Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μην σας παρασύρουν αυτοί οι τρεις άντρες με καπαρτίνες στο εξώφυλλο του βιβλίου, να περπατούν σ' αυτή την γοητευτική και μυστηριώδη στοά του Μιλάνου, γιατί "Οι κωμωδοί" του Σταύρου Αντωνίου έχουν άλλη ενδυμασία και λόγια παράξενα λέει το στόμα τους. Μοιρασμένοι στην πρωτεύουσα και στην επαρχία αλλάζουν ρούχα, τόνο ομιλίας, χρώματα και τρόπο ζωής. […] Αυτό το βιβλίο δεν γίνεται ποτέ μια μετασουρεαλιστική ρουτίνα ή καφκική δαντέλα γιατί το πανίσχυρο, μοναδικά μοντέρνο, μανίκι του Αντωνίου έχει δάχτυλα που καταλήγουν σε νύχια δυνατά, σικ, και χωρίς ίχνος φλέγματος παίζει σ'...

Τούτος ο τόμος συνεχίζει, ενημερώνοντας, την συσσωμάτωση μικρών δημοσιευμάτων μου, η οποία ξεκίνησε, στα 1973, με τα Πάνω Νερά, και δευτέρωσε, στα 1978, με το Εφήμερον Σπέρμα. Εδώ, βρίσκονται κείμενα γραμμένα ή δημοσιευμένα σποραδικώς κατά την περίοδο 1979-1989· επτά από αυτά τυπώνονται για πρώτη φορά. Παρατηρώ τώρα πως τα περισσότερά τους είναι γραμμένα κάτω από τον αστερισμό της φιλίας ή και του έρωτα. Ουδείς ψόγος, θα έλεγα, με την προϋπόθεση πως δεν χαριζόμαστε στους αγαπημένους μας. Τουναντίον, προσθέτω, συχνά με κατηγόρησαν πως «γράφω στεγνά για τους φίλους μου». Αν ε...

«Σ' εκείνον που κάποτε θα διαβάσει την ιστορία μου και ίσως την πιστέψει, αν με ρωτήσει για τα δρώμενά της, θ' απαντήσω καθαρά και ξάστερα: Δεν υπάρχουν δρώμενα, επειδή απλώς δεν υπάρχει γνωστού είδους δράση. Εξελίσσεται μια ήσυχη, βουβή ιστορία: ένα πρόσωπο, ένα πάθος και ο θάνατος!» Επίδοξος αλλά και παραιτημένος δημιουργός, ο ζωγράφος Δάμων αφήνεται ηδονικά στη φρενίτιδα του αθηναϊκού πλήθους, προτού καταφύγει στις ερημικές γωνιές της Πλάκας. Αυτή η αμφιθυμική κίνηση διασταυρώνεται με μιαν άλλη: από την κοινή καλλιτεχνική μετριότητα στη μοναχική παραφροσύνη της δημιου...