Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Nietzsche ανατρέπει την πλατωνική καταδίκη της τέχνης και φθάνει στο αντίθετο άκρο. Κάνει αισθητική τη φιλοσοφία. Δίνει δηλαδή το προβάδισμα στην αισθητική έναντι της φιλοσοφίας. Θεωρεί (όπως ο Kant) την τέχνη ως αλήθεια. Για τον Nietzsche, ο καλλιτέχνης είναι ένας "αναζητητής αλήθειας". (Με δυο λόγια, πήρε τη δουλειά του φιλόσοφου). Άρα, ο φιλόσοφος πρέπει με τη σειρά του να γίνει καλλιτέχνης -για να αναζητήσει την αλήθεια, που είναι πια το έργο του καλλιτέχνη. Καταλαβαίνουμε τώρα πως η φιλοσοφία πρέπει με τη σειρά της να γίνει αισθητική. (Και η αλήθεια μέθη;) Στην "Α...

Σ' αυτό το ρηξικέλευθο έργο, ο Michael Gillespie υποστηρίζει ότι ο Νίτσε παρανόησε τον μηδενισμό και ότι η δική του παρανόηση αποπροσανατόλισε σχεδόν το σύνολο των μεταγενέστερων στοχαστών που ασχολήθηκαν με το θέμα. Αναπλάθοντας τις πνευματικές καταβολές του μηδενισμού πριν πάρει την τελική του μορφή από τον Νίτσε, ο Gillespie εστιάζει την προσοχή του σε αποφαστιστικές καμπές της εξέλιξης του μηδενισμού, από τον Όκκαμ και τη νομιναλιστική επανάσταση μέχρι τον Καρτέσιο, τον Φίχτε, τους Γερμανούς Ρομαντικούς, τους Ρώσους μηδενιστές και τον ίδιο τον Νίτσε. Η ανάλυσή του αποδ...

Μεταστρουκτουραλιστές και νεοπραγματιστές, Γάλλοι και Αμερικανοί, οι επίγονοι του Wittgenstein, επικαλούνται στα τέλη του αιώνα του Νίτσε για να νομιμοποιήσουν το πολεμικό σχετικιστικό τους εγχείρημα. Μια ερμηνευτική ιστορία επίκαιρη μέχρι σχεδόν χθες, μεστή από σημασίες για την κατανόηση τούτης της σκοτεινής μετάβασης του αιώνα. Ο συγγραφέας των έξι δοκιμίων αυτού του τόμου γράφει: "Η ιστορία αυτή μας ενδιαφέρει σε όποιον βαθμό διαβάζουμε μέσα της τα διακυβεύματα της δικής μας εποχής. Να ερμηνεύσουμε τις ερμηνείες -τι, αλήθεια, θα έμοιαζε πιο ορθόδοξα νιτσεϊκό πρόγραμμα;...

Η προσωπογραφία του Ρόναλντ Χέυμαν είναι μια διαυγής και διεισδυτική ανάλυση της προσωπικής και φιλοσοφικής εξέλιξης του Νίτσε. Η εξερεύνηση του πνεύματος και των κινήτρων αυτής της πολύπλοκης προσωπικότητας αναδεικνύει τη συνοχή πίσω από την ασυνέχεια και τις ολοφάνερες αντιφάσεις της. Αντλώντας από άγνωστο, μέχρι πρόσφατα, υλικό, ο Χέυμαν ρίχνει φως σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής και του έργου του Νίτσε, όπως στις αλλεπάλληλες οδυνηρές κρίσεις που κατέληξαν στην παράνοια, καθώς και στις παρεξηγημένες θεωρίες του για τον Υπεράνθρωπο, τη θέληση για δύναμη και την αέναη επισ...

Η πνευματική γνωριμία τού Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) με το έργο τού Γερμανού φιλοσόφου και ποιητή Φρειδερίκου Νίτσε (1844-1900) έγινε στο Παρίσι, όπου την 1η.10.1907 έφθασε ο 24χρονος Κρητικός, αριστούχος διπλωματούχος τής Νομικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών από τις 9.12.1906. Εκεί έγραψε το πρώτο σχέδιο της εναισίμου επί υφηγεσία διατριβής του. Στο Παρίσι ξαναγύρισε το 1909 και παρέμεινε τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, οπότε συμπλήρωσε τη διατριβή του. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου την τύπωσε σε βιβλίο 93 σελίδων: «Εκ των καταστημάτων Στ. Μ. Αλεξίου, εν Ηρακλείω Κρή...

Μαύρο άνθος του 19ου αιώνα, ο μηδενισμός άφησε μεγάλα έργα και ενέπνευσε μύθους και αφηγήσεις. Υπάρχει γερμανική εκδοχή του μηδενισμού, ρωσική και εν γένει ευρωπαϊκή. Με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και μια σειρά επαναστάσεων και κοινωνικών κινημάτων, μπορούμε να πούμε ότι ο "ευρωπαϊκός μηδενισμός" επαλήθευσε εξαμβλωματικά τις νιτσεϊκές και λοιπές προφητείες. Το μηδέν αποδείχθηκε ιστορικός και μεταφυσικός γρίφος. Επιτέμνοντας εδώ τις προφητείες του Νίτσε, του Μαλλαρμέ και του Χάιντεγκερ, και χωρίς να έχουμε προθέσεις ιστορικής παρουσίασης, προσπαθούμε απλώς να δείξουμε τα...

"Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η απέχθεια κατοπινών γενεών, ν' ασχολούνται με την κληρονομιά εκείνης της περιόδου, στην οποία δεν βασίλευαν ζωντανοί άνθρωποι αλλά ανθρωποειδή της κοινής γνώμης..."

Υπάρχει ένα μίσος για τα ψέματα και την υποκρισία που ξεπηδάει από μια εύκολα προκαλούμενη αίσθηση αξιοπρέπειας. Υπάρχει κι ένα άλλο τέτοιο μίσος που ξεπηδάει από τη δειλία γιατί τα ψέματα απαγορεύονται από ένα θεϊκό νόμο . Πρέπει να είσαι πάρα πολύ δειλός για να πεις ψέματα.

Ο Νίτσε στοχάστηκε πολλά θέματα. Θέλησε να γκρεμίσει τοίχους. Ο Τζον Φέργκιουσον μας προσφέρει έναν συμβολικό χάρτη για να προσανατολιστούμε στη σκέψη του Νίτσε. Τον παρομοιάζει με ένα πρωινό γεύμα το οποίο συνιστά ένα ιδιόμορφο γεύμα. Αν φάμε πολύ, βαραίνουμε. Αν φάμε λίγο, τρέμουν τα πόδια μας. Στο βιβλίο αυτό, θέλησε να δώσει ό,τι είναι απαραίτητο για να ξεκινήσει η μέρα: - Πώς βλέπει ο Νίτσε την παραδοσιακή φιλοσοφία και τους άλλους φιλόσοφους. - Την άποψή του για τη μεταφυσική. - Την άποψή του για τη γλώσσα και τη σχέση της με τη μεταφυσική. - Τι πραγματικά "είναι"...

Η φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε έμεινε στο περιθώριο όσο ο ίδιος ήταν διανοητικά υγιής, ώσπου κατέρρευσε, ξαφνικά, το 1889. Από τότε, αποτελεί αντικείμενο σφετερισμού από ανθρώπους με εκπληκτικά διαφορετικό φάσμα απόψεων, ενώ οι ερμηνείες των ιδεών του κυμαίνονται από το άλογο έως και το αναλυτικό. Ο Νίτσε είναι ιδιοσυγκρασιακός και αφοριστικός, πάντα αποφασιστικός και προκλητικός, ελκυστικός τελικά σε μια πρώτη ανάγνωση. Η ευανάγνωστη εισαγωγή στη ζωή και το έργο του φιλοσόφου από τον Michael Tanner, εξετάζει τις πολυάριθμες διφορούμενες εκφράσεις που ενυπάρχουν στα γραπ...

Συγκριτικά, ο άνθρωπος είναι το πιο ελαττωματικό ζώο, το πιο ανίσχυρο, το πιο απαμακρυσμένο από τα ένστικτά του, αλλά είναι αλήθεια ότι -παρ' όλ' αυτά- είναι και το πιο ενδιαφέρον!

Να μάθει κανείς να σκέφτεται: στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος. Ακόμη και στα πανεπιστήμια, ακόμη και στους πραγματικούς γνώστες της φιλοσοφίας, η λογική ως θεωρία, ως πρακτική, ως τέχνη αρχίζει να πεθαίνει. Αρκεί ένα απλό διάβασμα των γερμανικών βιβλίων: σ' αυτά δεν υπάρχει πια ούτε η πιο μακρινή ανάμνηση του γεγονότος ότι το σκέπτεσθαι απαιτεί μια τεχνική, έναν πρόγραμμα διδασκαλίας, μια θέληση για επικυριαρχία -ότι το σκέπτεσθαι θέλει να διδαχτεί, θέλει να διδαχτεί όπως διδάσκεται ο χορός, σαν ένα είδος χορού. Ποιος από τους Γερμ...

Η αιώνια κατηγορία σε βάρος του χριστιανισμού θα γραφτεί από μένα τον ίδιο σε όλους τους τοίχους. Τα γράμματά μου τα βλέπουν και οι τυφλοί... Αποκαλώ το χριστιανισμό τη μεγαλύτερη κατάρα, τη μεγαλύτερη εσωτερική διαφθορά και το μεγαλύτερο ένστικτο εκδίκησης, που όμοιό του δεν υπάρχει πιο δηλητηριώδες ή ύπουλο ή υποχθόνιο και μικροπρεπές. Τον αποκαλώ μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας... Και η ανθρωπότητα μετράει το χρόνο από τη μέρα που έπεσε αυτή η καταραμένη συμφορά από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού! - Γιατί όχι μόνον από την τελευταία; Από σήμερα...

Οι μεγάλοι θεματικοί πυρήνες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η μελέτη αυτή είναι δύο. Ο πρώτος έχει να κάνει με την αλήθεια και την γνώση, ο άλλος με τον πολιτισμό και το αισθητικώς υπάρχειν. Ωστόσο, οι δύο αυτοί πόλοι, καθώς συνδέονται μεταξύ τους με ένα άκρως ζωτικό αξίωμα, δεν εξετάζονται σαν δύο απολύτως ξεχωριστά πεδία, αλλά τελούν υπό αμοιβαία όσμωση. Έτσι, ο Διόνυσος ανταλλάσσει συνωμοτικά νεύματα με τον Ζαρατούστρα, όπως και οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές με τους εκλεκτούς της γης, που υπάρχουν "πέρα από το καλό και το κακό". Το κείμενο συνοδεύουν οι σημειώσεις το...

Η Ευτυχία μου Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω έμαθα να βρίσκω. Από τότε που ένας άνεμος μου εναντιώθηκε ταξιδεύω με όλους τους ανέμους.

Η χριστιανική έννοια του Θεού, -ο Θεός ως "Θεός των αρρώστων", ο Θεός ως αράχνη, ο Θεός ως πνεύμα- είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες έννοιες του Θείου που επιτεύχθηκε ποτέ πάνω στη γη. Περιγράφει ίσως το τελευταίο στάδιο στην κατιούσα εξέλιξη των θεϊκών τύπων. Ο Θεός εκφυλίστηκε στο αντίθετο της ζωής, αντί να είναι η μεταμόρφωσή της, το αιώνιο Ναι της! Ο Θεός, διακήρυξη πολέμου κατά της ζωής, κατά της φύσης, κατά της βούλησης για ζωή! Θεός, η διατύπωση που καλύπτει κάθε συκοφαντία του "ενθάδε", κάθε ψευδή δήλωση του "επέκεινα"! Θεός, το μηδέν που θεοποιήθηκε, η βούληση για...

"Για πολλούς ανθρώπους, η αφηρημένη σκέψη είναι κουραστική εργασία -για μένα, τις καλές μέρες, είναι γιορτή, μέθη". Στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του, ο Νίτσε κατέγραφε τις φιλοσοφικές του σκέψεις σε μικρά σημειωματάρια και φύλλα χαρτιού που είχε πάντα μαζί του. Οι σημειώσεις αυτές χρησίμευαν ως βάση για τα χειρόγραφα των έργων του. Η παρούσα έκδοση είναι μια επιλογή από τις σημειώσεις που κρατούσε ο φιλόσοφος κατά τα τελευταία παραγωγικά χρόνια του, σε μια περίοδο αποξένωσης του από τη συγγραφή. "Η φιλοσοφία μου, αν δικαιούμαι να ονομάζω έτσι ό,τι με βασανίζ...