Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην ασχολία μου με τον Νίτσε οδηγήθηκα ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια μελέτης της "Οδύσσειας" του Νίκου Καζαντζάκη. "Αν η Οδύσσειά μου δεν αξίζει δεν έκανα τίποτε" υποστηρίζει ο μεγάλος έλληνας συγγραφέας. Και όμως εκτός από τον Π. Πρεβελάκη κανείς άλλος δεν τίμησε τον Καζαντζάκη. Η "Ιδανική πολιτεία", "Το μέγα ρόδο" και "Ο συμπαντικός χορός" είναι τα τρία βιβλία μου πάνω στην "Οδύσσεια". Το τέταρτο βιβλίο είναι "Το μεσημέρι", το "Μεγάλο μεσημέρι" και το "Ολόρθο μεσημέρι". Ο Καζαντζάκης αποκαλεί τον Νίτσε "αδελφό". Έχει μεταφράσει τον "Ζαρατούστρα". Ο μηδενιστικός στοχα...

Η φιλοσοφία του Νίτσε αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα εναντίον του ορθολογισμού και της νοησιαρχίας. Ο Νίτσε θεμελίωσε τη φιλοσοφία του σε μια πρωταρχική άρνηση, την άρνηση που πρόβαλε ο πεσιμισμός του Σοπενχάουερ. Το αξίωμα του Σοπενχάουερ "βούληση για ζωή" μετατράπηκε απ' τον Νίτσε σε "βούληση για δύναμη", η οποία αντιτίθεται στην ανθρώπινη δυστυχία στον επίγειο τόπο και μέσω της οποίας εξαγγέλλεται η ευτυχία του ανθρώπου. Τα ερωτήματα που απασχολούν τον Νίτσε είναι κατά πόσο οι καθιερωμένες αξίες συντελούν στην αναβάθμιση ή την υποβάθμιση της ζωής, στην πραγμάτωση μιας ζωής πλο...

Το "Ecce Homo" γράφτηκε το 1888, αλλά εκδόθηκε μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, το 1908. Η παρούσα μετάφραση έγινε από το γερμανικό Friedrich Nietzsche, "Samtliche Werke. Kritische Studienausgabe in 15 Einzelbanden", επιμ. έκδ. Giorgio Colli και Mazzino Montinari, de Gruyer, Βερολίνο και Νέα Υόρκη, 1988, τόμ. 6. Ως βοηθήματα χρησιμοποιήθηκαν η γαλλική μετάφραση του Jean-Claude Hemery (F. Nietzsche, "Oeuvres philosophiques completes", τομ. 6, Gallimard, Παρίσι, 1974) και η αγγλική του Walter Kaufmann (F. Nietzsche, "On the Genealogy of Morals and Ecce Homo", Vintage Books, Νέα...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα απαραίτητο βοήθημα για τη μελέτη του πιο ανατρεπτικού στοχαστή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής διανόησης. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Paul Valery "Ο Nietzsche δεν είναι τροφή. Είναι διεγερτικό". Για την καλύτερη κατανόηση του έργου του μεγάλου στοχαστή, ενδεικτικά παρατίθενται τα ακόλουθα αποσπάσματα: "Ποιον ονομάζεις κακό; Αυτόν που πάντα θέλει να ντροπιάζει. Τι θεωρείς πιο ανθρώπινο; Να γλυτώσω κάποιον από την ντροπή". (Nietzsche, "Η χαρούμενη γνώση") "Σπάνια θα σφάλλεις, αν αποδίδεις τις ακραίες σου πράξεις στη ματαιοδοξία, τις μέτριες...

Η προσωπογραφία του Ρόναλντ Χέυμαν είναι μια διαυγής και διεισδυτική ανάλυση της προσωπικής και φιλοσοφικής εξέλιξης του Νίτσε. Η εξερεύνηση του πνεύματος και των κινήτρων αυτής της πολύπλοκης προσωπικότητας αναδεικνύει τη συνοχή πίσω από την ασυνέχεια και τις ολοφάνερες αντιφάσεις της. Αντλώντας από άγνωστο, μέχρι πρόσφατα, υλικό, ο Χέυμαν ρίχνει φως σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής και του έργου του Νίτσε, όπως στις αλλεπάλληλες οδυνηρές κρίσεις που κατέληξαν στην παράνοια, καθώς και στις παρεξηγημένες θεωρίες του για τον Υπεράνθρωπο, τη θέληση για δύναμη και την αέναη επισ...

Η μεγάλη αντιστροφή του Νίτσε στη φιλοσοφία συνίσταται στην ριζικότητα του υποβιβασμού της επιστήμης έναντι της τραγωδίας στον ορίζοντα των όρων της διάστασης του αληθούς . Είναι ο πρώτος στοχαστής της μετατραγικής ιστορίας που αντιλαμβάνεται την ουσία της ιεραρχίας που διέπει την ανθρώπινη αυτογνωσία στον τομέα της σχέσης μεταξύ τραγωδίας και επιστήμης .

Υπόθεσή μας, την οποία τελικά και υιοθετεί η ερευνά μας αυτή, είναι ότι η πολλαπλότητα είναι η κατ' εξοχήν κατηγορία της σκέψης του Νίτσε που οντολογικά δεν ανάγεται σε τίποτε άλλο - η θέληση για δύναμη δεν είναι παρά έκφραση της ενότητας, ενοποιούσα αρχή του πρωταρχικού πολλαπλού. Έννοια-κλειδί για την διερεύνηση της προαναφερθείσας υπόθεσης αποτελεί η έννοια της μάσκας. Παράλληλα, μέσα από την πορεία της έρευνάς μας, φωτίζονται διαφορετικά: όχι μόνον η θέση της κατηγορίας της πολλαπλότητας, της θέλησης για δύναμη, της μάσκας στη σκέψη του Νίτσε, αλλά και η σχέση του Νί...

Κεντρικό αντικείμενο για τον στοχασμό του πρώιμου Νίτσε, όπως φανερώνουν τα κύρια συγγράμματα της περιόδου αυτής, αποτελεί η αρχαία ελληνική τραγωδία. Υπό το πρίσμα της μεταφυσικής και της αισθητικής θεωρίας του Σοπεγχάουερ, ο Νίτσε πραγματεύεται την ακμή και την παρακμή του "αρχαίου μουσικού δράματος" ως αποφασιστικό κεφάλαιο στην ιστορία ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού. Η αττική τραγωδία, κατά τον φιλόσοφο, αποτελούσε ολοκληρωμένο έργο τέχνης, σύνθεση ποίησης, πλαστικών τεχνών, χορού και μουσικής, γεννήθηκε δε από τον συγκερασμό δύο πολύ ιδιαίτερων στοιχείων, του "απολλώ...

"Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η απέχθεια κατοπινών γενεών, ν' ασχολούνται με την κληρονομιά εκείνης της περιόδου, στην οποία δεν βασίλευαν ζωντανοί άνθρωποι αλλά ανθρωποειδή της κοινής γνώμης..."

Η αιώνια κατηγορία σε βάρος του χριστιανισμού θα γραφτεί από μένα τον ίδιο σε όλους τους τοίχους. Τα γράμματά μου τα βλέπουν και οι τυφλοί... Αποκαλώ το χριστιανισμό τη μεγαλύτερη κατάρα, τη μεγαλύτερη εσωτερική διαφθορά και το μεγαλύτερο ένστικτο εκδίκησης, που όμοιό του δεν υπάρχει πιο δηλητηριώδες ή ύπουλο ή υποχθόνιο και μικροπρεπές. Τον αποκαλώ μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας... Και η ανθρωπότητα μετράει το χρόνο από τη μέρα που έπεσε αυτή η καταραμένη συμφορά από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού! - Γιατί όχι μόνον από την τελευταία; Από σήμερα...

Τι είναι (η) άβυσσος; Αυτή, η άβυσσος, για το υποκείμενο, είναι οντολογικά, και ερμηνευτικά, κραταιή σε σχέση με το θεμέλιο και την περιπλάνηση: Γιατί, η άβυσσος είναι πάντοτε παρούσα: προηγείται της παρουσίας του θεμελίου, υπόκειται αυτού κατά την παρουσία του, αναγκάζει το υποκείμενο να κατακρημνισθεί μέσα της κατά την αποθεμελίωση / αφαίρεση του θεμελίου του. Γιατί, η άβυσσος προηγείται της περιπλάνησης, είναι η οντολογική της προϋπόθεση και παραχρήμα η πρωταρχική ερμηνευτική κατηγορία σε σχέση με αυτήν. Γιατί, η άβυσσος είναι ταυτόσημη με την πιο κρίσιμη δια...

Συγκριτικά, ο άνθρωπος είναι το πιο ελαττωματικό ζώο, το πιο ανίσχυρο, το πιο απαμακρυσμένο από τα ένστικτά του, αλλά είναι αλήθεια ότι -παρ' όλ' αυτά- είναι και το πιο ενδιαφέρον!