Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδια όρεξη όπως όταν το 'χα πρωτοδεί; Το χωράφι εκείνο με το χορτάρι φουντωμένο και το παιδί που έτρεχε στην άκρη του να φτάσει εκεί όπου έδυε ο ήλιος, δίχως να το νοιάζει αν πληγώνει τα γόνατά του, επειδή σηκωνότανε ξανά και πάλι έτρεχε (γιατί του άρεσε να τρέχει μες στο μακρύ χωράφι με τα γόνατα γδαρμένα απ' τις μολόχες που πάνω τους έπεφτε για να φτάσει ως εκεί που τέλειωνε το γήπεδο και βασίλευε ο ήλιος), άραγε θα μπορέσω να...

Ο κινητήρας, ο άξονας, ο λόγος ύπαρξης αυτού του βιβλίου είναι η γυναίκα. Η γυναίκα ως "κλειδί του παραδείσου". Ή μήπως της "κόλασης", όπως θα αντιτείνουν κάποιοι; Ας πούμε καλύτερα ως "το άλλο μισό του ουρανού", για να συνεννοηθούμε. Η γυναίκα ως σύντροφος ζωής, ως μάνα, ως κόρη, ως ερωμένη... Ως όνειρο, ως εφιάλτης, ως σύμβολο, ως παρακίνηση, ως απογοήτευση, ως πόθος, ως έλλειψη, ως πίστη, ως αφοσίωση, ως απαντοχή.

Πωλείται Φίλος Ζωής Βγάζω τον καημό σε πλειστηριασμό. Τον πουλώ όσο όσο. Αν τον θες, κοίτα να τον φροντίζεις. Πίνει νερό που στάζει απ’τις μορφές. Αλατισμένο. Στους μηρούς του έχει πέτρες, στο πέλμα του δέντρο που ριζώνει και στο λαιμό μαύρη κορδέλα. (Να του κεντήσεις μια μεταξωτή να σε συμπαθήσει.) Γράφει και ποιήματα. Σενάρια ηδονικά για την καταστροφή σου, κείμενα κάθε λογής. Εκτός από παραμύθια. Ώρες-ώρες στρέφεται στο Θεό. Προσεύχεται χωρίς να πιστεύει. Κάνει για λίγο πως ελπίζει, μα τελικά γυρνά στους δαίμονές του. Λέει πως θέλει αγάπη, κι άλλα ψέματα, πολλά, κάποι...

ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΗΜΟΥΝΑ Πήρα παρατημένες χάλκινες λέξεις σκουριασμένες απ' τον καιρό, κοντά σε θάλασσα ήμουνα, τις έτριψα με την ψιλή την άμμο, τις ξέπλυνα όπως όπως μήπως μπορέσω και τις συλλαβίσω. ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ Ανοιξιάτικο κουαρτέτο εγχόρδων με το πρώτο βιολί, με το δεύτερο βιολί, τη βιόλα, τις βιολέτες, τους μενεξέδες και τους πανσέδες. Τα βαθύσκιωτα ξέφωτα δοξαριών του βιολοντσέλου. ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΧΤΕΝΙ Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, το μικρό κορίτσι έκανε ένα μορφασμό. Σταμάτησε για λίγο το χτένισμα και μετά συνέχισε πιο αρ...

Το βιβλίο "Άρωμα ζωής" της κ. Ζαννέτα Καλύβα - Παπαϊωάννου απαρτίζεται από 14 ποιήματα και ισάριθμα αφηγήματα, που αλληλοδιαδέχονται και από ένα παράρτημα με περιλήψεις και αποσπάσματα από τις διάφορες κριτικές, για το σύνολο του έργου της.

Μέσα από διηγήματα, όνειρα και φανταστικές ιστορίες αναλύεται η σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη. Επισημαίνεται ότι πολλά από τα πλανητικά προβλήματα θα μπορούσαν να εκλείψουν, αν η ανθρωπότητα έδειχνε ενδιαφέρον και αγάπη για το γήινο οίκο μας.

"Έτσι οι άνθρωποι παραπονιούνται περιμένοντας το λεωφορείο, "μόνο το δικό μου δεν περνάει", περνούν λοιπόν τη ζωή τους περιμένοντας να περάσει το δικό τους, όμως κανενός "δικό" δεν περνάει γιατί περνάει πάντα των άλλων κι έτσι εγώ, φίλοι μου, ή θα πάρω το επόμενο ή θα πάω σπίτι με τα πόδια. [...]" Τα κείμενα των σελίδων 7, 22 δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Praxis", τεύχος 2, καλοκαίρι 2003, και των σελίδων 17, 19 στο περιοδικό "Φαρφουλάς", τεύχος 10, άνοιξη 2009, με τίτλο "Ασανσέρ" και "Νύχτες ντεμοντέ" αντίστοιχα.

Η "Ασκητική" είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η Ασκητική. Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως η Ασκητική είναι «το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο». Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η Ασκητική είναι «η πιο σπαραχτική Κραυγή τής ζωής του» και ότι όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή. Άρχισε να τη γράφει στη Βιέννη το 1922 και την τελείωσε στο Βερολίνο το 1923. Όπως συνήθιζε στα έργα του, της επέφερε αλλαγές (διορθώσεις, ανακατατάξεις, προσθαφαιρέσεις), με αποκορύφωση την προσθήκη τού "τελευταίου" κεφαλαίου της, με τίτλο «Η Σιγή», που το έγραψ...

Το βιβλίο "Ασκητική [Salvatores Dei]" είναι μια φιλοσοφική ποιητικά πραγματεία στην οποία περιέχεται η κοσμοθεωρία του Καζαντζάκη, συνοψίζοντας ιδεαλιστικά την ενσάρκωση του νέου Οδυσσέα. Η "Ασκητική" είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η "Ασκητική". Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως το έργο τούτο είναι "το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο". Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η "Ασκητική" είναι "η πιο σπαραχτική Κραυγή της ζωής του" και πως όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή. Ουσιαστικά στο φιλοσοφικό δοκίμιο διαφαίνεται η ανάγκη του συγγραφέα να...