηρυχθείς "Ο εξόριστος του 1831", αφ' ου διάφορα εμπόδια διέκοψαν πολλάκις την έκδοσίν του, εξέρχεται σήμερον από τα τυπογραφικά πιεστήρια. Καθ' ον χρόνον συνεγράφετο, ήσαν έτι πρόσφατοι αι καταχρήσεις της καποδιστριακής Κυβερνήσεως· οι επίμονοι οπαδοί της αδιακόπως ετάραττον την Ελλάδα, και το προκείμενον βιβλίον υπέσχετο τότε όχι μικράν ωφέλειαν. Αλλά και εις πάντα καιρόν η δημοσίευσίς του, ελπίζω, δεν θέλει αποβή άκαρπος, ως δυναμένη να προξενήση μίσος μεν κατά της απολύτου εξουσίας, αγάπην δε προς τας συνταγματικάς εγγυήσεις. Εις τάς τελευταί...