Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η νύχτα που πέρασε στον ιππόδρομο του Πράτερ ένας Βιενέζος αριστοκράτης δεν είναι μόνο "φανταστική", μαγική, είναι και θαυματουργή· κι αυτό γιατί η νύχτα εκείνη προκάλεσε μια συνταρακτική αφύπνιση μέσα του. Ο ήρωας περιγράφει τον εαυτό του όπως ήταν πριν απ' αυτή τη νύχτα, σε σημειώσεις που βρέθηκαν μετά το θάνατό του: ένας αριστοκράτης της καλής κοινωνίας της Βιέννης που περνούσε τον καιρό του μέσα σε μια ανέμελη απραξία. Ώσπου, μια μέρα, ζει στον ιππόδρομο του Πράτερ μια εμπειρία που τον αλλάζει ολοκληρωτικά: κυριεύεται από το πάθος. Η μεταστροφή αυτή είναι ψυχολογική όσ...

Μια σαρανταδυάχρονη αριστοκράτισσα χήρα φτάνει στο Μόντε Κάρλο και επισκέπτεται το καζίνο, όπου παρακολουθεί με ενδιαφέρον την υψηλή κοινωνία να ποντάρει. Την προσοχή της τραβάει ένας όμορφος νέος, που χάνει όλα του τα χρήματα και αποχωρεί απελπισμένος. Φοβούμενη ότι θα κάνει κάποια τρέλα, η γυναίκα τον ακολουθεί και τελικά του σώζει τη ζωή περνώντας μια νύχτα μαζί του. Αυτή η νύχτα όμως αλλάζει και τη δική της ζωή για πάντα και η επόμενη μέρα που ξημερώνει της επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις... Στις "Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας", ο Τσβάιχ, ευαίσθητος ανα...

"Σε κοιτούσα σταθερά. "Αναγνώρισέ με, αναγνώρισέ με επιτέλους!" φώναζε το βλέμμα μου. Αλλά τα μάτια σου χαμογελούσαν φιλικά και ανήξερα. Με φίλησες ακόμα μια φορά. Αλλά δε με αναγνώρισες. Προχώρησα βιαστικά, γιατί ένιωθα ότι είχαν ανέβει δάκρυα στα μάτια μου και δεν έπρεπε να τα δεις. Στον προθάλαμο έπεσα σχεδόν πάνω στον υπηρέτη σου, και τότε -σ' αυτό το ένα, ακούς; σ' αυτό το ένα δευτερόλεπτο, που τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια, ένα φως έλαμψε μέσα του. Σ' αυτό το ένα δευτερόλεπτο, μ' αναγνώρισε ο γέρος άντρας που είχε να με δει από παιδί. Αυτό το δευτερόλεπτο κατάλαβε ί...

"Για τα βαθύτερα αίτια της πνευματικής μου πορείας δεν αναφέρεται λέξη στο λεύκωμα εκείνο: αυτό με έκανε να χαμογελάσω. Όλα μέσα εκεί είναι πέρα για πέρα αληθινά, μόνο τα ουσιώδη απουσιάζουν. Με περιγράφει απλώς, όμως δε ρίχνει φως μέσα μου. Διακόσια ονόματα περιλαμβάνει το διεξοδικότατο αλφαβητικό ευρετήριο - ένα όνομα όμως λείπει, εκείνο από το οποίο πήγασε όλη η δημιουργική ώθηση, το όνομα του ανθρώπου που σφράγισε τη μοίρα μου και που με ξαναγυρίζει και τώρα με ακατανίκητη επιμονή στη νιότη μου". Ένας σεβάσμιος καθηγητής πανεπιστημίου δέχεται έναν τιμητικό τόμο που περ...

"Ο γηραιός άνδρας πίεσε τον εαυτό του για να μην ξεσπάσει. Κατέβασε το κεφάλι, μην έχοντας το κουράγιο να την κοιτάξει, και έμεινε σιωπηλός. Μόνο τα χέρια της έβλεπε πάνω στο τραπέζι, τα αγαπημένα χεράκια: ανέμελα, μανικιουρισμένα, έπαιζαν σαν δυο κακομαθημένα λαγωνικά πάνω στο λευκό γρασίδι του τραπεζομάντιλου. Ένιωσε το σώμα του να τρέμει. Ντροπαλά σκαρφάλωσε το βλέμμα του στα τρυφερά νεανικά μπράτσα, τα παιδικά, που τυλίγονταν παλιότερα... πριν πόσο καιρό αλήθεια;... τόσο συχνά γύρω από το λαιμό του πριν τον ύπνο... Κοίταξε τις φίνες καμπύλες του στήθους, που ανάσαιναν τ...

Αριστερόχειρη γυναίκα σημαίνει στην κυριολεξία αδέξια γυναίκα. Και η Μαριάννε, η ηρωίδα της νουβέλας του Χάντκε, ζώντας τη ζωή μιας μοντέρνας γυναίκας ως προς το ντεκόρ και συγχρόνως τη ζωή μιας παραδοσιακής γυναίκας μέσα στην επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, γίνεται η αριστερόχειρη, η αδέξια γυναίκα, μια γυναίκα που παίρνει ανεξήγητες αποφάσεις και επιτελεί ανεξήγητες κινήσεις. Ξαφνικά και χωρίς φανερή αιτία διώχνει τον άνδρα της, και προσπαθεί να ζήσει τον πρώτο ρόλο -ελλείψει δεύτερου. Μέσα στη μοναξιά της, χωρίς σύζυγο να τον φροντίζει και με παραμελημένο το παιδί της,...

Ο φόβος, ως αποτέλεσμα πράξης συζυγικής απιστίας. Οι διαβαθμίσεις της έντασής του, από την ανατριχίλα μέχρι τον πανικό. Το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν, από την ηδονή μέχρι την επιθυμία του θανάτου. Η ακτινογραφία του κοινωνικού σώματος που τον εκτρέφει, της μεγαλοαστικής τάξης. Με ρεαλιστική ψυχολογική περιγραφή, με διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και αμείωτη δραματική ένταση ο Stefan Zweig παρατηρεί και ανατέμνει το φόβο: το ατομικό βίωμα και τις κοινωνικές συνιστώσες του.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα θέρετρο στις αυστριακές Ά λπεις. Ένα δωδεκάχρονο αγόρι βιώνει με οδυνηρό τρόπο τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, καθώς γίνεται μάρτυρας της ερωτικής περιπέτειας της μητέρας του με έναν νεαρό βαρόνο. Η εμπιστοσύνη του προς τους μεγάλους κλονίζεται. Γεμάτος μίσος, πικρία και αγανάκτηση προσπαθεί να ανακαλύψει ποιο είναι αυτό το Καυτό μυστικό που οι μεγάλοι κρύβουν επιμελώς, και που δεν είναι άλλο από το μυστικό της σεξουαλικότητας. Η περιπέτειά του θα του ανοίξει τους ορίζοντες του κόσμου, θα του δείξει τον πλούτο και την ποικιλομο...

Ένα καλοκαίρι καυτό, στα υψίπεδα του Τιρόλου. Ένας αφηγητής, μια νέα γυναίκα, ένας Αύγουστος άνυδρος και στεγνός. Η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία εκτυλίσσεται το έργο του Στέφαν Τσβάιχ είναι βαριά, αποπνικτική, καλοκαιρινή. Ο συγγραφέας αντιστοιχεί τις πράξεις, τις αισθήσεις, τις αντιδράσεις, τις διαθέσεις και τις ψυχικές μεταπτώσεις των διαφόρων χαρακτήρων με τις εναλλαγές των καιρικών συνθηκών, μια ιδέα που απαντά κανείς τόσο σε τούτη τη νουβέλα όσο και σε άλλα έργα του Τσβάιχ.. Έτσι, στη Γυναίκα και το τοπίο, οι ήρωες, και κυρίως η νεαρή κοπέλα την οποία συναντά ο συγγραφέα...

Στη νουβέλα του Μούζιλ "Το μαγεμένο σπίτι" (1908), ένα ποιητικό κείμενο εκθαμβωτικής ομορφιάς, περιγράφονται οι παρενέργειες της μοναξιάς μιας κοπέλας νοσηρής και αδύναμης, που στέλνει τον αγαπημένο της στο θάνατο, επειδή της είναι αδύνατο να αντέξει μια τόσο παθιασμένη σχέση. Η σταθερή, μονότονη και ανούσια επανάληψη της ζωής όσων πέρασαν απ' αυτό το πλουσιόσπιτο κατασκεύασε ένα τέρας, την Βικτώρια, που μόνο με τον εαυτό της τα βγάζει πέρα, αυτόν μόνο μπορεί να ερωτευτεί και σ' αυτόν καταφεύγει μόλις πιέζεται εκ των έξω. Στην "Γκρίτζα" (1921), η δράση εξελίσσεται κάτω από...

Βιέννη, πρώτα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέσσερις φίλοι ανταμώνουν καθημερινά σ' ένα λαϊκό εστιατόριο και τρώνε πάντοτε το φτηνότερο φαγητό. Αυτούς, τους Φτηνοφαγάδες, συναντά ο ανάπηρος Κόλερ, ο πέμπτος της συντροφιάς, και αισθάνεται υποχρεωμένος να τους αφιερώσει το κεντρικό κεφάλαιο του βιβλίου που γράφει, με θέμα τη φυσιογνωμική.

Γνώρισα έναν άντρα, τον έλεγαν Χανς κι ήταν αλλιώτικος από όλους τους άλλους. Γνώρισα ακόμη έναν και ήταν κι εκείνος αλλιώτικος από όλους τους άλλους. Ύστερα έναν που ήταν τελείως αλλιώτικος από όλους τους άλλους και λέγονταν Χανς, τον αγάπησα. Τον συναντούσα στο ξέφωτο και πηγαίναμε μακριά, χωρίς σκοπό, στην πεδιάδα του Δούναβη ήταν, φεύγαμε πάνω στου Λούνα παρκ την τεράστια ρόδα, στον Μέλανα Δρυμό ήταν, κάτω απ' τα πλατάνια στις μεγάλες λεωφόρους, έπινε μαζί μου Pernod. Τον αγαπούσα. Στεκόμασταν σ' έναν σιδηροδρομικό σταθμό, στον βορρά, και το τραίνο έφευγε πριν τα μεσάνυ...

" [...] Μολονότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και γενικά οι συνθήκες της ζωής τους διέκοπταν την προσωπική επικοινωνία ανάμεσα στ' αδέλφια για μέρες ή και για βδομάδες καμιά φορά, πάντα συνέβαινε κάτι, συνήθως ασήμαντο, που τους θύμιζε πως συνδέονταν μ' ένα δεσμό αδιαμφισβήτητο και συμπαγή. Κυρίως ο νεότερος από τους δύο, σκεφτόταν σ' αυτές τις περιπτώσεις πως όλες οι άλλες περασμένες ή υφιστάμενες σχέσεις που είχε, κατά καιρούς, ακόμα και εκείνη με την εξαίρετη μα πεθαμένη από καιρό γυναίκα του, ήταν κατώτερες και πίστευε, όλο και περισσότερο, πως αυτή η αδελφική σχέση δε...

Ο Γκουστλ -υποκοριστικό του Άουγκουστ στο αυστριακό γλωσσικό ιδίωμα- είναι ένας νέος από μικροαστική οικογένεια με περιορισμένα οικονομικά. Δεν έχει ιδιαίτερα προσόντα εκτός από την εμφάνισή του. Ο Γκουστλ ξέρει πόσο ιχνές είναι οι προοπτικές του για οποιαδήποτε σταδιοδρομία και στρέφεται στη στρατιωτική καριέρα. Στις αρχές του αιώνα ο στρατός ήταν μια ανώνυδη διέξοδος, όπου σημασία είχαν η τήρηση ενός συγκεκριμένου κώδικα τιμής, το κατάλληλο παράστημα και η εξιδανίκευση ορισμένων αξιών που η επιπόλαιη χρήση τους συχνά κατέληγε να διατηρεί μόνο το λεκτικό τους κέλυφος. Ο Γκ...

Ένα ολονύχτιο χαρτοπαίγνιο έχει απροσδόκητη εξέλιξη καθώς μετατρέπεται σε παιχνίδι συναισθημάτων, για να καταλήξει στο ριψοκίνδυνο παιχνίδι του έρωτα με μια γυναίκα. Τώρα μοναδικός παίχτης είναι πλέον το πεπρωμένο. Ο Σνίτσλερ, με ακρίβεια ιατρικής διάγνωσης και παρατηρητικότητα έμπειρου ψυχαναλυτή, περιγράφει αυτή τη συναλλαγή του κεντρικού ήρωα με τη μοίρα του.

Βολεμένος οικογενειάρχης, ο ήρωας του βιβλίου υπνοβατεί, όπως χιλιάδες άλλοι όμοιοί του, στα προκάτ τοπία μιας αναπόφευκτης ζωής. Μεταμορφώνεται, όμως, κυριολεκτικά από τη στιγμή που βλέπει στον ύπνο του πως δολοφονεί μια γριά. Ο αναγνώστης παρακολουθεί λεπτό προς λεπτό τη ζωή αυτού του ανθρώπου τις δύο μέρες που ακολουθούν τη νύχτα του εφιάλτη, καθώς διασχίζει δρόμους, πλατείες κι απέραντες εκτάσεις ενός εγκαταλειμμένου Παρισιού. Το βιβλίο θεωρείται από πολλούς κριτικούς το καλύτερο του άλλοτε «τρομερού παιδιού» της γερμανόφωνης λογοτεχνίας. Πραγματικά, ο Χάντκε, μ' αυτό τ...

Η γεωμετρική γραφή του Χάντκε και ο εμφανώς προκατασκευασμένος χαρακτήρας των βιβλίων του, που θεωρούνται από τα πλέον λογοκρατούμενα της σύγχρονης λογοτεχνικής παραγωγής, κέντρισαν το ενδιαφέρον μου για την αποκρυπτογράφηση διαγραμμάτων ή ενός πιθανού καννάβου, βάσει των οποίων πιθανό να ήταν γραμμένη η νουβέλα αυτή. Κατέγραψα λοιπόν τα γεγονότα της κάθε μέρας σε αντίστοιχα τετραγωνάκια και επιχείρησα διάφορους συνδυασμούς, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μάλλον απογοητευτικό. Ωστόσο η εργασία αυτή δεν πήγε χαμένη, γιατί έχοντας μπροστά μου μια τόσο λεπτομερή κάτοψη, μπόρεσα να επ...