Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κείμενα γράφτηκαν ως κατάθεση προβληματισμού στις μετακινήσεις του συγγραφέα σε σύγχρονες - μεταβαλλόμενες - πόλεις, όπως η Αθήνα, η Νέα Υόρκη, και κουβαλώντας συνάμα τις αρχικές ανησυχίες από τη γενέτειρά του.

Παντού καπνός και σκόνη. Φωνές παιδιών και γερόντων που ούρλιαζαν τρομαγμένοι. Ταραχές και βαθιά βογκητά των βαριά πληγωμένων. Η Μαρία παρά τον φόβο του σεισμού βιαζόταν να φτάσει το γρηγορότερο στα παιδιά της και στον άντρα της. Το πρόσωπό της είχε αλλάξει. Το σώμα της έτρεμε κι ένιωθε κρυάδες. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά, που νόμιζε ότι θα πεταγόταν από το στήθος της. Τελικά έφτασε και ενστικτωδώς γύρισε το κεφάλι της δεξιά. Δεν ήταν εύκολο ν' αντικρίσει εκείνο το φοβερό ρημάδι. Η σκεπή είχε πέσει. Είχαν μείνει όρθιοι μόνο οι ραγισμένοι τοίχοι, έτοιμοι κι αυτοί ν...

Η σύνθεση των τριών "μικρομυθιστορημάτων" απλώνεται σε τέσσερις δεκαετίες. Οι "Μέρες καφενείων" είναι το πρώτο σημαντικό έργο του Ισμαήλ Κανταρέ και χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του '60, ενώ οι "Ιστορίες τρέλας" γράφτηκαν προς το τέλος του 2004. Ο Κανταρέ ήταν φοιτητής στη Μόσχα όταν άρχισε να γράφει τις "Μέρες καφενείων", έργο που τελείωσε στα Τίρανα και εξέδωσε το 1962 σε μια εφημερίδα για τη νεολαία. Το έργο απαγορεύτηκε γιατί χαρακτηρίσθηκε "παρακμιακό", ξένο προς τη σοσιαλιστική πραγματικότητα. Οι "Μέρες καφενείων" περιγράφουν την αναζήτηση ενός χειρογρά...

Τι σχέση μπορεί να έχουν μια πόρνη, ένας ιππότης και ένας απόμαχος της Τέχνης; Τρεις ιστορίες, επιφανειακά αυτόνομες, μ' ένα κοινό φόντο γεωγραφικό, ιστορικό, πολιτικό. Αυτόνομες σε πρώτη ανάγνωση και όμως τόσο στενά δεμένες σε μια δεύτερη. Σ' ένα περιβάλλον ζοφερό και γκρίζο οι ζωές των ηρώων ακινητοποιούνται. Φλερτάρουν με την εξουσία, λατρεύουν το πάθος, αποζητούν την αμαρτία, καλούν το θάνατο σαν μόνη λύτρωση. Οι μαύρες ζαρτιέρες της Μαργαρίτας, το γεράκι του θλιμμένου ιππότη, η νεαρή αγαπημένη του απόμαχου ποιητή, χώρια και μαζί σ' ένα σκηνικό αρχαίας τραγωδίας. Ο Κα...

Άλλοτε με τη δύναμη της αλληγορίας, άλλοτε με την αυτοβιογραφική μαρτυρία κι άλλοτε με το ρεαλισμό της καταγγελίας, ο συγγραφέας -που θεωρείται από τους κορυφαίους των αλβανικών γραμμάτων- μας ταξιδεύει στους μύθους και στην πραγματικότητα της γενέτειράς του, το Κόσοβο. Μια συγκλονιστική κατάθεση, με πόνο ψυχής, για τις αδικίες και τα κακώς κείμενα μιας περιοχής που σήμερα αποτελεί πρόβλημα για όλα τα Βαλκάνια.

"Μεγαλειότατε, είναι αδύνατο να κάνετε πιο ωραία την Αγία Σοφία", τόλμησε ν' αρθρώσει ο αρχιτέκτονας. Ο σουλτάνος χαμογέλασε. Ο Γκιαούρ ήταν ο μόνος που τον αποκαλούσε Κύριο και Μεγαλειότατο, όπως συνήθιζαν οι χριστιανοί, κι αυτό του άρεσε. "Ναι, είναι δυνατό, Γκιαούρ", απάντησε. "Θα μετατρέψω την Αγία Σοφία από εκκλησία σε τζαμί. Κι εσύ, που είχες το θάρος να πεις όχι, θα επιφορτιστείς μ' αυτό το έργο".