Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι η αφήγηση ενός έργου που έγινε με πολύ σεβασμό και αγάπη προς το μνημείο και τον χώρο, από όλους τους συμμετέχοντες. Το πρώτο μέρος, το Οδοιπορικό, αφορά στο πώς ξεκίνησε η ιδέα της ανάπλασης της μονής από τον Βαγγέλη Αρφάνη. Το δεύτερο μέρος αφορά την περιγραφή και την επεξήγηση της μελέτης από τον Δημήτρη Αλέξανδρο Αυγουστίνο.

Το Καθολικό της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας αποτελεί ένα εμβληματικό κτήριο για την ιστορία του Αγίου Όρους, καθώς πρόκειται για το πρώτο από τα μεγάλα Καθολικά που κατασκευάστηκαν στη χερσόνησο, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά στην ιστορία του Αγίου Όρους τη μορφή των μοναστηριών που γνωρίζουμε σήμερα. Επίσης, είναι ένα κτήριο ακριβώς χρονολογημένο το 963, γεγονός που σπανίζει στα μεσοβυζαντινά κτήρια, ακόμα και στα σημαντικότερα. Τέλος, οι συνθήκες της ίδρυσής του είναι εν πολλοίς γνωστές από τα κείμενα. Παρ’ όλα ταύτα, το κτήριο εμφανίζεται περιορισμένα στη διεθνή βιβλιογραφία...

[set δύο τόμων]

[set δύο τόμων]

Οι εικοσιτέσσερις αυτοδιοικούμενες κοινότητες του Πηλίου, λόγω κυρίως των ιδιαίτερων αυτοδιοικητικών προνομίων που απολάμβαναν, βρέθηκαν στην πρωτοπορία της μεγάλης και πολυεπίπεδης ακμής της ελληνικής κοινωνίας, που αρχίζει να εκδηλώνεται βαθμιαία λίγο μετά τις αρχές του 18ου αιώνα και κορυφώνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες πριν την Επανάσταση του ’21. Χαρακτηριστικό δείγμα της ακμής αυτής αποτελεί η ναοδομία της περιοχής, τόσο ως προς το πλήθος όσο και ως προς την ποιότητα των κτισμάτων. Η παρούσα έρευνα επιχειρεί μια συνθετική θεώρηση της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής...

Στον Μυστρά, πρωτεύουσα του δεσποτάτου του Μορέως και άλλοτε ακµάζουσα πολιτικά, οικονοµικά και πολιτιστικά πόλη, σήµερα ο µόνος εν δράσει παλαιός οργανισµός της είναι η µονή της Παντάνασσας. Η µονή αυτή υπήρξε ένα από τα τελευταία µεγάλα βυζαντινά δηµιουργήµατα πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης και του Μυστρά. Αν και από τα κτίρια του αρχικού συγκροτήµατος λίγα τµήµατα διατηρούνται στην αρχική τους κατάσταση, ενώ άλλα έχουν τελείως καταστραφεί, το καθολικό της µονής έχει διατηρηθεί µέχρι τις µέρες µας, µε αρκετές όµως επισκευές και αναστηλωτικές επεµβάσεις, και περι...

Ο Αύγουστος, ο τελευταίος μήνας της καλοκαιρινής χαλάρωσης, έχει ιδιαίτερη θέση στις καρδιές των πιστών. Γιορτάζει η Παναγία. Εκατοντάδες εκκλησίες και εξωκκλήσια διάσπαρτα στη χώρα ζωντανεύουν καθώς αναδεικνύονται σε χώρους λατρείας, προσκυνήματος, γιορτής και πανηγυριού. Εκκλησίες που αποπνέουν μεγαλοπρέπεια αλλά και ιεροσύνη κατακλύζονται από πιστούς κάθε φορά που γιορτάζει η Παναγία. Όπως και οι μικροί ναοί και τα μοναστήρια που η λαϊκή, σοφή διαρρύθμιση έχει κάνει τους απέριττους χώρους τους να αποπνέουν ηρεμία, γαλήνη και ασφάλεια. Αυτήν την απλή, θνητή Μαρία που ως Θ...

Το περισπούδαστο πρότυπο του Ναού του Θεού είναι αναμφίβολα ο Ναός της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, όπου αναπτύχθηκαν και όλων των ειδών οι λειτουργικές τέχνες σε ένα ουράνιο μόρφωμα όπου πραγματικά συναντούσαν οι πιστοί τον ουρανό στη γη. Δεν είναι εύκολο να περιγράψουμε το κάλλος και το μεγαλείο, τη λάμψη, τη μεγαλοπρέπεια και ωραιότητα του Ναού αυτού. Μόνο εκείνοι, που αξιώθηκαν να πάνε στην Πόλη και να επισκεφθούν τον Ναό μπορούν να μας πουν κάτι, αλλά και αυτοί αδυνατούν να περιγράψουν την ωραιότητά του η οποία νικά κάθε περιγραφή. Είναι ένα μεγαλούργημα. Μόλ...

Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου της Πάτμου, που ιδρύθηκε το 1088 από τον Όσιο Χριστόδουλο, το σημαντικότατο αυτό μνημείο της νήσου, αλλά και γενικότερα του Αιγαίου Πελάγους, δεσπόζει με τον έντονα φρουριακό του χαρακτήρα πάνω από τη Χώρα της Πάτμου. Στο πέρασμα των 925 χρόνων του αδιάσπαστου βίου της Μονής, το οικοδομικό αυτό σύνολο παρακολούθησε τις περιπέτειες και την ιστορία του Αιγαίου και δέχθηκε αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, ανεγέρσεις ή επισκευές, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελεί ένα εντυπωσιακό οχυρωμένο οικιστικό σύμπλεγμα με μοναδικό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα....

Το 1847, ο σουλτάνος Αβδούλ - Μετζίτ (1839-1861) θέλησε να ανακαινίσει τον ναό της Αγίας Σοφίας, και μετακάλεσε ειδικά γι' αυτό τον ιταλοελβετό Γκάσπαρε Φοσάτι (1809-1883), "Αρχιτέκτονα της Αυλής" στην Αγία Πετρούπολη, και με μεγάλη πείρα από τις ανασκαφές της Πομπηίας, της Ποσειδωνίας (Paestum) και άλλων ιταλικών νεκροπόλεων. Ο Γκάσπαρε, μαζί με τον αδερφό του τον Τζουζέπε, ολοκλήρωσαν τις εργασίες σε μια διετία, χρησιμοποιώντας πάνω από οχτακόσιους εργάτες. Οι ραγισμένοι θόλοι επιδιορθώθηκαν, σιδερένιες αλυσίδες τοποθετήθηκαν στις βάσεις τους για να ενισχύσουν, και τα...

Στο βιβλίο αυτό γίνεται απόπειρα να παρουσιασθεί συνοπτικά, και τις περισσότερες φορές αναγκαστικά επιλεκτικά, η Χριστιανική Τέχνη στις ποικίλες εκφάνσεις της, από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έως και τη μεταβυζαντινή περίοδο. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί, λόγω περιορισμού της έκτασης του βιβλίου, στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και ζωγραφική. Αν και η διαδρομή ανάμεσα στους αιώνες ήταν μακρά, οι ιστορικές και καλλιτεχνικές αλλαγές σημαντικές, εν τούτοις, η Χριστιανική Τέχνη διατήρησε τον χαρακτήρα και τον στόχο της, να υπηρετεί δηλαδή τη λατρεία και τη θεολογία της Εκ...

Η έκδοση είναι αφιερωμένη στο ναό της Αγίας Φωτεινής ο οποίος κτίστηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Μαντινείας, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Τρίπολη, από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου. Για τον πρωτοποριακό αρχιτεκτονικό τύπο του ναού, την αγιογράφηση και τα ψηφιδωτά του ασχολήθηκαν και ασχολούνται πολλοί, ως τις μέρες μας. Στις σελίδες του λευκώματος καταγράφονται οι γνώμες ειδικών οι οποίοι τεκμηριώνουν τη σημασία του ελληνικού αυτού αρχιτεκτονήματος, ως μνημείου πολιτισμού και έργου τέχνης. Καταθέτουν την άποψή τους οι : Άννα Καραπαναγιώτη Αρχαιολόγος-Αν...

Η γη της Ορθοδοξίας είναι κατάσπαρτη από τόπους ιερούς. Ναούς και ερημοκκλήσια, τόπους του Θεού και του ανθρώπου. Εκκλησιές διάσπαρτες στις πολιτείες και στα χωριά, στις βουνοκορφές και στα ακροθαλάσσια, "αχειροποίητα" κτίσματα, που με την πέτρα και το χρώμα τεχνουργούν ευλαβικά και φανερώνουν την αγάπη του Θεού, χώροι της λατρείας, της προσευχής και της δοξολογίας Του. Η είσοδος στο τόπο της λατρείας είναι για τον λαό του Θεού, είσοδος στο μυστήριο που φανερώνει η Εκκλησία, συνάντηση και κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, μέθεξη του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου, πρόγευσ...

[...] Το βιβλίο αυτό, καρπός μακροχρόνιας μελέτης και εντρύφησης στο αντικείμενο που πραγματεύεται, αποτελεί τη διδακτορική μου διατριβή που εγκρίθηκε μετά πολλών επαίνων από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης θεωρώ ότι το έργο αυτό απευθύνεται σε όλους όσους ενδιαφέρονται να γίνουν κοινωνοί της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης, η οποία αποτελεί ένα σπουδαίο τμήμα του ελληνικού πολιτισμού και συγκροτεί επιπλέον την πιο πρόσφατη πνευματική και καλλιτεχνική κληρονομιά μας. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Η ύστερη μεσαιωνική εποχή (13ος-15ος αιώνας) συμπίπτει στην Κρήτη με τους πρώτους αιώνες της βενετικής κυριαρχίας. Η αρχιτεκτονική της εποχής αυτής είναι ελάχιστα γνωστή, καθώς λιγοστά είναι τα δείγματα που έχουν φτάσει ως εμάς. Ένας μικρός μόνο αριθμός από τις εκκλησίες που έχτισαν οι Βενετοί στις μεγάλες πόλεις του νησιού έχει διασωθεί, ενώ από τη μεσαιωνική αστική αρχιτεκτονική δεν επέζησε τίποτε στις κρητικές πόλεις. Αντίθετα, στην ύπαιθρο διατηρήθηκε μεγάλος αριθμός εκκλησιών της ίδιας εποχής. Κτίσματα ταπεινά, χωρίς υψηλές καλλιτεχνικές προθέσεις, έμειναν σχεδόν α...

Το βιβλίο διερευνά τη συμβολή της παραδοσιακής τυπολογίας και μορφολογίας στη δημιουργία της σύγχρονης ναοδομίας. Η μελέτη επικεντρώνεται στον αρχιτεκτονικό τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς ναού. Διερευνάται η τυπολογία και εξετάζεται το σύστημα μεταφοράς των δυνάμεων από τον τρούλλο στη βάση του ναού και στη συνέχεια η μεταφορά του «σκαρίφου» στο έδαφος με τη βοήθεια του «σπαρτίου».

[...] Το αντικείμενο αυτής της έρευνας εντάσσεται στα πλαίσια της κτιριολογικής - πολεοδομικής, κατά κύριο λόγο, αλλά και της ιστορικής διερεύνησης της Αθήνας της όψιμης Τουρκοκρατίας. Η παρουσία της Καθολικής Εκκλησίας στην Αθήνα για περίπου δύο αιώνες αντιπροσωπευόταν από την ιεραποστολή του Τάγματος των Καπουκίνων Φραγκισκανών. Η μονή που ίδρυσαν στη πόλη, τόσο ως κτήριο όσο και ως κοινωνικό "σημείο" συνυφάνθηκε σχετικά σύντομα με τους αντίστοιχους ιστούς της Αθήνας, συνδέοντάς την ταυτόχρονα με ένα ακόμη τρόπο με τη Δυτική Ευρώπη. Οι μοναχοί όπου επάνδρωσαν τη μονή π...