Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα θέρετρο στις αυστριακές Ά λπεις. Ένα δωδεκάχρονο αγόρι βιώνει με οδυνηρό τρόπο τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, καθώς γίνεται μάρτυρας της ερωτικής περιπέτειας της μητέρας του με έναν νεαρό βαρόνο. Η εμπιστοσύνη του προς τους μεγάλους κλονίζεται. Γεμάτος μίσος, πικρία και αγανάκτηση προσπαθεί να ανακαλύψει ποιο είναι αυτό το Καυτό μυστικό που οι μεγάλοι κρύβουν επιμελώς, και που δεν είναι άλλο από το μυστικό της σεξουαλικότητας. Η περιπέτειά του θα του ανοίξει τους ορίζοντες του κόσμου, θα του δείξει τον πλούτο και την ποικιλομο...

Ο ήρωας του Χάντκε, Βίλχεμ Μάιστερ, πολύ μακρινός "εξάδελφος" του συνώνυμου ήρωα του Γκαίτε, ένας νέος με λογοτεχνικές φιλοδοξίες, εγκαταλείπει τη στενόχωρη επαρχία όπου ζει με τη μητέρα του, με σκοπό να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους, γιατί πιστεύει πως χωρίς αυτούς είναι αδύνατο να γίνει συγγραφέας.΄Ομως, καμιά από τις συναντήσεις του δεν τον οδηγεί σε κάποια αλλαγή ή στη διεύρυνση των οριζόντων του. Κάθε κίνηση που κάνει για να πλησιάσει τους άλλους, είναι μια ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ. Η λογοτεχνική προσφορά του Χάντκε στην προκειμένη περίπτωση έγκειται στο ότι, με τη βοήθεια αυτού...

Συλλογή από εννέα νουβέλες.

Ένα περιστατικό φαινομενικά τυχαίο αλλά ουσιαστικά αναπόφευκτο θα υποχρεώσει έναν νεαρό επιπόλαιο ανθυπολοχαγό, που έχει χτίσει όλη του τη ζωή γύρω από την εικόνα που προβάλλει προς τα έξω, να κάνει κάποιους συλλογισμούς σχετικά με την πραγματικότητα γύρω του, την αληθινή έννοια της τιμής ενός ανθρώπου, τη γενναιότητα και το φόβο, την ουσία της ύπαρξής του. Καταγράφοντας αριστοτεχνικά τον εσωτερικό μονόλογο του ήρωά του -μια από τις πρώτες ανάλογες απόπειρες στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία- ο Σνίτσλερ σκιαγραφεί ένα χαρακτήρα αληθινό, αναγνωρίσιμο και διαχρονικό, που μοιάζει ιδια...

Οι "Ιστορίες που δεν είναι ιστορίες" και "Ο κότσυφας" αποτελούν αντίστοιχα το τρίτο και το τέταρτο μέρος των "Δημοσιευμένων εν ζωή καταλοίπων" του Μούζιλ, που εκδόθηκαν το 1936 στη Ζυρίχη από τον Οίκο Humanitas. Ο "Γίγας Γεπάλ" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 19 Ιουνίου 1927 στη γερμανόφωνη εφημερίδα της Πράγας "Prager Presse" (έτος 7ο, φύλλο 167). Το "Ένας άνθρωπος χωρίς χαρακτήρα" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1927 στην εφημερίδα του Βερολίνου "Vossische Zeitung" (φύλλο 164) και επαναδημοσιεύτηκε στις 12 Νοεμβρίου του ιδίου έτους στην εφημερίδα της Βιέννης "Der Tag" (έτος 6ο...

Στο Προγκρόντι, μια πολίχνη της Γαλικίας, ζούσε κάποτε ένας Εβραίος έμπορος κοραλλιών, ο Νίσεν Πιτσένικ. Ήταν γνωστός σε όλη την ευρύτερη περιοχή και η πελατεία του πρόθυμη να ταξιδέψει κάμποσα βέρστια προκειμένου να αγοράσει ένα κόσμημα για κάποια ιδιαίτερη περίσταση. Αν και οι πάντες θεωρούσαν τον Πιτσένικ δικό τους άνθρωπο, κανείς δεν υποψιαζόταν τον καημό που φώλιαζε βαθιά μες στην ψυχή του. Γιατί ο κοραλλέμπορος, που ποτέ του δεν είχε φύγει από το Προγκρόντι, ονειρευόταν τον πλατύ ωκεανό με τα όμορφα κοράλλια, τα οποία επιτηρούσε και προστάτευε ο πανίσχυρος Λεβιάθα...

Στα πενήντα τρία του χρόνια, όταν ο Καζανόβα δεν τριγύρναγε πια στον κόσμο κυνηγημένος από το νεανικό πόθο της περιπέτειας, αλλά από την ανησυχία για τα γερατειά που πλησιάζανε, ένιωσε να φουσκώνει στην ψυχή του τόσο πολύ η λαχτάρα για την πατρίδα του τη Βενετία, που άρχισε να τη γυροφέρνει με κύκλους που όλο και στένευαν, σαν ένα πουλί που σιγά-σιγά παίρνει το δρόμο της καθόδου από τα ύψη των αιθέρων για να πεθάνει.

Δύο εκπληκτικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ με κεντρικό άξονα τη βιβλιοφιλία, τη συλλογή και τη μνήμη, κατά την εποχή του πολέμου στη Βιέννη και του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία του 1920. "Τότε μόνο κατάλαβα τι θαύμα του μνημονικού είχα συναντήσει στο πρόσωπο του Γιάκομπ Μέντελ, μιαν αληθινή εγκυκλοπαίδεια, έναν δίποδο κατάλογο βιβλιοθήκης. Απόμεινα ν' αντικρίζω ενεός το βιβλιογραφικό αυτό φαινόμενο, το τυλιγμένο στο άσημο, και μάλιστα κάπως ρυπαρό κουκούλι ενός μικροκαμωμένου παλαιοβιβλιοπώλη από τη Γαλικία, που έχοντάς μου αραδιάσει περί τα ογδόντα ονόματα, αδιάφορα δή...

Βιέννη, πρώτα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέσσερις φίλοι ανταμώνουν καθημερινά σ' ένα λαϊκό εστιατόριο και τρώνε πάντοτε το φτηνότερο φαγητό. Αυτούς, τους Φτηνοφαγάδες, συναντά ο ανάπηρος Κόλερ, ο πέμπτος της συντροφιάς, και αισθάνεται υποχρεωμένος να τους αφιερώσει το κεντρικό κεφάλαιο του βιβλίου που γράφει, με θέμα τη φυσιογνωμική.

Ένας νεαρός γιατρός και η σύζυγός του, ωραίοι, ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι, επιστρέφοντας από χορό μεταμφιεσμένων, αρχίζουν να αφηγούνται επεισόδια -πραγματικά ή φανταστικά, άγνωστο- τα οποία ως εκείνη τη στιγμή δεν είχαν εξομολογηθεί ο ένας στον άλλον. Το παιχνίδι, ασυνείδητα σχεδόν και χωρίς τη θέλησή τους, καταλήγει σε μια δίνη εκρηκτική και για τους δύο, καμωμένη από οράματα γεμάτα προσωπεία άκρως ανησυχητικά, από μυστηριώδη περιβάλλοντα και μυστικά, από καταπιεσμένες επιθυμίες που έρχονται απροσδόκητα στο φως, από ερωτικές εντάσεις, που έμεναν απωθημένες για μεγάλο δι...

"Έχω συχνά αναρωτηθεί μετ' εκπλήξεως, από πού μπορέσατε να αποκομίσετε ετούτη ή εκείνη τη μυστική γνώση, την οποία εγώ κατέκτησα ύστερα από κοπιώδη διερεύνηση του αντικειμένου, και τελικά κατέληξα να ζηλεύω τον ποιητή, τον οποίον ούτως ή άλλως θαύμαζα. Έχω λοιπόν σχηματίσει την εντύπωση πως εσείς, δια της διαίσθησης -στην πραγματικότητα όμως ως συνέπεια εκλεπτυσμένης αυτοαντίληψης- γνωρίζετε όλα εκείνα, όσα αποκάλυψα εγώ έπειτα από κοπιαστική εργασία σε άλλους ανθρώπους". Σίγκμουντ Φρόυντ Στην παραπάνω επιστολή του προς τον Άρτουρ Σνίτσλερ, συγγραφέα της "Ονειρικής Ι...

Ένα ολονύχτιο χαρτοπαίγνιο έχει απροσδόκητη εξέλιξη καθώς μετατρέπεται σε παιχνίδι συναισθημάτων, για να καταλήξει στο ριψοκίνδυνο παιχνίδι του έρωτα με μια γυναίκα. Τώρα μοναδικός παίχτης είναι πλέον το πεπρωμένο. Ο Σνίτσλερ, με ακρίβεια ιατρικής διάγνωσης και παρατηρητικότητα έμπειρου ψυχαναλυτή, περιγράφει αυτή τη συναλλαγή του κεντρικού ήρωα με τη μοίρα του.

Η "Σκακιστική νουβέλα", το τελευταίο αριστούργημα του Στέφαν Τσβάιχ, δημοσιεύτηκε το 1943 στη Στοκχόλμη. Μεταθανάτια έκδοση, αφού ο συγγραφέας αυτοκτόνησε τον προηγούμενο χρόνο μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του στη Βραζιλία, τον τόπο όπου πήγε το 1940 αυτοεξόριστος. Θεωρούσε την καταστροφή της Ευρώπης στη δεκαετία του '40 ως την καταβαράθρωση όλου του του έργου. Η "Σκακιστική νουβέλα" αποτελεί μια μόλις καλυμμένη εξομολόγηση. Στο πλοίο, με δρομολόγιο από τη Νέα Υόρκη στο Ρίο και το Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί Ευρωπαίοι επιβάτες, φεύγοντας μακριά από τη βία και τη σύγχυση του...

Παιγνιώδες σαν θρίλερ, σκοτεινό ψυχογράφημα, πολιτική και κοινωνική αλληγορία, το μικρό αυτό αριστούργημα διαδραματίζεται σε ένα επιβατηγό πλοίο που ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη προς το Μπουένος Άιρες. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες βρίσκεται και ο παγκόσμιος πρωταθλητής σκακιού Μίρκο Τσέντοβιτς, η παρουσία του οποίου θα αποτελέσει και το έναυσμα για να αφηγηθεί την περιπέτειά του ένας άλλος συνταξιδιώτης, ο αινιγματικός Αυστριακός δικηγόρος δρ Μπ. Φυλακισμένος και κυνηγημένος από τους Ναζί, ο αληθινός πρωταγωνιστής της νουβέλας ξεδιπλώνει τη σκοτεινή περίοδο της φασιστικής βαρ...

"Για τα βαθύτερα αίτια της πνευματικής μου πορείας δεν αναφέρεται λέξη στο λεύκωμα εκείνο: αυτό με έκανε να χαμογελάσω. Όλα μέσα εκεί είναι πέρα για πέρα αληθινά, μόνο τα ουσιώδη απουσιάζουν. Με περιγράφει απλώς, όμως δε ρίχνει φως μέσα μου. Διακόσια ονόματα περιλαμβάνει το διεξοδικότατο αλφαβητικό ευρετήριο - ένα όνομα όμως λείπει, εκείνο από το οποίο πήγασε όλη η δημιουργική ώθηση, το όνομα του ανθρώπου που σφράγισε τη μοίρα μου και που με ξαναγυρίζει και τώρα με ακατανίκητη επιμονή στη νιότη μου". Ένας σεβάσμιος καθηγητής πανεπιστημίου δέχεται έναν τιμητικό τόμο που περ...

"Ο γηραιός άνδρας πίεσε τον εαυτό του για να μην ξεσπάσει. Κατέβασε το κεφάλι, μην έχοντας το κουράγιο να την κοιτάξει, και έμεινε σιωπηλός. Μόνο τα χέρια της έβλεπε πάνω στο τραπέζι, τα αγαπημένα χεράκια: ανέμελα, μανικιουρισμένα, έπαιζαν σαν δυο κακομαθημένα λαγωνικά πάνω στο λευκό γρασίδι του τραπεζομάντιλου. Ένιωσε το σώμα του να τρέμει. Ντροπαλά σκαρφάλωσε το βλέμμα του στα τρυφερά νεανικά μπράτσα, τα παιδικά, που τυλίγονταν παλιότερα... πριν πόσο καιρό αλήθεια;... τόσο συχνά γύρω από το λαιμό του πριν τον ύπνο... Κοίταξε τις φίνες καμπύλες του στήθους, που ανάσαιναν τ...

Μ' αγκάλιασες. Πέρασα ξανά μιαν ηδονική νύχτα κοντά σου. Κι όμως και γυμνή δεν μ' αναγνώρισες. Ευτυχισμένη αφέθηκα στις πολύπειρες τρυφερότητές σου κι είδα πως η ερωτική σου ορμή δεν ξεχώριζε την ερωμένη απ' τη γυναίκα που πουλιέται...