Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε τόπους και χρόνους παράξενους συμβαίνουν οι εφτά ιστορίες του βιβλίου αυτού: Στον απελευθερωτικό και αμφίσημο κόσμο του ονείρου, με τα θολά όρια ανάμεσα στην απόλαυση και τον εφιάλτη. στο χρόνο (;) λίγες μέρες μετά το θάνατο. στο βυθό, ανάμεσα στους αιώνιους θρύλους που τον στοιχειώνουν. στη μελλοντική ουτοπία των Θόλων και την εύθραστη ισορροπία με ό,τι τους περιβάλλει. στη μυθική καρδιά της Αφρικής, τόσο κοντά και τόσο μακριά μας ταυτόχρονα... Σε τόπους, τέλος, κατοικημένους απ'' τους δράκους των παιδικών μας χρόνων. Πολλά μπορεί να σας περιμένουν εκεί. Εσείς όμως, που...

Κάπου στα βάθη της Ανατολής το "Αστέρι της Ερήμου" έμελλε να αλλάξει άθελα του τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού. Η δόξα και τα πλούτη του φημισμένου βασιλιά Σαχριµάν χάνουν μονομιάς τη λάμψη τους μπροστά στην άδολη ομορφιά της μυθικής πριγκίπισσας Ναλιµάρ. Οι νικηφόρες μάχες που κέρδισε µε το σπαθί του φαίνονται ασήμαντες μπροστά στο ανυπέρβλητο δίλημμα που τον διχάζει. Αψηφώντας την εκδίκηση της νόμιμης βασίλισσας έρχεται αντιμέτωπος µε τερατόμορφα σαγκάρ και τρομακτικές μάγισσες, που προσπαθούν να τον αποτρέψουν από τον πραγματικό προορισμό του. Αναζητώντας το αληθιν...

Αυτό το βιβλίο είναι µια περιδιάβαση στο Παρίσι και στην Αθήνα· µια διαδροµή, γεµάτη παρακάµψεις, στα ευµετάβλητα τοπία των εσώτερων πόλεων· στη σιωπή των προαστίων· στις ακτές. Η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Ντητρόιτ βρίσκονται εδώ σε δεύτερο πλάνο, µολονότι έζησα µεγάλο µέρος της ζωής µου στις αµερικανικές πόλεις και στον ενδιάµεσο χώρο, στους αυτοκινητοδρόµους και στα µοτέλ. Στα "Αστραφτερά πεδία" ο προορισµός λείπει· στη διαδροµή γίνεται λόγος για τη λογοτεχνία, για τη νιότη, την πολιτική, την ιστορία, τη διεθνή στρατηγική, τον έρωτα, την ποίηση, το ροκ εντ ρολ, τον θ...

"Αντί αγάλματος ή ζωγραφιάς όταν θα 'χω την ψυχή αλαφριά και τα χέρια καθαρά θα ιστορήσω ένα ανιστόρητο και γι' αυτό ακόμη πιο πένθιμο από το πένθος συμβάν μήπως και καταλαγιάσει ο λωλαγέρας που φυσά μέρες τώρα στο νησί - ;παραλοή να το πούμε ή παραμύθι; ας το πούμε όπως βολεύει αφού η ουσία δεν αλλάζει. Αν και το καλύπτει μια παρασιώπηση και μια κρυφή θολούρα ανεξιχνίαστου μυστικού εξαιτίας ευνόητων λόγων κοινωνικής ευπρέπειας και "κουτών συσχετισμών" που λέει κι ο ποιητής ίσως και γι' άλλες αιτίες που δεν το άφησαν να ξεμυτίσει έξω από την πόρτα του σπιτιού ο απόηχός το...

Όταν βασίλευε στη Θήβα ο Σκοινέας, οι γυναίκες καταπιέζονταν από τους άνδρες. O ίδιος μάλιστα ο βασιλιάς πρόσταξε να πετάξουν στο βουνό το νεογέννητο παιδί του, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθεί... κορίτσι! Έπειτα βασίλεψε στη Θήβα η γενναία Aταλάντη, που επέβαλε γυναικοκρατία και οι άνδρες στέναξαν κάτω από την εξουσία των γυναικών. Πότε ήταν καλύτερα; Tην απάντηση μας τη δίνει ο μύθος της Aταλάντης, της γενναιότερης ηρωίδας της Eλληνικής Mυθολογίας, που υπήρξε άφταστη δρομέας, άριστη τοξεύτρια, και η μόνη γυναίκα Aργοναύτης!.. Φαίνεται ότι στο τέλος έγινε αυτό πο...

Ατλαντίδα χαµένη µου πατρίδα. Νεράιδες ξανθιές επιπλέουν πάνω στη λίµνη του φεγγαριού. Οι ιππότες του Ναού γύρισαν απ' τις σταυροφορίες, επιτέλους βρήκαν την Ιθάκη. Σιδερένιοι υπέρλαµπροι ιππότες. Γητευτές της θηλυκής αγνότητας. Ανακάλυψαν το νερό της ζωής, λένε. Το άγιο δισκοπότηρο. Την απάντηση, την αιωνιότητα. Γοργόνες κυανοπράσινες κάτω σαγηνεύουν το βασίλειο του Βυθού. Το τραγούδι της λίµνης σαν ψαλµός, ηχείται µες το άπειρο της γνώσης αυτού του λαού. Το µυστικό του ωκεανού και το σφύριγµα του ανέµου. Κάτω απ' τα παγόβουνα και πάνω απ' τις ορεινές πεδιάδες. Γυµνόστηθες...

Κείμενα υπαρξιακού προβληματισμού που εξιστορούν την κοπιώδη και πολλές φορές εξουθενωτική διερεύνηση των ορίων του ανθρώπου, την ανηλεή εργασία με την οποία καταπιάνεται με στόχο την αυτοπραγμάτωσή του.

Ένα μυθοπλαστικό, δοκιμιακό και ποιητικό συγχρόνως αφήγημα. Εξερευνά τη λεπτή βοή της ακατάπαυστης αϋπνίας που είναι αδιαχώριστη από τη μελαγχολική ευφορία των τόπων, των συνευρέσεων και των γεγονότων, καθώς διαχέεται από έναν λόγο δίχως λόγο. "Ξεκινάς και πηγαίνεις και πηγαίνεις και χάνεσαι, βγαίνεις έξω, εισχωρείς σε ένα βάθος πέρα από το πέρα, διαισθάνεσαι την άλλη άκρη της αβύσσου. Δρόμο παίρνεις, δρόμο αφήνεις. Βάθος παίρνεις, βάθος αφήνεις. Πάντα εδώ, και εδώ, τώρα. Θεσσαλονίκη, 2 Απριλίου 2012 Το άγγιγμα με τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. Στο πάνω μέρος...

Το "Αυτά κι άλλα πολλά" είναι σίγουρα ένα βιβλίο-σοκ, που μιλάει έξω απ' τα δόντια για τη σκληράδα των καθημερινών μας σχέσεων, την κοινωνική διαφθορά και τη διάλυση της ανθρώπινης προσωπικότητας μέσα σ' αυτό το βρομερό κόσμο της αγοράς και των ψυχικών καταναγκασμών. Σκόρπιες ιστορίες, γραμμένες με τη γνωστή αδυσώπητη, αλλά συνάμα αποκαλυπτική, γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας.

Ένας κοινωνικός ερευνητής κρυφακούει διαλόγους και υποκλέπτει τις σκέψεις των γύρω του. Ωτακουστής κι εμπαθητικός στα άκρα. Μέχρι να συναντήσει τον ίδιο του τον εαυτό... Η δεκαετία της κρίσης [2009-2019] στο παρασκήνιο, τα ανθρώπινα στο προσκήνιο. *** ...Οι ηδονές του αυτιού είναι το αποκούμπι μου, με συνεπαίρνουν και με κάθε ευκαιρία τεντώνω το αυτί μου κι ακούω μονολόγους, διαλόγους, συζητήσεις - άλλος θα έλεγε αφουγκράζομαι, αλλά εμένα δε μου αρέσει η λέξη, όπως δε μου αρέσουν και οι λέξεις διακύβευμα κι αφήγημα. Έχει μια ακαταμάχητη γοητεία η υποκλοπή στιγμών α...

20 μανιφέστα. Μερικές προσωπικές κραυγές διαμαρτυρίας για ορισμένες εικόνες/πράξεις της καθημερινότητας και κυρίως της ελληνικής πραγματικότητας. Η καταγραφή τους βασίστηκε στην παρατήρηση. Ήταν απλά ένα ξεδιάντροπο βίτσιο να κόψω όλες τις ραφές οποιουδήποτε κλειστού στόματος. Χρειάζεται να ξύσει κανείς πολλές πληγές και να γράψει με το αίμα του όλα τα λόγια που κρύβονται πίσω απ' τη σιωπή της εποχής του.

Λογοτεχνική απόδοση 13 ραψωδιών της Οδύσσειας του Ομήρου και επιμύθιο - δοκίμιο πάνω στη μεταφυσική της αφήγησης. Το έπος ιδωμένο από μία διαφορετική, ενδιαφέρουσα εσωτερική σκοπιά. "Είναι στη γνώση μου τέλος, το γεγονός ότι αυτή η προσπάθεια μιας αλλιώτικης αφήγησης του ταξιδιού του Οδυσσέα, καταχωρείται σα μια ακόμη απόπειρα ενός ά-πορου θνητού όντος να περιορίσει την απεραντοσύνη, μήπως κι αγγίξει κάποιο πέρας. Μια ακόμη δοξασία, θα λέγε κανείς, που η ίδια δε γνωρίζει ούτε το πέρας ούτε το σκοτάδι της προέλευσής της". (Νικόλας Τσιλιχρήστος)

Τα κείμενα του βιβλίου μιλούν για τη νεότητα μιας χώρας, μιας εποχής. Ξεκινούν από τη σημασία της μνήμης και της διαφοράς. Η διάπλαση, η διαδρομή και η προσπάθεια για αυτοσυνειδησία της γενιάς που έκανε τις μεγάλες καταλήψεις σχολείων κατά τη δεκαετία του 1990.